…και πράγματι, πανέμορφη ταινία που θίγει πολλά και διαφορετικά προβλήματα.
Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα και για όποιον ενδιαφέρεται: http://en.wikipedia.org/wiki/Biutiful (σημείωση: στο plot όσα γράφονται δεν είναι πολύ κατατοπιστικά, αλλά καλύτερα, γιατί έτσι αποφεύγονται τα σπόιλερ :p)
Προσωπικά το βρήκα εξαιρετικό.
Δεν έχει την σκληρότητα και την αρχοντιά του Raging Bull, δεν έχει καμία σχέση με το Wrestler, εκείνο είναι σάπιο (και εννοείται ότι μ’αρέσει πολύ).
Απίθανος ο Μπέηλ, δείχνει ότι είναι πρωτοκλασάτος ενώ και ο Γουόλμπεργκ επιτέλους παίζει σοβαρά μετά το Departed και θυμίζει ότι είναι πάρα πολύ καλός ηθοποιός.
Σκηνοθετικά, είναι πολύ προσεκτικό, ρεαλιστικό και χωρίς να γίνει μελό.
Οσκαρ δεν θα του έδινα, είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και καλύτερες ταινίες, αλλά αν το παιρνε ο Μπέηλ δεν θα μου κανε τρομερή εντύπωση (χωρίς να χω δει τους άλλους υποψήφιους).
Πήγα και είδα αυτό με τον Κεητζ και τις μάγισες απόψε (ναι δεν θυμάμαι καλά καλά ούτε τον τίτλο). Μην κάνει κανείς το λάθος και χαλάσει λεφτά να το δει σε σινεμά.
Ούτε το κόστος του dvd-r δεν αξίζει αν το κατεβάσετε.
Το [B]Fighter [/B]εξαιρετικό στο πρώτο μισό που ήταν δράμα χαρακτήρων, με πιο ενδιαφέροντα αυτόν του Bale, μέτριο στο δεύτερο μισό που rocky-ζε υπερβολικά. Αληθινή ιστόρια πάντως.
[B]Biutiful [/B]του Alejandro Inarritu. ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ταινία και παρόλο που το θέμα φαίνεται λίγο κλισέ, πιστέψτε με, δεν είναι αυτό που μοιάζει. Πειστικοί χαρακτήρες σε ρεαλιστικές καταστάσεις χωρίς εύκολες απαντήσεις. Η ζωή είναι όπως ο τίτλος: λάθος αλλά όμορφη πάραυτα. Δεν θέλω να γράψω παραπάνω για να μη προκαταβάλλω απλά θα πω ότι τα 148 λεπτά κυλάνε νεράκι και ότι και μόνο η κινηματογράφιση της λούμπεν και λαϊκής Βαρκελώνης θα έπρεπε να σας οδηγήσει στο σινεμά.
Έχω δει το Babel και το 21 grams, μου είχαν αρέσει αλλά δεν είχα ξετρελαθεί. Δε πιάνουν μια μπροστά σ’αυτό.
Εχει προσεγμένη σκηνοθεσία, πολύ ωραίους διαλόγους και εξαιρετικές ερμηνείες.
Ολη η ταινία γυρίζεται για την τελευταία σκηνή πάντως.
Πολύ καλή, αλλά δεν την λες αριστούργημα.
Πολύ δυνατό. μια αισθηματική ταινία, όχι κομεντί, για το πως “ότι αρχίζει ωραία, τελειώνει με πόνο”, με δύο τεράστιες ερμηνείες και ένα αναπάντητο ερώτημα που αν αντέχει μια σχέση αν ο ένας είναι “λιγότερος” για τον άλλο. τόσες χαζορομαντικές παπάτζες έχουμε δει, το συγκεκριμένο είναι ρεαλιστικό, κοφτερό και σε φάσεις, ανατριχιαστικό. να το δείτε :roll:
[SPOILER]Πάντως θεωρώ ότι δεν ήταν μόνο αυτό που επηρεάσε τη σχέση . Κατ εμέ , από την αρχή μέχρι το τέλος η M. Williams έδειχνε μια αδυναμία να διαχειριστεί τις καταστάσεις . Πρώτα με το παιδί ( αν δεν υπήρχε αυτό θα τα έφτιαχνε με τον Gosling ? ), μετά με τον πρώην , μετά που ήθελε να κάνει τον Gosling όπως αυτή ήθελε κ.α … Συμπεριφορές που προοικονομούσε έτσι κι αλλιώς ο Gosling όταν έλεγε για τις γυναίκες , για το ποιους θέλουν και ποιους παντρεύονται …
Συμπερασματικά , δεν θεωρώ ότι η σχέση καν ξεκίνησε και με τις καλύτερες συνθήκες … [/SPOILER]
Λοιπόν το είδα σήμερα. ΤΑΙΝΙΑΡΑ που περίμενα για καιρό, κυρίως λόγω του Γκόσλιγκ. ΜΕΓΑΛΟΣ ηθοποιός και δεύτερη συνεχόμενη ταινιάρα που παίζει μετά το εκπληκτικό Half Nelson (νταξει δεν τα χω δει και όλα του).
Πάνω κάτω αυτό που είπες. Απλά να προσθέσω πως η ταινία δεν έχει καθόλου πρακτική αξία αν κάποιος που έχει σχέση δεν τη δει με το έτερον ήμισυ
Βασικά σωστά το πιάνεις, θα επεκταθώ προσεχώς σε κανά 2 πράγματα που έχω να προσθέσω.