χαχα, σωστός, θα μετρούσε έτσι… αλλά θα έχανε πολύ από το παραμυθένιο κλίμα που προσπάθησε -επιτυχημένα- να φτιάξει ο σκηνοθέτης…
Καλο το τραγουδι και οι στιχοι Lupin.
Ετσι ειναι.Σωστη η παρατηρηση του Worst Enemy
Σήμερα είδα το [B]Argo[/B].
Μεγάλη ταινία, όλοι σινεμά!!
[SPOILER]Δεν είχα καμία επαφή με τα ιστορικά γεγονότα που επρόκειτο να δείξει η ταινία. Το κεντρικό νόημα ήταν η έκδοση 6 Αμερικάνων στην πατρίδα μετά από την κατάληψη του Αμερικάνικου προξενείου στο Ιράν. Κάποιοι αιχμαλωτίστηκαν αλλά 6 διέφυγαν. Βρήκαν καταφύγιο στην οικία του Καναδού πρόξενου για αρκετές ημέρες. Τότε ο Mendez (Ben Affleck) σκέφτηκε ένα σχέδιο που προφανώς “έμπαζε” από παντού αλλά ήταν η καλύτερη ¨κακή¨ λύση που έλεγε και ο δικός μας Walter White. Η συνέχεια…να τη δείτε.
Τρομερά έντονη ταινία, απίστευτη αγωνία. Πραγματικά “έτρωγα” τα ψεύτικα νύχια μου. Τα γεγονότα ήταν αληθινά και αυτό έκανε την ταινία ακόμη πιο δραματική.
Στο τέλος της ταινίας οι περισσότεροι έφυγαν αλλά είχε επιπλέον σκηνές. Έδειχνε τις αληθινές ταυτότητες των διασωθέντων. Όπως και πραγματικές φωτογραφίες από τα γεγονότα που προφανώς ήταν ίδιες στην ταινία.
Δεν λέω παραπάνω. Λέω να το ψάξω ιστορικά. Ωραίες ερμηνείες αλλά ο Affleck με έπεισε να “τον εμπιστευτώ”.[/SPOILER]
Μολις γυρισα από το Argo…γενικα δεν ειμαι φαν του Αφλεκ, αλλα μετα απο τοσες διθυραμβικες κριτικες περιμενα να δω κατι καλο…ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!
- Η ερμηνεια του Αφλεκ ηταν απλα κακη…ξυλινος, αψυχος, αταλαντος.
- Οι ερμηνειες των Κρανστον, Γκουντμαν, Αρκιν ηταν καλες, αλλα τιγκα στις εξυπναδιστικες ατακες.
- Δεν υπηρξε ΟΥΤΕ ΕΝΑ πλανο/σεκανς που να με κανει να πω ‘‘Αυτος ο ανθρωπος εχει σκηνοθετικη ματια και δεν ειναι ακομα ενας κλασικος αμερικανος σκηνοθετης’’. Εξωφρενικο να παιρνει χρυση σφαιρα σκηνοθεσιας ο Αφλεκ και να μενει με αδεια χερια ο Αντερσον με το εκπληκτικο The Master…
4.[SPOILER]Η σκηνη της επανενωσης του Μεντεζ και της γυναικας του στο τελος ηταν για πολλα facepalms, οπως και της καταδιωξης του αεροπλανου[/SPOILER]
Στα θετικα,μονο η πρωτη σκηνη, η μοναδικη στην οποια μπορω να πω πως ενιωσα την ενταση που περιγραφει ο απο πανω!
Δεν έχω δει το Argo αλλά …από πότε βραβεύονται οι ταινίες με καθαρά καλλιτεχνικά κριτήρια; Τζάμπα στενοχωριέσαι, εδώ και πολλά χρόνια δεν γίνεται αυτό, για να μη πω ότι δεν γινόταν και ποτέ ιδιαίτερα. Κωλογλείψιμο μεταξύ ηθοποιών/σκηνοθετών και παραγωγών είναι οι βραβεύσεις (σε γενικές γραμμές πάντα). Σε κάποιες περιπτώσεις όπου υπάρχει κάτι πολύ μεγάλο, μόνο τότε δεν μπορούν να το αρνηθούν (π.χ. Daniel Day Lewis το πήρε στο There Will be Blood γιατί απλά ήταν εξωφρενικά καλός και θα τους πέρνανε με τις ντομάτες).
Με λίγα λόγια, έτσι όπως είναι διαμορφωμένα τα πράγματα χάρηκα απίστευτα που το Master δεν παίρνει τίποτα, και δεν είναι υποψήφιο καν για καλύτερη ταινία στα Oscar. Πολύ απλά ταινίες σαν αυτή δεν αφορούν βραβεύσεις τέτοιου τύπου, είναι ενοχλητικές μάλιστα για τη ζαχαρένια, φρου-φρου, όλα-όμορφα-όλα-γραμμικά φάση τέτοιων βραβείων. Δεν ξέρω αν θυμάσαι πόσος κόσμος που συνέρρεε μαζικά στις αίθουσες το 2006 για να δει τα There Will Be Blood και No Country for Old Men έξυνε το κεφάλι του απορημένος:lol:. Παλαβή χρονιά ενώ σπανίως επαναλαμβάνεται κάτι ανάλογο. Η αίσθησή μου είναι ότι μια στο τόσο κάνουν κανένα τέτοιο για ξεκάρφωμα…π.χ. και πέρυσι με το Artist νομίζω ήταν μια τέτοια ιδιαίτερη χρονιά.
Oπότε Bigelow και στην κορφή κανέλα…
H Bigelow δεν είναι υποψία για οσκαρ σκηνοθεσίας φέτος 
Πάντως για Αφλεκ διαφωνώ ε. Ο τύπος στο Argo έδειξε πως το 'χει άγρια.
Eξαιρετική ταινία το [B]Argo[/B].
Περισσότερο το θεωρώ σκηνοθετικό κατόρθωμα βέβαια: o Aφλεκ που πάντα τον θεωρούσα κακό τουλάχιστον ηθοποιό εδώ μεγαλουργεί. Κάνει σχεδόν τα πάντα τέλεια.
Ο τύπος πέτυχε το δράμα και την ατμόσφαιρα της ταινίας, πείθει.
Στο τέλος τέλος κάποια πράγματα τα βρήκα ανούσια όπως πχ η επανένωση της οικογένειας όπως λέει ο φίλος πάνω. Επίσης όλα αυτά έγιναν για να πάρει η CIA τα εύσημα στο τέλος;
Και άλλα δύο πράγματα που σκεφτόμουν:
-
Οι Αμερικάνοι ψοφούν για happy end. Happy end = υποψηφιότητα για Oscar. Αλήθεια αν ήταν μίζερη και σάπια η ταινία θα είχε αυτή την αναγνώριση;
-
Βλέπεις μια ταινία με τους δευτερεύοντες ηθοποιούς να κάνουν καλές - τυπικές ερμηνείες και μετά τους βλέπεις στην σειρά που πρωταγωνιστούν να είναι αψεγάδιαστοι, να λες δεν υπάρχει καλύτερος. Bryan Cranston γιεα.
Οσο για τα Οσκαρ χεστήκαμε γιατί ο θεσμός είναι εμετικός (πια) και αντιπροσωπεύει το κέρδος και την προβολή αλλά όπως και να χει το [B]Argo[/B] είναι μια σπουδαία κινηματογραφική εμπειρία.
Συμφωνω με ολα οσα ειπες Amazing, εξαλλου ενα προμοταρισμα ταινιων ειναι τα Οσκαρ, τιποτε παραπανω…αλλα δεν γινεται να μην το αναφερω, γιατι στο τελος θα καταντησουμε να δεχομαστε ως αριστουργημα καθε μετριοκαλη(κατα τη γνωμη μου) ταινια του αγαπητου Μπεν και καθε Μπεν:p…απο πλευρας Αμερικης ηταν το χειροτερο -κινηματογραφικα-ετος που εχω ζησει!
Dead δεκτη η διαφωνια σου
Αννα Καρένινα χθες…ας όψεται θηλυκή ύπαρξη που μ’έπρηξε να το δω, αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να πάω σινεμά για ταινία εποχής με Keira Knightley. Ντάξει Keira σε είδα στο Atonement, έφτασε το όποιο ταβάνι του εκεί το πράγμα, όμορφη είσαι, αλλά κούρασες.-
Ενδιαφέρουσα η σκηνοθετική άποψη με την όλη θεατρικότητα, μια χαρά τα χρώματα και τα ρούχα και τα μακιγιάζ, ντεκαπάζ, φραμπουάζ. Δραματουργικό βάθος ελάχιστα άνω του μηδενός…άθλιο πρωταγωνιστικό δίδυμο. Ήθελα να’ξερα τι έπινε αυτός που επέλεξε τον πρωταγωνιστή.
πηγα χτες και ειδα χομπιτ, ηταν οπως επρεπε… δεν φτανει τις προηγουμενες αλλα ηταν μια πολυ καλη ταινια που προκαλουσε ανατριχιλες σε καποιες στιγμες… περιμενε τωρα 1 και 1.5 χρονο αντιστοιχα…:?
…θα περάσει ο καιρός, όπως πέρασε από τότε που ανακοινώθηκε αυτή η τριλογία:):!:
εγω πηγα συτο djago χθες!κατενθουσιασμενος!!αρκετη σε διαρκεια βεβαια,αλλα ολα αυτα που αγαπησα στον ταραντινο βρισκονται εκει.
Django Unchained
Λοιπόν αυτή εδώ είναι η καλύτερη ταινία που έχει κάνει ο Ταραντίνο, η τουλάχιστον έτσι μου μοιάζει εμένα. Καταρχήν είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να μιλάμε για ταινία και όχι για συλλογή με ξεχωριστές σεκάνς, φόρος τιμής. Με μια ιστορία, με αρχή μέση και τέλος. Δεν νομίζω πως υπάρχει άλλη ταινία του Ταραντίνο με αυτά τα χαρακτηριστικά. Για τις ερμηνείες τα έχετε πει ήδη η μια καλύτερη από την άλλη, θα μπορούσαν να είναι όλοι υποψήφιοι στα οσκαρ. Ναι και ο Foxx αφού ο Washigton που είναι στην 5αδα του Α αντρικού για το Flight αποτελεί ανέκδοτο και μια από τις πιο γελοίες υποψηφιότητες στην ιστορία του θεσμού.
Προσωπικά μου άρεσε πολύ και σεναριακά, είχε περισσότερα να πει και να δείξει για την δουλεία στον Νότο από ότι το φλύαρο Lincoln του Spileberg που εκεί όλη η ταινία υποτίθεται για αυτό μιλούσε. Μου άρεσε τρομερά η εναλλαγή μεταξύ δράματος χιούμορ και το πως έπαιζε με τα κινηματογραφικά είδη χωρίς να θυμίζει κολλάζ ως συνήθως. Μου άρεσε το πως επέλεξε να απεικονίσει την βια, από την κακομεταχείριση των σκλάβων που η κάμερα του δεν αναζητούσε το αίμα αλλά αντίθετα τραβιόταν μακριά γρήγορα, ως την καρτουνιστική βια στην τελική μονομαχία με το αίμα να βγαίνει από συντριβάνι. Και ναι το φινάλε ήταν λίγο τραβηγμένο σε διάρκεια αλλά who gives a fuck ούτε καν αυτό δεν μπόρεσε να με χαλάσει.
Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο είμαι σίγουρος πως αυτή εδώ είναι η καλύτερη ταινία του Ταραντίνο. Σίγουρα είναι η δική μου αγαπημένη πλέον, και η πρώτη του που μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Χαίρομαι που επέλεξα να πάω να την δω στον κινηματογράφο αν και είχα το screener.
Πάω τώρα να κατεβάσω και τους Μπασταρδους που όλο λέω θα ξαναδώ και ποτέ δεν κάνω. Είναι και η ταινία που ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν γαμάει η είναι για τον πεο, έχω αλλάξει γνώμη 5-6 φορές και την έχω δει μόνο 1.
Μ’ αυτά που γράφετε γι’ αυτό το Τζάνγκο όλοι σας θα με κάνετε όπου να ναι να κάτσω να δω ταινία του Ταραντίνο για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια!
…βρε λες…;
έντιτ
Άσε που αν τελικά αποδειχθεί όντως μαλακία θα ξέρω και ποιούς να βρίσω!
νταξ, κατεβασε το ε, η χειροτερη του ειναι απλα ειναι Pure fun, μηδενικοι χαρακτηρες-καρικατουρες και σεναριο του ποδαριου διχως ουτε μια αυθεντικη trademark πινελια του… αλλα εθσιτικα διασκεδαστικο, ξαναειδα σημερα ενα μερος του και κατεληξα παλι να το δω μεχρι το τελος…
Να την δεις και δεν σου αρέσει να ξέρεις φταίνε οι… άλλοι
Δεν έχει σχέση με τις υπόλοιπες κατά την γνώμη μου. Οι όποιες σινεφιλ αναφορές του εδώ είναι πιο διακριτικές, το story έχει πιο ομαλή ροή, βασικά έχει ροή για πρώτη φορά σε δική του ταινία. Οι διάλογοι είναι απολαυστικοί, προσωπικά μου άρεσαν τρομερά οι αλαλαγές από το πιο δραματικό στο κωμικό και για πρώτη φορά δεν γίνεται σε κανένα σημείο κουραστικός, η ταινία κυλάει νεράκι, 2,5 ώρες φεύγουν χωρίς να το καταλάβεις.
Βασικά καιρό είχα να ευχαριστηθώ ταινία στον κινηματογράφο εδώ στην πόλη μου τόσο πολύ. Όχι απλά είχε λίγο παραπάνω κόσμο από ότι συνήθως, αλλά μετά από πολύ καιρό αντιδρούσαν κατά την διάρκεια της ταινία, με επιφωνήματα, με γέλια. Γενικά το ζούσαν ρε παιδί μου. Πολύ μου άρεσε αυτό. 
Βασικά σ’αρέσει δεν σ’αρέσει, να βριστείς με τον Lupin, αυτό θέλουμε όλοι:D
[SPOILER](γαμώ την Chelsea’σ):!:[/SPOILER]
Τι λες μωρή γαλή μικρά που θα βριζόμαστε δημοσίως κατά δική σας παραγγελία προς δική σας τέρψη και όλα τα σχετικά. Βριζόμαστε κατ’ ιδίαν και τελειώνει εκεί το θέμα. Ορίστε μας.
[SPOILER]Που να πάρει πάλι τα όπλα ο IRA και να σας κάνει τη βρωμόπολη καλοκαιρινή ρε[/SPOILER]
Είδα χθες [B]Django[/B] και ενθουσιάστηκα. Σούρθηκα στο σινεμά κουρασμένη και με το ζόρι, αλλά όχι μόνο δεν κατάλαβα πότε πέρασε το τρίωρο - έμπαινα άνετα πίσω στην αίθουσα να το ξαναδώ.
Στην αρχή με ξένισε αρκετά αυτό ακριβώς που επισημαίνει ο Λούπιν - καρικατούρες/ φιγούρες, εντελώς επιτηδευμένοι διάλογοι, φανερά ψεύτικα σκηνικά. Τελικά όμως αφήνεσαι στο “παιχνίδι”, και σαν ταινία έχει πολύ περισσότερη ροή και συνοχή από τις προηγούμενές του. Εντυπωσιακές (καρικατουρίστικες, πολύ "φανφαρονικές, πώς να το πω, “θεατρινίστικες”) ερμηνείες.
Σε αυτό το πλαίσιο θεωρώ ότι οι σινεφίλ αναφορές του δεν είναι ακριβώς πιο διακριτικές, είναι όμως εντελώς ενσωματωμένες. Δεν υπάρχουν σκηνές ή χαρακτήρες που να παραπέμπουν κάπου, όλη η ταινία είναι μία αναφορά, μία συγκεκριμένη φιλοσοφία, απλά όχι σε διαφορετικές ταινίες, είναι μία αναφορά στην ίδια την τέχνη του κινηματογράφου μιας συγκεκριμένης εποχής/ τεχνοτροπίας.
Ειδικά το τελευταίο μισάωρο μου θύμισε το ίδιο “ψεύτικο” extravagant τέλος του [B]Drive[/B], το οποίο είχε τις ίδιες αναφορές και το οποίο είχα αγαπήσει για τους ίδιους λόγους, που πάνω κάτω είναι οι λόγοι που αναφέρει ως μειονεκτήματα ο Λούπιν
Επίσης, μου άρεσε η ιστορία καθ’εαυτή. Πως προσπέρασε χιουμοριστικά το θέμα του ρατσισμού και του κοινωνικού διαχωρισμού και πέρασε στο προσωπικό επίπεδο της υποκειμενικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας και τι αντιπροσωπεύουν και πώς εκφράζονται αυτές τελικά.
Είδα τις προάλλες το Django. Δεν το είχα ακουστά καν, δεν είχα δει καν τρέιλερ, και απλά έπρεπε να επιλέξω μια ταινία να πάω να δω. Είδα τους ηθοποιούς, είδα σκηνοθέτη, είδα κατηγορία “Γουέστερν” και λέω κάτι καλό θα είναι.
Τελικά… απλά η καλύτερη ταινία που είδα εδώ και καιρό!