το θέλω γαμώτο
παίζει και να το πάρω αν προλάβω
Κι εγώ το θέλω, αλλά δεν έχω τόσα φράγκα αυτήν τη στιγμή, ρε γαμώτο.
αυτή τη στιγμή ούτε κι εγώ, αλλά θα προσπαθήσω να το τρέξω, αν και αποκλείεται κάτι τέτοιο να το προλάβω
sold out
Yeap, είχα κάνει και κάποιες επαφές μέσω Scarecrow αλλά δεν.
Μακάρι να ξανατυπωθεί, αλλά χλωμό το βλέπω.
50 δολλαρια ειναι οκ για box set με 4 βινυλια, αλλα εξαρταται πολυ απο τη κοπη, γιατι απ’ οτι καταλαβα δεν συμπεριλαμβανει τα τζακετ αλλα τους δισκους σκετους με τα βιβλιαρακια τους. 52 δολλαρια για μεταφορικα ομως ειναι αστειο ποσο. Αμερικη ειναι ακομα διαθεσιμο αλλα τα μεταφορικα για Ευρωπη ειναι απλησιαστα, δινει μονο priority mail ως επιλογη.
Αν το παρει κανεις αλλος για διανομη… ψηθειτε.
Δώρο-έκπληξη από την κοπελιά μου: πληρωμένα εισητήρια για Βουδαπέστη, 04/08.
Catharsis, παιδιά.
Τι να πω άλλο, δεν ξέρω.
που χάθηκαν τέτοιες κοπέλες γαμώτο. φέρτε και από δω μερικές
‘Νταξ’, έχω ξενερώσει τη ζωή μου. Τόσες εβδομάδες μπαίνω κάθε μέρα στο site του club, και δε λέει πουθενά για εισητήρια. Τους έχω στείλει mail, καμία απάντηση.Και σήμερα τυχαία βρήκα το facebook της εταιρείας που το διοργανώνει και λένε ότι σχεδόν όλα τα εισητήρια τα έχουν πάρει οι ντόποιοι (200 όλα κι όλα). Κι ενώ είχαν ανακοινώσει ότι σε περήπτωση υψηλής ζήτησης θα το μεταφέρουν σε μεγαλύτερο club, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει.
Δηλαδή σκέφτομαι ότι παίζει να είμαι Βουδαπέστη και να μην μπορέσω να τους δω.
Ξέρω 'γώ, αν κλάψω μπροστά στην πόρτα μπορεί και να με αφήσουν.
πωωω μαλακία:( μόλισ είδα και γω ότι είχαν κρατήσει μόνο 50 εισιτιρια για εκτόσ ουγγαρίας. του μαιου ανακόνωση
<<For our friends outside of Hungary, we have put aside 50 tickets for you.
These can be purchased for 10 EUR + shipping in case you make a reservation at the following email address: tickets-at-phoenixmusic-dot-hu.
We’ll reply as fast as possible to let you know the process of purchasing tickets, but we have to inform you beforehand - we are not able to hold tickets at the door, you will need a PayPal account, and we’re limiting ticket purchases to 5 tickets per person!
‘Νταξ’, κανονίστηκε η φάση τελικά!
Επίσης για όσους δεν το έχουν δει:
Πάρτε εδώ όσο Brian θέλετε, μουαχαχαχα. Έπρεπε να ρίξει και κανά ουρλιαχτό.
Το είχα ξεχάσει ότι υπήρχε topic, οπότε είπα να μη spam-άρω στο άλλο. Στα γρήγορα κάποια σχόλια για το “Hope against hope”:
Πρώτα απ’ όλα υιοθετώ πλήρως μία φράση καλού φίλου που χαρακτηριστικά είπε πως “καλό, απλά δεν είναι περιπέτεια όπως τα προηγούμενα”. Λοιπόν, κάτι τέτοιο έψαχνα κι εγώ να εκφράσω με λόγια, αλλά δυσκολευόμουν. Το album είναι πραγματικά πολύ καλό. Σύντομο, ακούγεται νεράκι, και αν εξαιρέσουμε το αχρείαστο intro, μόνο το “Last words” θα χαρακτήριζα βαρετό. Το “Power” περιέχει τέλεια συναισθηματικά neo-crust riffs -cringe-άρω λίγο με τα οπερετικά φωνητικά της Gosia (που μου θύμισαν τις χειρότερες στιγμές της Monica από From the Depths), αλλά μπορώ να τα προσπερνάω κάθε φορά. Το “Gone to Croatan” είναι ίσως η αγαπημένη μου στιγμή στο album, και πώς αλλιώς όταν η καρδιά μου σκιρτάει στον συνδυασμό crust+βιολί και ουσιαστικά μιλάμε για μία σύνθεση των Requiem, δηλαδή του πιο αξιόλογου project που έκαναν μέλη των Catharsis μετά τη διάλυσή τους; Από κοντά και τα “Eremocene” και “Embers”. Χωρίς βιολιά, αλλά με παρόμοια mid-tempo λογική, χαρακτηριστικά heavy riffs, ωραία (και όχι βαρετά) instrumental μέρη. Τέλος, το “We live” ξεχωρίζει γιατί θεωρώ ότι διοχετεύει με ωραίο τρόπο τα πιο “φολκλορικά”, ας πούμε, κατάλοιπα των From the Depths. Μου αρέσει η “πανηγυρική” του μελωδία, τού δίνει έναν ιδιαίτερο τόνο που τα άλλα κομμάτια δεν έχουν. Το “Last words” το βαριέμαι δυστυχώς όπως είπα.
Οπότε; Οπότε έχουμε έναν αρκετά “σύγχρονο” δίσκο θα έλεγα, αν σαν σύγχρονο εννοούμε αυτόν τον μεταλλικό, neo-crust ήχο των Sudestada για παράδειγμα. Το “Samsara” μόνο θα έλεγα ότι εμφανίζεται σαν μακρινή συγγένεια από την προηγούμενη δισκογραφία των Catharsis, όπως και πινελιές των Requiem (κυρίως) και των From the Depths (δευτερευόντως). Κατά τ’ άλλα, νομίζω ότι το “Hope against hope” συντονίζεται με την εποχή του και ακολουθεί πεπατημένες (από νεότερα των Catharsis συγκροτήματα) οδούς.
Λείπει η περιπέτεια, λοιπόν, ναι. Δεν μιλάω τόσο για τους ρηξικέλευθους πειραματισμούς του “Passion” ή του “The arsonist’s prayer” -αυτά δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να επαναληφθούν, ούτε είχα τέτοια απαίτηση. Μιλάω για το αίσθημα της επικινδυνότητας, της κρισιμότητας, του απρόοπτου, της πρόκλησης. Οι δουλειές των Catharsis (και των Requiem και των From the Depths) χαρακτηρίζονταν από αυτό το αίσθημα του πραγματικά σημαντικού, όχι του συνοδευτικού. Δεν πήρα τέτοια vibes εδώ. Πήρα vibes καλογραμμένων τραγουδιών, μα όχι τραγουδιών που θα είχαν την ικανότητα σήμερα να βγάλουν στον δρόμο νέες γενιές πολιτικοποιημένων πάνκηδων. Μήπως αυτή η δυνατότητα πρέπει να βρεθεί αλλού; Ίσως επαληθεύεται ο ίδιος ο Brian όταν έλεγε: “what matters is always what is contemporary. So if there are 20-year-old punks who are reading this, I want to emphasize to them: Your band is more important than ours. What you can do is so much more important than our legacy or the legacy of some bigger band like Refused.”
2 Likes
Μου πηρε λίγο, αλλά κατέληξα σε κάποιες ψιλοπαγιωμένες σκέψεις αναφορικά με το “Hope Against Hope”.
Οπότε το αφήνω εδώ.
Γενικα, αυτο
ειναι κατι που αρχισα να το σκεφτομαι με αφορμη κατι δηλωσεις των Public Enemy το 2020, οταν και στον τοτε δισκο ειπαν πως το θεμα τωρα δεν ειναι να ειναι η εμπροσθοφυλακη, αλλα ταπεινοι στρατιωτες/υποστηρικτες με την εμπειρια τους, στην σημερινή μαχη. Για αυτο και εκαναν ενα remake του Fight The Power με εξτρα στιχους απο μεταγενεστερους μουσικους, και ας μην φτανει το πρωτο. Μουσικα και πολιτικα.
Και με συγκινει ιδιαιτερα οταν βλεπω αυτη την προσεγγιση απο μεγαλους παλαιους. Κατι τετοιο ενιωσα και εδω αναφορικα με την κατευθυνση του δισκου, οπως και για αλλους λογους το ενιωσα και με τους Propagandhi φετος.
1 Like
Νομίζω το review είναι μετρημένο, όπως του αρμόζει. Νιώθω ότι γενικώς όλοι έχουμε καλοδεχτεί τον δίσκο και δεν έχουμε μυθοποιήσει τη δισκογραφική τους επιστροφή. Δηλαδή έχω σχηματίσει την εντύπωση ότι είναι κοινός τόπος ότι δεν μιλάμε για κάτι “συγκλό” και δεν διστάζουμε να το πούμε κιόλας. 
1 Like
Τα πράγματα είναι απλά.
Είναι το χειρότερο Catharsis; Ίσως.
Είναι ο δίσκος που είναι λογικό να έβγαζαν σήμερα; Μάλλον
Μοιάζει πιο πολύ με κραστ εκδοχή πχ των Racetraitor; Ναι
Είναι ο,τι καλύτερο βγήκε φέτος; Σίγουρα.
Fixed.
1 Like
Άκου το τελευταίο Racetraitor και θα καταλάβεις γιατί κάνω τον συνειρμό. Έχουν ξαναπέσει μπροστά σου.
Θα τα πούμε για το Μορμω στην ώρα του, στη μια ακρόαση είμαι, αλλά όχι, είναι συναισθηματικός με αυτά.
Μιας και αναφέρθηκε, πάντως, μετά από 20+ ακροάσεις το Μορμώ το κατατάσσω μόνο κάτω από Messa για φέτος και τολμώ να πω ότι ΙΣΩΣ είναι η πιο αγαπημένη μου κυκλοφορία που περιλαμβάνει μέλη των Dyspnea.
Συμπεριλαμβανομένων των Dyspnea.
Βαρύ.
Το ακούω.
Για να δούμε.