Πολυ δυνατη ταινια το Blue Valentine.
Αυτο που αρεσε ειναι ο ρεαλισμος και συναμα η ομορφια της αντιθεσης της τελειας αρχης μιας σχεσης με τις μετεπειτα δυσκολιες.
Γαμω τις ερμηνειες ο τυπος αλλα εγω ξεχωρισα και σκηνοθεσια.
Επισης χαρηκα γιατι μεσοβδομαδα ειδα γεματο σινεμα σαυτη τη ταινια που δειχνει οτι υπαρχει αρκετος κοσμος που δεν εχει παρατησει το αθλημα .(αν και αυτο κολλαει στο αντιστοιχο thread)
To είδα και εγώ το blue valentine. Εξαιρετικό, τροφή για σκέψη, μοναδικές εμηνείες (ο Γκόσλινγκ είναι ότι καλύτερο ανέδειξε το αμερικάνικο cinema την δεκαετία που έφυγε βλ. Half Nelson, Notebook, Fracture μέχρι και στο Lars and his girl), το ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά στα καλύτερα του. Το θέμα τόσο απλό και πολύπλοκο ταυτόχρονα, όσο και στην ζωή. Ρεαλισμός. Τόσο πολύ που όλοι κάπου βρίσκουμε τον εαυτό μας, μας είναι οικείο αυτό που ξετυλίγεται μπροστά μας. Τα γιατί, τα θέλω, οι ανάγκες.
[SPOILER]Και τόσο ρεαλιστικό είναι και το τελικό συμπέρασμα κατ’εμέ. Ο έρωτας είμαι μία φλογα που την διαδεχεται η ανάγκη και ο συμβιβασμός τυλιγμενα σε έναν εγωκεντρικό μανδύα.[/SPOILER]
[B]Mourir A’ 30 ans ( Nα Πεθαίνεις στα 30 ) ( 1982 )[/B]
[SPOILER][/SPOILER]
Aυτοβιογραφική ταινία του σκηνοθέτη ( που συμμετέχει στην ταινία ) με κύρια αναφορά στον Μάη του 68’ στη Γαλλία , αν και περιγράφει και την περίοδο πριν και μετά … Ουσιαστικά είναι κάτι ανάμεσα σε ντοκιμαντέρ και ταινία , με τα πλάνα να είναι παρμένα από πραγματικές συνελεύσεις / συζητήσεις κλπ , ενώ υπάρχουν και συνεντεύξεις των συμμετεχόντων χρόνια αργότερα … Λειτουργεί αρκετά αυτοκριτικά και επικριτικά μερικές φορές για το κίνημα της εποχής , τις συγκρούσεις μεταξύ αριστεριστών / αναρχικών / κομμουνιστών για το ποιος θα χει πρώτο ρόλο στην οργάνωση του κινήματος … και συνήθως με καθαρά προσωπικά παρά πολιτικά κριτήρια …
Την πρώτη μια ώρα , σου κρατάει αρκετά το ενδιαφέρον να δείς τι παιζόταν … Αλλά μετά οι συνεχείς επαναλήψεις παρόμοιων γεγονότων και υπό την μορφή , απλής καταγραφής κουράζει λίγο …
Πριν την ταινία είχε προηγηθεί συζήτηση με το σκηνοθέτη ( [B]Romain Goupil[/B]) για την νέα του ταινία ([B]Les Mains En L Air [/B] ) με θέμα το μεταναστευτικό στη Γαλλία , που παίζεται τώρα …
True Grit, απολαυστικότατη.
αν ποστάρω τζος μπρόλιν στο πιο όμορφος ηθοποιός θα φάω ξύλο? γεροντολαγνεία φτγ.
Είδα προχθές το “Όταν θέλω να σφυρίξω, σφυρίζω”. Ρουμάνικη ταινία που παίζεται μόνο στο Άστυ στην Κοραή. Έχει σαν θέμα τις τελευταίες μέρες ενός νεαρού στις φυλακές, λίγο πριν αποφυλακιστεί, όταν μαθαίνει ότι η μητέρα του, με την οποία δεν έχει καθόλου καλή σχέση, πρόκειται να πάρει μαζί της το μικρό του αδερφό στην Ιταλία.
Οκ, καλή ταινία γενικά, αρκετά ρεαλιστική, δείχνει πώς ένας άνθρωπος ο οποίος καταπιέζεται φτάνει σταδιακά στα άκρα, ψάχνωντας απεγνωσμένα τρόπους αντίδρασης. Τίμια προσπάθεια από τους Ρουμάνους.
οι τελευταίες καινούργιες που είδα:
Το 127 ωρες λεει τιποτα; Μου μυριζει λιγο “Buried” φαση. :-s
Ειδα [B]King’s speech[/B] που νταξει γαμησε απειρα, περιμενα οτι θα ηταν μια μαλακια ετσι ιστορικου περιεχομενου (δεν ειχα ιδεα τα περι πλοκης) αλλα ευτυχως βγηκα λαθος. Ο Τζεφρι Ρας εκπληκτικος. Μου αρεσε πιο πολυ απο τον Κολιν Φιρθ.
Χτες ειδα και [B]Black Swan[/B], αη λωβντ ιτ. Κατ’αρχας τι καβλα ειναι αυτη η Mila Kunis :!: Πανεμορφη. Η Πορτμαν αψογη, το τελευταιο μισαωρο της ταινιας [COLOR=“White”]με τον λευκο κυκνο που εγινε μαυρος και τελικα καταφερε να “απελευθερωθει” η Πορτμαν απο την πειθαρχια της στο χορο, το μπερδεμα με το “ποιον μαχαιρωσε τελικα”, αγαπη. Αν και νταξει το ψυλλιαζεσαι οτι εχει γινει μαλακια και δεν εχει παθει τιποτα η Λιλι[/COLOR].
Λιγο με ψυχοπλακωσε, ωραιο και το σαουντρακ.
To 127 Ωρες ειναι 127 φορες καλυτερο του Buried! μοιαζουν αφου και τα δυο εχουν να κανουν με εγκλωβισμενους.
To 127 ώρες λέει αρκετά. Η ίδια η ιστορία είναι τόσο ενδιαφέρουσα που δε θα μπορούσε η ταινία να βγει μάπα. Βιντεοκλιπάδικο βέβαια, αλλά ετσι είναι ο σκηνοθέτης αυτός. Εξάλλου διαφορετική προσέγγιση θα την έκανε την ταινία πολύ ψυχοπλακωτική για το μέηνστρημ κοινό στο οποίο και απευθύνεται.
Σαν να το γραψα εγω το αποπανω.
Ρανια βλαμμενη σου ειπα ηδη να το δεις το 127 ωρες. Α και σε καποια φαση:
[SPOILER]Στη σκηνη που κοβει τις φλεβες, τι σκατα κανει, μου ρθε σκοτοδινη. :|[/SPOILER]
Ειναι αληθινη ιστορια οποτε λεει
Είδα αυτό:
Φοβερή ταινία.Ο Μπαρδεμ όπως πάντα έδωσε μια εξαιρετική ερμηνεία.Δυνατή, συγκινητική ιστορία.Η ταινία είναι αρκετά καταθλιπτική αλλά αυτό δεν είναι μειονέκτημα.Πηγαίνετε να τη δείτε λέμε.
αυτά από καινούργιες:
Για πες για το Blue Valentine.
ανάμεικτες εντυπώσεις μου άφησε, για μένα πάει λίγο πιο πάνω από το μέτριο σχεδόν. γενικά θα λέγαμε ότι ήταν η ιστορία μιάς όμορφης και γλυκιάς ξανθούλας που δεν ήξερε ποιόν να διαλέξει, και τελικά παντρεύτηκε τον λάθος άνθρωπο, επειδή ήταν έγκυος κι απ’τον πρώην της και δε μπόρεσε να ρίξει το παιδί. το στόρυ δεν μου έκανε και τόσο εντύπωση, αλλά ερμηνεία αρκετά καλη… ίσως μπερδεύαν λίγο τα flashbacks, είχε έντονα συναισθήματα, άσε που έσταζε κάπως μέλι με όλες τις αγκαλίες κλπ. σίγουρα είναι μία ταινία που θα γουστάρουν περισσότερο οι γυναίκες.
επίσης γι’αυτον που ρώτησε στη προηγούμενη σελίδα, να πώ ότι το The Mechanic είναι μία βαρετή ταινία δράσης με τον Jason Statham με όλα τα κλισέ που μπορεί να έχει μία τέτοια ταινία (πχ πυροβολάνε τον πρωταγωνιστή και δε παθαίνει τίποτα, τους σπάει όλους στο ξύλο, γλυτώνει τις εκρήξεις κλπ). το μόνο πρωτότυπο ήταν ότι είχε περισσότερο το ρόλο “δάσκαλου” κατά κάποιο τρόπο. δεν αξίζει, περιμένουμε το Crank 3.
μπλου βαλενταιν καλλο αλλα οχι τιποτα τελλειο
drive angry
μεχρι τη μεση την ειχα καταβρει γιατι τα εσπαγε…μετα ψιλοβαρεθηκα λιγο…αλλα κατα τ’αλλα μια χαρα
εγώ θα τον χαρακτήριζα απλώς ανύπαρκτο.
Μέσα από τις Φλόγες (Incendies) του Βιλνέβ. Είναι η καναδική ταινία που ήταν υποψήφια για όσκαρ ξενόγλωσσης, μαζί με τον κυνόδοντα.
Δύο αδέρφια πάνε σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής για να εκτελέσουν τη διαθήκη της μητέρας τους: να βρουν τον αδερφό και τον πατέρα τους. Κατά την αναζήτηση αυτή φτάνουν σταδιακά στην αποκάλυψη της αλήθειας, βρίσκοντας διάφορους ανθρώπους-συνδετικούς κρίκους που τους βοηθούν στην προσπάθειά τους.
Πολύ καλή ταινία, και γενικά άριστα στημένη η πλοκή. Θέλει πάντως προσοχή γιατί κάνει αρκετές εναλλαγές από το παρόν στο παρελθόν, οπότε ξετυλίγονται στην ουσία δύο χρονικά επίπεδα μέσα στην ταινία.
Πάντως, ειδικά η ηθοποιός που παίζει τη μάνα είναι φοβερή, βγάζει κάτι το σπαραχτικό-τραγικό σε μερικά σημεία.
Σε ένα-δυο σημεία απορήσαμε, γιατί θεωρήσαμε κάποια πράγματα λίγο τραβηγμένα, αλλά αυτό δεν αναιρεί βέβαια στο ελάχιστο την αξία του φιλμ.
Συνίσταται για όσους τους αρέσουν οι ταινίες με ανθρώπινες ιστορίες (και ειδικά τραγικές).
Nαι απλά ΔΕΝ υπάρχει…:D:D
Γνώμες είναι αυτές…Δεν είναι ανάγκη να είναι όλες ίδιες