Αχεμ…Συγγνώμη για το ελαφρώς off topic, αλλά μιας και μου αρέσουν τρελά τα blues (και κλαίω με μαύρο δάκρυ που δεν μπορώ να σπουδάσω blues φωνητικά στην Ελλάδα… 
) μήπως μπορείτε να μου προτείνετε 2-3 δίσκους λευκών καλλιτεχνών για να κάνω μια αρχή…
Ευχαριστώ!!!
(Συγγνωμη για το off topic!..)
Έχω μια μικρή ένσταση αγαπητή Rope… Κατ’ εμέ το καλύτερο blues, ό,τι και να λέμε, παίχτηκε από μαύρους. Οι μαύροι το δημιούργησαν, οι μαύροι το εξέλιξαν, οι μαύροι είναι που δίνουν την ψυχή τους… Οι λευκοί bluesmen είναι μεν καλοί αλλά χάνουν κάπως σε πρωτοτυπία. Καλά τα ηλεκτρικά solos αλλά μέχρι ενός σημείου, μετά νομίζεις πως επαναλαμβάνονται…
Άρα κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να ξεκινήσεις με επιλεγμένα ονόματα της μαύρης σκηνής. Άν παρόλ’ αυτά έχεις τους λόγους σου να επιμείνεις σε λευκά blues (και για να μη φεύγουμε εντελώς off-topic) η τριάδα που θα σου πρότεινω είναι:
John Campbell - One Believer (1991) ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!! είναι το πρώτο που θα πρότεινα στον οποιονδήποτε θέλει να ξεκινήσει ν’ ακούει blues για πολλούς λόγους. Λευκός, ηλεκτρικός σε σημεία, αλλά με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και “μαύρη” ψυχή… Όχι τόσο τυπικός όσο άλλοι… 
Stevie Ray Vaughan And Double Trouble - The Sky Is Crying (1991) τυπικό καλό δείγμα ηλεκτρικών λευκών blues.
Peter Green Splinter Group - Hot Foot Powder (2000) για κάτι διαφορετικό (αλλά όχι λιγότερο ποιοτικό 
)
3 δίσκοι που κανένας δεν έχει σχέση με τον άλλον. Βρέστους και θα σε βοηθήσει να καταλάβεις κ το τί θες περισσότερο στην τελική…
να συμπληρωσω τις πολυ ωραιες επιλογες του jim με
rory gallagher - live in europe
Fleetwood Mac - Peters Green’s Fleetwood Mac
Canned Heat - on the road again
Ναι σίγουρα, αλλά είναι μπλουζάς που παίζει σε jazz rock σχήμα
Εννοείς τους Derek Trucks Band ή τους Allman Brothers;
Τους Derk Trucks Band, οι Allman Brother δεν είναι και μπάντα του
Ειδικά ο τώρα τραγουδιστής και ο ντράμερ.
Αχεμ…Συγγνώμη για το ελαφρώς off topic, αλλά μιας και μου αρέσουν τρελά τα blues (και κλαίω με μαύρο δάκρυ που δεν μπορώ να σπουδάσω blues φωνητικά στην Ελλάδα… ) μήπως μπορείτε να μου προτείνετε 2-3 δίσκους λευκών καλλιτεχνών για να κάνω μια αρχή…
Ευχαριστώ!!!
(Συγγνωμη για το off topic!..)
Εγώ να προσθέσω τον Howlin’ Wolf και το Moanin’ in the Moonlight
Για μένα,το να ακούσει/μελετήσει κάποιος Howlin Wolf είναι προυπόθεση για να ξεκινήσει blues τραγούδι. Δεν είναι λευκος φυσικά αλλά όπως είπε και ο Jim, αυτή η μουσική δημιουργήθηκε από τους μαύρους και θα πρέπει να μελετήσουμε αυτούς πρώτα.
+1000000000 τόσο για τις επιλογές όσο και για την ένσταση για τον διαχωρισμό των blues σε λευκά και μαύρα την οποία έντσαση προσυπογράφω και με τα δύο μυ χέρια η μουσική δεν έχει χρώμα προς θεού
Σάκη πότε σου ειπα τελευταία φορά ότι σε αγαπώ???
πατριώτη διαβάζω για αυτούς συχνά στην EΛΕΥΘΕΡΙΑ αλλά δυστυχώς δεν τους έχω ακούσει ποτέ μπορείς να μας δώσεις λίγα περισσότερα στοιχεία? θα με υποχρεώσεις
John Mayall, κύριοι! Και… τα τα τα ταααα…
Early Led Zeppelin
η αγαπημενη μου περιοδος αυτου του συγκροτηματος!
ιδικα στο BBC πολυ σπαστα!
Τα blues είναι κατά κύριο λόγο μαύρα και θα πρέπει να διαχωρίζονται από τα λευκά. Η μουσική βεβαίως και δεν έχει χρώμα και δεν το λέμε ρατσιστικά,δεν είναι εκεί το νόημα… Θα δώσω ένα λίγο ακραίο παράδειγμα: είναι σα να πας να συγκρίνεις τους Έλληνες Locomondo που παίζουν reggae (υποτίθεται) με γνήσιους Τζαμαϊκανούς performers. Μπορεί να είναι καλοί και χρυσοί οι Locomondo αλλά δε συγκρίνονται με το original. Οι άλλοι το έχουν μέσα τους, στο αίμα τους, με αυτό μεγάλωσαν και το άκουγαν από πιτσιρίκια. Η μουσική είναι και θέμα βιωμάτων. Δεν είμαστε τόσο καμμένοι για να κάνουμε ένα διαχωρισμό χωρίς λόγο ούτε εμείς ούτε οι απανταχού επαγγελματίες μουσικοκριτικοί.
Φίλε Pataphonie χαίρομαι που συμφωνείς και πρότεινες τον Howlin’ Wolf αλλά αν πιάσουμε τους μαύρους έχω κι εγώ πολλούς να προτείνω… Εκεί έχει ψωμί το πράμα… 
ολοκληρος φουρνος λεμε!:lol:
Ας γίνει αλλού thread γενικό για blues όπου θα πούμε για τους έγχρωμους θεούς και τις σκοτεινές τους δυνάμεις. Βέβαια σε εκείνο (το γενικό blues thread) δεν βλέπω να τρυπώνει λευκός καλλιτέχνης ούτε για πλάκα. Πιστεύω πως το «λευκό blues» είναι σχεδόν άλλο είδος. Μπορείς να βάλεις τον (αγαπητό κατά τα άλλα) Garry Moore δίπλα σε οποιονδήποτε King-Otis-Hooker-Johnson;
Πολύ θα το’θελε ο αγαπητός Gary… [-X
Για όποιον ενδιαφέρεται Mike Mattison και Yonrico Scott λέγονται αντίστοιχα. Ο Mattison έχει και δική του blues μπάντα τους Scrapomatic
Eννοείται
Η μουσική είναι σε πολλές περιπτώσεις θέμα βιωμάτων αλλά είναι πρώτα και κύρια θέμα ακουσμάτων. Αλλιώς το βρετανικό Βlues δεν θα είχε υπάρξει ποτέ, σωστά;
Στο αίμα του δεν έχει κανείς τίποτα. Τα περισσότερα μάυρα πιτσιρίκια σήμερα στην Αμερική μεγαλώνουν ακούγοντας Rap και δεν έχουν δυστυχώς καμμία σχέση με τα blues. Το ακροατήριο των blues πλέον στην Αμερική είναι 90% λευκό, άρα είναι λογικό και οι περισσότεροι νέοι μουσικοί που θα μεγαλώσουν και θα παίξουν αυτή τη μουσική να είναι λευκοί. Έχω βρεθεί σε συναυλία του Cray όπου ο ίδιος ήταν ο μόνος μαύρος στο κλαμπ, τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας του, το κοινό και το προσωπικό του κλαμπ είμασταν όλοι λευκοί!!!
Ο όρος “έγχρωμος” είναι ρατσιστικός, ενοχλεί τους ίδιους τους μαύρους, προτιμούν να τους λέμε μαύρους.
Σαφώς υπάρχουν διαφορές στον ήχο μεταξύ λευκών και μαύρων καλλιτεχνών. Οι φωνές διαφέρουν και αυτό από μόνο του είναι μία σημαντική διαφορά. Αλλά καλό είναι -έστω για να μην ξύνονται πληγές- να μην γίνεται αυτός ο διαχωρισμός. Άλλωστε σε αρκετές από τις νέες μπάντες που πάιζουν blues βλέπουμε να συνυπάρχουν λευκοί και μαύροι.
Ο Gary Moore έχει “επιφανειακή” σχέση με το είδος κατ’ εμένα (τα έγραψα και πιό πάνω, το ίδιο και ο Bluezlick). Oι SRV, Winter, Mayall, Clapton, Bloomfield όμως δικαιούνται σίγουρα κάτι παραπάνω από μία απλή αναφορά σε thread για τα blues γενικά.
@ RoPe
Επειδή αν κατάλαβα καλά αυτό που ζητάς είναι να ακούσεις λευκά blues για να δοκιμάσεις να τραγουδήσεις έτσι, θα σου συστήσω λευκές blues τραγουδίστριες γιατί λογικά αυτό θα σου είναι πιό εύκολο:
)Δε μίλησα για τη νέα γενιά… Η αναφορά μου αφορούσε κυρίως τους παλιούς μαύρους μουσικούς, το παραδοσιακό blues. Και αυτοί, όπως λόγικα έχεις διαβάσει σε βιογραφίες κλπ. ζήσαν αλλιώς ως πιτσιρίκια, σωστά; Τα είδη Jazz, Blues και Soul είναι γνωστά ως “μαύρη” μουσική και δε βρίσκω το λόγο να τους αλλάζουμε το όνομα έτσι απλά για να αποφύγουμε το ρατσισμό. Είναι απλά ένας προσδιορισμός. Μαύρη μουσική = η μουσική που έπαιζαν οι μαύροι. Δεν υπάρχει κάτι το ρατσιστικό σ’αυτό…
Ούτε στη soul (άλλο παράδειγμα) πιστεύω πως μπορεί μια Alicia Keys ή μια Amy Winehouse (τις γουστάρω και τις 2 πολύ παρεπιπτόντως…) να σταθούν δίπλα στην Aretha Franklin ή στον James Brown ή τον Ray Charles. Οι βιογραφίες των τελευταίων μιλούν από μόνες τους…
Όσο για τα πιτσιρίκια στην Αμερική μάλλον έχεις δίκιο. Στην εποχή μας οι αξίες έχουν πέσει… Κι εμείς οι ίδιοι άλλωστε την παραδοσιακή μας μουσική δεν την εκτιμάμε όσο άλλοι στο εξωτερικό (μεγάλο θέμα αυτό, το αφήνω μη βγούμε εντελώς off-topic )
PS. Δεν είμαι retro (αλλίμονο! μικρός είμαι ακόμα…) κ πάντα εκτιμώ νέους μουσικούς και ταλέντα… Αλλά πιστεύω πως σε όλα τα είδη της μουσικής υπάρχουν κάποιες αξίες. Οι δημιουργοί των ιδιωμάτων είναι ένα επίπεδο πιό πάνω. Και τους ίδιους τους νέους καλλιτέχνες να ρωτήσεις το ίδιο θα σου πουν…
On topic, off topic, δεν ξέρω. Αλλά θα μου επιτρέψεις να υπογραμμίσω πως οι λέξεις δεν είναι ρατσιστικές «από μόνες τους», ρατσιστική μπορεί να είναι μόνο η χρήση τους. Όταν χρησιμοποιώ τη λέξη «έγχρωμος» με τον τρόπο που τη χρησιμοποίησα, δεν βλέπω το λόγο για το σχόλιό σου. Πόσο μάλλον όταν η ρατσιστική χροιά της λέξης θα μπορούσε να βρεθεί μόνο στην αγγλική της μετάφρασή της κι όχι στα ελληνικά. Τέλος πάντων.
Ως προς τα μουσικά, εν γένει συμφωνώ και συμπληρώνω πως το «μαύρο» μπλουζ μπορεί πια να παίζεται και από λευκούς και το ανάποδο (γιατί δεν είναι θέμα του χρώματος του δέρματος αλλά χρώματος του ήχου, αν μου επιτραπεί η έκφραση). Επιμένω όμως πως συνήθως οι λευκοί bluesmen ακόμα κι όταν παράγουν μαύρο ήχο, φέρνουν μαζί τους και άλλα στοιχεία (από jazz, από rock?n?roll κλπ.), κάτι που πιστεύω πως ξεχωρίζει το είδος τους.
Τέλος προσθέτω στη λίστα του thread τον αγαπημένο Nick Gravenites (προσεχώς στο Κύτταρο, μην τον χάσετε!).
Ρε παιδιά,μου φαίνεται δεν ειδα κανένα να αναφέρει τους Paul Butterfield blues band -East-west.Μπαντάρα!
Επιίσης Robin Trower(wah-wah!!!)-bridge of sighs
και Allman brothers το ομώνυμο.
Jim και Vic δεν έχω καμμία αμφιβολία πως και οι δύο απεχθάνεστε τον ρατσισμό τουλάχιστον όσο και εγώ. 8) Τα σχόλια μου σχετικά με την λέξη “έγχρωμος” και τον διαχωρισμό ενός είδους με βάση το χρώμα αυτών που το παίζουν είχαν ξεκάθαρα σκοπό να αποτρέψουν παρεξηγήσεις. Vic, από την στιγμή που γνωρίζεις πόσο “φορτισμένη” είναι η αγγλική μετάφραση της λέξης θεωρώ πως δεν υπάρχει θέμα.
Και στο σχόλιο σου ως προς το μουσικό μέρος συμφώνώ.
Ηοpeto καλώς ήρθες! Το φόρουμ χρειάζεται περισσότερο κόσμο που να ακούει Allman Brothers 8)
Έχεις απόλυτο δίκιο για τον Butterfield, δες τι έχω γράψει σχετικά και στο προηγούμενο ποστ μου σε αυτό το thread
Μεγάλη μορφή ο Butterfield! Σωστά!
Πάντως, μιας και θυμήθηκα τις προτάσεις μας στη Rope που μ’εκαναν να γράψω εδώ (άν θυμάται ακόμα το topic… ) θα ειπμείνω σε αυτά που έγραψα… Άν πάντως κατεβάσει ήδη τους 3 δίσκους που πρότεινα (ή 3 δίσκους - συνδυασμό όσων προτάθηκαν από όλους) ο τέταρτος θα είναι The Paul Butterfield Blues Band - East-West χωρίς δεύτερη σκέψη…
…και μετά φτάνει, ας μην κατεβάσει άλλα για να εμπεδώσει 4 δίσκους… έχουν πολλά να πουν…
Mule no bad feelings, don’t worry…
Λοιπόν καλόπαιδα επειδή το θέμα μάλλον έχει πολύ ψωμί θα παρακαλέσω κάποιον από τους editors mods και λοιπούς ειδικούς να ανοίξουν ένα τέτοιο θερντ όπου θα μπορούμε να συζητάμε τα θέματα μας να καταθέτουμε τις απόψεις μας να λύνουμε τυχόν απορίες μας κλπ κλπ κλπ
Τώρα όσα αφορά τα όσα ειπώθηκαν η άποψή μου για τα blues είναι η εξής
Τα blues δημιουργήθηκαν από μουσικούς που άνηκαν στην μαύρη φυλή είχαν συγκεκριμένα βιώματα και με την μουσική τους εξέφραζαν συγκεκριμένα συναισθήματα.
Δυστυχώς για τον πατέρα των blues Robert Jonhson ελάχιστα είναι γνωστά και από τα ελάχιστα αυτά τα περσσότερα είναι κατά την ταπεινή μου άποψη φήμες. Για τους υπόλοιπους KINGS, GAY CRAY κλπ γνωρίζουμε πολλά περισσότερα.
Το θέμα δεν είναι να ακούσεις ευχάριστα μια μουσική να την γουστάρεις να κάνεις κέφι και αν τυχόν είσαι μουσικός να κάτσεις να δεις αν μπορείς να βγάλεις τα σόλα . Το θέμα είναι να την νιώσεις να μιλήσουν οι νότες στην καρδιά σου οι στίχοι να κάνουν τα μάτια σου να δακρύσουν καθώς στα νοήματά τους θα ανακαλύψεις κοινά βιώματα όνειρα που δεν έγιναν ποτέ αληθινά θύμισες παλιές, θα νιώσεις αισθήματα αλλά και συναισθήματα.Από την άποψη αυτή λοιπόν φρονώ ότι οι λευκοί ακριβώς λόγω διαφορετικών βιωμάτων κλπ κλπ κλπ δεν μπορούμε να νιώσουμε τα blues Ναι να τα ακούσουμε να τα ψάξουμε να τα ερευνήσουμε αλλλά όχι να τα νιώσουμε γιαυτό και όλοι οι λευκοί μουσικοί πλην δύο εξαιρέσεων παίζουν εξαιρετικά τα blues αλλά δεν τα ερμηνεύουν.Μόνο δύο κατάφεραν να τα κάνουν δικά τους για διαφορετικούς λόγους καθένας τους ο RORY GALLAHER KAI O STEVIE RAY VAUGHAN ο πρώτος γιατί η ιρλανδέζικη πονεμένη ψυχή του βρήκε εύκολα τους κώδικες επικοινωνίας με τις ψυχές των μαύρων του αμερικάνικου νότου των αρχώςν του 20ου αιώνα και ο δεύτερος μμμμ ο δεύτερος ήταν είναι και θα είναι το μεγάλο μυστήριο της μουσικής κανείς μα κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να απαντήσει.
Εγώ για το θέμα αυτό θα δώσω μια απλοική απάντηση τα κατάφερε γιατί έπαιζε με την καρδιά του όχι με τα χέρια του ούτε με το μυαλό του απλά με την καρδιά του και εγώ που είχα την χαρά να τον δω λαίβ το ένιωσα αυτό και αυτό ήταν η μαγεία του SRV αυτό το έβγαζε στο κοινό του και για αυτό ακόμη και σήμερα λατρεύεται και για αυτό τον υποστήριξαν όλοι μα όλοι δεν υπάρχει καλλιτέχνης που να χει ασχοληθεί με τα blues και να μην έχει υποστηρίξει το καλόπαιδο από το τέξας λευκός ή μαύρος.
Αλλά όταν το καλόπαιδο από το τέξας έπιανε την freder και ανέβαινε στην σκηνή με την πρώτη κιόλας νότα το ένιωθε και ο τελευταίος θεατής έπαιζε με την καρδιά του και όσοι θέλετε να νιώσετε τι εννοώ πάρτε μια μικρή γεύση
Η ΚΙΘΑΡΑ ΚΛΑΕΙ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΚΛΑΕΙ
Υ.Γ Χαίρομαι ιδιαιτέρως που όλο και περισσότεροι ακούμε μπάντες σαν τους Αllman brothers επιτέλους βρήκα ανθρώπους να κουβεντιάζω
Y.Γ2 Άλλη μια λευκή που έχει αποδόσει θαυμάσια τα blues είναι και η BONNIE RAITT ψάχτε την και θα με θυμηθείτε
ZZ Top των 70s και Joe Cocker οι αγαπημένοι μου…
^ ZZ Top ναι αλλά ο Joe Cocker όχι Blues… Περισσότερο Soul…