…πολύ καλό πρέπει νά’ναι αυτό…θα το δω στάνταρ:):!:
Αυτή δε παίζει ακόμα στους κινηματογράφους, αλλά αφού λήκαρε κι έκατσα και την είδα τη βάζω εδώ.
Νέα ταινία με Μπέηλ λοιπόν, μόνο που δεν είναι ακριβώς απ’αυτές που μας συνηθίζει, αφού μοιάζει περισσότερο με τη κινέζικη εκδοχή της Διάσωσης του Στρατιώτη Ράιαν. Στις αρχές ο Μπέηλ θυμίζει τον γνωστό κακό και ζωηρό χαρακτήρα που εκμεταλεύται τη κατάσταση, αργότερα όμως αυτό ξεχνιέται και βλέπουμε πως μπαίνει περισσότερο στο ρόλο του ιερέα. Γενικά η ταινία είναι αξιόλογη, ενδιαφέρον σενάριο, πολύ καλά γυρισμένη, με ορισμένες αρκετά δραματικές σκηνές. Δε βρήκα κάτι να μη μου αρέσει, πιστεύω θα μπορούσε να ξεχωρίσει και χωρίς τον Μπέηλ. Αξίζει και να πάτε να τη δείτε.
Είχα μήνες να πάω σινεμά και το πεθύμησα.
Βγαίνουν και όλο παπαροταινίες τελευταία (3d my ass…) και καμία δεν μου έκανε το κλικ. Μπούχτισα όμως και με τις σινεφίλ που έβλεπα σπίτι και αποφάσισα να πάω σινεμά να δω καμια χολυγουντιανή με πιστολίδι και δράση σε multiplex μαζικής κατανάλωσης με ωραίο ήχο, να έρθω στα ίσα μου κι εγώ ο κακομοίρης.
Τί καλύτερο από τον παλιό γνώριμο Tom Cruise και το [B]Mission Impossible #4[/B].
Πολύ απολαυστική, με αδιάκοπη δράση και εμβόλιμο χιούμορ για να σπάει η σοβαρότης. Ό,τι ακριβώς ήθελα να δω.
Αν θέλετε κι εσείς τέτοια φάση, προτιμήστε την. Εγγυημένη διασκέδαση.
Και όπως είπε και ο Lupin πιο πάνω, η σοκολατίνα Paula Patton έκλεβε την παράσταση…
[SPOILER]
[/SPOILER]
.jpg)
δεν μαρεσε και τοσο
στην αρχη ηταν βαρετο
Ειδα το the artist. Εκπληκτικη ταινια. Τη συνιστω. Η καλυτερη που ειδα απο black swan και μετα
[B][SIZE=“4”]Sherlock Holmes 2: A Game of Shadows[/SIZE][/B]
Αν και δε πήγα με μεγάλες προσδοκίες τελικά ήταν πολύ απολαυστική ταινία!Μάλλον μου άρεσε περισσότερο από την πρώτη :country: σκηνικά,εφέ,ηθοποιοί (σαν ηθοποιοί ε!),σενάριο,μουσική…όλα ένα μεγάλο ρισπέκτ.Μπράβο ρε Γκάι,έκανες πάλι το θαύμα σου.
αφου με εξαιρετικους ελιγμους απεφυγα το αποπανω, επεισα το girlfriend και ειδα τον Αρτιστα
εξαιρετικο, φορος τιμης μπλα μπλα μπλα, τα εχουν γραψει πολλοι τα ιδια και καλυτερα…τρομερα καλοφτιαγμενο, παραγωγη πενα και ψυχη πανω απολα…επισης σκηνοθεσια με σεμιναριακη προσοχη στα παντα…α και ο πρωταγωνιστης ειδικα, απιστευτος, τρομερα εκφραστικος, εγραφε τρελα στο πανι-νταξ,ολο το καστ εγραφε απειρα-…αμα τοχει δει κιαλλος, μιλαμε…
παντως απο τις πολυ καλες ταινιες της χρονιας,must see απο καθε σινεφιλ και μη…
Ωραίος ρε Lupin μου θύμησες τι ήθελα να δώ :D:D
Ταινια βαθια ουμανιστικη, νοσταλγικη γυρω απο εναν ηλικιωμενο λουστρο που προσφερει καταφυγιο σε εναν Αφρικανο μεταναστη που καταζητειται.
Η κοινωνια οπως θα πρεπε να ειναι, με ανθρωπια αλληλεγυη και καλοσυνη
Δειτε τη, το αστυ την παρασκευη που πηγα εγω ηταν και στις 2 προβολες γεματο
οντως παρα πολυ καλο. παιγμενο στην εντελεια, με πολυ δυνατες ερμηνειες. ταινια υψηλων προδιαγραφων που αν δεν ηταν τοσο καλοφτιαγμενη ισως και να πατωνε.
ρεσιταλ κινηματογραφικης ποιοτητας στα ματια μου.
[SPOILER][B][SIZE=“2”]ολα τα λεφτα το τρομερο σκυλακι![/SIZE][/B][/SPOILER]
βαριέμαι να γράφω πολλά. με ανέβασε πολύ αυτή η ταινία, μια ομορφιά ήταν. “χόρευα” κλακέτες στο δρόμο μετά την προβολή :p. ο πρωταγωνιστής είχε ΦΟΒΕΡΑ εκφραστικό πρόσωπο!
ψ. δεν είμαι η girlfriend του lupin, την είχα δει πριν καμμιά βδομάδα.
Ο,τι είπες. Το είδα το Σάβατο και το ξαναβλέπω αύριο άμα λάχει.
Αλλά εγώ εκτός από τον Dujardin βάζω κι ένα αστερίσκο στη γυναικάρα Βερονίκη Μπεζό. Σε στιιγμές έσβηνε τα πάντα από το πανί.
Από την δημιουργό του Persepolis , oπότε περιμέναμε τα πάντα… Ένας βιολιστής χάνει το ενδιαφέρον του για τη ζωή , όταν σπάει το βιολί του… Παραμυθένια ατμόσφαιρα , επίκληση στο συναίσθημα , μερικές τζούρες και από animation , μου έβγαλε και κάτι από The Fountain ( ιεροσυλία I know 
)… Aπό κει και πέρα όμως δεν έλειψαν και οι υπεραναλύσεις μέχρι να καταλάβει και ο πιο αδαής ή υπερδραματοποιήσεις κάποιων σκηνών … Σούπερ περιτύλιγμα δηλαδή αλλά μου φάνηκε λίγο κούφια… Λίγο Dimmu Borgir φάση δηλαδή Για όποιον είναι σε τέτοιο mood πάντως την προτείνω…
Τώρα θα πάρω με τη σειρά La Separation , The Artist , και Le Havre που πάω απλά για να αποθεώσω …8)
Μετα και το social network, ειχα πει στον εαυτο μου οτι ταινια του Φιντσερ δεν θα ξαναδω στο σινεμα…οταν βγηκε το αποπανω, εχοντας δει το πολυ καλο σουηδικο του 2009, ειπα οτι δεν θα παω 2 φορες κιολας…
Ας οψεται ομως η παρεα που με λιγο μπιιριμπιρι, λιγο του οτι δεν εχει τιποτα στις αιθουσες του Ηρακλειου, ειπα δε γαμιεται…
Καταρχας, οποιος εχει δει το σουηδικο, ας σταματησει εδω το διαβασμα! ΔΕΝ αγγιζει ουτε στο μισο το ρημεηκ, τιποτα απο το πρωτοτυπο…ιδια ακριβως ιστορια, με λιγο πιο χολυγουντ μεσα-γυμνο,βια-, μετριες ερμηνειες-ειδικα απο τον Κρεγκ δεν το περιμενα-, ισως λιγο πιο εντυπωσιακη σκηνοθεσια αλλα το πιο βασικο (οκ, ενα απο τα δυο πιο βασικα) ειναι ο τοπος…ολη η ιστορια διαδραματιζεται στη Σουηδια, ενω για καποιον λογο ολοι μιλανε αγγλικα…περα απο τη γελοιοτητα του θεαματος ή του να λενε τον πρωταγωνιστη Μαικλ, να μιλαει αγγλικα βρετανικα και να τον αποκαλουν Μικαελ, χανει τα παντα στο feeling της ιστοριας…
Ο ναζισμος, οι αιμομιξιες και ολα τα αρρωστα που ειχε το πρωτοτυπο, περνανε εδω πολυ επιφανειακα…δεν σε αγγιζει τιποτα…εκει που στο πρωτοτυπο η ολη φαση περι ναζι, εφερνε μαζι της μια αισθηση τρομου, σαπιλας, εκνευρισμου, εδω τιποτα, στο ντουκου ολα…
Το μεγαλο εταιρο μειον, για οσους συνεχιζω, εχουν δει το πρωτοτυπο, ηταν η Λισμπεθ, το ολο κλου της ταινιας…ε δεν μπορω να διαβαζω απο δω και κει οτι η τυπισα που επαιζε εδω ‘μπηκε στο πετσι’ και ειναι υποψηφια για τα μισα βραβεια που υπαρχουν…κλαψομουνικο υφος συνεχεια(ΜΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ) και κανα δυο φωνες ηταν η ολη αποδοση της νεας Λισμπεθ…πιο αδιαφορη πεθαινεις…μου ελειψε η Ραπας απο το πρωτοτυπο, που ειχε δωσει στη Λισμπεθ ατσαλινα αρχιδια και απεδωσε τοσο αψογα την πολυπλευρη προσωπικοτητα της…εδω ηταν Pure hollywood, μια ωραια τυπισσα με εκκεντρικο ντυσιμο, 2-3 ατακες και-καλα-γαμαω-αλλα-ειμαι-calm και χαμηλο βλεμμα…ενας απο τους 348 εκκεντρικους χαρακτηρες της μεσης αμερικανικης ταινιας των τελευταιων 10 ετων…αδιαφορη
Για οσους δεν εχουν δει το πρωτοτυπο, ειναι μια μετρια ταινια που θα προσφερει πιθανοτατα ενα 2ωρο ψυχαγωγικο, εχει αρκετες ανωμαλιες-υπερ του δεοντως κατα τη γνωμη μου-, μετριες ερμηνειες, κακο pacing-ειδικα προς το φιναλε βαρεθηκα τοσο πολυ που κοιταζα το ρολοι καθε 2 λεπτα-, εντυπωσιακες σκηνες-οχι ολες- και μια καλογυαλισμενη παραγωγη…
Αυτη σιγουρα ειναι η τελευταια ταινια του Φιντσερ που βλεπω σινεμα και λυπαμε που μπορω να πω πλεον σιγουρα οτι ειναι ο πιο υπερτιμημενος δημιουργος στην αλλη οχθη…σκηνοθετης καλος αλλα Δημιουργος αθλιος…σκηνοθετει οτι του δινουν, δεν εχει κριση καθολου ενω εχει καλουπωσει τοσο πολυ την σκηνοθεσια του, που δεν μπορω να βρω πλεον κοινα σημεια με τον τυπο που εκανε το se7en ή το Fight Club καποτε…Panic room αδιαφορο, Ζοδιακ εμενα μαρεσε αλλα πολυς κοσμος δεν το επιασε(αυτο μονο του αναγνωριζω στα 00ς), Μπεντζαμιν Μπατον ανεκδοτο και Social Network μια τηλεταινια του ΗΒΟ και τωρα ενα οριακα κακο ρημεηκ-και αχρειαστο- μιας πολυ καλης ταινιας του 2009 απο τη σουηδια…επομενο λεει εργο του,το ρημεηκ του 20000 λευγες κατω απο τη θαλασσα της Ντισνεη…ε τι αλλο να πω
εν κατακλειδι, οπως εγραψαν και στο mftm
‘‘ο Fincher πιάνει υλικό pulp σουηδικής νουβέλας από το 2005, αγαπημένο ανάγνωσμα των MILFs και ψωμοτύρι για το HBO, και το σερβίρει μουλιασμένο ώστε να είναι φιλικό προς τις μασέλες, σα διαδικαστικό εγκληματικό δράμα του CBS, κομπλέ με ξεθωριασμένα ζεστά χρωμοφίλτρα στις σκηνές που οφείλεις να αισθάνεσαι νοσταλγικά νέος και αγνός.’’
ΥΓ. σΚατα στους μαλάκες τους αμερικανους με τα ρημεηκ τους…του 2009 ηταν η ταινια ρε παπαρες, μαθετε να διαβαζετε υποτιτλους, ζωα!
Έλα τώρα ρε μαλάκα, αφού το ξέρεις τώρα ότι μια ζωή στο Χόλυγουντ έτσι πάει η ιστορία, όπου κι αν διαδραματίζεται η υπόθεση μιας ταινίας, οι ηθοποιοί θα είναι πάντα λευκοί ανοιχτόπετσοι αγγλο-αμερικάνοι και προφανώς αγγλόφωνοι με αντίστοιχες προφορές, που απλά θα υποδύονται κάτι “περίεργους” τύπους που τους λένε Μίκαελ ή Σεργκέι ή Γιούργκεν ή Όλαφ ή Μανουέλ ή Λουίτζι ή Ζαν Πολ… οκ δε θα σταματήσει ποτέ να είναι γελοίο αλλά τουλάχιστον αυτό το ξέρουμε, το βλέπουμε ότι συμβαίνει εδώ και δεκαετίες. Ποιός ο λόγος να μας πειράζει τώρα;
Όσο γι’ αυτά που λες για την ταινία, χωρίς βέβαια να την έχω δει, ούτε καν το ορίτζιναλ δηλαδή, ως συνήθως εμπιστεύομαι την κρίση σου και εννοείται ότι δε θα τη δω. 
Λέω να δω το ορίτζιναλ όμως, μοιάζει καλή ευκαιρία.
Λοιπόν το κείμενο του Lupin δεν το διαβάζω γιατί θέλω να δω του σουηδικό πρώτα χωρίς να ξέρω πολλά. Αλλά αν έχω καταλάβει καλά πρέπει να είναι ολόκληρη σειρά ταινιών, ας δώσει κάποιος που δεν βαριέται μερικές info για την σουηδική.
Lupin αν το ειδες χθες, που το ειδες? Γιατι εγω χθες βραδυ πηγα να το δω
Δεν εχω δει το πρωτοτυπο, ισως για αυτο μου αρεσε. Και ειναι παραδοξο γιατι παντα ειμαι εξαιρετικα επιφυλακτικος με Αμερικανικα ρημεηκς. Αλλα μου αρεσε ναι, δεν ειπα “Γουαου τι ταινιαρα”, αλλα το σεναριο/η πλοκη με κεντρισαν και με το παραπανω. Καλα, κατι παραδοξα να μιλανε αγγλικα στην Σουηδια τα προσπερναω, συνηθισμενα πραγματα :p. Απο κει και περα, αν θελει κανεις να περασει καλα, θα το προτεινα να το δει, μια χαρα περναει η ωρα, αφηστε που τις τελευταιες 2-3 βδομαδες το 90% των ταινιων στο σινεμα ειναι σουπες (λεγοντας ξανα πως δεν εχω δει το πρωτοτυπο).
Θα δω και το οριτζιναλ παντως!
η αντιδραση του μαρσιαν(Ηρακλειο το ειδα ρε:p) ειναι ηλογικη για καποιον που δεν το εχει δει…καλο για να περνα η ωρα, εχει την ιντριγκα, εχει μυστηριο αλλα το ξεχνας μια βδομαδα μετα…
Μανο, πηγαμε η γνωστη τετραδα του Ηρακλειου και κανενας δεν τρελαθηκε-ακομα και ο Ατσαλινα Αρχιδια το βρηκε μετριο-, οπωτε ναι, πιστευω τα γουστα μας συμβαδιζουν για αλλη μια φορα…
Το παραπανω πειραζει που λες, γιατι επειδη διαδραματιζεται στη Σουηδια και εμπλεκει αιμομιξιες και ναζισμο σε καποια σημεια, οπως και βιασμους ή γενικοτερη ανωμαλια, αυτο δεν στο βγαζει καθολου η τωρινη επιλογη με τους αγγλοσαξωνες ηθοποιους, δλδ καμια αισθηση σαπιλας και υπογειου τρομου, οπως πχ στο σουηδικο, που μονο και μονο η αυθεντικοτητα του αρκει για να σε πεισει…
Δες τη Σουηδικη τριλογια, ειχα δει το πρωτο και μετα τελειωσα και τα αλλα σε 1 μερα, κολλας ασχημα…
Ντεντ, ειναι τριλογια, η λεγομενη '‘ΜΙλενιουμ’ του Λρσον, σουηδου συγγραφεα που πεθανε προσφατα, 2004 και μετα τον θανατο του, κυκλοφορησε η τριλογια που εκανε τεραστια επιτυχια…2009 βγηκαν και τα τρια μερη μαζεμενα, το πρωτο κανονικα σαν ταινια ενω τα αλλα 2, αρχικα προωριζονταν για τηλεταινιες αλλα μετα την τρομακτικη επιτυχια του πρωτου, βγηκαν κανονικα στις αιθουσες…
The Girl with the Dragon Tattoo
The Girl Who Played with Fire
The Girl Who Kicked the Hornets’ Nest
παντως θα ελεγα καποιος να διαβασει τα βιβλια-εγω δεν το εχω κανει αλλα απο βδομαδα θα το χτυπησω-, πρεπει να ειναι απολαυστικα…αλλιως, να δει οπωςδηποτε τις σουηδικες ταινιες…εχουν πολυ καλες ερμηνειες, ψυχη πανω απολα, ωραιο ρυθμο, ειναι σκοτεινες, δεν ειναι χολυγουντ αλλα εχουν χολυγουντιανα δεδομενα παραγωγης, ειναι οτι πρεπει…(και οκ ρε παιδι μ, εχουν πολυ ωραια ιστορια θριλερ και τον χαρακτηρα της Λισμπεθ που ειναι κολαση)
Ναι ρε παιδί μου αλλά πώς να στο πω. Αν σε ένα παράλληλο σύμπαν ένας Δρ. Ζιβάγκο π.χ. είχε γυριστεί στη ρωσική γλώσσα με γηγενείς Ρώσους ηθοποιούς και από Ρώσο σκηνοθέτη και [U]μετά[/U] έβγαινε ως ριμέηκ η γνωστή ταινία του Ντέιβιντ Λιν με Ομάρ Σαρίφς, Τζούλιες Κρίστες κτλ., λογικά θα λέγαμε πάλι ότι η ταινία είναι φέηλ, ότι δεν πιάνει το συναίσθημα του ορίτζιναλ ρώσικου πράγματος, ότι τί μαλακία κάνανε που βάλανε ηθοποιούς να υποδύονται Ρώσους χαρακτήρες στην αγγλική γλώσσα κτλ.
Με άλλα λόγια δεν έχει νόημα. Για μένα έστω. :roll:
πειτε ο,τι θελετε, εγω απο τη γκομενα στο οριτζιναλ με τις τριχες στη μασχαλη (ελεος δηλαδη ρε φιλε) προτιμω τη μαρα με τη σωματαρα