__Ναι μωρέ, δεν έχεις και άδικο, θέλει πολύ μαεστρία, αλλά… γίνεται… ξέρεις, αυτό λέω… και πιο πολύ “το έκανα θέμα” γιατί γενικά ακούστηκαν παράπονα με τον ήχο, άρα γενικά δεν κάναν και πολύ καλή δουλειά, ίσως απλά καλή…
__Μμ, αυτό για το Wall Of Sound το είχα ακουστά, αλλά αυτό που λες για Grateful δε το ήξερα, θενκς, θα ψάξω!
__Χαχα, τέλειο αυτό με τον γάτο! Εχεις σε μεγάλο βαθμό δίκαιο.
__ΟΜΩΣ, το μείον που έχουν οι ανοιχτοί χώροι (συνήθως ο χώρος είναι που “παίζει μουσική”, το πιο σημαντικό είναι ένας καλός χώρος για να να ακούς καλά, τα μηχανήματα συνήθως είναι για να διορθώνουν τον χώρο), ότι αν είχες έναν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ χώρο θα έβγαζες φοβερό αποτέλεσμα, είναι και το θετικό, γιατί π.χ. δεν είσαι αναγκασμένος να παίζεις σε γελοία μέρη τύπου ξιφασκίας ή τάε-κβον-ντο και να προσπαθείς να βγάλεις ήχο κάπου που σχεδόν δεν γίνεται. Φτιάχνεις εσύ χώρο με τα ηχεία και τη μαγκιά /γνώσεις σου, δεν έχεις τόσο να “διορθώσεις” όσο να φτιάξεις. Οπότε, διαφωνώ στο τι ποιότητα μπορείς να παρεις. Αλλά μ’ άρεσε αυτό για την ατμόσφαιρα που είπες.
__ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ (περί Woodstock '69), ρε αγάπες… λέτε να μη το σκεφτήκαμε…; Μη βιάζεστε, δείτε και κανα σμάιλι, δώστε μας κρέντιτ σκεπτόμενων συνομιλητών και αφήστε μας να κάνουμε και 'κανα αστείο!
__Ασε, που παίζει και αυτό που λέει ο Παντελής… :-k (αν και εκεί -έχει δίκαιο- βοηθούσαν πολύ και οι μυρωδιές στον αέρα :lol:)
ένα κλικ κάτω (ίσως και επίπεδο) από το 2008 που τους είχα δει στο Twickenham στο Λονδίνο.
Σε σημείο που μπορεί και να προβληματιζόμουν, αν και πέρασα πολύ ωραία. Ήθελα 3-4 τραγούδια, γιατί τα περίμενα (Dry County, These Days κλπ), ενώ ο Sambora ήταν εμφανώς πεσμένος.
Πριν 3 χρόνια ήταν περισσότερο συγκρότημα, ενώ προχτες ήταν οι υπόλοιποι πιο υποστηρικτικοί στον John.
Καλύτερες στιγμές τα Bad Medicine, In These Arms και η ερμηνεία του Always, ενώ τραγικός ο ήχος στην αρχή (και σε κανένα σημείο εξαιρετικός) και για γέλια τα σκηνικά με τα λουλούδια που πέταγαν στον Jovi στo Bed Of Roses. Με κάνουν να σκέφτομαι ότι δεν κάνουμε για τέτοιες συναυλίες…
δεν έχεις βαρεθεί να γυρνάς γύρω γύρω στο φορουμ για να ειρωνεύεσαι και να ασχολείσαι με πράγματα που δεν σου αρέσουν;
για μένα δεν δείχνει σημάδι ωριμότητας του κοινού το να πετάει λουλούδια στον καλλιτέχνη την ώρα που παίζει. Συνάδει με την κουλτούρα της εγχώριας διασκέδασης που ποτέ δεν κατάλαβα και δεν θεωρώ ότι ταιριάζει σε μια συναυλία των Bon Jovi.
__Πάντως, “τα κάνει” αυτά το κοινό και είναι και ωραίο (π.χ. κουδουνάκια ποδηλάτων στο Bicycle Race - Queen), έως και αστείο αλλά ψιλο-επικίνδυνο (mento’s /footo’s στο Big Me - Foo Fighters)… Σε άλλη χώρα το πολύ-πολύ κάποιος να έλεγε ότι είναι “παλιακό”, “κιτς” ή “παρωχημένο” -δεν είναι δα και κάτι τρομερό, έξω μπορεί να λέγαν “αχ τι ωραία ιδέα”, απλά εδώ έχουμε το κακό προηγούμενο και μας πιάνει αλλεργία και μόνο στην ιδέα…
__Ισως γιατί φοβόμαστε τα χειρότερα, μη πει σε άπταιστα ελληνικά ξαφνικά ο Jon “δικό σας”, ή πετάξουμε πιάτα στο “Blaze Of Glory” και ανεβεί στο stage κανα αλάνι να ρίξει και ζεμπεκιά… :lol:
Well said, αν περιμενε κανεις να γεμισει το ΟΑΚΑ με ατομα που θα χουν χαρακια στο μπρατσο ΜΠΟΝ ΤΖΟΒΙ, τοτε τι να πω…Εγω προσωπικα ημουν σχεδον καγκελο,3η σειρα περιπου και υπηρχαν διπλα μου καναδυο ξενερωτοι αλλα σε γενικες γραμμες οι αλλοι ξελαρυγγιαστηκαμε και πσοφησαμε στο χοροπηδημα.
Στα του σετλιστ, περιμενα 2-3 τραγουδακια ακομα, εκει ξενερωσα καμποσο, εστω ενα Dry County, Hey God, Lay Your Hands On Me, These Days ή Runaway, ενα απο ολα αυτα ρε παιδιμ.
Αλλα ηταν εμφανες στο Always οτι ο Jon δεν τραβαγε πολυ φωνητικα για περαιτερω πραματα, αλλα αυτο απορω γιατι εκανε εντυπωση σε μερικους…δεν ειμαστε στο '87, εδω και λιγα χρονακια ο Jon ζοριζεται και δεν βγαζει τις ψηλες και κουραζεται. Ευτυχως δεν ειπαν Someday I’ll Be Saturday Night και Blood On Blood που τα βαριεμαι.
Το σκηνικο με τα γαρυφαλα ηταν μονο ΛΟΛ. Γυφτομπουζουκοκατασταση , ουτε καν τρανταφυλλα ρε γυφτοι; :lol:
Highlight για μενα το Wanted Dead Or Alive που τραγουδησαμε μονοι μας το πρωτο κουπλε και ρεφρεν και δευτερο κουπλε ο Ριτσις(<3).
ποτε δεν ασχοληθηκα με κατι το οποιο δεν ακουω και ποτε δεν “ειρωνευτηκα” χωρις να θελω να πω κατι συγκεκριμενο.
τα λουλουδια στην σκηνη δεν ειναι κατι που ανακαλυψαν οι ελληνες. επισης ουτε εμενα με τρελαινει σαν εικονα και το βρισκω καπως αστειο αλλα βρισκω και τελειως υπερβολικο το “δεν κανουμε για τετοιες συναυλιες”. ξερω οτι σου κατσε στραβα για τον λογο τον οποιο αναφερεις και εκει παει και η ειρωνια. εχει καταντησει κουραστικο αυτο το κομπλεξ με την “κουλτουρα της εγχωριας διασκεδασης” που ναι, ειναι σκατα, αλλα μην κανουμε λες και η νοοτροπια πολλων καλλιτεχνων που αποθεωνουμε διαφερει. και μιλαω για την νοοτροπια του “επαγγελματια” μουσικου (ασχετα απο την ικανοτητα του να γραψει καλη μουσικη και την αναγνωρισιμοτητα). ειδικα οταν μιλαμε για μπον τζοβι (που ναι εχει γραψει ωραια και διαχρονικα κομματια στο ειδος του) ε φαινεται αστειος αυτος ο “ελιτισμος”. σιγα μην ηταν και ασεβεια προς τον καλλιτεχνη.
δεν είναι θέμα ελιτισμού. είναι θέμα έλλειψης παιδείας και γενικά μια τάση που έχουμε να “τα κάνουμε όλα λίγο σαν τα μούτρα μας”. δεν ξέρω αν υπήρχε κάποιο τέτοιο προηγούμενο να πετανε λουλούδια και σε άλλες χώρες και να μου έχει ξεφύγει εμένα, αλλά το βρήκα κιτς και αχρείαστο. και μόνο εδώ θα γινόταν κάτι τέτοιο…
από την άλλη είναι και αυτό που λέει ο Shadowcaster. Αν και το σκηνικό με τα Footos είναι χιουμοριστικό, κάτι σαν inside joke μιας μικρής τότε μπάντας και των οπαδών της και διαφορετικό.
Το γνωστό Wall Of Sound είναι αυτό που “έχτιζε” o Phil Spector, είναι τεχνική παραγωγής. Το σχετικά άγνωστο είναι το τερατώδες ηχητικό σύστημα των Grateful Dead.
Outshined, αν ο Sambora χτες ήταν πεσμένος (τους έβλεπα για πρώτη φορά) δεν μπορώ να φανταστώ πόσο θα πωρωνόμουν στην περίπτωση που δεν ήταν πεσμένος, εμένα μου άρεσε πολύ εχτές!
έχω μια τεράστια αδυναμία στα vocal harmonies και ήταν το δυνατότερό τους χαρτί την προηγούμενη φορά που τους είχα δει. η φωνή του Sambora ήταν στο ίδιο επίπεδο με του Jovi και όταν είπε τελείως μόνος του το “I’ll be there for you” παίζει να ήταν η καλύτερη στιγμή του live. Χτες πάλι, παιδευόμουν να διακρίνω φωνές…
τεσπα, μην το κουράζουμε άλλο. αν εσάς σας φάνηκε ωραίο και λογικό και δεν βρίσκετε κάτι λάθος στην όλη φάση, δεν μπορώ να σας πείσω. :dunno:
μπορούμε να πούμε ότι στα πλαίσια της διαφορετικότητας καπνίζουμε και σε κλειστούς χώρους ή μαζευόμαστε να κάνουμε ντου σε φεστιβάλ. :lol:
δεν ειναι κατι ασυνηθιστο στο εξωτερικο, απλα δεν γινεται με τον τροπο που γινεται στην ελλαδα (εδω δεν ξερω ακριβως πως ξεκινησε ή αν εχει προελευση απ εξω και απλα παραλλαχθηκε). τελος παντων δεν ειναι αυτο το θεμα. δεν νομιζω οτι ειναι θεμα παιδειας, απλα μας βγηκαν τα κομπλεξ λογω σκυλαδικης νοοτροπιας. δεν ηταν ωραιο η λογικο, ηταν απλα αστειο και σιγα το πραγμα ξερω γω.
θεμα παιδειας ειναι το να τρως πατατακια η να μιλας με τον διπλανο σε λαιβ που απαιτει ησυχια η να πετας μπουκαλια σε σαπορτ μπαντα που δεν γουσταρεις να δεις (βεβαια ουτε αυτο ειναι ελληνικο φαινομενο).
Το θέμα με τα λουλούδια δεν έχει να κάνει με την διαφορετικότητα των λαών αλλά με την διαφορετικότητα στην κουλτούρα και την νοοτροπία. Αν εγώ πάω σε ένα σκυλάδικο και αρχίσω το headbanging σίγουρα οι περισσότεροι σκυλάδες θα στραβόσουν (και καλά θα κάνουν). Αντίστοιχα, είναι απολύτως λογικό κάποιοι από εμάς να ξενερώνουμε όταν βλέπουμε να πετάνε γαρύφαλλα στον Bon Jovi, ειδικά από την στιγμή που όλοι γνωρίζουμε τί είδους κουλτούρα κρύβεται πίσω από την πράξη αυτή.
Καλά, με έχεις λιώσει! Κι αυτό θα ήθελα να το δω! “Εδώ τα τριαντάφυλλα, πλησιάζει το ‘Bed of roses’, προλάβετε!”
Εσύ με κάλυψες σε κάτι που δεν το είχα σκεφτεί, αλλά έχεις δίκιο βουνό!
Θυμηθείτε ταυρομαχίες όπου όποια λατρεύει τον ταυρομάχο του πετά ένα λέλουδο για να την προσέξει, θυμηθείτε στο πατινάζ που πετούν ολόκληρες ανθοδέσμες και κουκλάκια, στην όπερα τα (γ)ίδια και χειρότερα και στο κάτω-κάτω τα σουτιέν δε σας πειράζουν, τα λέλουδα σας πείραξαν; Ω μον ντιέ! XD Εμείς γουστάρουμε να αλλάξουμε τη μόδα κι αντί να κουτουλάμε ο ένας τον άλλον στις συναυλίες ή να κάνουμε σβούρες σαν ταύροι να πετάμε λέλουδα. Μπορεί να μην είχα από την κερκίδα να πετάξω, μα μου βάλατε ιδέα τώρα και θα το καθιερώσω! :lol:
Άσε που άμα είχαμε πιάτα όταν πάει να κάνει καμιά μ… ο τραγουδιστής, του σφυράς ένα κατακούτελα και συνέρχεται. Κι αντί να λες μετά “Δεν είπε το ‘Dry country’” λες “Καλά που του πέταξα το πιάτο κι επέστρεψε για δεύτερο ανκόρ”.
λέτε να μη το σκεφτήκαμε…; Μη βιάζεστε, δείτε και κανα σμάιλι, δώστε μας κρέντιτ σκεπτόμενων συνομιλητών και αφήστε μας να κάνουμε και 'κανα αστείο! 
:lol:
