Βαθιά υπόκλιση στην Ατλέτικο. Κοχόνες μεγατόνων, αποφασιστικότητα σε κάθε τους κίνηση, αυταπάρνηση, προγραμματισμός, εκμετάλλευση των πάντων μέσα στο γήπεδο (κι εγώ απόρησα στην αλλαγή Κόουλ-Ετό, ο Γράκχος, όμως το ανέλυσε έξοχα).
Ακόμα πιο βαθιά υπόκλιση στον Τσόλο…έτσι γιατί γουστάρω…
Κανονικά έρχεται μεγάλη βραδιά στο Νταλούθ, αλλά έχω μια αίσθηση ότι η Ρεάλ δεν θα το χάσει το δέκατο…ίσως γιατί κάνω αναπόφευκτα τη σύγκριση με τον τελικό Ρεάλ-Βαλένθια το 2000 στο Παρίσι, όπου η Βαλένθια ερχόταν φουλ καβλωμένη, αλλά την έκαναν μια χαψιά οι Ραούλ, Μοριέντες, Μακμάναμαν …
Tον κακομοιρη τον Αντσελοτι ομως που επαιζε μπαλαρα με την Τσελσι και πηρε και πρωταθλημα με ρεκορ γκολ αν δεν κανω λαθος,τον κραζατε απο τη δευτερη χρονια και θελατε να παρει πουλο,τον Μουρινιο που απετυχε και στο πρωταθλημα και στο τσαμπιονς λιγκ απεναντι σε θεωρητικα κατωτερες ομαδες γιατι τον εχετε τοσο στο απυροβλητο?
Επισης,για εμενα ειναι ‘‘γραφτο’’ να το παρει η Ατλετικο φετος,στα ματια μου η αντιστοιχια με τον Ολυμπιακο του μπασκετ(12-13) ειναι εμφανης και απλα ειναι μια ΟΜΑΔΑ πραγματικη,κατι που λειπει τρομερα απο το συγχρονο ποδοσφαιρο-μπασκετ.Και κυριως πρεπει να το παρει λογω Σιμεονε.
Όποια ομάδα απέκλεισε την Μπαρτσελόνα τα τελευταία χρόνια το σηκώνει.
Δεν είναι θέμα προϊστορίας και τέτοιων, αλλά για μένα η Ατλέτικο πραγματικά το αξίζει.
Με διπλά σε Σαν Σίρο, Καμπ Νου, Στάμφορντ Μπριτζ πως να μην το αξίζουν;
Δεν έχει εμφανιστεί τέτοια ομάδα με αρχίδια τα τελευταία χ χρόνια, το ξαναλέω.
Επίσης, όσο τεράστια προσωπικότητα και να έχει ο Καρλίτο, πιστεύω ο Σιμεόνε δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να χάσει τον τελικό.
Τέλος, εκείνη η Βαλένθια ήταν διαφορετική. Πιο ρομαντική, πιο ενθουσιώδης, αυτή η Ατλέτικο απλά δεν σ’αφήνει να αναπνεύσεις.
Ο ακατανόμαστος Ιταλός έκανε μια ομολογουμένως πολύ καλή πρώτη χρονιά στην Πρέμιερσιπ κι αυτό του πιστώνεται. Αλλά:
Στο Τσάμπιονς Λιγκ απέτυχε παταγωδώς και στις δύο χρονιές. Από κει που όλα τα προηγούμενα χρόνια (από το 2004 και έκτοτε) φτάναμε πάντα - με εξαίρεση μια χρονιά, το 2006, που φτάσαμε μέχρι τους 8 - στα ημιτελικά, και μια φορά στον τελικό, επί Αντσελότι αν δεν κάνω λάθος πήγαμε και τις δυο φορές σπίτι μας απ’ τη φάση των 16. Εντάξει, τραγικό.
Η δε δεύτερη σεζόν του ήταν καταστροφική από κάθε άποψη. Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι δεν πήραμε το πρωτάθλημα, όσο η θλιβερή εικόνα που παρουσίαζε η ομάδα και ειδικά στα μεγάλα παιχνίδια. Απλά φέρε στο μυαλό σου τη φετινή καταγέλαστη Άρσεναλ ως κάτι αντίστοιχο σε νοοτροπία και αντίδραση στα δύσκολα για να καταλάβεις τι εννοώ και πώς νιώθει ο οπαδός της ομάδας όταν βλέπει τέτοια πράγματα. Να έχουμε μια περίοδο ειδικά (εκεί στο χειμώνα με το κλασσικά βαρύ πρόγραμμα) που η Τσέλσι να έχει γίνει ο περίγελως του Νησιού αφού απέναντι σε Γιουνάιτεντ, Άρσεναλ και λοιπά μάζευε τεσσάρες. Ενώ στο μυαλό μου, ακόμα και σε χρονιές που δεν πήγαινε και τόσο καλά, ήταν πάντα ταυτόσημη με τη μαχητικότητα, το δυσκολοκατάβλητο, το “για να με κερδίσεις πρέπει να ματώσεις”. Ουσιαστικά η ομάδα είχε αρχίσει να χάνει το χαρακτήρα της και τη φυσιογνωμία της, πράγμα πολύ χειρότερο από οποιονδήποτε χαμένο τίτλο. Και ξέρεις, εγώ παρ’ όλο που από την πρώτη κιόλας σεζόν του Ιταλού έβλεπα πράγματα που δε μου άρεσαν, του έδωσα άφθονη πίστωση χρόνου, έκανα πολλή υπομονή μαζί του, έλεγα “οκ, πήρε όμως το νταμπλ, για να δούμε και του χρόνου”. Αρχίδια. Είχε κάνει την ομάδα πιο σοφτ κι απ’ την Άρσεναλ και την Τότεναμ μαζί (!).
Ουσιαστικά η περίοδος από τα τέλη του 2010 μέχρι και τις αρχές του 2012 (με Βίλας Μπόας - άλλο γατάκι από κει…) έχει καταχωρηθεί στη συνείδησή μου ως μια μελανή παρένθεση στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας, η οποία όμως, ας είν’ καλά η ψυχάρα ο Ντι Ματέο, δε διήρκεσε για πάρα πολύ καιρό.
Ξέρω γω, εξακολουθείς να αναρωτιέσαι γιατί δε θέλω να τον βλέπω ούτε ζωγραφιστό;
Αξία ως προπονητής προφανώς και έχει, το απέδειξε και το αποδεικνύει. Αλλά για τη δική μου ομάδα δεν κάνει, τέλος. Από μακριά κι αγαπημένοι.
Ανακριβές αυτό που λες για φέτος, γιατί δε θα το πάρει η Λίβερπουλ αλλά η Σίτι, η οποία δεν είναι καθόλου “θεωρητικά κατώτερη ομάδα” απ’ την Τσέλσι, δηλαδή μην τρελαθούμε κιόλας.
Η Λίβερπουλ που θα τερματίσει από πάνω μας όντως είναι θεωρητικά κατώτερη, αλλά μην τα ξαναλέμε, αν έφτασε να διεκδικεί το πρωτάθλημα το οφείλει πάνω απ’ όλα στις τάσεις αυτοχειρίας της Τσέλσι.
Ενταξει,το δεχομαι οτι ο Αντσελοτι αλλοιωσε τον χαρακτηρα της ομαδας,αν και μια αποτυχημενη χρονια μπορει να συμβει στον καθενα,πιστευω.Πως εξηγειται ομως το οτι ο Καρλιτο εχει πετυχει εκει που ο Μουρινιο(θεωρητικα ικανοτερος) αγκομαχαει?Εγω βεβαια δε θυμαμαι τεσσαρες επι εποχης Αντσελοτι στην Τσελσι,τη δευτερη του χρονια αν δεν κανω λαθος,κανατε ενα δυνατο comeback προς το τελος της σεζον και χασατε το πρωταθλημα σε ενα ντερμπι με τη Μαντσεστερ προς το τελος,ενω και στο τσαμπιονς λιγκ αποκλειστηκατε επισης απο τη Μαντσεστερ στα προημιτελικα,ομως παντα ενας εμφυλιος ειναι παιχνιδι ειδικων συνθηκων.Και το 10 νομιζω αποκλειστηκατε απο την Ιντερ του Μουρινιο που στη συνεχεια πηρε το τσαμπιονς λιγκ,νταξει οχι και τοσο περιεργο.
Τη φετινη χρονια ομως,με τον Μουρινιο στον παγκο και τον χαρακτηρα της Τσελσι να εχει επανελθει,κατορθωσε να τη βγαλει τριτη,πισω και απο τη Λιβερπουλ και απο τη Σιτυ,επειδη το '‘χαρισατε’ λες εσυ,επειδη δεν μπορειτε να παιξετε μπαλα οταν χρειαστει λεω εγω.Το πρωταθλημα το χανετε επειδη ο Μουρινιο εστησε την ομαδα με τετοιο τροπο ωστε να μπορει να παιξει μονο στην κοντρα και κυριως χωρις την μπαλα στα ποδια της.Αυτο μπορει να ηταν αποτελεσματικο σε ολα τα ντερμπι οπου εδινε την μπαλα στον αντιπαλο ολο το ματς και χτυπουσε γρηγορα στις αντεπιθεσεις,αλλα ολη την υπολοιπη χρονια που,ως θεωρητικα μεγαλη ομαδα,επρεπε να κανει παιχνιδι,αγκομαχουσε.Και αυτο δε το λεω μονο εγω ο αδαης,το ειπε και ολοκληρος Αζαρ.
Για εμενα για τον Μουρινιο ισχυει το καθε περσι και καλυτερα και νομιζω οτι ειναι πισογυρισμα που ισως να σας κοστισει και του χρονου.Δεν πιστευω οτι ειναι θεμα παικτων,οσο της νοοτροπιας που περναει στους παικτες του.
Αυτο που χαρηκα χθες περισσοτερο απο ολα ειναι οτι δεν επιβραβευτηκε η χιλιοχρησιμοποιημενη τακτικη του μουρινιο πισω-και-παμε-στην-κοντρα ακομα και οταν αυτος ψαχνει θεωρητικα το γκολ.
Και η επιλογη της ατλετικο να επιτεθει και να καθαρισει το ματς ειναι κατι που δε θα δουμε ποτε να κανει ο μουρινιο και το εχει πληρωσει αυτο καποιες φορες οπως προπερσυ με τη μπαγερν που με το σκορ στο 2-1 περιμενε 75 λεπτα να παμε στα πεναλτυ αντι να βγει να πετυχει γκολ στην πολυ μετρια αμυνα εκεινη τη μερα της μπαγερν
H Λιβερπουλ που πηρε 44 βαθμους στα 17 ματς του 2014 τερματιζει απο πανω λογω αυτοχειριας της Τσελσι, αλλα η Τσελσι τις προαλλες δεν κερδισε λογω αυτοχειριας που η Λιβερπουλ δεν κατεβηκε ο Τζεραρντ εφαγε τη γλιστρα του αιωνα για να μην παρει ουτε το Χ που της χρειαζοταν, αλλα κερδισε ΛΟΓΩ ΠΛΑΝΟΥ. :lol:
Επισης, χωρις να αμφιβαλλω οτι ο Μουρινιο μπορει να ξαναπαει την Τσελσι στην κορυφη, δεν καταλαβαινω τη λογικη του οτι ειναι ανταγωνιστικος ξερωγω, επειδη παει καθε χρονο στους 4 με μπατζετ σαν αυτα των Ρεαλ, Τσελσι.
Κοίτα, queen, δεν μπορώ να κάθομαι να γράφω τα ίδια πράγματα κάθε φορά. Πήγαινε δυο-τρεις σελίδες πίσω, πόσες είναι, και δες το ποστ μου όπου γράφω αναλυτικά τη γνώμη μου περί της διαφοράς του να είσαι προπονητής λογικής Μουρίνιο στην Ρεάλ, την Τσέλσι κτλ. Άιντε.
Στη φετινή Πρέμιερσιπ, τα πράγματα ήταν απλά. Μέχρι πριν ένα-ενάμιση μήνα, πόσο, η Τσέλσι ήταν μπροστά με 7 βαθμούς. Και από τότε μέχρι την Κυριακή, είχε πάει από το +7 στο -5. Μην παραμυθιάζεστε, δεν ήταν “φυσιολογικές” όλες αυτές οι γκέλες που έκανε η Τσέλσι. Μπορεί να είχε τα θέματά της απέναντι σε κλειστές άμυνες, αλλά δεν είχε και κάνα ιδιαίτερο πρόβλημα τον υπόλοιπο χρόνο, και τους μικρούς τους κέρδιζε. Άστο, αυτοκτονία καραμπινάτη της Τσέλσι είναι που δεν το παίρνει φέτος.
Η επιθετική δυστοκία της Τσέλσι είναι πάντως υπαρκτό πρόβλημα και η σοβαρότερη αδυναμία που είχε φέτος ο Μουρίνιο στη διαχείριση του ρόστερ. Πάντως δεν είναι πρόβλημα που δεν μπορεί ο Μουρίνιο να το λύσει. Τα “κάθε πέρσι και καλύτερα” είναι μάλλον ευσεβείς πόθοι.
Δεν πειράζει, προσπάθησε λίγο ακόμα, ζόρισέ το, και [I]μπορεί [/I]να καταλάβεις.
Tι να πω,ισως να ειμαι και εγω λαθος,θα το μαθουμε σε ενα χρονο περιπου,αν ο Μουρινιο ομως εχει κανει 5η σερι απολυτως αποτυχημενη χρονια δεν ξερω πως θα καταφερουν να τον υπερασπιστουν ακομα και οι μεγαλυτεροι φαν του.
Αν και για εμενα ενδεχομενη κατακτηση του τσαμπιονς λιγκ απο τη Ρεαλ φετος,τον εκθετει ηδη ανεπανορθωτα
Το γεγονος παντως οτι επιμενει να βαζει την εκαστοτε ομαδα του και τους παικτες του κατω απο το υπερτροφικο εγω του,πλεον εχει αρχισει να μην του βγαινει.
Ρε παιδιά, το να μην γουστάρετε τον Μουρίνιο ως χαρακτήρα ή να μη σας αρέσει το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του, είναι ένα πράγμα. Να παραθέτε όμως όλα τα επιχειρήματα που στηρίζουν την άποψη ότι είναι μέσα στους τοπ managers τα τελευταία χρόνια (αν όχι ο top manager) και εσείς να τα ερμηνεύετε ως επιχειρήματα για το ότι δεν είναι καλός, πραγματικά με ξεπερνάει.
Παρουσιάζετε ως προβληματική κατάσταση το ότι τα τελευταία 12 χρόνια, έχει πάρει 3 ευρωπαϊκά τρόπαια, 7 εθνικά πρωταθλήματα και πρέπει να έχουν φτάσει οι ομάδες του ως τα ημιτελικά της ευρωπαικής διοργάνωσης που συμμετέχουν τις 9 ή 10 από τις 12 φορές. 'Η το ότι οι ομάδες με τα τεράστια budget τον προτιμούν λες και είναι βλάκες οι διοικήσεις τους και επιλέγουν να τον χρυσοπληρώνουν και να του αναθέτουν τέτοια budget. Μήπως είστε άδικοι στην κρίση σας;
Από τον Ντελ Μπόσκε μέχρι σήμερα όλοι οι προπονητές στην Ρεάλ άντεξαν έναν χρόνο και τους διώξαμε όταν δεν πέτυχαν τους στόχους τους. O Μουρίνιο όμως έμεινε 3 χρόνια, πέτυχε πολλά και έχει μεγάλο μερίδιο και στη φετινή ομάδα. Η ομάδα έχει πλέον ανοσία στα ηλίθια “τίκι-τάκα” συστήματα χάρη στον Μουρίνιο, έσπασε την κυριαρχία της Μπαρτσελόνα και έχτισε τον κορμό πάνω στον οποίο θα πορευτεί η Ρεάλ και του χρόνου.
Δε νομίζω πως υπάρχει φαν της Ρεάλ που να συμφωνεί με το “5η σερί απολύτως αποτυχημένη χρονιά”. Λάθη έκανε, δεν εκτίμησε σωστά το μέγεθος της Ρεάλ και για αυτό αντικαταστάθηκε τελικά από τον μουγκό Αντσελότι.
Εγώ πάντως μίλησα για την τελευταία τετραετία, όπου επιμένω ότι έχει αποτύχει, δεδομένων και των άφθονων χρημάτων που μπορούσε να χαλάσει. Το ότι παραμένει στους τοπ-μάνατζερ, δε νομίζω ότι το αμφισβήτησε κανένας. Απλά πολλοί κλείνουν τα μάτια στο ότι έχει γίνει τόσο μεγάλος καραγκιόζης που έχει αντίκτυπο τελικά στα αποτελέσματα που φέρνει (την τελευταία 4ετία και πάλι),
Δε διαφωνώ για την περσινή χρονιά. Γιατί την θέση του στη Ρεάλ την έχασε για το μεγάλο του στόμα τελικά. Αν δεν έλεγε χοντράδες θα μπορούσε να διορθώσει το μπάχαλο στην ομάδα που προκλήθηκε πέρσι. Αλλά αντί να σβήσει την φωτιά έριχνε λάδι και επέμενε στο “δε σηκώνω μύγα στο σπαθί μου”.
Με αγωνιστικά κριτήρια, ίσως να είχε δίκιο στο θέμα με τον Κασίγιας από το οποίο ξεκίνησε και το όλο μπάχαλο/διχασμός. Αλλά η Ρεάλ (και η Μπαρτεσλόνα) δεν είναι απλώς 11άδες για να λειτουργούν αποκλειστικώς με αγωνιστικά κριτήρια.Τον παίκτη σημαία που τον έχουν στο club από τα 9 του, τον στηρίζουν μέχρι να σταματήσει την καριέρα του. Αυτή είναι η Ισπανία. Δεν το κατάλαβε ποτέ του και έτσι έφυγε για άλλα club που μπορεί να αλλάζει τους πάντες όποτε θέλει.
Αν ο Αντσελότι πάρει φέτος το Ch.L. θα το έχει καταφέρει γιατί διατήρησε τη δουλειά του Μουρίνιο στα αγωνιστικά και συμμάζεψε το μπάχαλο που άφησε ο Μουρίνιο στα εξω-αγωνιστικά.
Ευχαρίστηση οι αποτυχίες του αρχικαραγκιόζη Μουρίνιο, τον οποίο δε θα ήθελα ποτέ να δω στον πάγκο αγαπημένης μου ομάδας. Ας πάει σε καμιά ομάδα χωρίς δισεκατομμύρια να τη φτιάξει, θα ήταν πολύ πολύ καλύτερος σε αυτόν τον ρόλο.
Tην κυριαρχια της Μπαρτσελονα την εκανε παιρνωντας της ενα πρωταθλημα στα τρια χρονια?Με το μπατζετ και τους παικτες που ειχε,τον συλλογο στον οποιο πηγε και το ονομα και τις ικανοτητες του,ειναι αποτυχημενος.
Μπορείς να μου δώσεις παράδειγμα μη αποτυχημένου (γνωστού) προπονητή την τελευταία 4ετία; Νομίζω πως αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το τι είναι αποτυχία και τι όχι.
