λουπιν μάη φριένδ, σε εκτιμώ απεριόριστα αλλά διαφωνώ εντελώς…
αναλογίες υπάρχουν αλλά ο γκαμπ ήταν made for oscars. κ δεν είχε καν την μπαγκέτα (!) του φινσερ…
ο πιτ ανεκτά κακός, η συγκλονιστική κέητ στα γνωστά της στανδαρδ…
μου άρεσε πολύ
κ το φόρεστ γκαμπ είναι μια μέτρια σαχλαμάρα
ειναι εργαρα…στο συστηνw ανεπιφυλακτα…
Για φινσερ συμφωνω εν μερη,φαινεται πως ειναι,ξερεις,σκηνοθετης απο τους λιγους,αλλα εδω ηταν λιγο υποτονικος…συμβατικη σκηνοθεσια…με χαλασε πολυ που το φαινομενο αυτο,το να γερνας αναποδα,δεν ηταν παρα ενα τρικ στην ουσια…δλδ και κανονικα να γερναγε,δεν θα ειχε διαφορα η ταινια…και οι ομοιοτητες με το φορεστ με χαλασανε,ηταν τοσο χτυπητες που απο ενα σημειο κ μετα δισανασχετουσα…μεχρι κ τ πουπουλο,αντικατεστησαν με εκεινο του πουλακι…το φορεστ δεν ηταν ταινιαρα,καλο απλα κατ εμε,αλλα ελεγε ενα δυο απλα πραματα,και με χιουμορ και με λιγη πρωτοτυπια,και περναγες καλα…αυτο μου φανηκε πως πραγματικα,ηταν απλα ενα ομορφο κολλαζ εικονων…χωρις τπτ αλλο…(απο τον πιτ παντως,δεν περιμενα να ηταν τοσο μετριος,η μπλανσετ ναι,οπως παντα θεα παντως…)…οχι κακη ταινια,αλλα υπερτιμημενη και χωρις το προμοσιον και τα ονοματα,θα μου περναγε αδιαφορη…
Kατατοπιστικο βιντεακι,για την ομοιοτητα των 2 ταινιων-μοιραζονται και σεναριογραφπ προφανως…
http://www.funnyordie.com/videos/1d76506803/the-curious-case-of-forrest-gump-from-fgump44
ναι μοιράζονται σεναριογράφο…
χαίρομαι που συμφωνήσαμε για το φορεστ. η προβληματική της ταινίας για την ανάποδη γήρανση υπήρχε πάντως…
ειδικά από την στιγμή που εμβάθυνε στην εκπλήρωση στόχων κ ονείρων ζωής. ειδικά η αρχή της ταινίας που ο ήρωας θέλει να ζήσει σαν παιδί κ δεν μπορεί κ το τέλος που ο ήρωας θέλει να είναι πατέρας αλλά επίσης δεν μπορεί, ξεφεύγουν εντελώς κ το απογειώνουν. πάντα κατά τη γνώμη μου. επίσης η σκηνή που εκείνη χορεύει μόνη ξυπόλητη υπό το σεληνόφως είναι σκηνή ανθολογίας, τι να λέμε τώρα
κ οι δύο ταινίες ίσως να είναι υπερεκτιμημένες - ο μπάτον καλά θα κάνει να το παρει το όσκαρ πάντως σε μια μέτρια χρονιά - αλλά το μπάτον είναι πιο “καλλιτεχνική” ταινία σε αντίθεση με τον φόρεστ που κάνει τόση επίκληση στο συναίσθημά σου, που καταντάει επιτηδευμένη. τουλάχιστον ο μπάτον (ο ίδιος ο ήρωας) είναι ευχάριστα αποστασιωποιημένος. σκέψου
όλες τις σκηνές στη ρωσία στο ξενοδοχείο. ο ήρωας το απολαμβάνει αλλά δεν το δείχνει γιατί κατά βάθος θέλει την άλλη
πάντως η μπλάνσετ είναι εξαίσια. δεν έχω λόγια.
Ναι,και οι 2 ειναι υπερεκτιμημενες,συμφωνω…και σκηνες ανθολογιας,συμφωνω,εχει πολλες και πολυ ομορφα γυρισμενες…αλλα δεν ξερω…εμενα τουλαχιστον δεν μου ‘‘μιλησε’’ η ταινια…οταν την πρωτοειδα ειχα ψιλοψαρωσει,αλλα μετα απο καμια βδομαδα,βλεποντας και ολο τον ντορο,ξενερωσα και σιγα σιγα ειπα πως δεν ειδα και κατι τρομερο…εμενα μου αρεσε περισσοτερο ο φορεστ,κυριως λογο του χιουμορ-γτ και στις 2,κεντρικο νοημα κ ετσι,οκ,ειμαι 24 και δεν μου κανει τωρα αισθηση μια ταινια που θα σου λεει η ζωη ειναι απροβλεπτη,κ αυτο…-…το big fish ειχε κατ εμε,αυτο που και οι 2 ταινιες ηθελαν κατα βαθος να εχουν και να δειξουν και δεν το καταφεραν…Αλλα οχι ρε,δεν ηταν μετρια χρονια,ειχε πολυ καλα ταινιακια και για βραβεια και για ολα…με κορυφη για μενα,’‘σκοτεινο ιπποτη’’,που αν υπηρχε δικαιοσυνη σε οσκαρ κτλ,θα επρεπε να παρει οτι υπαρχει και να φυγει…παντως,slumhog millionaire,revolutionary road,wrestler,doubt,reader(τα οσκαρικα δλδ ταινιονια,γτ πλην αυτων βγηκαν πολυ καλα φιλμ και ευρωπη),ολα μου αρεσαν πολυ εως παρα πολυ και μου φαινεται κριμα να κολλανε ολοι σε μια ταινια,οχι κακη,αλλα αυτο που λεμε '‘κλασσικο χολιγουντιανο υπερθεαμα’'που ειχε στο μυαλο της τα βραβεια,πριν καν γυριστει…
Εγώ θα συμφωνήσω με τον Lupin. Η ταινία, κατά την γνώμη μου, δεν είναι απλά επηρεασμένη από τον Φόρεστ Γκαμπ… ήταν αντιγραφή του με την διαφορά ότι η ιδιαιτερότητα του πρωταγωνιστή ήταν πιο… “μαγική”. Ο Μπραντ Πιτ ήταν άθλιος αλλά ίσως να φταίει ότι ο χαρακτήρας ήταν λίγο φλατ… Γενικά αν εξαιρέσεις κάποιες σκηνές που είναι όντως ανθολογίας όπως η στιγμή του ατυχήματος ή η ιστορία με το ρολόι στον ηλεκτρικό (γιατί κακά τα ψέματα ο Φίντσερ είναι μεγάλος σκηνοθέτης), την αρχή και το τέλος της ζωής του ήρωα που είναι και οι μόνες χρονικές περίοδοι που νιώθεις πραγματικά την ιδιαιτερότητά του, όλο το υπόλοιπο ήταν ένα λαβ στόρι που το έχουμε δει μπόλικες φορές. Ταινία κομμένη και ραμμένη για να πάρει όσκαρ, φτιαγμένη με χολιγουντιανή συγκίνηση που κάποτε ίσως να ήταν ψαρωτική (Φόρεστ Γκαμπ) αλλά που τώρα πια την έχεις ζήσει τόσες φορές που σε αφήνει αδιάφορο…
Έντιτ: Επίσης διαφωνώ με Monte για το ότι η φετινή χρονιά είναι μέτρια όσον αφορά τις ταινίες που βγήκαν. Καταρχήν φέτος βγήκε η καλύτερη ταινία με υπερ ήρωες που έχουμε δει (Σκοτεινός Ιππότης), το “reader” (δεν ξέρω πως λέγεται στα ελληνικά) με Κέιτ Γουίνσλετ και Ρέι Φάινς είναι συγκλονιστικό, η “Αμφιβολία” με Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και Μέριλ Στριπ είναι επίσης άψογο, το Slumdog Millionare δίνει μαθήματα γνήσιας κινηματογραφικής αγωνίας και συγκίνησης στο Χόλιγουντ, ακόμα και τα “Wrestler”, “Ο δρόμος της επανάστασης” και η “Ανταλλαγή” με άγγιξαν πολύ περισσότερο από τον Μπέντζαμιν Μπάτον. Σε μια τέτοια χρονιά, η ταιονία του Φίντσερ είναι μάλλον “λίγη”. Και δεν έχω δει ακόμα το Valkyrie που κάτι μου λέει πως θα μου αρέσει επίσης.
Δεν έχω δει το Μπέντζαμιν Μπάτον ακόμα, αλλά το Slumdog Millionaire, είναι αναμφίβολα η ταινία της χρονιάς και συνάμα και η μεγαλύτερη έκπληξη…
Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία ταινία που μου προξένησε τόσα πολλά συναισθήματα όσο αυτό. Και από τη στιγμή που έχει κερδίσει τα πάντα και παντού, δύσκολα θα χάσει το όσκαρ…
Εκτός κι αν η ακαδημία αποφασίσει να δώσει το βραβείο στον Φίντσερ (τον οποίο τον λατρεύω και μαζί με τον Ταραντίνο είναι οι 2 πιο αγαπημένοι μου σκηνοθέτες νέας γενιάς), θα του το δώσει τιμής ένεκεν. Το αναφέρω επειδή κάνει κάτι τέτοια, συχνά πυκνά (πχ. βλέπε Σκορσέζε). Αν και ο Φίντσερ έχει πααααααααααααάρα πολλά να δώσει ακόμα…
Είδα το Underworld: Rise of the Lycans. Μπορώ να πω, η καλύτερη ταινία που έχω δει τους τελευταίους 3 μήνες. Βίκτορ και Λούσιαν όλα τα λεφτά, η Σόνια λίγο κρύα αλλά παλευόταν, οι μάχες ασταμάτητες, μουσική απίστευτη… στο σύνολο πολύ καλή.
¶σε με μωρέ… μου φαινόταν σαν να μιλούσε με το ζόρι, μόνο στις σκηνές μάχης ήταν καλή… Στο τέλος πάντως μ’ έκανε και συγκινήθηκα…
Milk.
Δυνατή ταινία, όχι και αριστούργημα, με πολύ καλές ερμηνείες και ξεχωριστά αυτή του Σον Πεν φυσικά.
Είναι ευτυχώς διαφορετική από τα κλισέ του αμερικάνικου κινηματογράφου.
Σχετική: People Vs Larry Flynt.
Changeling: Πολύ καλό και παράξενα επίκαιρο. Παρότι λίγο παραφορτωμένο (θα ζούσα και χωρίς 2-3 σκηνές) και αρκετά σκληρό, και παρά τη σχετικά συμβατική σκηνοθεσία του Κλιντ ήταν μια πολύ ευχάριστη και καλοπαιγμένη ταινία.
ΠΟΣΟ ΠΟΙΟ ΜΟΡΦΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΡΕ ΜΑΛΚΟΒΙΤΣ ΘΕΕ???
To wrestler.Ενταξει δεν νομιζω κανενας που πηγαινε να το δει και ηξερε τι εστι Αρονοφσκι θα περιμενε ενα Ροκυ ακομα…Μ αρεσε παρα πολυ και αν και αρκετα πιο γραμμικη και φυσιολογικη απο τις προηγουμενες του μου εβγαλε απιστευα συναισθηματα.Σε σημεια ηταν πολυ αρρωστη.Ο μικι ρουρκ πολυ καλος(και δεν εννοω για το σωμα και τον κωλο του:D)gay
^ στα υπ’ όψιν το από πάνω!
Είδα χθες το ελληνικό με τη Ράντου, καλούτσικο ήταν, σε μερικές στιγμές βαριόμουνα βέβαια, αλλά είχε τη φάση του.
Και σήμερα είδα το The Wrestler. Πολύ όμορφη ταινία, συγκινητική όπου χρειαζόταν, αλλά το φινάλε τα κατέστρεψε όλα. Κρίμα.
ελα ρε,γτ δεν σου αρεσε το φιναλε???εμενα αυτο ηταν που μου εμεινε πιο πολυ…πως τα σκατωσε ολα και μην εχοντας τιποτα αλλο να αποδειξει,αποδεχτηκε τα λαθη του και ‘‘εφυγε’’ οπως του αξιζε…ακομα και η γκομενα,που τον γουσταρε τελικα,νομιζε πως τον παρατησε αφου δεν την ειδε εκει στον εξωστη…και ετσι,αφου ειδε πως δεν μπορει να διορθωσει τιποτα,σαν να ειπε ενα ‘‘αντε γαμηθητε πια’’ και βουτηξε…
εμενα το φιναλε ηταν αυτο που περιμενα και ηλπιζα να γινει…:)
είδα το revolutionary road…όμορφο ήταν, καλές ερμηνείες αν και παραήταν αργό σε κάποια σημεία…
[SPOILER]Μου φάνηκε πολύ απότομο το τέλος. Και βλέποντας οτι ηδη τον είχε πιάσει η καρδιά του στον αγώνα, περίμενα να πεθάνει εκεί. Αν και τραγικό σα τέλος, πιστεύω οτι θα ήταν καλύτερο. Πχ την ώρα που έκανε το Ram Jump περίμενα οτι δε θα μπορούσε να σηκωθει γιατί θα είχε “σβήσει”. Περίμενα μια δυο σκηνές ακόμα δλδ.
Ωραία η σκηνή που προσπαθούσε να ανέβει στο σκοινί αλλά δυσκολευόταν!
Σε γενικές γραμμές πολύ καλή ταινία.[/SPOILER]
:-ki see,καταλαβα…νταξ,μετα το ραμ τζαμπ πεθανε λογικα,απλα δεν τον εδειξε πχ μετα,να μην σηκωνεται κτλ…το αφησε και καλα ανοιχτο,ενω ολοι βεβαια καταλαβαινουν πως πεθανε…u got a point,νταξ,εμενα δεν με χαλασε ιδιαιτερα,αφου πανω κατω,αυτο που επρεπε εγινε…παντως ναι,πολυ καλη ταινια και κορυφαιος ο ρουρκ…
Στα + επίσης τα “Don’t Walk Away” από Firehouse και “Sweet Child O’ Mine” από Guns που ακούστηκαν μεταξύ άλλων!8)