Μπορεί να μην ακούω όση “νέα” μουσική θα ήθελα τα τελευταία “πολλά” χρόνια, πού χρόνος για ψάξιμο, γίνεται και ένας πανικός με αυτά που βγαίνουν διαρκώς…
Και εδώ πρέπει πω πόσο ευτυχής είμαι που είμαι μέλος στο φόρουμ αυτό. Παιδιά που έχουν όρεξη για ανακαλύψεις και που φέρνουν στην επιφάνεια μπάντες και δισκάρες σαν τους Brutus και το unison life που θα το είχα προσπεράσει από άγνοια σε άλλη περίπτωση. Συνεχίστε λοιπόν έτσι, εσείς που ακόμη μπορείτε!
Φαίνεται ο ήχος κάπως μπουκωμένος και σε άλλους ή αρχίζω και κουφαίνομαι;
Same here, κι εγω θα τον ηθελα ενα κλικ πιο καθαρο τον ηχο, χωρις ομως να στερει κατι σημαντικο αυτο απο το δισκο.
Πολυ ωραιο το Unison Life στις μεχρι τωρα ακροασεις. Βγαζει πολλα διαφορετικα πραγματα που με καποιο τροπο ταιριαζουν πολυ.
Νομιζα οτι φταιει το spotify αλλα μαλλον οχι
Μη γινεσαι emo (!)
καθαρόemo
Λίγο λίγο θα τ’ αραδιάζουμε κάθε φορά, γιατί έτσι μας αρέσει, και επειδή αυτό είναι σωστό.
Η Στεφανία έχει εξελιχθεί απίστευτα δυναμικά στο drumming. Σ’ αυτόν το δίσκο του δίνει και καταλαβαίνει και φαίνεται στην τεχνική της. Συν το ότι έχει και αρκετά κουδουνίσματα φέτος. Αλλά… αυτό που κάνει στο “Desert Rain” είναι ό,τι καλύτερο.
Περιμένουμε δυνατή συνέντευξη. Να ξέρετε εσείς εκεί από πάνω, έχουμε απαιτήσεις. Μη μας αναγκάσετε να κάνουμε κανά ντου.
Ο Αντώνης τα έγραψε πολύ ωραία και δε θα μπορούσα να διαφωνήσω ούτε στο ελάχιστο για καθετί που αναφέρει:
Οι διοργανωτές συναυλιών ας διαβάζουν και λίγο rocking forum.
Όχι ότι παίζει και κανένα ιδιαίτερο ρόλο (αφού ο δίσκος επιεικώς σπέρνει), αλλά τι ακριβώς υποτίθεται οτι παίζουν ?
hard rock based on 70s blues oriented riff rock
μονοτονό. νταξ, η τυπισσά δινει σωψυχά, αλλά πολύ “βασικό” για τα γούστα μου. γκοθοποστπανκ?
Στην υπερκομματαρα των 89 γαλαξιων και 678 αστρικων σμηνων με τιτλο A Forest αναφερεσαι?
Πραγματικα ελπιζω πως οχι… Αν και γελασα λιγο που τα γουστα σου δεν ειναι βασικα.
Οχι οτι ειναι πολυ καλυτερο σχολιο αν αναφερεται στην δισκαρα των Brutus δηλαδη.
Ρε τα παιδιά… ρε ΤΑ παιδιά! Μπάσο στα πετάλια, κιθάρες δύο, η Στεφανία σε εξαιρετική φόρμα και ασματάρα.
Τυχεροί όσοι θα πάτε Roadburn. Εκτός… κι αν έρθει καμιά ανακοίνωση. Έτσι, λέω τώρα…
σιγά μην ακούσω διασκευή κιουρ. βάζω δίσκο κι ακούω.
απλά δισκάρα βλέπω, δισκάρα ακούω, λεω για να δούμε. και ακούω, “αυτό που ακούω”. μια τυπισσά λιγο κραμπερις, λιγο μπγιορκ, αλλά ούτε το ενα ούτε το άλλο, μαζί μ ενα μουντό πράγμα, μονοδιάστατο, επαναλαμβανόμενο, απλοϊκό. ε ναι. αλλά γούστα είναι αυτά. διαφορετικά.
Για πες, έκλαψες καθόλου;