__Φίλε μου, να σου πω την αλήθεια, αυτή είναι η πιο σωστή αντιμετώπιση, και αν σκέφτονταν έτσι και πολλοί αυτοβαπτιζόμενοι ή μη audiophiles, θα είχαμε γλυτώσει από πολλά λάδια φιδιού και μαγικά μαντούνια που κοστίζουν όσο ένα αμάξι για να, “ζεστάνουν εμφανέστατα τις χαμηλομεσουψηλές συχνότηρες στο φάσμα που ναι μεν ακούν μόνο οι νυχτερίδες και ούτε καν οι σκύλοι, ΑΛΛΑ θα νιώσεις μια άλλη ζεστασιά αν γεμίζουν το δωμάτιό σου κι ας μην τις ακούς και θα είναι σαν μία παρθένα κόρη να σε παίρνει απ’ το χέρι και να σου ξεβουλώνει τ’ αφτιά (που παρεμπιμπτώντος ποτέ δεν έχεις πάει να κοιτάξεις σε έναν γιατρό που θα σου έλεγε πως η βάση καλωδίου -!!!- που αγορασες για να βελτιώσεις τις “τάδε” συχνότητες σου είναι άχρηστη γιατί εσύ αυτές τις συχνότητες μετά απο κείνα τα μακροβούτια δε θα τις ξανακούσεις ποτέ και ούτε και τις άκουγες όταν απαντούσες στο κατάστημα που στις έβαλαν για δοκιμή “ναι ρε φίλε, τώρα που το λες έχεις δίκαιο, ακούω τρομερή διαφορά”) και μόνο τότε θα απολαύσεις τελικά την πραγματική μαγεία που ο Μότσαρτ είχε αποτυπώσει στο χαρτί” για να ακούγεται από έτσι κι αλλιώς ποιοτικά πολύ ξεπερασμένα σήμερα δωμάτεια και μουσικά όργανα του τότε… “μόνο τότε” μέχρι δηλαδή το επόμενο νέο θαυματουργό ματζούνι φτιάχμένο από γάλα πουλιού, σάλιο σαλαμάνδρας και κρυπτονίτη…!
__Μου θυμίζει μία γνωστή μου εκ’ του μακρόθεν κυρία, που άλλαξε καναπέ γιατί το χρώμα που παλιού δεν άρεσε στο σκυλάκι της…
__Να σου πω…; Σωστη ως σκέψη, και σίγουρα σε 100 χρόνια θα είναι καλύτερο το αποτέλεσμα που θα μπορούμε να εκμαιεύσουμε (θα καταλάβεις τι εννοώ), αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι όπως τα λες.
__Πρώτον, το cd δε θα κρατήσει τόσο… θα υπάρχει άλλο μέσο… Τώρα blu-ray audio θα λέγεται, compact vinyl θα λέγεται, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως δε το βλέπω να κρατάει τόσο. Θα πάνε για άλλα… Εκτός βέβαια, αν δεν μιλούσες για το cd, αλλά γενικά για digital σήμα… Ε, αυτό ακόμα και σήμερα δεν παρουσιάζει μειονεκτήματα… ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ βέβαια, μιας και δεν υπάρχει μέσο, χειροπιαστό μέσο (όχι ένας σκληρός δίσκος αλλά κάτι όπως το βινύλιο ή τις κασσέτες / μπομπίνες / minidisk / umd / cd / sacd / dvd / dvd-a / dual disk / mini-dvd κλπ-κλπ-κλπ) όπου να μπορεί να αποθηκεύσει ΟΛΕΣ τις πληροφορίες που μας δίνει ένα βυνίλιο. Π.χ. το blu-ray με τα 50 giga σχεδόν χωράει σε ψηφιακή μορφή όλες τις αναλογικές πληροφορίες χωρίς να χαθεί τίποτα… σχεδόν… ένα άλλο μελλοντικό μέσον, θα τις χωρά όλες μιας και θα δίνει μεγαλύτερο αποθηκευτικό χώρο ή θα γραφεί πιο “έξυπνα” -δηλαδή περισσότερα δεδομένα στο ίδιο αποθηκευτικό χώρο.
__Δεύτερον και τελευταίο, πρέπει να καταλάβουμε, πως το βυνίλιο ΕΙΝΑΙ ανώτερο ως μέσον έτσι κι αλλιώς. Τέρμα, τελεία, τέλος. Ο λόγος; Ως υλικό μας δίνει ασυμπίεστη πληροφορία, ενώ όλα τα υπόλοιπα σημερινά, την συμπιέζουν για να τη χωρέσουν. Τέρμα, τελεία, τέλος.
__Τώρα, αν δεν έχουμε τα υλικά (πηγές, δηλαδή πικ-απ ή cd player) που θα μας δώσουν το 100% του κάθε υλικού, αυτό είναι άλλο θέμα! Ολα είναι “αλυσίδα”. Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι σαν μία σειρά από πόρτες: το μεγαλύτερο αποτέλεσμα που θα μπορέσεις να περάσεις, θα είναι είναι ΙΣΟ με την μικρότερή σου πόρτα, γι’ αυτό μπορεί να έχεις τα καλύτερα ηχεία του κόσμου, αλλά αν βάλεις να παίξει mp3 64kbps θα ακουστούν σαν να είναι τα χειρότερα του κόσμου.Π.χ:
__Κάνουμε σύγκριση του ίδιου άλμπουμ μεταξύ του cd και βυνιλίου (π.χ. το καινούριο των Dream Theater, που υποθέτουμε πως έχει ακριβώς την ίδια παραγωγή και ακριβώς το ίδιο mastering και για το cd και για το vinyl. Μη πάρετε ένα original και ένα remaster ή μία Ιαπωνική ειδική έκδοση με άλλη επεξεργασία κλπ!). Την σύγκριση την κάνουμε με τα ίδια ηχεία, τον ίδιο ενισχυτή, τα ίδια καλώδια και κυρίως στον ίδιο χώρο (ο χώρος είναι πααααρα πολύ σημαντικός… μήπως θυμαται κανείς τη συναυλία των tool στο Ολ.Κ.Ξιφασκίας…;). Λοιπόν!
__Εστω πως, το βυνίλιο μπορεί να μας δώσει 100% ποιότητα (εντελώς μπακάλικο παράδειγμα, υπερ-απλουστευμένο) ενω το cd 50%. Ας πούμε πως εγώ έχω πηγή (πικ-απ) που καταφέρνει να αναπαράγει το 30% (των δυνατοτήτων) του (συγκεκριμένου) βυνιλίου, και ο “Χ” έχει πηγή (cd player) που καταφέρνει να αναπαράγει το 80% (των δυνατοτήτων) του (συγκεκριμένου) cd. O “X” θα έχει καλύτερο αποτέλεσμα από εμένα μιας και θα έχει αξιοποιήσει το 40% της ποιότητας ήχου της μουσικής που έχουν ηχογραφήσει οι καλλιτέχνες, ενώ εγώ το 30% και ας είχα καλύτερο υλικό να ταϊσω την πηγή μου (βυνίλιο vs cd -> 100% vs 50%).
__Και επειδή, στις μέρες μας, αντλείς ΠΟΛΥ πιο εύκολα τις δυνατότητες απ’ τα ψηφιακά σε σχέση με τα αναλογικά και κυρίως ΠΟΛΥ πιο οικονομικά, [SIZE=“3”]δεν είναι καθόλου σπάνιο ένα cd να ακούγεται πιο καλά από ένα βυνίλιο. ΑΛΛΑ, [/SIZE]όπως είπαμε και πιο πριν, το βυνίλιο ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ είναι ανώτερο μιας και είναι ασυμπίεστο ενώ τα άλλα συμπιεσμένα. Απλά είναι πολύ πιο ακριβό και δύσκολο και δύσχρηστο να ρουφίξουμε τις δυνατότητες του βυνιλίου. Το τέλειο θα είναι (ΜΑΛΛΟΝ) ένα ψηφιακό μέσω που θα μπορεί να αποθηκεύει την ίδια ποιότητα και δεδομένα με το ασυμπίεστο βυνίλιο (και η μετατροπή σε “010101” μη σας νοιάζει θα είναι τόσο κοντά στο τέλειο -π.χ. θα μιλάμε για διαφορά τύπου 0,001% που πρακτικά δε την παίρνεις ποτέ ούτε στα αναλογικά και δεν θα ακούσει ΠΟΤΕ και ΚΑΝΕΝΑΣ, ενώ θα έχεις 1002 πλεονεκτήματα λόγο της ψηφιακής μορφής).
__Και όλα αυτά ενώ μιλήσαμε μόνο για τις πηγές, τα players (πικ-απ και cd-player). Ας αναλογιστεί κάποιος πως και το ίδιο το μέσο μπορεί να έχει διαφορές! Το cd να είναι xrcd, gold cd klp (όπου στη μία περίπτωση το “πλαστικό” είναι πιο διαυγές, άρα το λέιζερ διαβάζει πιο άνετα, άρα με λιγότερες “μαντεψιές” και περισσότερα ακριβή στοιχεία, άρα με λιγότερα λάθη στην αποκωδικοποίηση, άρα καλύτερο αποτέλεσμα ΑΠΟ ΤΟ CD ΣΤΟ PLAYER, γιατί από 'κει και μετά έχουμε, καλώδια, ενισχυτές, ηχεία, χώρος και καλοσυντηριμένες, ευαίσθητες και εξασκημένες ηχητικές μεμβράνες στα αφτάκια του καθενός μας που επιρρεάζουν κι αυτό το αποτέλεσμα… και στην άλλη περίπτωση το χρυσό δεν οξειδώνεται άρα είναι πιο διαυγές άρα… όλο εκείνο το μακρυνάρι που έγραψα και πριν…!
__Θέλετε να βάλετε στην εξίσωση και πως υπάρχουν και πολλοί τύποι βυνιλίου που παρουσιάζουν μέσω παρόμοιων συνθηκων αλλαγές /βελτιώσεις στο ηχητικό αποτέλεσμα; (άλλο τύπωμα, άλλο υλικό, άλλο βάρος, αν το αντίτυπο έρχεται απο την αρχική μήτρα ή από άλλα αντίτυπα, αν η μήτρα ή τα αντιτυπα απ’ τα οποία αντιγράφουμε είναι ταλαιπωρημένα καθώς βγάζουμε από ένα πολλά ή αν κάθε τόσο χρισημοποιούμε καινούργια; αν παραείναι παιγμένα ή αν παραείναι άπαιχτα;
__Θέλετε να βάλετε στην εξίσωση και τα άλλα υλικά που είπα πως επιρρεάζουν (καλώδια, ενισχυτές, ηχεία, χώρος και ηχητικές μεμβράνες); Κραδασμούς; Θερμοκρασία; Τα players κάθε πλευράς και τις χιλιάδες εκδοχές /μοντέλα με εκαταντάδες διαφοροποιήσεις και τεχνολογίες; ΧΑΝΕΣΑΙ!!
__[SIZE=“5”]Κρατήστε μόνο πως με το cd είναι πιο εύκολο και φτηνό να πάρουμε καλό αποτέλεσμα, γι’ αυτό και δεν ακούει εύκολα, συχνά διαφορές ένα ανυποψίαστος ακροατής. [SIZE=“1”]ΒΕΒΑΙΑ, πάντα υπάρχουν και οι παγίδες να παραγίνουμε “υποψιασμένοι” όπως ανέφερα στην πρώτη μου παραγραφο, γι’ αυτό με μέτρο και σύνεση τα έξοδα για “καλό ήχο”.[/SIZE][/SIZE] [SIZE=“3”]Το βυνίλιο δεν χάνει καθόλου πληροφορία αλλά είναι σχετικά ευπαθές υλικό, και αν υπάρχει έστω και η παραμικρή χαραγματιά στο αντίτυπό μας ή σκόνη, πέφτει η ποιότητα. Το ψηφιακό χάνει απο λεπτομέρια, αλλά ό,τι ποιότητα καταφέρουμε να αποθηκεύσουμε, δε θα αλλοιωθεί “ποτέ”, άρα δε θα χάσει ποιότητα. Οταν το ψηφιακό φτάσει να είναι θεωρητικά το ίδιο πλούσιο σε πληροφορία με το αναλογικό, τότε μόνο θα το αντικαταστήσει μιας και δε θα έχει τα μειονεκτήματα της φθοράς ενώ θα έχει την ίδια θεωρητικά ποιότητα, μιας και η διαφορά θα είναι πραγματικά ΑΔΥΝΑΤΟΝ για το ανθρώπινο αφτί να την αντιληφθεί.[/SIZE]
__Και κρατήστε αν θέλετε και αυτό το παράδειγμα που μου ήρθε τώρα: Ας πούμε πως το βυνίλιο είναι μία τέλεια ομαλή καμπύλη κατηφόρα ενός βουνού από πάγο. Ο ήχος τότε είναι μία στρόγγυλη σφαίρα που κυλάει τέλεια και ομαλα απ’ αυτή την κατηφόρα χωρίς καμία ατέλεια στην κίνηση ή παρεμβολή ή κάποιο σταμάτημα -τέλεια ομαλή κίνηση. Το cd, φαντάζει τότε σαν κάποιος να έφτιαξε μια ίδια κατηφόρα, αλλά επειδή δε μπορούσε να τη φτιάξει το ίδιο ομαλή, να την έφτιαξε από μικρά-μικρά σκαλοπατάκια. Ο ήχος πάλι φτάνει σε μας άνετα αλλά όχι με την άνεση και την φυσικότητα που είχε πριν, συν του ότι υπήρχε και λίγη φασαρία στο κατέβασμα που μας αποσπούσε την προσοχή από άλλες λεπτομέριες και ήχους της φύσης. Το mp3 μπορεί κάποιος να το δει σαν χοντροκομμένα μεγάλα σκαλαπάτια όπου πλέον η κίνηση χάνει πολύ από την ομαλότητά της και υπάρχει επιφάνεια που όπως πέφτει ο ήχος απότομα από σκαλί σε σκαλί δεν περνάει ποτέ ο ήχος απο 'κει, πράγματα που δε θα ακούσουμε. Τα dvd-audio ή super audio cd ή τα blu-ray με τα υψηλής ανάλυσης δείγματα (cd = 44.100 δείγματα το δευτερόλεπτο / dvd-audio = 192.000 δείγματα το δευτερόλεπτο), φανταστήτε τα ως ακόμα πιο μικρά-μικρά σκαλοπατάκια που πλησιάζουν πια την τέλεια ομαλότητα της καμπύλης, μικρότερα σκαλοπατάκια, λιγότερο σπάσιμο στην κίνηση, λιγότερος θορυβος…
__Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι αυτό με τις κουκίδες (σαν το παιχνίδι που εχεις στα “Σταυρόλεξα” όπου ενώνεις τις κουκίδες για να σχηματίσεις ένα σχήμα ή μία ζωγραφιά). Το αναλογικό, είναι το τέλειο, το φυσικό, το πραγματικό σκίτσο. Ας πούμε πως το σχήμα είναι μία ολοστρόγγυλη μπάλα. Αν είχαμε μόνο τέσσερις κουκίδες για να “περιγράψουμε” το πραγματικό σκίτσο, και τις βάζαμε σε ίση μεταξύ τους απόσταση στα 4 σημεία του ορίζοντα (πάνω-κάτω-αριστερά-δεξιά) και λέγαμε το μολίβι να ακολουθήσει τη πορεία “αρχισε από πάνω και πάνε, αριστερά, μετά κάτω, μετά δεξιά και μετά πάνω”, θα έβγαινε ένας ρόμβος που λίγο θα θύμιζε μία μπάλα (ας πούμε πως αυτό είναι ένα mp3 στα 32kbps). Αν δίναμε τωρα 8 σημεία θα είχαμε ένα οκτάεδρο, που κάπως θα άρχιζε να θυμίζει κάτι στρόγγυλο (mp3 στα 64kbps), ενώ στα 16 το αποτέλεσμα (128kbps) θα είχε ακόμα αρκετές “κοφτερές” γωνίες, αλλά κάπως θα έμοιζε με κύκλο, με μπάλα. Οσες περισσότερες οδηγίες /πληροφορίες /κουκίδες δίνουμε, τόσο πιο πολύ θα φτάνει στο σχήμα μας στην τελειότητα (και καταλαβαίνει κάποιος τι πληροφορίες χάνονται /κόψιμο πέφτει από το cd (1410kbps) στα mp3).
__Εχει λοιπόν, τεράστεια διαφορά το να έχεις 16.777.216 (dvd-a, OXI το τέλειο αναλογικό, αλλά αρκετά κοντά) κουκίδες [/πληροφορίες /ηχητικό πλούτο], με το να έχεις 65.536 (cd)…
[SIZE=“4”]ΙΙ
[SIZE=“7”] [/SIZE] . ==>[/SIZE]
__Γι’ αυτό και καλοί μου φίλοι δεν μπορούμε να βγάλουμε εύκολα άκρη και μαλώνουμε μεταξύ μας, γιατί οι περισσότεροι έχουν άγνοια όλων αυτών όπως είναι φυσιολογικό Πού να βγάλεις άκρη…! Και να σκεφτεί κανείς ότι τα είπαμε αναλυτικά ίσως, αλλά υπεραπλουστευμένα και δεν είμαι και ο πιο σχετικός, άρα σίγουρα υπάρχουν ακόμα περισσότερα πράγματα που πρέπει να συνυπολογίσουμε και ίσως να υπάρχουν και λάθη και ελλείψεις σε αυτό που γράφτηκαν… Χαος. ΧΑ-ΟΣ! #-o
__Γι’ αυτό λένε πως οι μεγαλύτεροι hi-fidelίστες ακούνε από φορητό ραδιοφωνάκι… 
Για να πούνε το απλό: Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ. Ψάξτε για τη χαρά της γνώσης και του ψαξίματος όσο θέλετε, ΑΛΛΑ, προσοχή μη χάσετε το δάσος για… τις εγκοπές των φύλλων των δέντρω… 8)
