Αυτό το έχω και το ακούω από την περασμένη εβδομάδα.
Μου αρέσει. Μου αρέσει που δεν “κάθεται” στα ίδια ο Bonamassa, που έχει αλλάξει τον ήχο του για τη συγκεκριμένη συνεργασία προς το “πιό vintage”, μου αρέσει αρκετά και η φωνή της. 8)
Το ομώνυμο κομμάτι θεωρώ πως θα παιχτεί και αρκετά στα μαγαζιά που παίζουν blues.
Έχετε υπ’όψην σας τους Chicago Blues Reunion?Nick Gravenites,Barry Goldberg,Harvey Mandel.Κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμto 2005,το Buried Alive in the Blues!Το ακούω τώρα και είναι πολύ καλό,αντάξιο των ονομάτων που απαρτίζουν την μπάντα.
Δεν το έχω το συγκεκριμένο, θα το αναζητήσω! 8)
Κάποτε είχα ανοίξει ένα θρεντ για psychobilly, rockabilly και άλλα πεθαμένα ακούσματα για πεθαμένους ανθρώπους (:p). Γενικά πιο άρρωστα πράγματα και μου το συγχωνεύσανε. Η ερώτηση μου κανονικά θα πήγαινε εκεί αλλά μιας και δεν υπάρχει σαν ξεχωριστό θρεντ το βάζω εδώ. Μπορεί να μου προτείνει κάποιος αμα ξέρει μπάντες σαν τους [B]Dead Brothers[/B]?
Αυτό είναι από το περσινό τους άλμπουμ, που το ακούω ανα τακτά χρονικά διαστήματα από τότε, και θέλω να βρω και άλλα τέτοια.
“Records to ruin any party”…it is not an easy listen but it really grows on you. The band is based in Geneva.They describe their style as “Funeral Orchestra Mission”. They helpfully suggest that it is a mixture of Gypsy music, Django Gypsy jazz, rock ‘n’ roll and country. The first thing that comes to mind was a mixture of Vaudeville style music hall, blues, and what really sums it up is the phrase “gothic jazz/blues.” There is the most bizarre mixture of song styles, instruments, banjo, trombone, steel drums, lap steel guitars, accordion, Indian prayer box, tuba, French horn. Then there are the various vocal styles, mellow, strangled, mournful and whispered. Rhythms vary from Greek swing, Waltz, shuffles and rock beats. There are songs in English, French and German.
HELP
Μάθαμε τους [B]THE FANTASTICS![/B] πριν 2 χρόνια με το απίστευτο φανκ νεμπούτο τους [B]MIGHTY RIGHTEOUS[/B] που είχε την κομματάρα [B][U]SOUL DEEP[/U][/B] το οποίο είχε κολήσει στο mp3 μου τότε.
Νέος δίσκος τώρα με τίτλο [B]ALL THE PEOPLE[/B] ([I]και πάλι στην Freestyle Records[/I]), αυτή τη φορά με περισσότερη ποικιλία στους ήχους ([I]λάτιν/ reggae και ροκίζον blues σε σημεία, φυσικά όλα κάτω από την φανκ ομπρέλα[/I]). Το πρώτο single/video του νέου δίσκου είναι το [B][U]Somewhere Finally[/U][/B] με την Sulene Fleming στα φωνητικά αν και στο δισκο υπάρχουν και αντρικά φωνητικά όπως και πολλά οργανικά κομμάτια φυσικά όπως οφείλει να έχει ένας φανκ δίσκος.
Χάζευα το site της [B][U]Freestyle Records[/U][/B] ([I]αν και είμαι στη φάση φάτε μάτια ψάρια[/I]), έχει διάφορα φανκ καλούδια, το βινύλιο του ALL THE PEOPLE στις 12,5 λίρες πάντως…
Αυτοί ακούγονται πολύ ωραίοι.Δεν βρισκω τα άλμπουμς τους βέβαια,για βόηθα άμα μπορείς…:roll:
Ακούω αυτό το άλμπουμ και είναι πολύ ωραίο,ο Bonamassa ακούγεται τόσο εμπνευσμένος!!!
Άσχετο.Έχει ακούσει κανείς σας τον Gary Clark Jr???Λέει τπτ?
Μπήκα και εγώ να σχολιάσω την συνεργασία του Μποναμάσσα με την Beth Hart.
Το άκουσα πριν κάποιες μέρες και έχω μείνει ενθουσιασμένος!Ο παικταράς πάντα θέτει νέα κριτήρια για τον ίδιο του τον εαυτό,αλλά και για τους ακροατές του,σχεδόν με κάθε του δουλειά!
Κυλάει ευχάριστα και όμορφα,προσωπικά δεν με κούρασε καθόλου.
Cheers στον Raziel που μου το επισήμανε πριν αρκετές μέρες!
χμμμμμμ σε ποιο γρηγορη φαση παιζουν οι Nekromantix ντεθροκιλα…
επισης αμα σου αρεσει ο πιο blues γκαραζοηχος τσεκαρε the gories kai toυς blacktop μπαντα του τραγουδιστη των the gories…http://www.youtube.com/watch?v=oAIcpJKIw1k
ααα και επισης καινουρια μπαντα ο τραγουδιστης των Jetboy που παιζουν βλαχοσαικομπιλη με πανκ νεκροτζουρες…χαχαααα Cold Blue Rebels http://www.youtube.com/watch?v=IHhHfMk1OXo γενικα παιζει πολλη πραμα στον χωρο και θελει ψαξιμο…οτιδηποτε καλο πετυχαινω η θυμαμαι θα ενημερωνω ροτ εντ ρολλ…:lol:
καμμενα κυτταρα…θυμηθηκα υπερδισκαρα εκπληξη διαμαντι…
roxx gang -mojo gurus
μπλουζοροκ βρωμικο με λιγα στοιχεια απο γκοσπελ…για πολλα ντουμανια…
http://www.youtube.com/watch?v=8WC0Fqbk1JM
μεγαλη στροφη στον ηχο τους…σε σχεση με τα 2 πρωτα αλμπουμ τους…
υπάρχει thread για garage/psychedelic όμως…
euroboy ευχαριστώ για την απάντηση, αν και δεν ψάχνω κάτι σε φάση nekromantix (που τους γουστάρω αρκετά βασικά), καθώς το στυλ των Dead Brothers είναι μεν κοντά, αλλά το ύφος είναι αρκετά πιο blues: το λέει και ο τίτλος του τραγουδιού Death Blues! Για αυτό το πόσταρα και εδώ και όχι κάπου αλλού, όπως λέει ο mindcrimeK. Anyway θα τσεκάρω τα υπόλοιπα που πρότεινε ο euroboy μπας και βρω τπτς.
[CENTER][B]My Goodness - My Goodness
[/B]
Δεν ειμαι σιγουρος αν πρεπει να μπει εδω αλλα μιλαμε για ενα απο τα πιο ενδιαφεροντα ντεμπουτα της χρονιας. Μια μιξη blues, hard rock και ολιγον punk? με βασικο συστατικο το πρωτο! Για την ακριβεια στα αυτια μου ακουγονται σαν ενας συνδιασμος white stripes /black keys με λιγο πιο αγρια φωνη του bjorn dixgard των mando diao 8O 8)
[I]ive got notion “κλικ”[/I]
[I]blackout baby “κλικ” [/I][/CENTER]
Ακούω το άλμπουμ Joined at the Hip(2010).Για όσους δεν το γνωρίζουν οι Pinetop Perkins και Willie ‘Big Eyes’ Smith ήταν μέλη της μεγάλης μπάντας του Muddy Waters.O Perkins (που είχε αντικαταστήει τον Otis Spann στο πιάνο και ήταν 96 χρονών στις ηχογραφήσεις!!!) κέρδισε και Grammy για την συγκεκριμένη δουλειάκαι έγινε ο γηραιότερος που κατάφερε να κατακτήσει grammy(λίγο αργότερα δυστυχώς πέθανε).Ο Willie Smith αφήνει τα drums στον γιο του και συγκεντρώνεται στην φυσαρμόνικα και τα φωνητικά.Tο αποτέλεσμα είναι ένα υπέροχο άλμπουμ Chicago blues,πολύ ζεστού και “καπνισμένου” ήχου και ακούγεται σαν ένα άλμπουμ που θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει πριν πολλά χρόνια.Μεγάλη έμπνευση,μια ακόμα απόδειξη πως το πραγματικό ταλέντο δεν χάνεται όσα χρόνια κι αν περάσουν.Εnjoy!
μεγάλη ζημιά η συγκεκριμένη πρόταση!!! να σαι καλά!!
Χάρηκα που σου άρεσε!!!Πολύ ωραίο άλμπουμ!
Οι μπλουζάδες του φόρουμ ας δώσουν προσοχή σε αυτή την ωραία μίξη jazz και κυρίως blues μουσικής από έναν πιονιέρο του είδους…
λάιβ από το 1971.
Είναι καλό αυτό?Γαμώτο κάποιοι καλλιτέχνες έχουν τόσο αχανή δισκογραφία που μου φαίνεται σχεδόν αποτρεπτικό το να κάτσω να ακούσω τα πάντα.Έχω ακούσει τα Blues From Laurel Vanyon και το Bluesbreakers with Eric Clapton(προφανώς) και μου αρέσουν πολύ.Θα το τσεκάρω κι αυτό.
Δύσκολα θα πέσεις έξω με το Mayall ειδικά μέχρι τις αρχές των 70ς. Εγώ θα πρότεινα και αυτόν:
που έχει στην κιθάρα τον τεράστιο Harvey Mandel (ακόμα το φυσάω και δεν κρυώνει που δεν τον ειδαμε τελικά το Σπετέμβρη)