Ενδιαφέρον!
Δεν εχω παρει εισιτηριο ακομα αλλα απο τα πολλα live που θελω να παω μεχρι τον Δεκεμβρη και πρεπει να κοψω καποια αυτο ειναι το μονο στανταρακι. Τις τελευταιες φορες που ειχαν ερθει χωρις Leif και με Mats Leven στα φωνητικα που ενω εχει φωναρα δεν μου κανει για Candlemass δεν ειχα παει, τωρα με Leif και Johan Langquist απλα δεν το χανω… Παμε για προσκυνημα, το περιμενω με μεγαλη ανυπομονησια αυτο το live.
2 Likes
Το είχα γράψει και θα το ξαναγράψω: για όποιον αγαπάει doom, οι Candlemass live είναι μια εμπειρία που δεν πρέπει ποτέ να χάνεται, όσες φορές κι αν έρθουν στην πόλη σου.
Η live εκφορά του παιξίματός τους είναι τόσο βαριά, τόσο αργή, τόσο θρηνητική που είναι απερίγραπτο. Δεν ακούς μια studio εκτέλεση, αλλά κάτι απίστευτα enhanced.
Σε αυτό ακριβώς, ήρθε ο Johan και το αποτέλειωσε. Η χροιά και οι ερμηνείες του ήταν ανέκαθεν πιο σκοτεινές και δραματικές. Τώρα, και λόγω κούρασης φωνής και ηλικίας, ερμηνεύει ακόμα πιο γρεζάτα και σκληρά, προσθέτει πολλούς πόντους στον πιο σκοτεινό χαρακτήρα των Candlemass live και αισθητικά ταιριάζει πολύ περισσότερο απ’ ότι ο Mats. Τους είδα τον Φλεβάρη με Ghost στο Άμστερνταμ και ήταν ό, τι καλύτερο…
Συν, θα δούμε Leif ξανά!
3 Likes
Τους εχω δει 3 φορες. Στο σπορτινγκ με Messiah συγκλονιστικοι, με Lowe έτσι και έτσι , με Langqvist το 2011 ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ, κανονικη θρησκευτική λειτουργία (οχι ΓΙΑΛΑΤΖΙ στυλ μπαμπούσκα).
Το 2011 μιλαμε για συγκλονιστικη εμφανιση απο Candlemass να μας παιζουν με ολοκληρο το ΜΝΗΜΕΙΟ Epicus Doomicus Metallicus… Εχω τοσο εντονες αναμνησεις απο αυτη την συναυλια…
Πήρα το εισιτηριακι μου, 28€ , κομπλέ.
1 Like
Σε άλλα νέα, ξανακούγοντας το epicus, συμφωνώ με τον εαυτό μου ότι Νightfall και Ancient Dreams είναι ανώτερα από αρκετές απόψεις (βάθος συνθέσεων, παραγωγή, εκτελέσεις, ερμηνείες), αλλά το γαμημένο έχει τρομακτική ατμόσφαιρα και δύναμη που το κάνει μια κατηγορία από μόνο του σολο το μεταλ. (σημειωτέον ότι και τα τρία τα ακουσα κανονικά ότι τα αγόρασα αρκετά πριν από εποχές ιντερνετ-mp3 - το tales το θεωρώ ένα σκαλί κάτω - το 'χαμε βεβαια σε μια παλιοκασέτα)
3 Likes
Πιστεύω ότι τα 4 πρώτα τους είναι όλα ένα κι ένα, δηλαδή όποιο και να μου έλεγε κάποιος ότι το θεωρεί αγαπημένο του δεν θα είχα λόγο να διαφωνήσω. Φυσικά το πρώτο όρισε ένα ολόκληρο ιδίωμα και μάλλον έχει τα 2 καλύτερα τους τραγούδια, solitude και sorcerers pledge αλλά τι να πεις και για τα άλλα… Καλά να περάσουμε
3 Likes
Πως στο διαολο έχασα εμφανιση τους μαζι με τους Destruction ? Τεσπα, 2002 συγκλονιστικοί, 2007 απλως καλοί, 2011 απίστευτη εμπειρία. Ετοιμάζομαι για το Σάββατο…
2 Likes
Παραδέξου το, για Ghost είχες πάει.
4 Likes
Nομίζω ότι στο Under the Oak θα πάψω να αναπνέω.
3 Likes
Ναι! Επιτέλους και κάποιος που ανέφερε το καλύτερο τους τραγούδι!
1 Like
Εχει πολυ μπομπατο setlist η δουλεια
2 Likes
Τι σου είναι το γούστο ε, εγώ πιστεύω ότι είναι το λιγότερο καλό του Epicus… ίσως βέβαια γιατί ανυπομονώ για να μπει το απόλυτο έπος και το περνάω πάντα στο ντούκου 
1 Like
Το setlist που θα δούμε θα ΓΑΜΑΕΙ, με τον Johan έχουν προβάρει και παίζουν συγκεκριμένο αριθμό τραγουδιών και δεν θα αποστούν από αυτό.
Τους είχα χάσει στην επετειακή για το Epicus (τότε έμενα Θεσνίκη) γιατί ακυρώθηκε και είχαν μπλόκα οι αγρότες.
Τώρα θα τους δω 4η φορά σε 2,5 χρόνια και θα είναι με διαφορά η καλύτερη…
2 Likes
A Sorcerer’s Pledge ρε
1 Like
Κι αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα στο demons gate:
Across the Styx among the mists of Hades
a gate of stone marks the path
to soul’s damnation and hell’s wrath
6 Likes
To Sorcerer’s Pledge μια χαρά κλασικό είναι, αλλά είναι πιο γρήγορο πιο gothic και μέχρι και δίκαση έχει, ενώ το Under The Oak είναι DOOM γαμώτο δεν ξέρω, νιώθω πως θα με πλακώσει ο ουρανός.
Έχω και μια άλλη ένσταση, πως ένα ριφ του Sorcerer το έχουν παίξει πιο πορωτικά οι Celtic Frost στο Monotheist
ΜΙλάμε τώρα για την διαφορά του κλασικού από το υπερκλασικό έτσι;
Edit: To Under The Oak μάλιστα είναι το καλύτερο τραγούδι σε 2 κλασικές δισκάρες των Candlemass. Τυχαίο;
1 Like
Κι αυτά τα… σαράντα τρία λεπτά από την αρχή έως το τέλος… ένα αριστούργημα, ένας δίσκος ορόσημο στο metal! Και τι μεγαλύτερη απόδειξη από το ότι έδωσε το όνομα σε ένα παρακλάδι που προϋπήρχε αυτού!
Όσο κι αν αγαπάμε τον καλόγερο και τα επόμενα album, η ατμόσφαιρα του “Epicus…” και η παράνοια που τόσο πειστικά έβγαζε ο Längquist αποδείχθηκαν αξεπέραστα.
8 Likes
ωραίο το άρθρο, πως και “ξέχασες” όμως το φοβερό πακέτο που είχε παίξει το 2002 με dark tranquillity και entombed;;;
edit: το μόνο ριβιού που βρήκα με ένα πρόχειρο ψάξιμο