Χμμ…δεν θα έλεγα ότι με ενθουσίασε ιδαίτερα ο δίσκος…λίγες καλές στιγμές (κανα δυο ρεφραιν) και από εκεί και πέρα τα riff δεν είναι και ιδαίτερα εμπνευσμένα (όπως και οι δομές των τραγουδιών). Full απών (κατ’εμε) το ιδιαίτερο - μελανχολικό - επικό feeling των πρώτων δίσκων, το οποίο έλειπε και στο προηγούμενο δίσκο. Πολύ ξεραίλα ρε παιδί μου, που πήγαν τα λυρικά leads, οι απανωτές αλλάγες κλίμακας στα riffs…Μείον και οι στίχοι που είναι αρκετά γραφικοί…(Ιf i ever die, i want to know when and why? :roll:). Τεσπα, οι ίδιοι μάλλον γουστάρουν και ροματζάρουν μάλλον με όλες αυτές τις “καρα doom” αναφορές αλλά για μένα το αποτέλεσμα γίνεται αρκετά “επίπεδο”…
ΒΤW το ρεφραίν του my funeral dreams είναι ίδιο με το Hammer of Doom ή μου φαίνεται? Πάω να ακούσω το “Samaritan” να ισιώσω…
Χωρίς πλάκα είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι αν θα έβλεπα καμία αρνητική άποψη για το δίσκο. Όπως τα τοποθετείς, δεν έχεις άδικο. Λείπουν όλα όσα είπες, και συμφωνώ για την απλοϊκότητα των στίχων. Αλλά οι Candlemass πλέον δεν είναι το γκρουπ που ήταν πριν είκοσι χρόνια, ο Μεσσίας δεν υπάρχει πια και δεν θυμάμαι και πολλά γκρουπ, που μετά από είκοσι χρόνια να είναι ίδια. Στη λογική λοιπόν ενός νέου γκρουπ, έχουμε μία φρέσκια, ζωντανή και πολύ δυνατή κυκλοφορία, μακράν στις κορυφαίες της χρονιάς, η οποία θα ήταν άδικο να συγκριθεί με κάτι που δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά. Και τα γράφω αυτά, ενώ είμαι αθεράπευτα φαν των πρώτων τεσσάρων δίσκων και φυσικά της απόκοσμης χροιάς της φωνής του Μεσσία…
Καλά, αν συγκριθεί με τα πρώτα, χάνει σε όλα τα σημεία, δε νομίζω να το αμφισβητεί κανείς αυτό.
Εννοείται. Αυτά δεν ξαναγίνονται.
Mετα απο 6,7 ακροασεις ας πω κι εγω τη γνωμη μου.
If I Ever Die:Πολυ καλο για να σε μπασει στο αλμπουμ.Μουσικα ειναι οκ,το τελειωμα στιχουργικα δε μου πολυκαθεται καλα(γενικα δεν ειναι και οι καλυτεροι στιχοι που χουν γραφτει ξερω γω).Συνολικα καλο κομματι…
Hammer of Doom:To αργο μερος του το βρισκω ψιλο-ανεμπνευστο.Γενικα το σωζουν κυριως ο Lowe και το γαματο γρηγορο μερος.
Τhe Bleeding Baroness:Κομματαρα.Μουσικα,στιχουργικα,ερμηνευτικα…απο τα κορυφαια του αλμπουμ και απο τα καλυτερα λιρικς…
Demon Of The Deep:Kαλο κομματακι,οχι τιποτα ιδιαιτερο ομως.Με κουραζει καπως…
Ηouse Of 1000 Voices:To αγαπημενο μου κομματι του αλμπουμ και πιστευω το κορυφαιο.Λατρευω καθε δευτερολεπτο,οι πιο γαματες ριφαρες του αλμπουμ ειναι δω.
Dead Angel:Τα πιο αδιαφορα κουπλε στο αλμπουμ,αλλα ομολογουμενως πολυ ομορφο και εμπνευσμενο ρεφρεν(κατσι ας χελλ).Το χιτακι του αλμπουμ λογω ρεφρεν αλλα συνολικα σιγουρα οχι απο αυτα που ξεχωριζουν.
Clouds Of Dementia:Mαζι με Χαμμερ οφ Ντουμ τα πιο Ντουμ κομματια του αλμπουμ.Μονο που συνθετικα ριχνει στα αυτια του Χαμμερ και αποτελει μια απο τις 3 κορυφαιες συνθεσεις.
Μy Funeral Dreams:Γαματος ο Lowe(και)εδω αλλα οχι και ιδιαιτερα εμπνευσμενο μουσικα θα ελεγα…Μαζι με Demon Of The Deep τα λιγοτερο αγαπημενα μου…
Δε σχολιασα σολιδια γιατι ηθελα να αναφερεθω ξεχωριστα.ΓΑΜΑΝΕ!Σε ολα τα τραγουδια ειναι καλοβαλμενα και δε με κουραζουν καθολου.Ειναι πολυ σημαντικο αυτο και απο τα μεγαλα + του αλμπουμ για μενα…
Τα top κομματια κατα τη γνωμη μου:
1)Ηouse Of 1000 Voices
2)The Bleeding Baroness
3)Clouds of Dementia
(επισης στην αμεσως επομενη ζωνη θα εβαζα τα If I Ever Die,Hammer of Doom που ειναι πολυ καλα ενω θεωρω τα Demon Of The Deep και My Funeral Dreams τα 2 πιο μετρια.Το Dead Angel ειναι καπου ενδιαμεσα και προς τη ζωνη των χειροτερων πιο πολυ αλλα δε το χωνω εκει γιατι με σκλαβωνουν τα ωραια ρεφρεν)
Πολυ καλο αλμπουμ…
Θα τα ακούσουμε και live σε λίγο καιρό μαζί με τα παλαιότερα διαμαντάκια τους:!:
Και για μένα το House Of THe 1000 Voices είναι το καλύτερο του δίσκου:!:
πέρασα πολύ καλά ακούγωντάς το και δεν θέλω να μπώ στη διαδικασία συγκρίσεων κλπ.
αν το αντιμετωπίσεις σαν κάτι αυτοτελές και όχι μέσα από ένα σύνολο 25 χρόνων ιστορίας, τότε το άλμπουμ μαμάει