Μου την πεφτεις??8O
Δεν πειραζει ομως γλυκε μου!!:oops::oops:
Θα τα φτιαξουμε και μετα απο χρονια θα βγουν τα πανεξυπνα παιδακια μας που θα τα χτυπανε ολοι στο σχολειο και θα ξεθαψουν αυτο εδω το τοπικ για να βγαλουν τα σωψυχα τους…
Αντε σ αφηνω τωρα,μου φτιαξες τη μερα καλε μου…<3 <3 <3 <3 <3
Εμενα μου την ελεγε καποιος στο φροντιστηριο για τα περφεκτο, τους σωληνες, τα καρφια… Αλλα στο τελος παιξαμε αρβυλιες οποτε δεν μπορεις να το πεις κι “εκφοβισμο”
και ομως αυτή η μαλακία αν γίνεται συνεχεία επηρεάζει πάρα πολύ ένα άτομο
μικρός μπορώ να πω οτι το έχω υποστεί και εγώ…
αλλά φαντάσου να γαμηθεί η χαρακτήρας σου και ψυχολογική σου κατάσταση επειδή μερικοί θέλουν να δείξουν κάτι(τίποτα δηλαδή)
*δεν θα την ξαναπώ στον manson21…δέρνει.!!
Πιστεύω πως δεν υπάρχει παιδί που να μην το έχουν κοροϊδέψει τα άλλα παιδιά σε κάποια φάση της σχολικής ζωής. Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως, έχουν την τάση να ωραιοποιούν το παρελθόν και γι? αυτό το λόγο λένε συχνά «τι ωραία που ήταν στο σχολείο».
http://www.youtube.com/watch?v=CDm1VL7XtFE
Ποιος είπε ότι τα μικρά παιδάκια είναι αθώα και αγγελικά πλασμένα?
Το σχολείο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας και δίνει σε ένα παιδί την ευκαιρία να συνειδητοποιήσει από νωρίς πόσο μπάσταρδα φτιαγμένα είναι ο κόσμος.
Είτε ο εκφοβισμός περιλαμβάνει ξύλο, είτε γίνεται μόνο προφορικά, αυτό που τον υποκινεί είναι η τάση για απόρριψη και εξάλειψη του διαφορετικού.
Πολλές φορές είμαστε βίαιοι απέναντι σε ότι φοβόμαστε και η βία χρησιμοποιείται ως άμυνα στην πραγματικότητα.
Απλώς, τα μικρά παιδιά δεν έχουν μάθει ακόμα να υποκρίνονται τόσο τέλεια όσο οι μεγάλοι. Μεγαλώνοντας, το μαθαίνουν κι αυτό. Π.χ., στο εργασιακό περιβάλλον, αντί να σε κοροϊδέψουν κατά πρόσωπο όπως γινόταν στο σχολείο, σου χαμογελάνε, σου φέρονται ευγενικά και στη φέρνουν πισώπλατα?
Και αυτό για τέλος, τα λέει όλα:
Ξεκίνα με τη δική σου ιστορία, brothah! Κάτι μου λέει πως θα έχει ενδιαφέρον! 
Πάντως να πω κάτι, πως τα παιδιά του δημοτικού είναι γενικώς και τα πιο σκληρά. Δηλαδή μπορεί να έχουν ένα παράλυτο συμμαθητή που έχουν πεθάνει οι γονείς του και του έχουν βιάσει την αδερφή και να το κοροιδεύουν μέχρι αυτοκτονίας του.
Πάντως για να μη το παίζω και άγιος, μπορεί όπως είπα στο πρώτο ποστ μου να υπήρξα στα σχολικά μου χρόνια θερμός/ετοιμοπόλεμος υποστηρικτής τραμπουκιζόμενων, ωστόσο μικρότερα θρασύτατα μαλακιστήρια που μου την έλεγαν λες και ήμουν φιλαράκι τους δεν συνληθως έφευγαν χωρίς φάπα ή μπουκέτο (ντάξει το δεύτερο όχι τόσο συχνά), και δε μετανιώνω καθόλου γιατί έγω στην ηλικία τους ή δε την έλεγα σε κανέναν ή τουλάχιστον την έλεγα σ’ αυτούς που με παιρνε.
τα λες πολυ καλα
ποτε δεν εχω βιωσει κατι τετοιο,διοτι δεν ειχα την ατυχια να ειμαι αρειανος:p
τωρα στα σοβαρα,ποτε δεν μου χει συμβει τετοιο…το μονο που θυμαμαι ειναι στο δημοτικο οτι την επεφτα εγω και η παρεα μου σε κατι παιδια για να τους παρουμε τις ταπες τους η να τους εκβιασουμε να ανταλλαξουν κατι θρυλικα ποκεμον που τυχαιναν με κατι της πλακας…αλλα νταξει,μετα εστρωσα:roll:
Εγώ δεν είχα ποτέ πρόβλημα…οι άλλοι είχαν…
Χμμμ…Στο δημοτικο θυμαμαι πως δεν ειχα προβλημα. Κανενα απολυτως. Ε στο Γυμνασιο υπηρχαν καποιοι “μαγκες” με βαρια διαθεση που αρχιζαν την καζουρα χωρις λογο ή μου την εμπαιναν επειδη ηξεραν υπερμπασκετ και εγω δεν ημουν τοσο καλος. Συνηθως, αντιδρουσα ή με κανα μπινελικι και γενικα αναβαν τα αιματα, αλλα ποτε δεν επαιξα ξυλο εξαιτιας αυτου. Τωρα στο Λυκειο, ολα κομπλε, δεν υπαρχουν και πολλοι που ανηκουν στην κατηγορια των “Bullies”.
Και, γενικοτερα, οσον αφορα το ξυλο ειμαι κατα. Και δεν εχω παιξει ποτε, αν εξαιρεσουμε ενα μαλακισμενο (πηγαινα εκτη δημοτικου αυτο πεμπτη) που εβριζε ιερα και οσια οσες φορες και αν του ελεγα οτι δεν γουσταρω φασαριες (τελικα εφαγε καποια γερα μπουκετα και ησυχασε :p). Σιγουρα, υπαρχουν 1-2 ατομα που θα πλακωνομουν (καθως εχουν πεσει κατι ψιλες) αλλα αφου δεν ασχολουνται αυτα, δεν δινω και σημασια εγω ουτε προκαλω.
Ε καλα μεγαλη διαφορα παλι σκατοφλωρος θα ησουν…Δεν το λεω ειδικα για σενα αλλα γενικα αν θυμηθει κανεις τους περισσοτερους απο εμας οταν ξεικινησαμε να ακουμε μεταλ ποσο φλωροι ημασταν…
.λιγο περισσοτερο απο τωρα
Στο δημοτικό μαζί με δυο κολλητούς μου κάναμε σαματά σε όποιον μας την έσπαγε.Ήμουν κοντόχοντρη κι ασχημούλα και δεν με έκαναν παρέα οι συμμαθήτριές μου και τους σκάρωνα πλάκες με τους φίλους μου που ήταν όλα αγόρια.Μακάρι να ξαναπήγαινα δημοτικό…Χτυπούσαν τον αδερφό μου που ήταν ήσυχο παιδάκι κι η μεγάλη αδερφή καθάριζε τους πάντες.
Στο γυμνάσιο συμμορφώθηκα γιατί εξήλθαν από το σώμα μου κάποιοι όγκοι σε συγκεκριμένα σημεία και σιγά σιγά το λίπος μετατοπίστηκε.Στο γυμνάσιο βέβαια με κορόιδευαν που ήμουν όπως ήμουν τέλος πάντων αλλά κι εκεί έκανα ψυχολογικό πόλεμο με τους καθηγητές.Είχα γίνει κάρφαρος και τους παίδευα τη ζωή.χαχαχαχα…ήμουν καλό κουμάσι πάντως…
Στο λύκειο έγινε λίγο χαμός γιατί τότε τα χρόνια που ασχολούμουν από μικρή με μουσική και τα τοιαύτα βγήκε στην επιφάνεια και λόγω εξωτερικής εμφάνισης ήμουν παραγκωνισμένη.Άλλαξα και σχολείο και δεν με συμπαθούσαν τα παιδιά γιατί πήγα και σε επαρχία και ήμουν η πρωτευουσιάνα.εκεί βέβαια , τους έγραφα κανονικά και με το νόμο και ξεκατινιαζόμουν με τον χειρότερο τρόπο.
Το σχολείο είναι η μικρογραφία της κοινωνίας λένε.Ύστερα από αυτό όμως , είναι τελείως διαφορετική η εξέλιξη του καθένα.Τα σπασικλάκια κάνουν καριέρα κι αποκτούν λεφτά , τα τσουλάκια μπορεί να βάλουν μυαλό μπορεί και όχι , οι καταπιεσμένοι έφηβοι γίνονται απελευθερωμένοι ενήλικες , οι μαστούρηδες γίνονται ή πρεζάκια ή καθαροί , οι δημοφιλείς συμμαθητές δεν είναι πλέον δημοφιλείς και πάει λέγοντας.Το άσχημο είναι πως κάποιες σταθερές παραμένουν.Ο παράγοντας της εξωτερικής εμφάνισης παραμένει ακόμα ο σημαντικότερος και παρουσιάζονται ξαφνικά κι άλλοι που μπερδεύουν όπως το χρήμα.
Εγώ το μόνο τέτοιο θέμα που αντιμετώπισα ήταν πως ξαφνικά στην Α Λυκείου μια παρέα συμμαθητών μου (με τον έναν είχαμε κάτσει και μαζί ένα διάστημα) άρχισαν για λόγο που ποτέ δεν κατάλαβα να μου φωναζουν οτι είμαι αδερφή. Αυτό κράτησε κάποιους μήνες, δεν έδινα σημασία και σταμάτησε. Μάλιστα από ένα σημείο και μετά συμμετείχα στο χαβαλέ κάτι που ίσως τους έκανε να σταματάνε. Από την πλευρά μου πάντα προσπαθούσα να προσεγγίσω τους αποδέκτες τέτοιου είδους επιθέσεων, στεναχωριόμουν να τους βλέπω απομονωμένους.
Όμως έχω ζήσει το δράμα αυτή της κατάστασης με τον αδερφό μου που δημοτικό και αρχές γυμνασίου ήταν ΠΟΛΥ χοντρός. Το αποτέλεσμα ήταν συνεχές πείραγμα από άλλα παιδιά με αποκορύφωμα όταν Α Γυμνασίου ένα κοριτσάκι έμαθε από τρίτους πως αρέσει στον αδερφό μου , πηγε να του πει “τι να κάνω με σένα τον χοντρέλα”…το παιδί δεν ήθελε να ζεί, ήταν σε χάλια κατάσταση, έκλαιγε, δεν ήθελε να πάει σχολείο, ντρεπόταν να πάει κάπου…
αν και το τελευταίο περιστατικό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Έκανε δίαιτα (σκίστηκε ο κακομοίρης, εχασε καμια 30αρια κιλα σε ενα χρονο) , ψήλωσε και έγινε μια χαρά.
Ποτέ δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί τα παιδιά να βγάζουν τέτοιου είδους “κακία”
καλα ισχυει αυτο απλα λογω μεταλ εκανα παρεα με τα καταλληλα ατομα \m/
ισα ισα που απο παιδια/εφηβους ειναι πολυ ευκολο.
Καλέ εσύ είσαι πολύ μπρουτάλ, πρέπει να δερνες πολλά παιδιά στο σχολείο!
προφανώς είναι για να συμβαίνει, αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει το γιατί…ανάγκη επιβίωσης είναι?
Ανάγκη διαμόρφωσης συνεκτικής ταυτότητας (ενός ισχυρού “Εγώ”), η οποία ειδικά στα πρώτα χρόνια της ζωής βρίσκεται συνεχώς υπό διαμόρφωση.
Και μην ξεχνούμε τη σχέση της επιθετικότητας με την απειλή. Εσωτερική απειλή πάντα.
Και όπως σωστά ειπώθηκε, όσο μεγαλώνει κανείς μαθαίνει περισσότερο τις κοινωνικές εκείνες διαδικασίες που του επιτρέπουν να “φιλτράρει” την όποια επιθετικότητα του. Ακόμα και η ηθική είναι κάτι που μαθαίνεται, κανείς δε γεννιέται ηθικός.
Υπο μία έννοια λοιπόν, ναι, είναι ανάγκη επιβίωσης. Ψυχολογικής επιβίωσης. Ο νόμος του ισχυρότερου, που, όσο αφορά το bullying, συχνά συνδέεται με τον νόμο της αγέλης. Είμαστε πολλοί και εσύ ξεχωρίζεις, επομένως γίνεσαι και ευκολότερα στόχος μας.
Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως τα παιδιά είναι μονάχα “μικροί διάβολοι”, η σκληρότητα ενός παιδιού διαφέρει πολύ απο εκείνη ενός ενήλικα (ο ενήλικας ξέρει και επιλέγει να είναι σκληρός, το παιδί όχι)… ωστόσο, ναι, τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά.
Κάποιοι παίρνουν αυτή τη συμπεριφορά και στην ενήλικη ζωή τους, έχει γίνει πλέον τμήμα του χαρακτήρα τους, αν και ο ενήλικας γνωρίζει πολύ περισσότερες αντιστάσεις σε σχέση με τα παιδιά και μπορεί να ελίσσεται.
__Wrong σε καλωσορίζω στα φόρουμ του Ρόκιν. 
[SIZE=“1”](αλλά δεν πρόκειται να χαϊδέψω τα αφτιά κανενός, ειδικά οταν καταφέρεται εναντίον μου και μάλιστα άδικα. ελπίζω όμως τελικά να τα βρούμε)[/SIZE]
{ακολουθεί μήνυμα προς Wrong. θα του έστελνα P.M. αλλά εκτός απ’ το ότι δηλώσεις που γίνονται δημόσια, πρέπει λαμβάνουν απάντηση δημόσια, είναι σχετικό με το θέμα -δυστυχώς, γιατί κάνει αυτό που κατηγορεί- οπότε το γράφω εδώ, αλλά επειδή μπορεί να κουράσει τους υπόλοιπους μπαίνει σε spoiler -διαβάστε μόνο το “6ον” όσοι θέλετε να πάρετε μόνο την κεντρική ιδέα}
__Επειδή δε γνωριζόμαστε, θα προσπαθήσω να είμαι εγκρατής. ΟΜΩΣ, το ότι δεν γνωριζόμαστε δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Εσύ έχεις έρθει κάπου και καταφέρεσαι με τραμπουκισμό (και άδικα, θα στο αναπτύξω παρακάτω) απέναντι σε άτομα που δεν ξέρεις και που στο κάτω κάτω, είναι σ’ αυτό το μέρος χρόνια και έχουν πολλά μηνύματα σ’ αυτό το μέρος -μάλιστα λίγα σχετικά με το πόσα χρόνια είναι εκεί (όπερ δεν σπαμάρουν αλλά είναι επιλεκτικοί συνομιλητές). Εχουμε δώσει δείγμα γραφής, αυτό εννοώ, όχι πως ένα παλιό μέλος είναι “καλύτερο”/με περισσότερα δικαιώματα από ένα νέο.
__Λοιπόν. Με φιλική διάθεση (αλήθεια)… Το μήνυμά σου είναι απαράδεκτο:
[B]
[/B]
__1ον, “καλή μου”; έλα, μπορείς να αντιδράς και καλύτερα όταν κάτι σε πειράζει, μη πέφτεις εκεί -και μην μου αιτιολογηθείς, αφού επέλεξες φύλο, σημαίνει ότι επίτηδες τον αποκάλεσες έτσι (θα μπορούσες να πεις “καλέ/λή μου χοκαμ…”) και σε αυτό το συμπέρασμα συνεπικουρεί η όλη σου ειρωνεία. Ενας ακόμα λόγος είναι ότι το φύλο του, φαίνεται και από το προφίλ του. Αρα ή το είπες επιτηδές (μικρότητα), ή το μόνο πράγμα που μπήκες στον κόπο να κάνεις είναι να ειρωνευτείς και να παραθλάσεις τα γεγονότα.
__2ον, hocam, το έγραψες “χοκαμ”. Αρα και εσύ φαίνεται να ξέρεις πώς τον λένε, άρα τι ρωτάς; άρα πάλι ειρωνεία. Και ούτε καθε υψηλού επιπέδου (μόλις είχες απαντήσει σ’ αυτό που ρωτάς -φευ!). Πάντως αν θες τη γνώμη μου, το όνομα του χρήστη, είναι άλλη μία χαμένη ευκαιρία να ψάξεις (μιας και αναρωτιώσουν) τι σημαίνει. Αλήθεια, θα το βρεις πολύ ενδιαφέρον. Προφέρεται ή όκαμ, ή [SIZE=“1”]χ[/SIZE]όκαμ (ελαφρύ “χ”). Γκούκλαρε “hocam’s razor” ή “occams razor”.
__3ον, “και ο άλλος”… αγένεια. ξέρεις ποιός είναι ο άλλος. Shadowcaster λέγεται. μη φέρεσαι με απαξία, δε σου φέρθηκε κανείς έτσι.
__4ον, το λάθος δεν ήταν “τυπογραφικό”. τυπογραφικό θα ήταν να γράψεις "ιστοσελήδα ή “ιστοσεδίλα”. Το πρώτο είναι ορθογραφικό, που θεωρώντας όμως ότι γνωρίζει ο άλλος την σωστή ορθογραφία, το αναφέρουμε ως “τυπογραφικό”. Το δικό σου είναι σημασιολογικό/εννοιολογικό, γιατί έγραψες ιστιοσελίδα, δηλαδή το πρώτο συνθετικό έβαλες το ιστίο και όχι τον ιστό. Σωστή ορθογραφία, σωστή τύπωση, λάθος έννοια. ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, λάθη κάνουμε όλοι μας, πρώτος εγώ και το εννοώ -εδώ έκανε και ο χόκαμ ενώ σε διόρθωνε/έκανε πλάκα και του την είπα χαχα! Δεν γέλασα με το λάθος σου… σιγά το λάθος, σιγά το αστείο. Με άλλο γέλασα, θα στο εξηγήσω.
__5ον, όντως γέλασα πολύ, αλλά δε νιώθω την ανάγκη να αιτιολογηθώ για την ένταση και τη διάρκεια του γέλωτός μου (ιδίως όταν δεν ήταν κακεντρεχές και κακοπροαίρετο, το εξηγώ σε λίγο).
__6ον, δεν ήταν το λάθος σου το “καταπληκτικό” αστείο. Το πολύ -κατά τη γνώμη μου- αστείο, ήταν ο συγκερασμός των εξής: κάποιο μέλος ανοίγει topic δριμύ κατηγορώ στο bullying και τον τραμπουκισμό και το τσαμπουκαλεμένο ή υπεροπτικό
υφάκι. Κάποιος άλλος απαντά στο θέμα και προσθέτει:
του απαντάνε:
και λέω, “ρε, ο άλλος ρίχνει γέφυρες επικοινωνίας και ο άλλος του απαντάει λίγο με στυλάκι; και σε αυτό το θέμα; είναι λίγο κάπως… αλλά και λίγο αστείο, ναι, μάλλον φιλικό ήταν το στυλάκι κι ας ήταν απόλυτο”. και αμέσως μετά διαβάζω:
__Και τότε γελάω. Γιατί, α) λέω ρε το τσακάλι ο χόκαμ παρατηρητικότητα, β) ρε το αστέρι αιρετική σκέψη, γ) χαχα, κοίτα συνειρμό ο θεούλης, και όλα αυτά τα λεω γιατί έχω γνωρίσει (και από κοντά) τον χόκαμ, ΜΑ ΚΥΡΙΩΣ, γιατί ήταν αστείο γιατί διόρθωνε με υφάκι κάποιον που είχε διορθώσει με υφάκι κάποιον άλλον. Το αστείο ήταν “το (κοινωνικό) σχόλιό του” στην κατάσταση αυτή (και όχι το “τυπογραφικό” όπως το ονόμασες λάθος, αυτό ήταν η αφορμή). Ηταν πολύ έξυπνο και μου θύμισε -χωρίς υπερβολή- Μολιέρο, ο οποίος έλεγε πως τα βέλη της σάτυρας είναι πολύ εύστοχα από αυτά του διδακτισμού όταν κάνεις κριτική. Και αυτό έκανε. Κριτική απέναντι σε έναν δάσκαλο που δίδασκε. ΟΧΙ βέβαια ότι αυτό που έκανες ήταν τόσο έντονο ή τρομερό (μη το κρίνεις από τώρα που έχει πάρει διαστάσεις -λόγω πιστεύω των λαθεμένων ειρωνικών αντανακλαστικών σου απέναντι στη σάτυρα). Ούτε εσύ έκανες κάτι τρομερό (είτε ως λάθος εννοιολογικό, είτε ως λάθος συμπεριφοράς), ούτε όμως και του Χόκαμ. Πταισματάκια και τα δύο, ΟΜΩΣ, εσύ κουβαλάς άλλα μπαγάζια μάλλον (αυτό που πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Greywind -σελίδα 3, πόστ 23). Εξού και η υπερβολική, άκρως ειρωνική και bullyin’ απάντησή σου, που θέλω να πιστεύω ότι πηγάζει από την υπερευαισθησία σου στο θέμα του bullying (εδώ είμαι μαζί σου), και όχι απ’ το ότι είσαι τόσο… ή μαλάκας, ή κομπλεξικός, ή με τόσες ψυχολογικές πληγές μέσα σου, ή τόσο μνησίκακος για να πεις σε δύο αγνώστους σου ότι εύχεσαι/θέλεις να πεθάνουν/αυτοκτονήσουν (με υπόνοιες ότι θα χαιρόσουν να πατήσεις και την σκαδάλη).
__Δηλαδή είμαι 99% σίγουρος ότι συμβαίνει το πρώτο και όχι τα τελευταία, αλλά ήθελα να στα γράψω έτσι για να δεις πόσο με σόκαρε και στεναχώρησε το μήνυμά σου… όχι προσωπικά, δεν είχα προσωπικά μαζί σου, ούτε εσύ με μένα φυσικά, αλλά γενικά ως συμπεριφορά μεταξύ ανθρώπων που φαίνεται να έχουν πολλά περισσότερα να μοιραστούν (μουσική, κοινωνική εγρήγορση και συμμετοχή, προβληματισμοί και ευαισθησίες) αλλά και επειδή εύχομαι να βγει στην επιφάνεια ότι όλο αυτό ήταν κακή εκτίμηση εκ μέρους σου, κακό timing εκ μέρους μας και κακή αντίδραση που είχε όμως να κάνει με μία ευαισθησία σου και όχι με μένος.
__7ον, έκανα ένα σχόλιο για το ιστίο, που είναι ίσως ένα χαριτωμένο ευφυολόγημα, αν σκεφτεί κάποιος πως θα μπορούσε να ήταν και “σωστό” μιας και λέμε όλοι ότι σερφάρουμε στον ιστό -άρα και το ιστίο καλό είναι. ΚΑΙ ΜΕΤΑ, την λέω και εγώ στον φίλο Χόκαμ (για να δεις ότι το ίδιο αντέδρασα και στους δύο σας), όταν κάνει και αυτός αυτό που έλεγα πριν.
Είναι κι αυτός δάσκαλος που δίδασκε γιατί παει να σε διορθώσει και τα γράφει ανάποδα. Ελπίζω να σου αποδεικνύει την καλή και δίκαιη διάθεση μου μιας και αυτό το σχόλιο είναι προθύστερο του παρόντος μηνύματος.
__8ον, άντε πάλι η ειρωνεία σου. ΚΑΙ ΑΔΙΚΗ, όπως είχα πει παραπάνω πως θα σου αποδείξω. “γιατι δεν μας λετε και εσεις τις ιστοριες σας; η γενικα να πειτε κατι σχετικο με το θεμα?” λες, αλλά επιλεκτικά προσπερνάς τα ήδη γραφθέντα:
τώρα δεν έχω δίκαιο; με κατηγορείς για κάτι που δεν ισχύει. μάλιστα δεν περίμενα ότι θα αντιδρούσες έτσι, και σήμερα απλά μπήκα να υπερθεματίσω πάνω σ’ αυτά που ήδη είχα γράψει (να διαβάσω τι γράψατε όλοι και αν κάποιος δε το ανέφερε να σχολίαζα ότι συνήθως πιάνονται από ένα πρώτο και επιφανεικό γνώρισμα -“χοντρός, ψηλός, κοντός κλπ”- γιατί είναι ή ακόμα ανώριμοι για να εμβαθύνουν ή είναι οι ίδιοι τους επιφανειακοί)…
__Αν πιστεύεις ότι για κάτι απ’ όλα θα ήθελες να ζητήσεις μία συγνώμη, θα χαιρόμουν να την διαβάσω. Κράτα στο νου σου ότι, και άλλα μέλη εμμέσως πλην σαφώς έψεξαν αυτά που εσύ έγραψες, αλλά και ότι σου ζητώ κι εγώ συγνώμη αν σε στεναχώρησα, αλλά ό,τι γράφω, το γράφω καλοπροαίρετα και αυτή είναι και η διάθεσή μου απέναντί σου.
__Αυτά τα πολλά. Πολλά γιατί ενοχλήθηκα, αλλά κυρίως γιατί θέλω να μην αρχίσουμε άσχημα και να το αφήσουμε πίσω όλο αυτό χωρίς παραιτέρο αρνητικά συναισθήματα (αν είχα απλά ενοχληθεί, αρκούσε και ένα “φακ οφ” -δύο λέξεις και τέλος). Και κυρίως να προστατέψουμε το χώρο στον οποίο ζούμε, όποια κι αν είναι η εκάστοτε “νεφελοκοκκυγία” μας, από σκούρα νέφη…
αυτό για το ιστίο και το σερφάρισμα μπήκα να γράψω αλλά μου την έφερες άτιμε.
btw, είχα βρεθεί κι εγώ στο στόχαστρο ενός στο γυμνάσιο (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί, μάλλον δεν υπήρχε αιτία :P). μάλιστα ήταν και στην τάξη της αδερφής μου (ένα χρόνο μεγαλύτερη) και όλοι λέγανε ότι ήταν κιε γαμώ τα παιδιά (το γνωστό παραμύθι). μετά από μια ευρωπαϊκή ήττα του βάζελου, του την βάρεσε στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός μπρέηκ που το μισό και βάλε σχολείο έλεγε συνθήματα, ήρθε από πίσω μου, με βούτηξε, με σήκωσε στον αέρα και με πέταξε κάτω, λολ. ήταν περίπου τριπλάσιος από μένα σε όλες τις διαστάσεις. από τότε κι έπειτα δεν είχαμε άλλο κρούσμα, άντε βγάλε άκρη.
γενικά έβγαινε πολύ κακία στο σχολείο…
Bullying λίγο πολύ έχουμε όλοι βιώσει(είτε ώς θύτες έιτε ως θύματα)
Προσωπικά δεν έχω μπλεχτεί σε κανέναν άγριο καβγά με μπουνίδια/κλωτσίδια κ.λ.π αλλά ο κολλητός μου λες και έχει μαγνήτη ρε γμτ…οπότε με έπαιρνε και μένα η μπάλα…
Στη δευτέρα λυκείου θα μας έδιωχναν πακέτο από το σχολείο!