Παρεξηγημένος κλάδος του μεταλ θα έλεγα, μιας και τα γκρουπ που ανήκουν στο συγκεκριμένο είδος σχεδόν ποτέ δεν απέκτησαν την αναγνώριση που τους αξίζει. Ο όρος βέβαια περιλαμβάνει σχεδόν όλα τα είδη του μεταλ, μιας και η κατηγορία αυτή ταυτοποιείται από την στιχουργική θεματολογία και όχι από την μουσική κατεύθυνση. Εδώ θα λέμε για σχετικές κυκλοφορίες που αγαπάμε. Βάζω και ένα πολλ το οποίο από την μία είναι ενδεικτικό των δικών μου προτιμήσεων, αλλά έχω βάλει και κάποιες μπάντες που δεν θα τις έλεγα αγαπημένες. Γενικά, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί ως αντιπροσωπευτικό. Κάποια λόγια για τις μπάντες που αναφέρονται εκεί:
Believer
[CENTER]
[/CENTER]
Ίσως η αγαπημένη μου μπάντα του χώρου, και ίσως η επιδραστικότερη. Το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 1989 και ήδη από τότε αχνοφαινόταν ότι πέρα από το λυσσασμένο thrash (αλα Bay area) η συγκεκριμένη μπάντα ξεχώριζε από τις υπόλοιπες. Και όντως, αυτό απεδείχθη στα δύο επόμενα άλμπουμς τους, Sanity Obscure (1991) και Dimensions (1993) όπου πρόκειται για 2 progressive thrash metal διαμάντια. Ειδικά το Trilogy Of Knowledge που κλείνει το Dimensions ταίζει με το καπέλο τους αρκετά progressive γκρουπς. Οι στίχοι της συγκεκριμένης τριλογίας συμφωνικού / progressive thrash metal αναφέρονται στην ζωή του Χριστού, και είναι πιστή μεταφορά εδαφίων της Βίβλου. Δυστυχώς, την στιγμή που οι κριτικές ήταν αποθεωτικές από παντού επήλθε η διάλυση του γκρουπ. Ένα γκρουπ που η επιρροή του ήταν καταλυτική όχι μόνο στον ευρύτερο χωρο του thrash, αλλά και στο Swedish death metal. Για του λόγου το αληθές, ακούστε το κομμάτι Nonpoint του 1991 και τα λέμε. Ευτυχώς όμως πέρισυ επανασυνδεθηκαν και ήδη ετοιμάζουν τη νέα τους πολυαναμενόμενη δουλειά.
Tourniquet
[CENTER]
[/CENTER]
Ίσως η πιο γνωστή μπάντα στον χώρο. Το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 1990 και μουσικά κινούταν στον χώρο του 80’ς speed metal, με εμφανείς επιρροές από King Diamond. Tα καλά όμως ήρθαν στην συνέχεια. Ο δεύτερος δίσκος με τίτλο Psycho Surgery άφησε άφωνους όλους όσους είχαν έρθει σε επαφή με το ντεμπούτο τους. Εξαφανίζοντας οριστικά τα 80’ς metal στοιχεία, κινούνται στον χώρο του μοντέρνου thrash μεταλ συνδυάζοντας με στοιχεία rapcore αλα faith no more, πολύ πριν γίνουν της μόδας. Πρόκειται για έναν από τους αγαπημένουμ μου δίσκους, και το κομμάτι που πρέπει να ακούσετε όλοι είναι το Broken Chromosomes! H συνέχεια είναι ακόμα θεαματικότερη καθώς το Pathogenic Ocular Dissonance του 1992 είναι ο δίσκος που τους έφτασε στο απώγειο της καρριέρας τους. Αυτή την φορά ντυνουν με μια πιο σκοτεινή και μελαγχολική πλευρά το thrash metal, και ο δίσκος αργότερα ψηφίστηκε το “favourite album of the 90’s” από τους αναγνώστες του HM Magazine. Οι κριτικές ήταν διθυραμβικές, χαρακτηρισμοί του τύπου “οι Slayer συναντούν τον Beethoven” έδιναν και έπαιρναν, και δεν είχαν άδικο. Αξιοσημείωτο είναι ότι διαθέτουν και έναν από τους καλύτερους ντράμμερ της ακραίας μουσικής, έναν από τους ιδρυτές της μπάντας τον κύριο Ted Kirkpatrick.
Ένα γεγονός που βοηθησε πολύ στο να γίνουν γνωστοί, ήταν όταν το 1993 ακυρώθηκε η εμφάνιση τους στο Milwaukee Metalfest, καθώς οι headliners Deicide αρνήθηκαν να παίξουν με μία χριστιανική μπάντα.
Από εκεί και μετά (1994 - 1999) το γυρίσαν σε μια πιο μελωδική ροκ κατεύθυνση, κάτι που δεν άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως, καθώς o δυναμίτης Microscopic View Of A Telescopic Realm του 2000 ήταν το άλμπουμ της επιστροφής τους στο progressive thrash. Τέλος το 2003 κυκλοφόρησαν το τελευταίο τους άλμπουμ “Where Moth and rust destroy” με guest στην κιθάρα τον Marty Friedman (ex Megadeth), αλλά γενικά είναι ένα σκαλοπάτι πιο κάτω από τον προκάτοχό του. Αναμένουμε νέο άλμπουμ να γουστάρουμε.
Βetrayal
Άγνωστη σχετικά μπάντα από την Αμερική που έδρασε στις αρχές των 90’ς. Έχουν στο ενεργητικό τους 3 άλμπουμ. Στα δύο πρώτα παίζουν ένα είδος progressive thrash αναμεμειγμένο με μία dark/gothic αισθητική. Το δεύτερο τους ειδικά “Τhe Passing” είναι αγαπημένο δισκάκι. Στον τρίτο δίσκο “Leaving Nevermore” toy 97 (εδώ κάπου ευχαριστώ την χρήστρια Φένια) αποφασίζουν να αφήσουν τελείως τον μέταλ χώρο και να κατευθυνθούν σε industrial μονοπάτια. Αρκετά περίεργος και μουντός δίσκος, ό,τι πρέπει για ναρκωτικά. Να σημειωθεί ότι είχαν και πάρε δώσε με την επόμενη μπάντα τους θρυλικούς:
Deliverance
[CENTER]
[/CENTER]
Δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το συγκεκριμένο πολλ, μιας και πρόκειται για μία από τις πρώτες μπάντες του ακραίου χώρου που καταπιάστηκαν με χριστιανικά θέματα. Ο ήχος του κινείται σε speed / thrash μονοπάτια, αλλά γενικά τα παλιά τους δεν τα πολύ μπορώ. Παρ’ολα αυτά στα επόμενα το ρίξαν σε πιο progressive μονοπάτια με αρκετά καλά αποτελέσματα. O περσινός τους δίσκος επίσης είναι αρκετά καλός, με μία πιο hardcore προσέγγιση.
Living Sacrifice
[CENTER]
[/CENTER]
Μαζί με τους Tourniquet είναι η πιο αναγνωρίσιμη μπάντα του είδους. Έχουν καταπιαστεί με αρκετά μουσικά ρεύματα, από thrash metal αλά Slayer στα πρώτα τους, σε death metal και hardcore αργότερα. Να ξεχωρίσω τον δίσκο “Conceived in fire” του 2002 που αν θέλετε να δοκιμάσετε πόσο καλοί είστε στο να βάζετε “ταμπέλες” εδώ θα βρέιτε ένα πρόβλημα για απαιτητικούς λύτες!!
Mortification
[CENTER]
[/CENTER]
Ήρθε η ώρα να κουρδίσουμε τις κιθάρες λίγο πιο χαμηλά, καθώς οι Mortification ανήκουν στον χώρο του death metal. Ο αγαπημένος μου δίσκος από αυτούς είναι το δεύτερο άλμπουμ τους “Post Momentary Affliction” του 1993. Kομμάτι που πρέπει να ακούσετε: Human Condition. Η συνέχεια ήταν πιο πειραματική, καθώς το 1995 κυκλοφορεί το Primitive Rythm Machine και απγοητεύει τους οπαδούς τους, καθώς το χοροπηδηχτό thrash αλα Machine Head / Sepultura δεν έπεισε για την γνησιότητα του. Το 2006 κυκλοφόρησε το Erasing The Goblin επιστρέφοντας από εκεί που ξεκινήσαν. Ατόφιο death / thrash metal old school way.
Extol
[CENTER]
[/CENTER]
To νέο αίμα της σκηνής. Νορβηγοί, όπου δισκογραφικά υπάρχουν από το 1998. Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να πω πολλά καθώς έχω ακούσει μόνο το Undeceived του 2000 και ένα EP, o oποίος είναι ένας δίσκος μπόμπα technical death / post hardcore / thrash metal με συμφωνικά σημεία που προδίσουν τις επιρροές τους. Η μεγαλύτερη από αυτές δεν είναι άλλη από τους Believer, καθώς στο EP Paralysis διασκευάζουν ένα τραγούδι τους, και ήταν ο λόγος που τους έμαθα. Δυστυχώς, πρόσφατα έμαθα ότι προς το παρον η μπάντα είναι αδρανής.
Saviour Machine
[CENTER]
[/CENTER]
Eπειδή τώρα που το σκέφτομαι πολύ thrash - o death έγινε το πολλ, ας βάλω και μία μπάντα που ξεχωρίζω από τον χώρο του gothic metal, αλλά δυστυχώς δεν έχω ακούσει και πολλά. Πρωτοπόροι στο είδος τους, αφήσαν και αυτοί το στίγμα τους στα 90’ς με τις μελωδίες και την σκοτεινή ατμοσφαιρά τους. Τους έμαθα κάπου το 98 αν θυμάμαι καλά, όταν ένα τεύχος του Metal Hammer κυκλοφορούσε ένα cd με διάφορα τραγούδια και ένα από αυτά ήταν το καταπληκτιτκο Jesus Christ των Saviour Machine.
Stryper
[CENTER]
[/CENTER]
Δεν θα μπορούσε να λείπει η συγκεκριμένη μπάντα, μιας και ήταν αυτή που αναφέρεται ως αυτή που έκανε δημοφιλές το συγκεκριμένο άθλημα. ΑΠό τα λιγα που έχω ακούσει, δεν θα έλεγα ότι ανήκουν στα γούστα μου. Είμαι σίγουρος όμως ότι θα βρεθούν αρκετοί εδώ που κάτι θα έχουν να πουν για αυτούς.
[CENTER]:papas: [/CENTER]
