Το Burst ναι, παει πολυ ψηλα για φετος. Ειναι αναμεσα στα 5 albums που φετος διεκδηκουν πρωτια στη λισταμ. Πιο ισχυροι αντιπαλοι εως τωρα δειχνουν οι Dead Congregation, ενω οι Virus οσο αυξανονται οι ακροασεις θα δειξουν κατα ποσο μπορουν να κοντραρουν…
Και το We Watched The Silver Rain ειναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ κομματι.
πω, κι αυτή η επαναλαμβανόμενη μελωδία που κλείνει το δίσκο, σφάζει με το βαμβάκι…
Αλμπουμαρα!!!
πιθανοτατα ο δισκος της χρονιας
ΑΚΡΙΒΩΣ!!
δε βρήκα άλλο θρεντ για τους burst, οπότε το λέω εδώ.
στο homebound του origo, η μελωδία που σκάει στο 4:32 θυμίζει seventh son of a seventh son στο 8:51 ή είμαι τελείως καμμένος? 
Ρε διαβάζω τόσα αποθεωτικά σχόλια και λέω “μάλλον λάθος δίσκο άκουσα”
Αλλά με ψήνετε να το ξανατσεκάρω!
στο origo
ενα ειναι το κομματι
mercy liberation
με την τρομερη εισαγωγη αλα ενιο μορικονε!!!
Ντάξει, αν αρχίσουμε να μιλάμε και για το “Origo”…
… να ανοίξουμε νέο thread.
Είναι και οι 2 δισκάρες, πάντως.
Καθε φορα που ακουω το δισκο με μπερδευει…
Καθε φορα μ’αρεσει και διαφορετικο τραγουδι,καθε φορα ανακαλυπτω και καποιο καινουργιο σημειο
που δεν ειχα προσεξει.
Τι σκατα εχει αυτο το νερο εκει πανω γαμω το κερατο ?!?
To ωραίο είναι ότι παρόλο που είναι τόσο δύσκολος και πολύπλοκος ο δίσκος, υπάρχουν πάρα πάρα πολλά σημεία που σου κολλάνε στο μυαλό. Μεγάλο ατού αυτό.
αυτο συνηθως το λεμε για τους καναδους!!!
:p:p
παραγγειλα το βινυλιο!!!
ΟΛΕ!!!
θα να το πρωτο που αγοραζω!!! :D:D
Εγώ πάντως που τώρα κάνω την πρώτη ακρόαση αυτού του δίσκου, οκ λίγο αργά, έχω πάθει την πλάκα μπυ σχετικά με το πόσα πολλά στοιχεία ακούω σε ένα cd:!: Και είναι μόλις η πρώτη αυτιά:wink::!:
Πάντως το Cripple God μέχρι στιγμής με έφτιαξε περισσότερο8O:!:
Aπιστευτο το Cripple God. Πάντως μετά από πολλές ακροάσεις και το Nineteenhundred έχει κερδίσει μόνιμη θέση στις playlists μου.
μιας και μιλαμε για το Nineteenhundred, θυμιζει πολυ Yakuza, οποιος δεν εχει δοκιμασει να μην λεγεται αντρας.
Ε όλα κι όλα. Θίγεται ο αντρισμός μου. Εμπρός καλό μου myspace:!:
!!
Απολυεσαι.
Να ακουσεις τα Way Of The Dead και Samsara αμεσα.
Φοβερό δισκάκι… Progressive με hardcore. Αν και τα hardcore φωνητικά με ψιλοχαλάνε σε ορισμένες φάσεις αλλά κατά τα άλλα τα άτομα είναι πολύ μπροστά… Μου θύμισε πολύ το colors των between the buried and me. Άλλη δισκάρα αυτή.
Α,μπράβο.
Και γενικώς όχι μόνο η παραπάνω κομματάρα, αλλά γενικώς υπάρχει μια τέτοια αίσθηση. Όπως και στις δισκάρες των Yakuza μπορείς να συνδέσεις σημεία με την ηχάρα των Burst στο Prey On Life πχ.
Μάνος βρες το Samsara!
θελω και γω