thanx bill, αλλά πραγμαιτκά ο δίσκος δεν…
daz, ποιές στιγμές σου φάνηκαν καλές; ανεξάρτητα από την ποιότητα των συνθέσεων το μελωδικό ροκ στην Αμερική χρωστάει πολλά στον Bongiovi (και τον Daughtry) για την εμπορικότητά του τα τελευταία χρονια. Wrong?
[-X Προκατειλημμένε πολέμιε 
Πάντως όντως, απογοήτευση το Circle. Έτσι κι αλλιώς για μένα οι BJ ήταν ανέκαθεν περισσότερο συγκρότημα μεγάλων κομματιών και όχι μεγάλων δίσκων. Το κακό είναι πως ο Κύκλος δεν έχει κανένα μεγάλο κομμάτι. Ενώ ακόμα και το “Lost Highway” είχε 1-2 τραγουδάρες!
Poly sosto. Mou aresan Thorn in my side, Broken promise land, Happy now, Superman tonight.
Cozare den pisteyo na perimenes ena megalo album. H filosofia mou einai gia tetoies bands san ton Rocky ena prama, the eye of the tiger is missing.
Εντωμεταξύ, το δεύτερο single είναι το When we were beautiful. ΜΑΚΡΑΝ το χειρότερο τραγούδι του δίσκου. Μάπα λέμε. Γενικώς τα τελευταία χρόνια με τα singles τα έχουν κάνει σκατά, αφήνοντας κάποια διαμαντάκια εκτός. [-X
Το άλμουμ πάντως είναι το καλύτερο που έχουν βγάλει στα 00’s. Ακόμα και από το Have a nice day. Μουσικά και στιχουργικά. 8)
Ναι οντως,εχει δικιο…Εχουν κανει πολλες πατατες κ με τα singles κ ακομα περισσοτερο με τα video clips που διαλεγουν να βγαλουν.Το When we were beautiful ειναι το μονο τραγουδι που εδω κ τοσες μερες εχω ακουσει μονο μια φορα.
Το δευτερο single θα ειναι το superman tonight μαλλον…
δεν είναι ότι ήθελα να τον επηρεάσω, αλλά…8)
Ναι, ε? Περίεργο γιατί στο επίσημο site τους (http://www.bonjovi.com/) στην αριστερή μπάρα χαμηλά γράφει: “When we were beautiful, new single, available οn iTunes” :-k
Πάντως, μακάρι να είναι το Superman tonight γιατί μάλλον είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Άνετα θα έμπαινε σε ένα Keep the faith album. 
Πλάκα-πλάκα, ο Obie είχε πει για “loud guitars and drums” και όχι για “heavy”, οπότε μπορώ να πω ότι έπεσε μέσα (αρκετά). 8)
Έχεις δίκιο για τα video-clips. Παίζει η μπάντα σε κάποια στέγη ή ξέρω γω πού αλλού και γίνονται κοντινά στον Jon (άντε και λίγο στον Richie) που σηκώνει τα χέρια στον ουρανό κτλ. κτλ. Ακόμα “πουλάει” ο JBJ στα κοριτσόπουλα… :-s
Με χάλασε αρκετά και το πρώτο single που κυκλοφορεί εδώ και καιρό, το ?We Weren?t Born To Follow? αφού στο refrain του τραγουδάς άνετα το ?Born To Be My Baby?. Πρόκειται για μια «ευνουχισμένη» version, ενώ όταν άκουσα τη μπασογραμμή του ?Livin? On A Prayer? στην εισαγωγή του ?Work For The Working Man? εκνευρίστηκα ακόμα περισσότερο. Δυστυχώς, ο δίσκος είναι άνευρος και τα τραγούδια από ένα σημείο και μετά ακολουθούν ένα παρόμοιο μοτίβο που τα κάνει να ακούγονται λίγο βαρετά στα αυτιά μου.
Αλλά μην εθελοτυφλούμε, ο δίσκος δεν προσεγγίζει καν τις απαιτήσεις που θα έπρεπε να έχουν οι οπαδοί της μπάντας.
Χρήστος Καραδημήτρης
Θα συμφωνησω με αυτη τη παραγραφο απο τα 2 review που παρουσιαζουν τον νεο δισκο,νομιζω περιγραφει τον δισκο ετσι οπως ειναι.
“When we were beautiful” βιβλίο
“When we were beautiful” ντοκιμαντέρ
άρα λογικά και “When we were beautiful” βίντεο κλιπ
Θελω να ελπιζω πως οχι.Πιστευω πως επειδη εκαναν ολοκληρο ντοκιμαντερ πανω σ αυτο τον τιτλο,δε θα κανουν κ ξεχωριστο βιντεο κλιπ.Θα δειξει…
Τι κριτικες ειναι αυτες ρε παιδια…Ελεος δηλαδη.Η μπασογραμμη λεει του livin on a prayer ειναι ιδια μ αυτη του Work for the workin’ man…Πωπωωωωω κακοοοο!!Χαλια ο δισκος τοτε…
Επισης το Lost highway καλυτερος δισκος απτον τωρινο…Απο που κι ως που??
Ενταξει ρε παιδια,ολες ειναι οι γνωμες ειναι δεκτες κι ας μη συμφωνουμε,αλλα μερικα πραγματα ακουγονται καπως.
Που ξερει ο καθενας μη οπαδος των Jovi,ποιες ειναι οι απαιτησεις των οπαδων τους?Ειναι κ λογικο βεβαια καποιος που ακουει μεταλ να εχει διαφορετικη κριση για το αλμπουμ σε σχεση με εναν φαν των Bon Jovi.
(σορρυ παιδια αν φαινεται καπως το υφος στο ποστ,αλλα σας διαβεβαιω οτι αυτα που λεω ειναι καλοπροαιρετα κ με διαθεση για κουβεντα)
καλώς εκφράζεις τη διαφωνία σου.
εμένα πάντα ο “δανεισμός από το παρελθόν” μου έκανε φοβερά κακή εντύπωση. και δεν κάνει αυτό κακό το δίσκο, αλλά και αυτό συντελεί. το θεωρώ υποκριτικό. και προτιμώ μια νέα προσπάθεια που δεν θα πετύχει, παρά αυτές τις τακτικές.
προσωπικά ως fan πολλά χρόνια του Jovi δεν έμεινα ικανοποιημένος. Η τροφή για σκέψη πάνω σε αυτό βρίσκεται στην πρώτη παράγραφο.
προσωπικά προτιμώ τον δανεισμό που έκαναν οι Bon Jovi από τον ίδιο τους τον εαυτό
παρά την αντιγραφή που κάνουν Έλληνες συνθέτες από τους Bon Jovi
παραδείγματα…
αν ακούσετε την εισαγωγή του “Edge of a broken heart”
είναι ακριβός ίδια με την εισαγωγή στο “Μια γλυκιά Μελωδία”
της Νατάσας Θεοδωρίδου
για να μην πω για τους “Πυξ Λαξ” που αντέγραψαν ολόκληρη
την μουσική του “These Days” στο τραγούδι “Έπαψες αγάπη να θυμίζεις”
Απλως δεν ειναι ενας δισκος ο οποιος μπορεις να τον χαρακτηρισεις ως δυναμικη επιστροφη των jovi στα ροκ μονοπατια μετα το διαλλειμα του lost highway. Ο hard die fan του jovi σιγουρα θα ικανοποιηθει απο το circle.
Απο εκει και περα εχω την εντυπωση οτι θα ειναι ενας δισκος που θα ξεχαστει η θα περασει γενικα απαρατηρητος. Κριμα γιατι περιμενα κατι καλυτερο.
και εγώ το superman ξεχώρισα αλλά μέτρια πράγματα, δεν είχα βέβαια και φοβερές προσδοκίες αλλά περίμενα 3-4 μεγάλα κομμάτια που από οτι φαίνεται μέχρι στιγμης απουσιάζουν. Βέβαια ας τους δούμε λαιβ και ας το παίξουν και ολόκληρο
Κατανοώ απόλυτα αυτό που λες ,αλλά θα ήθελα να σταθώ σε δυο σημεία…
1)Πως γίνεται να θέλουμε όλοι να βγει ένα άλμπουμ που να θυμίζει τους παλιούς καλούς Jovi,κ ταυτόχρονα να μη δεχόμαστε κάτι που μοιάζει ελάχιστα στο παρελθόν και
2)Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σου για τους δίσκους που έβγαλαν στα 00’s.Ποιον θεωρείς καλύτερο δλδ,κ αν σ αρεσε κάποια δουλειά απ όλες αυτές
Εχω την εντυπωση πως το απανταει ξεκαθαρα ο Outshined στο review του
Για να είμαι ειλικρινής σε δισκογραφικό επίπεδο πίστευα πως οι Bon Jovi τα είχαν φάει τα ψωμιά τους από το ?Crush?. Σε αυτό υπήρξαν τα πρώτα δείγματα τεράστιων μετριοτήτων, που καλύφθηκαν εντέχνως από το super hit ?It?s My Life? αλλά και από λίγα συμπαθητικά ακόμα τραγούδια. Τo ?Bounce? μου επιβεβαίωσε αυτή την υποψία και εκεί που ήμουν σίγουρος, έσκασε η κεραμίδα του ?Have A Nice Day? που προσωπικά με έκανε να επαναπροσδιορίσω την άποψή μου και να επανατοποθετήσω τους Jovi στο μουσικό χάρτη. Η μετάβαση στις country φόρμες του ?Lost Highway? ήταν μια ανώμαλη προσγείωση που με έκανε να αναθεωρήσω ξανά και να σκεφτώ πως το ?Have A Nice Day? ήταν τελικά η εξαίρεση
αν διαβάσεις το review νομίζω ότι το 2ο συνοπτικά το αναλύω.
Βρίσκω άνισο το Crush με καλές και πολύ κακές στιγμές.
Θεωρώ πολύ αδύναμο το Bounce από το οποίο περνάω καλά με 2-3 τραγούδια και ως εκεί.
Τρελάθηκα με το Have A Nice Day. Το τοποθετώ στις καλύτερες commercial rock κυκλοφορίες της δεκαετίας. Το καταευχαριστήθηκα.
Ξενέρωσα τη ζωή μου με το Lost Highway. 2-3 τραγούδια απλά τα ακούω.
Για το νέο τα είπα λίγο πιο αναλυτικά.
δεν είπα πουθενά ότι θέλω να θυμίζει παλιούς Jovi. αλλά ακόμα και αυτό απέχει φοβερά από την κοροϊδία των 2 σημείων που αναφέρω. Το refrain του We weren’t born to follow έγινε σκόπιμα έτσι. Κοπιάραν τους εαυτούς τους γνωρίζοντας πως ο πολύς κόσμος δεν θα πάρει χαμπάρι. Προσπάθησε και θα τραγουδήσεις το born to be my baby…μέχρι και η λέξη born παραπέμπει.
αυτά εγώ τα θεωρώ δουλειές του ποδαριού ή ακόμα χειρότερα στοχευμένα σε μαζικό pop κοινό που του αρέσει να αναμασάει τα ίδια και τα ίδια.
Σε ευχαριστώ Γιάννη, παράλληλο ποστ.