όντως.όσοι έχετε 3D γυαλιά φορέστε τα και απολαύστε.8) Stomp - 3D Version(κλικ)
πάντως οι τύποι είναι μπροστά!πέραν του εγχειρήματος για 3D videoclip, το τραγούδι που επέλεξαν να γυρίσουν σε βίντεο είναι το λιγότερο αντιπροσωπευτικό και το μικρότερο σε διάρκεια του δίσκου.
Λοιπον,προκειται για ενα blues rock δισκο τον οποιο βρηκα τυχαια σε ενα γνωστο blog και εκανα τον κοπο να τον ακουσω.Δεν γνωριζα κατι για την μπαντα αυτη,ουτε ειμαι εξπερ στο ειδος,ομως ο δισκος αυτος ειναι αρκετα ομορφος και μου εφτιαξε την διαθεση.Αποτελειται απο 11 κομματια πανω-κατω στο ιδιο στυλ και σε καποια σημεια εμενα μου θυμισαν Lynyrd Skynyrd,οποτε μπορει να θεωρηθει και southern rock.Ειναι φετινος δισκος και η μπαντα εχει βγαλει αλλους δυο τους οποιους και δεν εχω ακουσει.Αν ψαχνετε να βρειτε τεχνικες και σολαρισματα δεν θα τα βρειτε εδω.Ο δισκος ειναι γεματος με ομορφες και χαροπες συνθεσεις καταλληλες για αραγμα τα βραδια.
για Funkadelic δεν γράφω τίποτα… είναι αξίωμα και αυταπόδεικτοι8)
(πάντως όσοι γουστάρουν τον καλύτερο φανκ κιθαρίστα Eddie Hazel εκτός από το αξεπέραστο Maggot Brain έχει και μια προσωπική δισκάρα με όνομα Game Dames & Guitar Thangs)
Αυτός ο Frankie πρέπει να είναι ο χειρότερος φίλος evar… Πετάει την βόμβα στον Μάρβιν και μετά τον αφήνει να κοπανιέται μόνος του…
“Έλα, είδα την γυναίκα σου να μπαίνει σ’ένα μοτέλ με κάποιον… Σόρρυ ε.”
“Τι; Πώς; Πού; Πότε; Γιατί; Με ποιόν;”
“Πρέπει να φύγω. Να κανονίσουμε κάποια στιγμή να τα πούμε κι από κοντά… Μη χάνεσαι”
Για αυτόν τον Osborne κάπου διάβαζα πρόσφατα πως είναι Σουηδός που έχει εγκατασταθεί Αμερική αλλά δεν τον έχω ακούσει ακόμα, ολυτε θυμάμαι συνεργασια με Haynes. Πάντως αφού τον προτείνεις Hopeto θα επιδιώξω να τον ακούσω σύντομα.
Επίσης συνειδητοποιώ πως δεν έχω ακούσει ούτε το προσωπικό του Eddie Hazel που αναφέρθηκε και θα πρέπει να επανορθώσω άμεσα.
Δεν ξέρω αν αρέσει σε κανέναν εδώ μέσα η gospel και αν έχει να προτείνει κάτι σχετικό…Ένα άλμπουμ έχω λιώσει και ξαναλιώνω τώρα,το Freedom Highway των The Staples Singers.Soul/Gospel,kαταπληκτικά κομμάτια όλα,οι λέξεις Prayer,Lord κτλ,δίνουν και πέρνουν(gospel είπαμε:wink: ).Μάλλον θα αρέσει και σε φίλους αμερικανικών μπαντών με ακουστικό ήχο(Grateful Dead,The Band…).To μπάσο είναι καταπληκτικό,πολύ groovy,η παραγώγή πολύ ζεστή,όπως πρέπει στο ιδίωμα και οι φωνές(κυρίως της Mavis Staple) πολύ καλές,δίνουν δύναμη στα τραγούδια τους.
Θα πάρουν και τα υπόλοιπα σειρά σιγά σιγά.8)
όσοι έχουν ακούσει προηγούμενες δουλειές του δν θα εκπλαγούν καθώς ο Ερικ χρησιμοποιεί την πεπατημένη οδό του . και είναι αναμφισβήτητα μια όμορφη βόλτα με αυτά τα μεγάλα - αρχοντικά 50’ς αμάξια να μας χτυπά ο αέρας στο πρόσωπο , Hendrix και Vaughan γωνία . πολύ wah-wah , πολύ χαρντ ροκ ηλεκτρισμός και μεγάλο απόθεμα τσαγανού κ ψυχής , αξίζει !
στο οποίο o White παίζει καταπληκτικά τα blues ,με φοβερή παραγωγή και πολύ δύναμη.
Επειδή δεν θυμάμαι να τον έχουμε αναφέρει εδώ , και είναι μεγάλη παράλειψη για ένα τόσο μεγάλο όνομα ,είπα να το postαρω.
Κατ’αρχας είναι σίγουρα στους αφανείς ήρωες , έχει παίξει με Pink Floyd, Thin Lizzy και τώρα με τον Waters , απ΄όπου και τον έχω απολαύσει.
Είναι απο τους κιθαρίστες που μου αρέσουν ,αφού έχει το απλό ,αργό ,καθαρό παίξιμο ΄ως γνήσιο πνευματικό παιδι του Peter Green :bow2: και του B.B.King.
Τσεκάρετε οπωσδήποτε το In the Skies του Green :bow2: που συνεργάζονται.
Αλλά και με τους Thin Lizzy ,είναι καταπληκτικός ειδικά στο Chinatown .
Tο Twice as Addictive είναι διπλό με δικά του και διασκευές , με αγαπημένα τα Ooh-wee baby ,Parchman farm και το βαρύ Blues on me.
Εχω την εντύπωση οτι είχε έρθει και ως solo καλλιτέχνης για live , αν θυμάμαι καλά τότε #-o