Αccept VS Saxon: τα πιο μεγάλα

Αccept πιο πολυ!!

…πές τα-γράψτα…κιεσύ και ο Τάκαρος:):!:

Οι Saxon ειναι respect αλλα οι Accept σκιζουν τα βουνα στα δυο!Οποτε…

Oμολογώ ότι δεν περίμενα προβάδισμα των Γερμανών. Πολύ χαίρομαι…

εγω παλι δεν περίμενα να δυσκολευτώ τόσο πολύ να πω accept. νόμιζα οτι θα ηταν εύκολη η επιλογή

οσο ταιριαζει η μπυρα με τους saxon τοσο ταιριαζουν και οι κεφτεδες με τους accept.
δεν διαχωριζονται! μπουχαχαχαχαχααχααχα

το ριξα saxon μονο και μονο γιατι πηρα πρωτα απο εκεινους δισκο και μετα απο τν γερμανικη μηχανη.

αναμνησεις…

Θα είχε ενδιαφέρον αν έμπαιναν κ οι riot στο πολ!

χεχεχε…

η footbal league πότε θα ξεκινήσει???

Ομολογώ ότι προσπαθώ, αλλά δε σε πιάνω ρε!!!
νομίζω έχει ξεκινήσει, είναι στα τελειώματα!

για τον pumpkin πήγαινε,ξέρει αυτός…

Άμα έφτασε να το ζητάει και τούτο. :stuck_out_tongue: Άσε τα ατσάλια και κ’νήσ’.

Saxon για μένα καθότι τους λατρεύω! Γουστάρουμε Saxon, προσκυνούμε Saxon, εμπιστευόμαστε Saxon!!!

άλλο ένα δήθεν πολ φτιαγμένο από μαλακισμένα (ας θιχτείτε , στα ΝΑΖΙΚΑ μου παπάρια σας γράφω).

Όχι ρε φίλε…

Σοβαρά;;

Πω πω πω…τι λες τώρα;;

οι accept μου αρεσουν πολυ περισσοτερο!!

Εντάξει τώρα… καλοί οι Saxon , αλλά οι Accept είναι η μεγαλύτερη κ@υλα .

Losing more than you’ve ever had
http://www.youtube.com/watch?v=D2MWAMMygv8

Ε ΝΑΙ!!!

O παλίκαρος τα είπε ωραία και έβαλε και την καρδούλα του μέσα. Ρισπέκτ σε κάθε περίπτωση, κυρίως γιατί ξέρει για ποιους γράφει, σεβόμενος απόλυτα και τους 2 εν λόγω ογκόλιθους του χέβι μέταλ, ανεξάρτητα προσωπικής άποψης.

Ας τα πάρουμε ένα-ένα:

  1. [B]Albums[/B]: Saxon 20 - Accept 13.

Ψάχνοντας τη δισκογραφία των Saxon είναι απλά αδύνατο να βρει κανείς ένα λόγο ντροπής (τα περί Rock the Nations δε στέκουν μόνο και μόνο λόγω Battle Cry, το μόνο ατυχές είναι το Destiny, αλλά δεν το λες ξεφτίλα). Από ατόφιο βρετανικό μέταλ το γύρισαν σε αμερικανιές με το Innocence Is No Excuse, το οποίο απλά συγκλονίζει και επέστρεψαν με ένα κάρο δισκάρες στα 90s, βάζοντας ακόμα και thrash στη συνταγή. Τα τελευταία 4 δεν μου είπαν πολλά, αλλά εδώ παίζει να φταίω και εγώ.

Το άστρο των Accept έλαμψε στο Breaker, απ’ όπου ξεκίνησε το σερί των 5 διαδοχικών χτυπημάτων τους που έμειναν στην ιστορία (τα οποία ακούγοντάς τα σερί σε καταπίνουν είναι η αλήθεια). Το Eat the Heat ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει, αλλά η επιστροφή με το Objection Overruled ήταν ηχηρή τότε ('93). Τα τελευταία 4 όμως ήταν αρκετά διαδικαστικά (με απουσία στο διάστημα '96-2010), αν και μιλάμε πάντα για μία μεγάλη μπάντα.

  1. [B]Live[/B]

Δε θέλω να επαναλάβω τα σχόλια του vic. Και οι 2 μπάντες προσέφεραν μερικές από τις συγκλονιστικότερες συναυλιακές στιγμές απόλυτου χέβι μέταλ. Κρίνοντας από τη διάρκεια στο χρόνο, το φαινόμενο Saxon στο σανίδι μάλλον κερδίζει. Τις προάλλες έβλεπα το live τους sto Wacken πέρσι. Δε γίνονται αυτά τα πράματα. Οι τύποι είναι cheat απλά._

  1. [B]Καλλιτεχνικό ύψος/Ευρύτητα[/B]

Εδώ κερδίζουν οι Accept. Πάτησαν υψηλότερες κορυφές, έπαιξαν μπάλα για περισσότερο κόσμο και ειδικά το Metal Heart δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από καμία (εν γένει) rock μπάντα από συνθετικής και ηχητικής άποψης. Τέτοιος συνδυασμός metal ευθύτητας και εμπορικότητας είναι ιστορικά σπάνιος (να 'ναι καλά οι Priest που έδωσαν αυτή τη cyber ξυραφιά στα 80s).

  1. [B]Οντόπικ[/B]

Είναι βία να συγκρίνεις το μέγεθος των @@ 2 τέτοιων γκρουπ. Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά θα πάρει πολλές ημέρες, άρα δεν έχει νόημα, άρα ισοπαλία.

  1. [B]Προσωπικά[/B]

Αυτό είναι ένα από τα λίγα polls που αξίζουν πραγματικά, γιατί μιλάμε για αντίστοιχα πράγματα (ντεμπούτο '79, απόλυτα βρετανικό/γερμανικό μέταλ κτλ). Προσωπικά λοιπόν έχοντας μεγαλώσει και με τις 2 μπάντες από σπόρος, το ερώτημα ήταν βαθύτερο από το παρόν.

Σημασία έχει λοιπόν πώς προτιμά κανείς το τσαγάκι του: απόλυτη κοφτή τευτονικότητα ή ρέουσα βρετανίλα; Παίζει να μην έχει νόημα η απάντηση. Ούτως ή άλλως είναι ισάξια μεγαθήρια…

[SPOILER]…απλά κάθε γαμημένη φορά που ακούω τη γριά να σφυρίζει, η καρδιά κάνει έναν έξτρα χτύπο…[/SPOILER]

Προσωπικά το έριξα σε Accept… Απλά η κάθε μπάντα έδωσε από κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό σε κάθε άτομο.
Πολύ δάκρυ με τους γερμανούς, πολύ ξύλο και μπύρα με τους άγγλους…