[FONT=“Trebuchet MS”]Λοιπόν, μιας και μιλούσατε περί Lucky Peterson, ας κάνω ένα μινι-ρηπορτ γιατί παρακολούθησα προχτές την πρώτη του εμφάνιση ever στην Ελλάδα!
Δεν είχα και πολλά κέφια εκείνο το απόγευμα μιας και την επόμενη μέρα έγραφα το τελευταίο μάθημα της εξεταστικής μου και λόγω απόστασης είχα χάσει και το live των OM (!$#&!!$%).
Είχε πάρει το αυτί μου για το live του Peterson και δεδομένου ότι θα λάμβανε χώρα δυο βήματα από το σπίτι μου, συν το 10ευρω φοιτητικό εισιτήριο, ο πειρασμός ήταν μεγάλος.
Το αποφάσισα λοιπόν, πήρα τα πόδια μου και πήγα κατά κει μήπως και αλλάξει λίγο η διάθεσή μου και παρηγορηθώ. Ε ξέρετε κάτι? Όχι μόνο απέβαλα όλη τη μαυρίλα και την απαισιοδοξία που με διακατείχε αλλά έφυγα από το live με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
Δε γνωρίζω τί περιπέτειες πέρασε τα προηγούμενα χρόνια με ναρκωτικά κλπ ο συμπαθέστατος Νεουορκέζος και αναγκάστηκε να χαθεί λιγάκι από το προσκήνιο πάντως, κυρίες και κύριοι, ο Lucky Peterson είναι εδώ και έχει μεγάλα κέφια!
Πέρα από το αδιαμφισβήτητο μουσικό ταλέντο του είναι και ένας μέγας entertainer.
Ευδιάθετος, με το χαμόγελο συνεχώς χαραγμένο στο πρόσωπό του, παρέδωσε ένα blues σεμινάριο.
Λίγος κόσμος από κάτω αλλά συνειδητοποιημένος, κάτι που έκανε το live ακόμη πιο όμορφο. Ήχος πολύ καλός και χάρη στο μικρό χώρο, πολλές φορές τραγουδούσε επίτηδες μακριά από το μικρόφωνο δίνοντας έτσι μια οικογενειακή νότα.
Η μπάντα του αρκετά καλή. Οι δύο Mike, όπως χαρακτηριστικά τους αποκάλεσε, κρατούσαν ένα στιβαρό rhythm section ώστε να ξεδιπλώσει τη μαεστρία του ο Lucky. Ο μπουλούκος ο μπασίστας ξεχώριζε με τον ήχο του. Ο drummer, αρκετά νέος, ήταν καλός αλλά που και που τού “έφευγαν” μερικά. Όμως τον δικαιολόγησα στη συνέχεια όταν ο Peterson ανέφερε πως όλοι τους ήταν άυπνοι για 48 ώρες και συνεχώς στο τρέξιμο. 'Ετσι εξηγήθηκαν και οι μαύροι κύκλοι στα μάτια του (του drummer εννοώ, ο άλλος και να είχε δεν φαίνονται…:p).
Εκλεκτή καλεσμένη, όπως σωστά μάντεψε ο giorgos_ πιο πάνω, ήταν η Tamara Peterson (γυναίκα του Lucky). Μια γλυκιά σοκολατίνα με εξαιρετική φωνή που την αδικούν ίσως οι studio ηχογραφήσεις. Όμορφοι αυτοσχεδιασμοί, δυνατό λαρύγγι και πολύ φιλική με το κοινό. Έβαλε την γυναικεία πινελιά της όταν ανέβηκε για μερικά τραγούδια στο σανίδι.
Τώρα για τον Lucky Peterson τί να πω? Άψογος!
Είναι φανερό σε κάθε του νότα πως αυτός ο άνθρωπος έχει γεννηθεί, ζει και αναπνέει για τα blues. Όταν καθόταν πίσω από το hammond του έπαιζε ακατάπαυστα και μαγικές μελωδίες βγαίναν από τα πλήκτρα του. Όταν έπιασε τη μαύρη Dean κιθάρα του ρόκαρε γερά και με ένταση και το φχαριστήθηκα πολύ. Και στο τέλος όταν έπαιζε slide με τη resonator κιθάρα ήταν πιο χαλαρά, πιο αργά, πιο smooth.
Φοβερή φωνή και έξυπνοι πειραματισμοί με τους ήχους του.
Ξεχωριστό σημείο της συναυλίας ήταν τα αστεία που έκανε και οι συνομιλίες του με το κοινό.
Για να μη σας κουράζω άλλο, το συμπέρασμα είναι απλό:
ΠΗΓΑΙΝΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΤΕ στα επερχόμενα live του!
Τέλος, τράβηξα μερικά ενδεικτικά videos από τη συναυλία, έτσι για ενθύμιο.
Σας τα ανέβασα για να πάρετε μια γεύση.
Συγχωρέστε μου τη φτωχή ποιότητα (πρέπει να πάρω καμια πιο σοβαρή camera κάποια στιγμή…).
Επιλέξτε HD και κατά προτίμηση έχετε χαμηλά το volume.[/FONT]
[B]Part 1[/B] , [B]Part 2[/B] , [B]Part 3[/B] , [B]Part 4[/B]
