Wow! Την είδες ε; Ζηλέυω full!
Την περιμένω σαν τρελός αυτή την ταινία αλλά απ’ότι βλέπω μάλλον προς Φλεβάρη θα κυκλοφορήσει Ελλάντα. Ελπίζω να το βγάλουν πιο γρήγορα.
Εξάλλου το προηγούμενο του Αλφρεντσον ήταν το τεράστιο [B]“Let the right one in”[/B] και είμαι περίεργος να τον δω σε μια μεγαλύτερη παραγωγή και με καστ που σπάει κόκκαλα.
το καστ οντως σπαει κοκκαλα και φημες λενε πως αν δεν το παρει το οσκαρ τωρα ο ολντμαν,δεν θα το παρει ποτε…
Eτοιμαστειτε για εναν Ολντμαν απιστευτο. ειναι κατι σκηνες που ειναι σε αλλο επιπεδο.
Η ολη η σκηνοθεσια ειναι καταπληκτικη, αλλα αυτο που πιστευω θα παρει πρωτο το οσκαρ ειναι το σεναριο.
Η ολη εξελιξη της ιστοριας ειναι απλα ενα κουβαρι με πολλους κομπους και ξετυλιγεται τελεια.
Μπορει να χανεσαι λιγο στην αρχη, κυριως με τα ονοματα που ειπε και η Domino, αλλα μετα μπαινεις σε μια τροχια.
[I]“Ο Κυβερνήτης Μάικ Μόρις (Τζορτζ Κλούνεϊ) διεκδικεί το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Στο πλευρό του, ως εκπρόσωπος τύπου, στέκεται ο νεαρός Στίβεν Μάιερς (Ράιαν Γκόσλινγκ), που είναι διατεθειμένος να δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Δεν φαντάζεται όμως ότι ο δρόμος προς την εξουσία είναι γεμάτος μυστικές συμφωνίες, ανήθικους πολιτικούς χειρισμούς και υπόγεια παιχνίδια κυριαρχίας.”[/I]
O , κατά τα άλλα πολύ συμπαθής G.Clooney , σκηνοθετεί την 4η ταινία του αλλά δυστυχώς δεν πείθει ιδιαίτερα … Γενικά έχει συμμετάσχει νομίζω σε αρκετά projects είτε ως παραγωγός είτε ως ηθοποιός είτε ως σκηνοθέτης με πολιτικό περιεχόμενο , αλλά καμία δεν κατάφερνε να βγάλει το “χόλυγουντ” από πάνω της … Αρκετά κλισέ και επιδερμική προσέγγιση των θεμάτων … Και πάνω απ’όλα δείχνει να μην μπορεί να καθοδηγήσει τα πολύ δυνατά όπλα που έχει ( P.S. Hoffman και τον “next best thing” R.Gosling ) , oδηγώντας ειδικά τον δεύτερο στην πιο αδιάφορη , flat ερμηνεία του ( τι να κάνει και η γοητεία από μόνη της 
)…
Πανω κατω ο,τι ειπε ο quotαρισμενος. Επισης απο το πρωτο λεπτο της ταινιας καταλαβαινεις οτι ο ρολος του Owen Wilson ειναι καθαρος, ατοφιος Woody Allen, οπως του Larry David στο Whatever Works.
Επισης μ’αρεσε απιστευτα ο τροπος που χειριζεται το ολο θεμα των ανθρωπων “να γεννιομουν σε κεινη την εποχη” και το κλεισε και πανεμορφα.
Απο τις καλυτερες του ανετα.
Xωρις να θελω να σας τη μπω, οντας εδω στην Αγγλια με το να βλεπω νεες ταινιες!χεχε
Λοιπον πηγα στο BFI Festival του Λονδινου, οπου και εχω ηδη δει καμποσες ταινιες και προγραμματιζω και αλλες !
Εχουμε και λεμε :
Coriolanus
Ντεμπουτο σκηνοθετικο του Ralph Fiennes. Μεταφορα του εργου του Σεξπιρ στη μεγαλη οθονη, σε μια μοντερνα Ρωμη οπου ο Κοριολανος ενας ακραιος στρατιωτικος αφοριζεται απο την πολη και ψαχνει καταφυγιο στον αιωνιο εχθρο του. Ο Ραλφ ειναι πολυ καλος ηθοποιος και ενας δυνατος Gerard Butler.
Bernie
Eνα mockumentary με τον Jack Black να δινει ρεστα. Μια αληθινη ιστορια ενος τυπα στην Αμερικη που ετρεχε ενα γραφειο τελετων και ολοι τον αγαπουσαν αλλα αναγκαστηκε να κανει ενα εγκλημα!
Snowtown
Απο τις πιο συγκλονιστικες και δυνατες ταινιες που εχω δει. Μια ταινια σχετικα με καποιους serial killers στην Αυστραλια ( John Bunting ). Πολυ ωμη βια, αρκετος κοσμος εφυγε απο την αιθουσα.
The Ides of man
Σκηνοθετικο ντεμπουτο του George Clooney το οποιο δε με συγκινησε καθως και προκειται περι Αμερικανικης πολιτικης και εκλογες. O Ryan Gosling αξιζε , αν και μαρεσε περισσοτερο στο Drive.
Carnage
Η νεα ταινια του Roman Polanski.
Πολυ καλο καστ, και αλλη μια μεταφορα στη μεγαλη οθονη ενος θεατρικου!
2 ζευγαρια, 1 δωματιο, πολυ ευχαριστη.
Eχασα:
-
Αλπεις, του Λανθιμου. Ηταν sold out κανα 2ωρο πιο πριν!
-
Shame, του Steve MacQueen. Γιατι το δειξανε 2 φορες πριν παω!
Next week:
- A Dangerous Method, του David Cronenberg
- Anonumous, του Roland Emmerich
To Snowtown θα το δώ σίγουρα μέστο σαββατοκύριακο!
Το βάζω εδώ γιατί είναι καινούργια (τ’αυγούστου) και μου άρεσε! Με τον Green Lantern δεν είχα απολύτως καμία επαφή, δεν είχα ασχολήθει καν να ξέρω την ιστορία του κόμικ. Οπότε είδα τη ταινία χωρίς να περιμένω τι θα δώ πάνω κάτω. Παρόλο που έχω σκυλοβαρεθεί τη φάτσα του Ryan Reynolds, γενικά σαν ταινία με σούπερ ήρωες μου φάνηκε αξιοπρεπέστατη. Δε ξέρω γιατί τη θάψαν, αλλά πατάτα δεν την λές. Ελπίζω να βγεί και sequel.
Καλά, σε ζηλεύω και μόνο που είσαι στην Αγγλία. Πόσο μάλλον που βλέπεις και όλα αυτά. Μια μικρή διόρθωση μόνο. Έχει σκηνοθετήσει και άλλες ταινιές ο Clooney, με αποκορύφωμα το Goodnight and Good Luck.
Eχεις δικιο, παρασυρθηκα με τον Ραλφ !
Midnight in Paris κι εγώ
Συμφωνώ απόλυτα! 
Όντως,για να καταλάβαινει κάποιος ‘‘τι παίζει’’ θα πρέπει να έχει έστω τις βασικές γνώσεις πάνω σε λογοτεχνία,ζωγραφική και γενικά τις τέχνες της εποχής.Την συνιστώ κυρίως σε άτομα ρομαντικά, ονειροπόλα που θα τους άρεσε να δραπετεύσουν από την βαβούρα,την ρουτίνα και τον μοντέρνο τρόπο ζωής και της καταναλωτικής μανίας.Η ταινία είναι μία στάση για ξεκούραση όπου μπορείς να σκεφτείς τα θέλω σου και όχι τα πρέπει σου.Να αφεθείς και να ξεχαστείς για λίγο.Πωπω…μετά τη ταινία σκεφτόμουν πόσο γαμάτο θα ήταν πχ να γυρνούσα πίσω στο χρόνο,σε εποχές παλιές…στην Βικτωριανή εποχή που πάντα ήθελα ή έστω πιο πρόσφατα στη δεκαετία του 1960…να έβλεπα από κοντά προσωπικότητες της εποχής και να μιλούσα μαζί τους,ίσως και να άλλαζα την ροή της ιστορίας. 
ΟΚ πίσω στη ταινία τώρα!Δεν ξέρω σε ποιο είδος μπορεί ξεκάθαρα να την κατατάξει κανείς…θα έλεγα ρομαντικο-κοινωνικο-φαντασίας.Μου άρεσε που μέσα σε αυτό το παράλογο ‘‘όνειρο’’ ανακατευόταν και η αλήθεια του παρόντος,η πεζή πραγματικότητα όπου εκεί μπορούσες να δεις και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, το σκότωμα του έρωτα,του ρομαντισμού, την ψευτιά και το δήθεν μεταξύ των σύγχρονων σχέσεων.Και μέσα σε όλη αυτή τη ψευτιά να υπάρχουν άνθρωποι με ευαισθησίες, με διαφορετικά μυαλά.Μιας και μιλάμε για ταινία του Γούντι Άλεν εννοείται πως υπήρχαν αρκετές πινελιές με γνήσιο απολαυστικό χιούμορ ειδικά εκεί που ο ντετέκτιβ μεταφέρθηκε στην εποχή του Λουδοβίκου ξέρω γω και τον κυνηγούσαν να τον σκοτώσουν,πέθανα στο γέλιο αλλά και πικάντικες λεπτομέρειες για την ιδιωτική ζωή και τον τρόπο σκέψης μεγάλων προσωπικοτήτων, όπως ο Hemingway,ο Picasso,oι Fitzgerald,o Dali, o T.S.Eliot,o Henry Matisse κ.ά
O αγαπημένος μου σε όλη την ταινία ήταν ο Brody ο οποίος έκανε τον Salvador Dali…απλά εξαιρετικός (πολύ γέλιο και εκεί) 
ΝΑΙ!ΝΑΙΙΙΙ!!! Η μουσική ήταν πανέμορφη!! Χαίρομαι που το ανέφερε κάποιος. Χαλαρωτική και ταξιδευτική,σε μετέφερε κυριολεκτικά σε άλλες εποχές
http://www.youtube.com/watch?v=XEIkL4uHmHI&feature=player_embedded
http://www.youtube.com/watch?v=nwCWhyKI0pA&feature=player_embedded
Αυτό ακριβώς με λίγα λόγια! 
Αξιζει να την δείτε.
Evil είσαι απόλυτα τυχερός με όλα αυτά που είδες εκεί πάνω!!!
Midnight in Paris είδα και εγώ! Μακράν ότι καλύτερο έχει κάνει ο Woody Allen εδώ και αρκετά χρονάκια. Γούσταρα άπειρα τις περσόνες που πέρασαν απο τη σκηνή, όπως και τους ηθοποιούς που τους ‘αναγέννησαν’
Χιονούπολη = απογοήτευση. Το βρήκα λιγάκι ανούσιο και αρκετά αργό, τουλάχιστον μέχρι εκεί που σκοτώνει τα ζώα και φαίνονται οι άρρωστες διαθέσεις του. Ναι μέν ήταν ωμό κι αρκετά συγκλονιστικές ερμηνείες, με τους ναρκομανείς και τους παιδόφιλους κλπ, αλλά το σενάριο και η ροή το χαλάσανε.
Που το ειδες ? Μη ξεχνας ειναι βασισμενο και σε αληθινη ιστορια! Επαιξε λιγο με τη ροη ναι, αλλα το βρικα ενδιαφερον που σε κατευθυνε με ενα περιεργο τροπο. Καλα οι ερμηνειες δε παιζοντουσαν.
Κατεβασμένο σπίτι μου το είδα, αλλά επειδή είναι καινούργιο, το έβαλα εδώ…
Από τις υπόλοιπες που ανέφερες θέλω να δώ το Carnage και A Dangerous Method.
Είδα πριν 2 μέρες το Contagion.
Μαλακιούλα. Τίποτα που να μην έχουμε ήδη δει σε ταινίες με ιούς-μολύνσεις κλπ. Πολλοί διάσημοι ηθοποιοί περνάνε απ’την οθόνη για τα μάτια του κόσμου. Ρόλοι αδιάφοροι. Η μουσική είχε φάση, κάτι μπιτάκια.
Αφήστε που τελικά αρρώστησα. Τα λεφτά μου πίσω!
Όχι και μαλακιούλα. Συνήθως τέτοιες ταινίες εστιάζουν σε λίγους ανθρώπους που παλεύουν για επιβίωση. Αυτή εξέταζε διάφορες κοινωνικές προεκτάσεις. Δεν μου έρχεται καμία παρόμοια στο μυαλό. Αν ήθελες να δεις ζομπι ή τον Ματ Ντεημον και άλλους 3 που δεν κολλάνε να σκοτώνουν για μία κονσέρβα μολυσμένους, τότε ναι, δε τη λες πετυχημένη την ταινία. Προσωπικά μου άρεσε για το λόγο που ανέφερα πριν, ότι έχει κοινωνικές προεκτάσεις, κι επειδή τέτοιες “κλειστοφοβικές” μ’ αρέσουν ό,τι κι αν γίνεται συνήθως.
+1 στην αποπανω, well said!
Έλα ρε συ. Ξανά και ξανά το ίδιο μοτίβο. Και σε άλλες έχουμε δει να λένε “φταίει η κοινωνία, φταίνε τα τρόφιμα κλπ.” Αλλά ποτέ δεν βλέπουμε ολοκληρωμένη εξέταση των διαφόρων κοινωνικών προεκτάσεων που λες. Ούτε κι εδώ. Μάλλον έχω διαφορετικές απαιτήσεις τελικά. Μη μου δίνεις σημασία
Άντε, το γεγονός ότι κορόϊδευε ουσιαστικά τους extreme/κολλημένους bloggers όντως δεν θυμάμαι να τό’χουμε δει σε ταινίες τέτοιου είδους
Και όχι δεν ήθελα να δω ζόμπι που λες. Αν το ήθελα, θα είχα ΟΝΤΩΣ δει ταινία με ζόμπι σε κανα dvd.
Ειδα κι εγω to Contagion, το περιμενα πιο φλατ, στην αρχη δεν μ’αρεσε τοσο, μετα εστρωσε. Οχι κατι που δεν ξερουμε φυσικα, αλλα δεν θυμαμαι αλλη ταινια με τετοιο θεμα που να το αναλυει και λιγο παραπανω σε ανθρωπινο επιπεδο.
[SPOILER]Ηταν ωραιο ολο το θεμα με την κοντρα φαρμακοβιομηχανιων και της και καλα ομοιοπαθητικης μεθοδου που συνιστουσε ο Τζουντ Λο, που μας τονιζε οτι φυσικα κι αυτοι δεν το κανουν για την ψυχη της μανας τους…:roll: [/SPOILER]
.jpg)
μαλλον λιγο κουλη η τριλογια