Μολις γυρισα απο το Northman
ηταν μια ταινια που ειδα.
αυτα.
Καλός ο Eggers οταν ακροβατει καπου εκει αναμεσα στο προσιτο και αρτίστικο. Εδώ σκόνταψε κάτα την άποψη μου και αν εξαιρέσεις τα τοπία (που ξερωγω Σκωτία είμαι - ταχω φαει με το κουτάλι) δεν μου προκάλεσε καμία αντίδραση αυτή η ταινία
εκτός από την περιπου μονόπλανη σκηνη στην αρχή καπως με τον επιθεση στο χωριουδακι μετα το time jump
Northman, συμπαθητικό, δωρικό. μπαθοριάρικο.
Άκουσα ότι μλκ σχόλιο, κυρίως απο γκόμενες που είχαν τραβήξει κρυφομανογουόριορς.
πολύ βία, πολύ αίμα, πολύ ακρότητα. duh ? Δεν είδες την περιγραφή. Τέσπα, συμπαθητική με τη φωτογραφία να κλέβει την παράσταση, με αρκετές στιγμές να στέκουν και σαν πίνακες. Απο εκεί και πέρα, μακβεθική σχεδόν στο “βάρος” της και δεν ντρέπεται γι αυτό που είναι. και καλά κάνει.
ελα μην ειστε ντεκαυλε το northman γαμησε χωρις να ειναι η ταινιαρα… Ειναι ο κινηματογραφος οπως τον αγαπαμε.
Northman και εδώ.
Ωραίο ήταν, προς το παρόν και σαν μια πρώτη εντύπωση μένει στην σκιά των προηγούμενων ταινιών του Eggers. Καταλαβαίνεις βέβαια εύκολα πως είναι μια δική του ταινία. Υπάρχει και εδώ η τάση του προς την αλληγορία, αν και όχι τόσο έντονη, ο μυστικισμός, η βία. Υπάρχει μια προσπάθεια για δώσει ένα τόνο αυθεντικότητας σε αυτό που κάνει, να πιάσει την εποχή, την ζωή της περιόδου. Ωστόσο όλο αυτό κατά την γνώμη μου σκοντάφτει λιγάκι στη γλώσσα. Όσο προχωρούσε η ταινία το αγγλικό λίγο με χαλούσε. Κάπου προς το τέλος ακούστηκε η αρχαία σκανδιναβική γλώσσα (τουλάχιστον σύμφωνα με το imdb, δεν είναι πως τα ξεχωρίζω από τα σύγχρονα Σουηδικά ξέρω γω) και η διαφορά ήταν εμφανής.
Και έτσι μια χαρά ταινία είναι πάντως. Τώρα την συνοδεύεις με Amon Amarth, Enslaved με λίγο Manowar. Αν την είχαν γυρίσει στα αρχαία Σκανδιναβικά θα ξεκινούσες από επικούς Bathory και μετά θα έπεφτες με τα μούτρα να ανακαλύψεις ότι obscure epic metal μπάντα μπορεί να έσκασε μύτη στη Σκανδιναβία την δεκαετία του 80.
“ειδα” το unbearable weight of massive talent.
Η προβολη ξεκινησε 9μιση, ειχα φαει του σκασμου και με πηρε ο υπνος στη μιση ταινια
Δεν καταλαβα πολλα, αλλα απο αυτο που επιασα ηταν χαριτωμενο και αστειο.
Πασκαλ γλυκουλης, Κεητζ θεουλης
αυτα
Θερινός, λοιπόν, μετά από 3 χρόνια, λόγω των καταστάσεων… Ομολογώ ότι δεν είμαι πολύ φίλος του θερινού, λόγω του ότι α) δεν βολεύομαι ποτέ σε καρέκλα σκηνοθέτη, β) γιατί τα κουνούπια γ@μιούνται, και γ) διότι μου την σπάει που στην οθόνη γίνεται «παρέλαση» από πυγολαμπίδες, πεταλούδες και κάθε λογής άλλων εντόμων.
Βέβαια, μόνο θερινές δεν τις λες τις συνθήκες ακόμη, αλλά ΟΚ. Εγώ με μπουφάν και πουλόβερ και οι κυρίες γύρω μου τυλιγμένες με τις κουβέρτες που δίνει ο κινηματογράφος. Και μιλάμε για την απογευματινή προβολή, όχι για τη βραδινή.
Anyway, καιρός για λίγη «πχοιότητα» (© Σημίτης), ήτοι ευρωπαϊκό ταινιάκι.
Πολύ ωραία ταινία, αλλά με απογοητευτικό τέλος για τα δικά μου γούστα.
Λιθοβολήστε με, αλλά θαρρώ πως έτσι όπως «χτίστηκε» η ταινία το αισιόδοξο μήνυμα δεν της ταίριαζε, για να μην πω ότι ήταν κι ελαφρώς απίθανο, ελέω των συνθηκών της εποχής μας.
Τόσο η σκηνοθεσία, όσο και η γεμάτη νεύρο ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, υποδειγματικές. Τα κοντινά πλάνα και το «γρήγορο», ζωηρό μοντάζ ανέβασαν πολύ την ταινία. Επίσης -ευρωπαϊκός κινηματογράφος γαρ-, αν και η ταινία διαρκεί μιάμιση ώρα, ανοίγει πενήντα θέματα ταυτοχρόνως, «γεννώντας» πολλούς -επίκαιρους και μη- προβληματισμούς στο θεατή. Πολύ ωραίο και το πλαίσιο της αντίθεσης, εντός του οποίου τοποθετείται η κεντρική ιστορία-«Οδύσσεια» της πρωταγωνίστριας. Και όταν λέω αντίθεση, εννοώ την προσωπική της κοσμοθεωρία και το εργασιακό παρελθόν (διαμονή στο χωριό και όχι στο «κλουβί» της πόλης, πρότερη εργασία σε «μικρή» εταιρεία η οποία έθιγε τα συμφέροντα της πολυεθνικής στην οποία δίνει μάχη για να προσληφθεί στον παρόντα χρόνο), όπως και η επικαιρότητα υπό την οποία συμβαίνουν όλα αυτά (ήτοι την μαζική απεργία για τα εργασιακά δικαιώματα, η οποία αν και δυσκολεύει την καθημερινότητά της, ίσως να συμβάλλει στη βελτίωση των προοπτικών της στον επαγγελματικό βίο). Το δέντρο και το δάσος, εν ολίγοις…
Λεπτές ισορροπίες, αρκετά σημεία -εσωτερικής και μη- «πάλης», πολύ βάθος ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας.
Άξια ταινία, με αταίριαστο φινάλε, όμως (εντελώς υποκειμενικά).
Doctor Strange
Περίεργη ταινία στην οποία ήταν ξεκάθαρη η συνύπαρξη ορισμένων στοιχείων ενός μεγάλου horror σκηνοθέτη (Raimi), μαζί με κάποιους ντε και καλά ‘κανόνες’ που πρέπει να ακολουθήσει οποιοσδήποτε γυρίζει πλέον ταινία της Μάρβελ. Έτσι ενώ είδαμε εντυπωσιακούς θανάτους (για superhero ταινίες μπορείς να πεις ότι φλέρταραν με το gore), αυτοί πέρασαν λίγο αδιάφοροι και εκ του ασφαλούς αφού μιλάμε για διαφορετικά σύμπαντα κλπ.Δεν υπάρχει το απαραίτητο συναισθηματικό βάρος που θα σοκάρει τον θεατή για την απώλεια ενός χαρακτήρα που ξέρει.Τα κλασσικά πέρα δώθε guest είναι επίσης εδώ, είτε αφορώντας παλιούς ξεχασμένους χαρακτήρες, είτε νέες εισόδους στο σύμπαν της Μάρβελ (Krasinski).Τα πλεονεκτήματα του φιλμ είναι ξεκάθαρα τα σκοτάδια του Raimi που δεν είναι τυχαίο ότι μετά τον Ottavious και τον Goblin, δίνει και πάλι αξιοπρεπέστατη Villain.Μακάρι να είχε περισσότερη ελευθερία αλλά σε αυτά τα studio είναι δύσκολο.Κατάφερε πάντως να χωρέσει τίμιες αναφορές σε Carrie και Shining!
Κατά τα άλλα μένει η κλασσική αίσθηση σούπερ μάρκετ στο τέλος, ενώ φαίνεται πως σε αυτή την φάση της η Μάρβελ, έχει περισσότερον ενδιαφέρον στις τηλεοπτικές της σειρές. 5/10
The Northman
Τίμιος Eggers από την κλεισούρα του Lighthouse πάει σε πιο μεγάλη και ακριβή παραγωγή.Βέβαια και πάλι έχουμε προσωπικές αναζητήσεις των ηρώων στην βάση τους, οπότε όσοι περίμεναν κάτι τύπου Braveheart σε μέγεθος μάλλον θα απογοητευτούν.Δουλεμένη και ψαγμένη πολύ η προσπάθεια, με μπόλικα πραγματικά στοιχεία της Viking μυθολογίας.Εντυπωσιακή η σκηνή του ντου στο χωριό, και η one on one battle στο τέλος.Εξέλιξη για τον σκηνοθέτη που δείχνει να μπορεί να κάνει και άλλου είδους πράγματα απότι είχαμε συνηθίσει.Η βία είναι υπεραρκετή για mainstream cinema,όπως καλοδεχούμενα είναι και 2-3 twists στο σενάριο.Πιθανόν ορισμένοι να χαλαστούν με κάποια σουρεαλιστικά περάσματα σε ταινία με Vikings αλλά,thats Eggers.Θεότητες οι Dafoe και Taylor Joy.Θα ήθελα περισσότερα ανοίγματα σε τοπία και θάλασσες. 8/10
Και εγώ είδα το Northman την Κυριακή.
Την είδα ελείψει άλλης ταινίας. Εκτός από Dr. Strange (θα το δω αργότερα) οι άλλες ταινίες είναι είτε παιδικές, είτε τις έχω ήδη κατεβάσει, είτε είδη που δεν μ’ αρέσουν.
Ίσως να είναι και η πιο ωραία ταινία που έχω δει εδώ στο Σινεμά εδώ και 1,5 χρόνο (θα μου πεις, σιγά τις ταινίες που βγήκαν στο Σινεμά τα 2 κοβιντοχρόνια)
Σαιξπηρική, Δραματική (με την έννοια του αρχαίου Ελληνικού θεάτρου) και VideoGameική (God of War!!!) δεν με κούρασε καθόλου, ωραία τα ψυχεδελικά/μυστικιστικά πλάνα, δεν ήταν καθόλου cringe. Όπως και επίσης ο ήχος δεν ήταν υπερβολικός, δεν σε κούφαινε (βλέπε DUNE).
Θα ήθελα να έδειχνε λίγο περσσότερα για την καταγωγή της Όλγας (Τέιλορ Τζόυ), δηλαδή την δικιά της παγανιστική παράδοση. έστω και λιγο
Επίσης οι μάντεις παίξαν υπερβολικά σημαντικό ρόλο, ίσως θα μπορούσε να περιοριστεί αυτό και να ήταν πιο ορθολογικός ο τρόπος που βρίσκονταν λύσεις.
Η τελική μάχη δεν μου άρεσε, θα ήθελα να είναι πιο ξεκάθαρη, όχι τόση βαβούρα μέσα στις φωτιές και στους καπνούς. Αντίθετα το μονόπλανο που κάνουν ντού στο χωριό ήταν φανταστικό.
Ψυρίζω τη μαϊμού, όπως λέμε, η ταινία είναι σούπερ.
Για όσους δε μπορούμε να πάμε σινεμά, το Northman έσκασε μύτη στο διαδίκτυο σε B/R ανάλυση.
Για κάποιο λόγο το βλαμμένο μου μυαλό, αυτά σκέφτηκε στο Northman:
Οι ασπρόμαυρες σκηνές και οι μονόλογοί των, μου ήταν πολύ Μπέργκμαν.
Μου σκάγανε φάτσες διαφορετικές, έτσι αβίαστα σε χαρακτήρες της ταινίας:
Αυτη ειναι με τον εμπορο ναρκωτικων; Τι ωραια ταινια… Αν και παρα πολυ σκληρη.
Μουρίκη σκεφτόμουν και εγώ για Fjolnir και γελούσα μόνος μου γιατί φαντασιωνόμουν ένα Northman γυρισμένο από Οικονομίδη.
Nitram, Αυστραλιανό δράμα με πραγματικά γεγονότα. Βαρύ και ασηκωτο. Ηθοποιάρες, σε χτυπάει στην ψυχή. Δώστε μια ευκαιρία. Εγώ το πέτυχα σε θερινό, στη Λάουρα (Παγκράτι).
Έχω μια φανταστική ιδέα προς τους διανομείς και όσους άλλους είναι υπεύθυνοι! Τι θα λέγατε να μην πετάτε 5-10 ταινίες ανά βδομάδα στα σινεμά, ειδικά τώρα που γίνονται πόσα αφιερώματα και φεστιβαλάκια παράλληλα και θα αρχίσουν και οι επανακυκλοφορίες λόγω καλοκαιριού;
Τι είναι τούτοι ρε, πόσα διαμαντάκια έχουν χαντακωθεί τις τελευταίες 2-3 βδομάδες δεν λέγεται.
Για καμιά ταινία θα γράψω αργότερα.
Top Gun Maverick !!! Ταινιάρα 
ένοιωσα νοσταλγία για τα 80’s και δεν είχα γεννηθεί καν τότε
η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχω ακούσει κακή κουβέντα για το top gun … Έχω ψηθεί να πάω να την δω κι εγώ
Να πας! Εξαιρετική ταινία, όχι απλά επειδή έχει το όνομα σαν ταινία, αλλά στο λέω, επειδή μ’ άρεσε η αερομαχητική δράση του πρώτου έργου κι επειδή έχω αγαπήσει από μικρός το “Ατσαλένιος αετός” Ι και ΙΙ (Το ΙΙΙ καλό για μια φορά και ως ιστορικό δεδομένο). Θεωρώ ότι κάτι “ψώνισαν” στην καινούρια ταινία και από τα “Iron Eagle” τα δύο πρώτα.
Υ.Γ. Μεταξύ μας, καλός ο “γάτος”, αλλά ο “αντικατοπτρισμός” θα το έσβηνε το F-35 σε αερομαχία.
Δικός μου είσαι εσύ…
Μεγάλωσα με Top Gun και Iron Eagle 1 & 2. Παίζει να ξέρω απέξω όλους τους διαλόγους
Υ.Γ. Ο γάτος είναι λίγο βαρύς, αλλά είναι κλασσικό american muscle για μερακλήδες. Το F-35 είναι φλώρος για σαλόνια… όχι για dogfight
Everything, Everywhere, All At Once
απο τους δημιουργους του Swiss Army Man - και αυτο θαπρεπε να στα λεει ολα για τον σουρεαλισμο που επικρατει σε ολη τη διαρκεια της ταινιας.
Πολυ ενδιαφερουσα και διασκεδαστικη ταινια. Ισως 20λεπτα πιο μεγαλη αποτι θαπρεπε και λιγο γινεται muddled / repetetitive το μηνυμα που θελει να περασει (ή το μηνυμα που έπιασα), αλλα σε γενικες γραμμες μια ομορφια, να πατε να το δειτε και να στηριξετε Α24 που ειναι το καλυτερο πραμα που εχει να προσφερει το συγχρονο σινεμα κατεμε.
ως πρωην ροκιν ρακουν - υπηρχαν ειδικες σκηνες που με χτυπαγαν κατευθειαν στην καρδια
