Μετά από πολλές ακροάσεις, το πρόσημο είναι θετικό και είναι στις καλύτερες κυκλοφορίες.
Εχει τις αδύναμες στιγμές του ανάμεσα στα κομμάτια, θυμίζει melodic death άχρωμες μπάντες ανά διαστήματα (αυτό το Satanic θα έκανε θράυση στην Αμερική), μα πάνω απ΄όλα έχει αυτή την τόσο τυπική παραγωγή του Andy Sneap. Πρέπει να σταματήσουν να τον εμπιστεύονται.
Και αυτό το ποζεριλίκι με τους τίτλους είναι αναμενόμενο, όπως κάθε reunion πάντα θέλει να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον όλων αναβιώνοντας συνήθειες από το παρελθόν (βλ Black Sabbath φέτος με το [I]Zeitgeist[/I],[I] Planet Caravan[/I] II).
Επίσης τα πολλά blastbeats δεν χρειαζόνταν.
Από την άλλη, ο Jeff Walker είναι πάντα θεός και οφείλουμε να του πληρώνουμε τις οδοντοστοιχίες που αλλάζει κάθε φορά τόσο πολύ που πιέζει τα δόντια του, υπάρχουν ριφάρες και πολύ καλό παίξιμο, και τα [I]Congealed Clot of Blood[/I], [I]Master Butcher’s Apron[/I] είναι ότι περίμενα να ακούσω από τους τωρινούς Carcass. Κομματάρες.