Δεν έχω ψευδαισθήσεις …
1 Like
Αυτο αποδεικνυει το αντιθετο παντως 
Nτάξει, δεν έχει και άδικο. Εκτός αν κάποιος αρέσκεται σε speed φάση, που εκεί πάμε πάσο είναι θέμα γούστου. Αλλά να σου αρέσουν οι Guardian συνολικά και μην σου αρέσει περισσότερο η τετράδα μετά τα 2 πρώτα, μου φαίνεται πολύ περίεργο.
Τρελαίνομαι για αυτό το τραγούδι πραγματικά. Δεν το είχα ακούσει πότε, γιατί είχα φτύσει το Twist οταν είχε βγεί. Είχα πάει σε ένα live τους όμως (12? 13? Στον ταύρο ήταν πάντως) και το άκουσα εκεί πρώτη φορά και μου έπεσε το σαγόνι κάτω. Δεν θα το έλεγα σούπερ χαρούμενο, αλλά ναι, καταλαβαίνω τι λες. Είναι σουπερ ανατασσικό, κάποιος μπορεί να λιγωθεί με τόση ανάταση. Παντως, συνεχίζω να το πιστεύω ως το καλύτερο Guardian κομμάτι από το Nightfall και μετά.
Στο θέμα των επόμενων δίσκων, πιστεύω ότι τον σημαντικότερο ρόλο στον ήχο τους, που έγινε πλαστικός ήταν και είναι ο νέος ντραμμερ. Όσο καλός και πιστός σε απόδοση στα λαιβ είναι, τόσο πραγματικά τυπικός και χωρίς χαρακτήρα είναι στα τραγούδια. Ακους δίκαση (σιγά την πρωτοπορία) από τον Τομεν και τον πετάς έξω, ακούς από τον “καινούργιο” και χασμουριέσαι. Πραγματικά πιστεύω πως ο Τόμεν εδινε έναν αρκετά ξεχωριστό χαρακτήρα στην μπάντα, ο οποίος άρχισε να χάνεται όταν έκαναν και την οριστική στροφή σε πιο γυαλισμένα μονοπάτια με το ΑΝΑΤΟ - δεν είναι τυχαία ο τελευταίος δίσκος με τον Τομεν.
Από την άλλη για μένα, τίμιοι οι Guardian από τότε, απλά είναι σε ένα είδος που σε βάζει σε αυτοπεριορισμούς (πχ ταχύτητα - έχουν μεγαλουργήσει σε mid tempo κομμάτια), αλλά δεν έχω ευχαριστηθεί τόσο πολύ την στροφή τους. Το Εdge of Time έχει κάποιες στιγμές μεγαλείου ακόμα, απλά αυτό που μου χει λείψει είναι το στοιχείο της εκπληξης, που μέχρι και το ΑΝΑΤΟ το είχαν.
Πλέον έχουν έναν ήχο που τον εμπλουτίζουν. Αν κάτσει κανείς και ακούσει προσεκτικά τα Nightfall και Imaginations, ασχέτως με τις προφανείς διαφορές τους, θα δεί ότι ουσιαστικά ο τύπος ενορχήστρωσης που χρησιμποιούν πλέον, κρατάει από τότε. Τι έχουν αλλάξει από τότε, εκτός της εμπνευσής? Ο ντραμερ και ο ήχος. Και ο ήχος τους, ασχέτως αν ρίχνουν τρελή δουλειά, είναι λίγο πιο τυποποιημένος πλέον.
εδιτ:
Με βάλατε σε mode Guardian και έχω συγκινηθεί.
Προσπαθώ να σκεφτώ πόσο διαφορετικό θα ήταν το Script for my requiem με τον καινούργιο πίσω από τα τύμπανα. Πιστεύω ότι είναι από τις λίγες φορές που ένας drummer είχε τόσο καθοριστική συμβολή στον ηχο μιας μπάντας. Χωρίς να είναι ούτε τέρας τεχνικής, ούτε ταχύτητας (ούτε σταθερότητας φυσικά, όποιος ακούσει το panishment divine live, καταλαβαίνει), είχε απίστευτη αισθηση του τι πρέπει να μπεί στο τραγούδι για να το τραβήξει παραπάνω. Πραγματικά ένας απίστευτα ταιριαστός ντραμμερ για την μπάντα και με απίστευτη μουσικότητα στο παίξιμο του, παρόλο που το είδος που έπαιζε, δεν είναι και αυτό που θα αναδείξει κάποιον στην θεση του.
4 Likes
Λαθος quote το πρωτο, φανταζομαι αναφερεσαι σε Red Viper 
Συμφωνω απολυτα σε οσα λες για το drumming.
1 Like
Ωπ ναι, ξεκάθαρα λάθος!
Δεν αναφέρομαι στον Viper, αλλά στην στιχομυθία με τον Shadowking, ότι “Για χειροτερο τους τραγουδι μπορεις απλως να διαλεξεις οποιοδηποτε απο το Battalions Of Fear, δεν υπαρχουν λανθασμενες απαντησεις εκτος του Majesty”. Αν εξαιρέσουμε τα τελευταία, που μπορώ να βρω πολλά πλήρως αδιαφορα τραγούδια, τα αλμπουμ που έχουν αντιστοιχα τραγούδια, για μένα πάντα, είναι τα 2 πρώτα.
Αν όμως κάποιος γουστάρει speed, δεν μου φαίνεται περίεργο να έχει μείνει σε αυτά τα αλμπουμ και να μην του άρεσαν τα επόμενα.
Για το ντεμπούτο οκ υπάρχουν και πιο μέτρια κομμάτια, άγουρα ας πούμε. Στο Follow The Blind όμως δεν βρίσκω απολύτως τίποτα μέτριο ή αδιάφορο, όλα από καλά και πάνω, ακόμα και η ΔΙΑΣΚΕΥΑΡΑ στο Barbara Ann!
η καλύτερη τους διασκευή πιστεύω στους satan πάντως. Κοίτα να δεις που με βάλατε να μιλήσω περισσότερο για bg σε δυο μέρες από όσο έχω μιλήσει 15 χρόνια
3 Likes
Γαμάει εννοείται! Και στους Demon γαμάει, μας έμαθαν μπαλίτσα τα αγόρια
2 Likes
Ωραίο ξέθαμα αυτό… έβαλα Tales from the Twilight World μετά από καμιά 10αριά χρόνια και γουστάρω. Λογικά θα παίξει αφιέρωμα Blind Guardian σήμερα στο σπίτι μου.
7 Likes
Φυσικά και είμαι οπαδάρα. Τελειωμένη κιόλας, απλά της Τόμεν εποχής. Προσπάθησα και τα τελευταία αλλά με χαλάει πολύ η νέα τους στροφή, πολύ γυαλάδα, πομπώδης πλαστικούρα και υπερφορτωμένα τα πάντα.
Το Μπουτάλιονς γαμεί, Μάρτυρ, Wizard’s Crown, Run for the Night, Ομώνυμο, όλα κομπλέ.
Δεν κατάφερα να ακούσω όλο το ορχηστρικό, είναι σαν τα καινούργια χωρίς την μπάντα. Ίσως να είναι αριστούργημα, τώρα δεν το παλεύω να ασχοληθώ.
4 Likes
Θα είμαι αιρετικός και θα πω ότι, ακόμα κι ταυτίζομαι με την κλασική σύσταση της μπάντας (άλλωστε όπως είπα, δεν έχω ακούσει ούτε 1 φορά ολόκληρη δίσκο τους από τη μετά-ANatO περιόδου), ακόμα κι αν θεωρώ τον Τόμεν πιο ταιριαστό ντράμερ για την μπάντα και σίγουρα καθοριστικό στον ήχο τους, παράλληλα τον θεωρώ και τον πιο αδύναμο κρίκο.
Καλά τα λέτε για live performance του (αν κι εγώ με το Tokyo Tales μεγάλωσα και δε μου φαινόταν τίποτα κακό όταν το πρωτοάκουσα, το αντίθετο) αλλά αυτό το μονότονο (εξηγώ αμέσως παρακάτω) ντάπα ντούπα, πλέον δεν το αντέχω. Ειδικά στα λάιβ, δε με ενδιαφέρει καμιά δίκαση (εδώ τη χαρίζουμε στον Λάρς), αλλά δεν αντέχω άλλο τις ίδιες δυναμικές σε κάθε χτύπημα κάθε τραγουδιού κάθε δίσκου (αν και στο στούντιο είναι πιο δύσκολο να το διακρίνεις, ειδικά στα IftOS και NiME). Πάρτε για παράδειγμα πχ το I’m Alive.
Οι καλοί ντράμερς ξεχωρίζουν σε πολλά στοιχεία, από συνθέσεις και ευρηματικότητα, ρυθμούς και ταχύτητα αλλά οι κορυφαίοι (πχ Carey, Kolstad, Duplantier) έχουν και τις διαφορετικές δυναμικές και ηχοχρώματα.
4 Likes
Συμφωνω και ειναι και ενας απο τους λογους που με κουρασε γρηγορα αυτο το ειδος μουσικης, παρολο που αρχικα ημουν ενθουσιωδης οπαδος
2 Likes
ΜΕ ΝΤΑΠΑ ΝΤΟΥΠΑ ΡΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΤΕ που μου γίνατε και προοδευτικοί στα γεράματα
7 Likes
Η πλάκα είναι ότι χθες έβαλα λίγο να ακούσω το Twist… μετά από πολλά χρόνια, βαρέθηκα άσχημα. Πολλές μελωδίες “χαρούμενες” με την κακή έννοια και τα τραγούδια μέτρια ρε γαμώτο, μάλλον είχα ενθουσιαστεί τότε λόγω εξωφύλλου, αν σκεφτούμε το μέτριο για Guardian, εξώφυλλο του ANATO
Αυτο το εξωφυλλο του ΝΙΜΕ, η χρηση εποχη του Marshall, το ειχα σε μια μπλουζα (και σημαια το single του Mirror Mirror, αλλη αρρωστεια απο εκει) η οποια πρεπει να ειναι η πιο φθαρμενη και ξεβαμμενη μπλουζα που εχω δει 
2 Likes
Νομίζω ότι από όσους έχουμε γράψει εδώ μέσα, ζήτημα είναι αν το 25% δεν είχε την μπλούζα του single του mirror mirror.
2 Likes
Δεν είχα ποτέ μπλούζα Blind Guardian 
Εχω το single ομως, μετράει?
2 Likes
Εγω δεν εχω καμια μπλουζα απο κανενα συγκροτημα
αυτο μετραει? 
2 Likes
Εσυ να αυτομπαναριστείς
3 Likes
Περάστε έξω κύριε
3 Likes