Βασικά σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω με την κατάταξη αν και όλα είναι υποκειμενικά… Η βασική μου ένσταση είναι στην θέση του Beyond the Red Mirror. O δίσκος είναι δαιδαλώδης, με πολλή όρεξη και με πολλή δουλειά από την μπάντα αλλά όπως και να το κάνουμε είναι φλύαρος δίσκος. Προσωπικά δεν τον βάζω επ ουδενί πάνω από Edge ή από Battalions. Όχι τόσο με την έννοια ταχύτητα/power κλπ, όσο τελικού αποτελέσματος και αμεσότητας συνθέσεων. Εγώ για παράδειγμα που είμαι υπέρ των πειραματισμών και της κατεύθυνσης που έχει επιλέξει η μπάντα, το BTRM θα το έβαζα μάλλον προτελευταίο πάνω από το Twist. Και πάντα με το σκεπτικό ότι για μένα η μπάντα δεν έχει κακό δίσκο.
Επίσης όπως πολύ σωστά επισήμανε και ο @plex27 ίσως θα έπρεπε να σταθείς λίγο περισσότερο στο θέμα παράγωγή. Το αποτέλεσμα στα 2 τελευταία άλμπουμ είναι ΑΠΟΚΑΡΔΙΩΤΙΚΟ. Δεν ξέρω τι συμβολή έχει ο Bauerfeind γενικώς στην δημιουργία των άλμπουμ ή τι προσωπικές σχέσεις έχει με την μπάντα αλλά ο ήχος που επιτυγχάνει είναι βαρίδι στην αποδοχή των δίσκων άρα και σε ενα worst to best.
Η συγκεκριμένη περίπτωση με το ορχηστρικό άλμπουμ είναι περίεργη φάση… είμαι σίγουρος ότι η μπάντα έχει ρίξει πολλή δουλειά όλα αυτά τα χρόνια προκειμένου να βγει το υλικό όπως θέλει αλλά φοβάμαι πως θα εξελιχθεί όλο αυτό. Η αναμονή τόσα χρόνια είναι αδικαιολόγητα μεγάλη και δεν ξέρω τι ακριβώς περιμένει ο κλασικός powerας από ένα τέτοιο εγχείρημα και πως θα το υποδεχθεί. Με βάση όσα έχουν πει και αναφέρει κατά καιρούς τα μέλη των Guardian δεν θα είναι κάτι σε στυλ Scorpions με φιλαρμονική και έτσι οπότε το εγχείρημα νομίζω μπαίνει αυτομάτως στο…“στόχαστρο” των περισσότερων οπαδών.
Μακάρι πάντως να είναι κάτι που τουλάχιστον θα εκτιμηθεί η προσπάθεια όλα αυτά τα χρόνια που μας έχουν φλομωσει με το ορχηστρικό.
έχουμε το πρώτο κομμάτι από τον συμφωνικό δίσκο που περιμένουμε (?) 20 χρόνια
Το συγκεκριμένο επιβεβαιώνει (πλήρως νομίζω) το ποστ που έκανα πιο πάνω. Δεν είναι άσχημο, ο Hansi έχει ωραίες φωνητικές γραμμές, ωραία και πομπώδη ορχηστρικά μέρη αλλά…ένας ολόκληρος δίσκος σε αυτό το στυλ??
Παρακινδυνευμένο project. Γιατί τουλάχιστον εγώ σαν project το βλέπω. Τεσπά… ειδωμεν.
Προσωπικά κάπου στη μέση βαρέθηκα, σε φάση έχει κι άλλο; Δίσκος που μάλλον δεν θα ακούσω ποτέ στην ολότητα του… μάλλον. 20 χρόνια πριν θα ήμουν ενθουσιασμένος… μάλλον
Βασικά είναι blind guardian χωρίς κιθάρες. Ετσι και αλλώς ο δρόμος που έχουν ακολουθήσει από το night at the opera και μετά, είναι αυτός. Aλλαγή στην αλλαγή και ουσιαστικά 35 κομμάτια σε ένα.
Ε αυτό που άκουσα παραπάνω ήταν ένα απογυμνωμένο από κιθάρες BG κομμάτι, που αν επέμεναν σε 2-3 μελωδίες και όχι σε 38/λεπτό, θα γαμούσαν.
edit 1:Επίσης αυτό γεγονός ότι δεν αφήνουν την μουσική να αναπνεύσει και γεμίζουν στίχους οποιοδήποτε δευτερόλεπτο, έχει αρχίσει να κουράζει πολύ. Είπαμε γαμάει ο χάνσι, αλλά πρεπει να το κλίνει και κάποια στιγμή. Εχει φοβερές φωνητικές μελωδίες μέσα, αλλά λόγω όγκου πληροφοριών, χάνονται εντελώς.
edit 2: Και όσο περισσότερο ακούω το κομμάτι, τόσο περισσότερο εκνευρίζομαι, γιατί έχει φωνητικές μελωδίες για τουλάχιστον 4 ΓΑΜΑΤΑ ρεφραιν και αυτοί τα έχουν τσοντάρει σαν κάποια δευτερόλεπτο ενός κομματιού.
αυτό ακριβώς
Ναι ρε φίλε… δηλαδή πραγματικά υπάρχουν μελωδίες που θα μπορούσαν να είναι πάνω σε αυτές βασισμένα ολόκληρα κομμάτια!
Σαν να ακούω το And Then There Was Silence χωρίς κιθάρες και ντραμς, βαρέθηκα το κομμάτι πριν φτάσει στη μέση, και γενικά αυτό που είπατε για φωνητικές μελωδίες και όγκο πληροφοριών, δεν νομίζω ότι θα αντέξω να ακούσω ολόκληρο τον δίσκο. /care
Αν είναι στην ολότητα του σε αυτό το μοτίβο με 6λεπτα και παραπάνω σε διάρκεια τραγούδια, πολύ φοβάμαι ότι και δεν θα είσαι ο μόνος.
Οτι ειπατε παραπανω, δεν μου αρεσε δυστυχως…
Απιστευτη φωνη Χανσι.
Δεν τολμω να βγαλω συμπερασμα με μια ακροαση, νομιζω ειναι αδυνατο.
Ακουσα πολλα πραγματα που μου αρεσαν, οσο κουραστικη κι αν ηταν η εμπειρια. Φαινεται λιγο περιεργο να ειναι ολος ο δισκος ετσι, αλλα θα δουμε. Παντως σιγουρα θα το ακουσω και θα του δωσω ευκαιριες, γιατι ηταν πολυ ευχαριστη η εμπειρια της ακροασης, δε γινεται αλλωστε να μην ειναι ευχαριστη με τετοιους ηχους και με την φωναρα του Χανσι.
Η φωνη του Χανσι πολυ καλη, ισχυει.
μου άρεσε περισσότερο από το προηγούμενο
Εγω παντως γουσταρω πολυ την φαση και θα το ακουσω αρκετα το αλμπουμ , γιατι ειναι γεματο ωραιους ηχους και πολυ uplifting συναισθημα. Ακομα κι αν δεν ειναι ενα αλμπουμ που θα μπορεσει κανενας να βαλει διπλα στα υπολοιπα τους, γουσταρω πολυ που επιτελους βγαινει κατι διαφορετικο. Και ως τωρα δεν εχω κανενα θεμα αφομοιωσης με τα πρωτα 3 τραγουδια. Με τον ιδιο τροπο που ακουω ενιοτε soundtracks, θα ακουσω κι αυτο.
Ο Hansi ειναι τυφλος φρουρος στο βιντεο 
Μετά από 4 και κάτι ακροάσεις ας γράψω κάτι για το ορχηστρικό τους.
Έχουμε και λέμε… Βασικά προσωπικά τους δίνω πόντο για την προσπάθεια. Έχουν ρίξει πολλή δουλειά τα παλικάρια σε όλους τους τομείς… στιχουργικά, συνθετικά, στο στούντιο, συμφωνικές, εξωτερικές ηχογραφήσεις. Πραγματικά αν αξιολογούσαμε τον κόπο θα έπαιρναν άριστα. Όμως αξιολογούμε και το αποτέλεσμα, όπου εκεί τα πράγματα είναι… κάπως!
Ακολούθησαν λίγο την πεπατημένη του Nightfall ως προς την δομή του άλμπουμ. Έχουμε δηλαδή κανονικά τραγούδια με ενδιάμεσες αφηγήσεις του λεπτού ανάμεσα. Όλες οι αφηγήσεις λοιπόν είναι αδιάφορες! Τις ακούς μεν την 1η φορά αλλά μετά πέφτει skip.
Στα τραγούδια τώρα… ενώ σε διάρκεια δεν είναι ξεχειλωμενα, είναι δαιδαλώδη. Στο τέλος δηλαδή του κάθε τραγουδιού αισθάνεσαι λες και έχεις ακούσει 4-5 μαζί. Αυτό -στην πλειονότητα του δίσκου- δεν σου αφήνει συναίσθημα ικανοποίησης. Μάλλον απορίας…τι στο καλό ήταν όλο αυτό που άκουσα. Σχεδόν σε όλα τα κομμάτια υπάρχουν μέρη ξεσηκωτικα, μέρη που φωνητικά ο Hansi σπέρνει κυριολεκτικά (τρομερή βελτίωση ο άνθρωπος με τα χρόνια στον τομέα αυτόν) και οι ορχήστρες παίρνουν κεφάλια. Αλλά αυτό δεν είναι συνεχές. Είτε στο ρεφρέν, είτε και καλά σε κάποια γέφυρα είτε κάπου ξεμπαρκα. Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο ότι το 1ο single που επέλεξαν (Point) είναι αυτό που λέμε και το πιο “στρωτο”. Όχι αναγκαστικά καλό ή ποιοτικό αλλά στρωτό. Στα υπόλοιπα όλο και κάτι θα βρεις αλλά σαν σύνολο απλώς δεεεν.
Εν κατακλείδι… χαίρομαι που επιτέλους η μπάντα έκανε πραγματικότητα το όνειρο της και ελπίζω πραγματικά να είναι και οι ίδιοι ικανοποιημένοι. Αφού λοιπόν ολοκληρώθηκε το πόνημα και ικανοποίησαν το εγώ τους και τις ανησυχίες τους, εγώ τουλάχιστον πλέον περιμένω μια αλλαγή κατεύθυνσης όσον αφορά τις μελλοντικές δουλειές της μπάντας. Καιρός για μένα να αφήσουν στην άκρη την φάση ορχήστρες κλπ και να εστιάσουν αλλού. 3 στούντιο δίσκοι συν τον ορχηστρικό, έχει δουλέψει αρκετά πιστεύω αυτό το στυλ οπότε πλέον μια αλλαγή επιβάλλεται.
Επειδή το έχω ακούσει καμιά 20 φορές, στο λέω υπεύθυνα ότι με 4 δεν καταλαβαίνεις πολλά πράγματα
Δεν διαφωνώ ότι μπορεί να είναι έτσι… άλλωστε δεν είμαι από αυτούς που μένουν στα πρώτα ακούσματα και υπάρχουν άλμπουμ που έχουν “μεγαλώσει” στα αυτιά μου μετά από αρκετές ακροάσεις. Δεν ξέρω επίσης αν παίζει ρόλο το γεγονός ότι δεν είχα ιδέα και επαφή με το μυθιστόρημα πάνω στο οποίο βασίστηκε το άλμπουμ και αυτό μου το κάνει πιο δύσκολο. Αλλά δεν μπορώ να σου κρύψω ότι 70+ λεπτά τέτοιου εγχειρήματος με τέτοια μουσική δεν είναι εύκολο. Και δεν μιλάμε για φάση Wheel of Time ή And Then. Λείπει εντελώς το heavy στοιχείο και η έλλειψη κιθάρας ή ντραμς το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.
