Και επίσης αν σταματήσουμε να ακούμε όσους μουσικούς δεν “μέτραγαν” σαν άνθρωποι καήκαμε.
Μule θα ενημερώσω.
Aυτο ειναι ενα αλλο album με το οποιο εχω κολλησει τελευταια.
Καλοπαιγμενη jazz με funk στοιχεια και αρκετη soul και bossa nova απο δυο σημαντικους μουσικους της jazz.
Μιας jazz σαφως πιο εμπορικης,αλλα πολυ καλυτερης για μενα και πολυ πιο ταιριαστης στο αυτι μου μακρυα απο την hard bop και ο,τιδηποτε εχει σχεση με bop jazz που προσωπικα δεν αντεχω καθολου.
Παρτε μια γευση …
Και μια και πιασαμε τους θυσαυρoυς της Impulse,να μην ξεχασω να αναφερω και τον Oυγγρο[B] Gabor Szabo [/B]με τον οποιο επισης εχω ξανακολλησει τελευταια.Ο τυπος επαιζε στα μεσα της δεκαετιας του 1960 gypsy jazz και balkan σοπους πολυ πριν αυτα ολα γινουν γνωστα.
Παρτε δυο κομματακια του και πειτε κι εσεις τη αποψη σας…
(Κατι θυμιζει,ετσι???)
Πολυ καλος δισκος του το ‘’[B]Spellibinder[/B]’’ που σκεφτομαι να αποκτησω λειαν συντομως…
Εννοείς κλασσικά Davis, Coltrane, Hancock κτλ πως δεν σ’αρέσουν?
Παίζει να παραγγείλω αύριο την αυτοβιογραφία του Buddy Guy για να έχω κάτι να χαζεύω όταν έρθω Ελλάδα.Οι κριτικές που έχω διαβάσει μιλάνε για πολύ ωραίο βιβλίο (και διάβασα καμπόσες).
Λοιπον θα σου πω αμεσως.
[B]Davis[/B] λατρευω εννοειται,αλλα κυριως την jazz rock / fusion φαση του ([B]In A silent Way,Bitches Brew,Sketches,On The Coner[/B],κλπ) οπως και το κλασσικοτατο ??[B]Kind Of Blue[/B]’’.
[B]Coltrane[/B],δυστυχως δεν μου αρεσει,ενω απο [B]Herbie Hancock[/B] πραγματικα ΨΟΦΑΩ για τις album-αρες που εβγαλε στα ?70?s([B]Ηeadhunters,Sextant,Crossings[/B]).
Aυτος που μου αρεσει και εχω και το δισκο του ειναι ο [B]Ornette Coleman[/B] και συγκεκριμενα μιλαω για το ‘’[B]Shapes Of Jazz To Come[/B]’'οπου συνδυαζει be-bop και cool jazz και το album μου αρεσει σχεδον ολο,γιατι σε σημεια καπου το παρατραβαει,αλλα μπορω να πω οτι εχει καποιες μελωδιες και καποια σημεια που πραγματικα σε στελνουν αδιαβαστο!!!
I feel sorry for you…
Όχι για αυτά που σ’αρέσουν, για τα υπόλοιπα που δεν σου αρέσουν.
Πραγματικά περιμένω πολλά από τα άλμπουμς τους να καθιερωθούν πολύ ψηλά στη συνείδηδή μου με τα χρόνια, ήδη λατρεύω αρκετά από αυτά.
Το Sketches πάντως ξεφεύγει από τον ήχο που λες, ελπίζουμε να συμβεί το ίδιο και με τα υπόλοιπα.:lol:
O Coleman δεν νομίζω πως μπαίνει ακριβώς στην ίδια κατηγορία με τους υπόλοιπους, είναι πιο free/avant garde πως να το πω σε σχέση με αυτά που είχα στο μυαλό μου, Milestones, Birth of the Cool, Blue Train, Giant Steps, Maiden Voyage κτλ…Δισκάρα πάντως.
Αnyway, είμαστε και off-topic εδώ μέσα.
Ρε συ πραγματικα,πως μπερδευτηκα ετσι.
Το σκεφτομουν στον υπνο μου να φανταστεις οτι ποσταρισα jazz προτασεις σε λαθος topic.
Τελος παντων εκανα repost στο σωστο thread.
Mια ζωη τον ειχα για ??τραγουδιστη για τις μαμαδες και τους μπαμπαδες μας?? μαζι με [B]Paul Anka,Neil Sedaka,Julio Inglesias [/B]κλπ,αλλα ο συγκεκριμενος δισκος του που αποτελειται απο διασκευες γνωστων gospel κομματιων οπως το ‘’[B]John The Revelator[/B]’’,αλλα και απο αλλες κομματαρες ειναι μια χαρα,αν και δεν θεωρειται απ?οτι καταλαβα ο καλυτερος του.
Ξεχωρισα την εξης κομματαρα…
Ηοpeto,τι λες?
[B]Research of Sound[/B] από το [B]1976[/B] το άλμπουμ. Ποιος ο καλλιτέχνης ?
Ε βέβαια, με τέτοιο όνομα πού να το γράψει στο εξώφυλλο…
[SPOILER][SIZE=“4”][B]Puccio[/B] Roelens[/SIZE][/SPOILER]
Φοβερή ανακάλυψη αυτός ο τύπος (Ιταλός πιανίστας, συνθέτης κλπ.). Γουστάρω πολύ αυτό τον ήχο !
Γαμάτη, γκρουβαριστή funky jazz που θα σας θυμίσει παλιές, καλές ταινίες των 70’s.
Το παραπάνω άλμπουμ είναι ενδεικτικό (και πολύ καλό βέβαια), μα αν είστε φαν του είδους ψαχτείτε και τσεκάρετε οπωσδήποτε δισκογραφία.
Δείγμα: [I]http://www.youtube.com/watch?v=MY8nsd7SZec[/I]
:afro:
Ακριβως στο στυλ μου το παραπανω.
Πολυ ζορικο.
Mια ωραία συνεντευξούλα του Derek Trucks.
Aυτη τη δισκαρα ακουω τωρα.Προκειται για ενα πολυ ιδιατερο funk υπο-ειδος,το [B]P-Funk[/B],δημιουργημα αυτης της μεγαλης μορφης που λεγεται [B]George Clinton[/B].Εδω μπλεκει το pop,το funk,λιγο την disco και κυριως τον χαβαλε!!!
Προσωπικα μου αρεσουν πολυ,αλλα οχι περισσοτερο απο [B]Funcadelic[/B]!!!
Aυτή τη δισκάρα την ψήφισα στις καλύτερες της χρονιάς και αξίζει να γράψω εδώ δύο λόγια μιά και πέρασε αρκετά αθόρυβα, δεν έτυχε και επίσημης κριτικής στο rocking.
Σύμπραξη τριών κιθαριστών, του David Hidalgo από τους Los Lobos (όσοι τους ξέρετε μόνο από το latin hit La Bamba ψάξτε τους καλύτερα, θα εκπλαγείτε 
) με τον πολυπράγμωνα Luther Dickinson (Νorth Mississippi All Stars/Black Crowes/καμιά ντουζίνα projects ακόμα κάθε χρόνο) και τον Mato Nanji από τους Ιndigenous.
To αποτέλεσμα ειναι σκληρό blues rock βγαλμένο από τα άλμπουμ των ZZ Top της δεκαετίας του '70. 8)
Φίλος μου που το άκουσε τυχαία στο αμάξι μου πριν κάποιους μήνες νόμιζε αρχικά πως αυτό είναι το νέο ZZ Τοp που θα επέστρεφε στις ρίζες κλπ.
Το κατέβασα το από πάνω κι ακόμα δεν το έχω ακούσει.
Έχουμε δείγμα από τον Devon Allman και το Turquoise, το Don’t Set Me Free. Όμορφη μπαλαντούλα.
[FONT=“Georgia”]Ας μπούμε στη χρονομηχανή για ένα 3 σε 1 ποστ. Πάμε χρονολογικά.
[SIZE=“4”][B]Pacific Gas & Electric - Get It On[/B][/SIZE] (1968 )
Πολυμελές συγκρότημα από το Los Angeles που έπαιζε blues rock κατά βάση.
Πολύ καλό δισκάκι με ωραίες συνθέσεις, άλλοτε αργό blues κι άλλοτε γρήγορο boogie (ο drummer του συγκροτήματος είχε παίξει στον πρώτο δίσκο των Canned Heat), καλό ήχο και μαύρη φωνή που κάνει τη διαφορά. Στους επόμενους δίσκους προσέθεσαν τρομπέτα και σαξόφωνο διευρύνοντας έτσι τον ήχο τους.
[B]“The Hunter”[/B]
[B]“Motor City’s Burning”[/B]
[B]“Are You Ready?”[/B] (δεν είναι από τον συγκεκριμένο δίσκο αλλά αξίζει να τους δείτε και ζωντανά. Είναι το χιτάκι τους.)
[B][SIZE=“4”]Zoo - Zoo[/SIZE][/B] (1969)
Μια ευχάριστη έκπληξη από Γαλλία μεριά αυτή η μπάντα.
Οκταμελείς αν είναι σωστές οι πληροφορίες που βρήκα, με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση και φοβερή χημεία, οι Zoo παίζουν ένα σφιχτοδεμένο κράμα ψυχεδελικής jazz/funk με όργανα όπως hammond, τρομπέτα, σαξόφωνο και βιολί εκτός από τα τυπικά.
Το αποτέλεσμα είναι πολύ πετυχημένο και σε συνδυασμό με τη βραχνή φωνή του τραγουδιστή, σου δίνει την εντύπωση πως πρόκειται για κάποιο έμπειρο Αφρο-Αμερικανικό γκρουπ. Εκτός από το συγκεκριμένο full-length που είναι και το ντεμπούτο τους έχουν ακόμη δύο LP (εξίσου αξιόλογα μάλλον) αλλά δεν τα βρίσκω για κατέβασμα…
Ο jiopas που είναι και Γαλλόφιλος θα γουστάρει μάλλον.
[B]“If You Lose Your Woman”[/B]
[B]“Memphis Train”[/B] (διασκευή σε Rufus Thomas)
[SIZE=“4”][B]Black Merda - Black Merda[/B][/SIZE] (1970)
Από το λευκό γκρουπ αποπάνω, περνάμε σε full black force.
Στο site τους αναφέρουν με περηφάνεια “The First Black Rock Band”. Δεν θα κρίνω αν ισχύει κάτι τέτοιο, απλά θα αναφέρω πως σχηματίστηκαν γύρω στα τέλη των 60’s.
Είναι εμφανές πως ο Jimi Hendrix ήταν ένα από τα είδωλά τους (και πως να μην είναι άλλωστε εκείνη την εποχή) αλλά η πλάκα είναι ότι η φωνή του τραγουδιστή τον θυμίζει αρκετά σε μερικά σημεία. Από κει και πέρα, μιας και οι Black Merda κατάγονταν από το Detroit, ο ήχος τους κινείται σε πιο Motown μονοπάτια με αρκετή δόση blues θα λέγαμε παρά σε κλασικό ροκ, με funky κιθάρες και δεύτερα φωνητικά από όλο το συγκρότημα. Ωραίο δισκάκι.
Εξαιρετικοί οι δύο πρώτοι.Για Zoo δεν ξέρω πολλά, Pacific όμως αξίζει να ασχοληθεί κάποιος περισσότερο.Αν και το Get It On είναι μάλλον το αγαπημένο μου.
Το τρίτο θα ακουστεί κάποτες.
To Black Merda είναι κλασικός ήχος Chess της εποχής. Λίγο ψυχεδέλεια, λίγο φανκ, λίγο μπλουζ και έτοιμο το χαρμάνι, για να τραβήξουμε πελάτες απ΄όλες τις μπάντες, σε καμία περίπτωση αυτούς που άκουγαν τον εκφυλισμένο (για τους μαύρους) ήχο της Motown. Την ίδια τακτική ακολούθησαν και καταξιωμένοι μπλουζμεν όπως ο Muddy Waters, ο Howlin’ Wolf και ο Bo Diddley με καλύτερα αποτελέσματα. Γενικά καλό, ακούγεται ευχάριστα αλλά κάπου χάνει για να χαρακτηριστεί εξαιρετικό.
To ομόνυμο των Zoo είναι από τους κορυφαίους δίσκους που βγήκαν στην Ευρώπη στο είδος του και παραδόξως είναι μάλλον άγνωστο στο ευρύ κοινό.
Μιας και δεν βλέπω και πολύ κινητικότητα, να αναφέρω πως έχει περισσότερο από ένα μήνα που έχει κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ του [B]Otis Taylor[/B] με τίτλο [B]“My World Is Gone”[/B] και είναι πραγματικά πολύ καλό, να το ακούσετε.
Έχει βγει το δεύτερο άλμπουμ του Hugh Laurie
Ακούσατε Harper & Musselwhite; Εϊναι εξαιρετικό
Το review του Κώστα
http://www.rocking.gr/reviews/album/Ben-Harper-&-Charlie-Musselwhite---Get-Up/4857/
Αξιόλογο με πολύ καλές στιγμές και του Burdon
http://www.rocking.gr/reviews/album/Eric-Burdon---Till-Your-River-Runs-Dry/4853/
Εντυπώσεις από το live;