Kι εγώ για Inside Llewyn Davis σήμερα…η πιο αναμενόμενη ταινία για μένα εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είμαι σίγουρος ότι θα τη λατρέψω, με τέτοια θεματολογία, και Κοέν, ε…<3
ειδα Nebraska.παρα πολυ ωραια ταινια κ φοβερος ο παππους
Όντως, πάρα πολύ καλή ταινία το Nebraska και φοβερή ερμηνεία από τον παππού. Αντιστρόφως ανάλογη της ιδιαιτέρως κακής ερμηνείας του γιου του, Will Forte.
Γενικά, δίνει μια ενδιαφέρουσα ματιά στις drinking classes των Η.Π.Α. του προσφατου παρελθόντος και στο χάσμα των γενεών, ενώ έχει ένα τέλος …[SPOILER] πραγματικά πολύ όμορφο[/SPOILER].
Αξίζει να την δείτε.
πρεμιερα χθες στο φαργκανη
σκορπιζει με ευκολια κατι συγχρονες “επικες” υπερπαραγωγες τυπου χομπιτ, (νεο) κοναν κλπ.
Αγνο Ατσαλι \m/
Ήμουν και εγώ χτες στην πρεμιέρα, δυνατή η ταινία κανένας δεν έφυγε παραπονεμένος από την παρέα μας.
Τέτοιες προσπάθειες πρέπει να στηρίζονται
εχει πάει κανείς να δει το νέο RoboCop να μας πει τίποτα??
[B]edit[/B]. λάθος. αυτήν την πέμπτη είναι. οκ. όποιος δει, ας πει
είδα το 12 χρόνια σκλάβος. άμα πάρει όσκαρ, θα κλάψω…
καλό, αλλά και τι έγινε…
η λιγότερο δικιά του ταινία(μακκουιν), που δεν κορυφώνει πουθενά, δεν εχει καμία έκπληξη πουθενά, και οι πολλές γνωστές φάτσες είναι για τα εισιτήρια και δεν προσφέρουν σχεδόν τίποτα.
μια δυο σκηνές μετράνε, αλλά και αυτές κλισεδιαζουν επικίνδυνα.
καλός ο φασμπέντερ φυσικά. ο τζιαμάτι παίζει να έπαιξε τον πιο μικρο ρόλο στην καριέρα του, και ήθελα πολύ περισσότερο πολ ντανο. τον ρόλο του μπραντ πιτ τον έπαιζα και εγω με άνεση.
άντε μπραβο. εσείς που γκρινιάζατε πριν, πάρτε αυτήν την ταινία τώρα…
Συμφωνώ για το 12 χρόνια σκλάβος. Ωραία ταινία αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Σε κάποια σημεία μπορώ να πω ότι ήταν και λίγο κουραστική. Αλλά αυτό που λέει ο κρίμσον, πολλά ονόματα για τα εισιτήρια αλλά δεν προσφέρουν και τίποτα.
Εξαιρετική ταινία το [B]Nebraska[/B], η γλυκόπικρη ματιά του για την τρίτη ηλικία με μπόλικα στοιχεία χιούμορ, το απλό και καλογραμμένο σενάριο και το καταπληκτικό ηλικιωμένο ζεύγος την καθιστούν άνετα από τις ταινίες της χρονιάς.
[B]August Osage County[/B]
Οικογενειακό δράμα είχε σήμερα το μενού. Με αφορμή τον θάνατο του πατερ φαμίλια τα μέλη της οικογένειας μαζεύονται ξανά για την κηδεία. Ε δεν θέλει και πολύ για να βγουν στην επιφάνεια παλιές κόντρες, καλά κρυμμένα μυστικά και γενικά όλη αυτή η οικογενειακή “αγάπη” που βγαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις. Δεν ήταν κακή βασικά αλλά ώρες ώρες ήταν λες και γινόταν διαγωνισμός για το ποιος από όλους τους χαρακτήρες ήταν ο πιο προβληματικός. Ούτε το μελό αποφεύγει σε αρκετά σημεία ενώ όταν προσπαθεί να χαλαρώσει από την μαυρίλα απλά σε κάνει να κοιτάς το ρολόι σου συχνότερα. Έχει όμως ερμηνείες και μάλιστα πολύ δυνατές ερμηνείες τόσο από την Μεριλ Στριπ (ω τη έκπληξη ε; ) όσο και από την Τζουλια Ρομπερτς που ίσως εδώ να δίνει και την καλύτερη ερμηνεία της ever. Αξίζει μόνο και μόνο για την παρουσία αυτών των 2. Κατά τα άλλα μάλλον θα ξεχαστεί γρήγορα και εύκολα.
Το είδα χτες και με ξετίναξε. Τα μηνύματα δεν είναι κρυμμένα αλλά ξεκάθαρα. Αγαπημένη πλέον ταινία του μετά το ντεντ μαν.
…ω ρε γαμώτο…μακάρι να προλάβω να την δω, πριν κατέβει:):!:
[B]American Hustle[/B]
Χαμός!!
Δεν ξέρω πως ακριβώς να την περιγράψω αυτή την ταινία βασικά πέρα από το χαμός. Είναι σαν 2 ταινίες σε μια βασικά. Κάπου μεταξύ του Ocean’s 11 και του Scorese. Γενικά μου άρεσε αλλά θα ήταν ίσως πιο αποτελεσματική αν αποφάσισε να επικεντρωθεί κάπου συγκεκριμένα. Όπως για παράδειγμα στον χαρακτήρα του Bradley Cooper όπου στην μετα-γουοτεργκειτ Αμερική που διψούσε για πολιτικά σκάνδαλα δημιουργεί και κυνηγάει το δικό του american dream. Από εκεί και πέρα έχουμε μια con-artist υπόθεση και κινηματογραφείται ως ένα ατελείωτο party των '70ς λίγο έρωτας, λίγο περιπέτεια και αρκετή γκλαμουριά. Τρομερές όλες οι ερμηνείες πάντως ο ένας καλύτερος από τον άλλον.
[SPOILER]Ειδικά ο DeNiro σε έναν μικρό ρόλο εκτελεστή της μαφίας είναι όλα τα λεφτά και σε κάνει να απορείς που δεν κάνει άλλο τέτοιους ρόλους[/SPOILER]
Γενικά θετικό το τελικό πρόσημο αλλά δεν ξέρω αν θα την ξαναέβλεπα.
Λεω να παω να δω το vampire academy σημερα.Το εχει δει κανεις να μου πει εντυπωσεις;;;
Ευτυχώς και φέτος ο κινηματογράφος της πόλης κάνει τις δικές του “νύχτες πρεμιέρας”, ας το πούμε έτσι παρότι καμιά δεν είναι πρεμιέρα, και μας φέρνει κάτι διαφορετικό.
[B]The Broken Circle Breakdown[/B]
Βελγική ταινία και αν θυμάμαι καλά πρώτη φορά βλέπω ταινία από αυτή την χώρα.
Πρώτη εντύπωση λοιπόν κάτι παραπάνω από απλώς θετική. Η ταινία ακολουθεί ένα ζευγάρι από την στιγμή της πρώτης τους συνάντησης. Δεν ακολουθεί όμως μια γραμμική αφήγηση αλλά πηγαινοέρχεται στο παρόν και το μέλλον κάνοντας την ταινία κάτι σαν κολλάζ από στιγμές ζωής. Και μπορεί στην αρχή να μοιάζει κάπως αποπροσανατολισμένη αλλά πολύ σύντομα όλο αυτό το πήγαινε-ελα στον χρόνο θα αρχίσει να λειτουργεί υπέρ της. Το ωραίο είναι πως ακόμα και όταν πιάνει μεγάλα θέματα πίστης και ηθικής δεν γίνεται σαν ένα κακό κήρυγμα, ακόμα και όταν συνοδεύεται από στιγμές έκρηξης. Οι πιο δραματικές σκηνές που θέλουν την μικρή τους κόρη να παλεύει με τον καρκίνο δεν πέφτουν στις ευκολίες ενός συναισθηματικού εκβιασμού αποφεύγοντας ταυτόχρονα και τον ρεαλισμό της κλειδαρότρυπας ενός the past. Οι ερμηνείες είναι απλά απίστευτες και ειδικά η πρωταγωνίστρια Veerle Baetens σβήνει από το χαρτί και τις 5 υποψήφιες στα φετινά οσκαρ με ευκολία. Τεράστια ερμηνεία.
…και στηνν συνέχεια του προσωπικού αφιαιρώματος στον υπέροχο Νίκο Νικολαίδη, απόψε είχε σειρά το http://www.imdb.com/title/tt0085599
…μια ταινία για μια παρέα, που ο καθένας μας θά’θελε νά’ναι μέρος, αλλά κανένας μας δεν θα άντεχε το επικό τέλος τους
:):!:
[B]Robocop[/B]
Όχι τόσο κακό όσο το περίμενα αλλά ούτε και κάτι που θα μείνει. Η μεταφορά του Robocop στο μέλλον έχει κάποιες ενδιαφέρουσες σεναριακές ιδέες και κάποιες ευπρόσδεκτες διαφοροποιήσεις από την πρωτότυπη ταινία σχετικά με τον ίδιο τον Robocop, που δεν περιορίζονται στο χρώμα του. Αλλά όλα αυτά εξαντλούνται στην πρώτη ώρα της ταινίας. Από εκεί και μετά έχουμε braindead action με την κάμερα να τρέχει σαν τρελή και σε συνδυασμό με το μοντάζ το αποτέλεσμα στις περισσότερες σκηνές είναι να μην καταλαβαίνεις ποιος πυροβολάει ποιον. Το σενάριο στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας απλά υπάρχει για να δικαιολογεί την πλοκή όσο γίνεται, ενώ κάποιοι χαρακτήρες δεν λειτουργούν τόσο καλά (όπως αυτός του S. Jackson) αν και ξεκινάνε με ενδιαφέρον. Ούτε κρύο ούτε ζέστη.
The Monuments Men
- Ο Clooney με μουστάκι και στρατιωτικό πηλίκιο είναι ΙΔΙΟΣ ο Sean Connery στο “Untouchables”
- Όλο το ζουμί της ταινίας είναι οι παππούληδες εκτιμητές-ιστορικοί έργων τέχνης ειδικά αυτός που υποδύεται ο Bob Balaban.
- Ευχάριστη ταινιούλα αν και δεν ήταν αυτή που ήθελα να δω απόψε ένεκα όμως η έλλειψη ανδρικής πλειοψηφείας στην παρέα που θα μας έβαζε σε αίθουσα που παιζόταν το από πάνω. Τουλάχιστον είχε ωραίες ατάκες και σωστή ροή σε σημείο που δεν πήρα χαμπάρι πότε πέρασε το δίωρο και αν και σε σημεία δεν πολυπρόσεχα το πανί, δεν είχα πρόβλημα να καταλάβω τα τεκταινόμενα. Η ιστορία καθαυτή είναι ενδιαφέρουσα αν και η αμερικανική φιλανθρωπία και συμπόνοια υποβόσκει εντόνως παντού (“the US Army wants to help you get your pieces of art back” δηλαδή έλεος) και σίγουρα ο σκηνοθέτης θα μπορούσε να δώσει λίγο περισσότερο σασπένς στην ιστορία μια και φαινόταν πως η ειδική ομάδα εκτελούσε όλες τις αποστολές της με την ευκολία που εμείς πάμε για τσιγάρα στο περίπτερο (εκτός κι αν ήταν όντως έτσι). Σε γενικές γραμμές για μία φορά και “Σαββατόβραδο στο σινεμά” καλή ήταν. Πολύ δύσκολα θα την ξαναδώ.
ΥΓ Σκατά υποτίτλοι. Ευτυχώς τα αγγλικά μου πλέον είναι αρκετά καλά για να μην τους χρειάζομαι εκτός από ειδικές περιπτώσεις (περίεργη προφορά-σκατά ήχος-ειδικές ορολογίες-ιδιωματισμοί).
Αυτό που συμβαίνει με τους υπότιτλους τα τελευταία χρόνια είναι απίστευτο. Τρομερά κακές μεταφράσεις και ειλικρινά πιστεύω πως όποιος βασίζεται αποκλειστικά σε αυτούς χάνει μέρος της ταινίας, αν δεν ήξερα αρκετά καλά αγγλικά δεν νομίζω να το ευχαριστιόμουν το ίδιο. Με κάνει να ανησυχώ βασικά για τους υπότιτλους που υπάρχουν στις μη αγγλόφωνες ταινίες που βλέπω. Περισσότερες πιθανότητες έχεις να βρεις καλούς υπότιτλους σε κατεβασμένο αρχείο παρά σε κινηματογραφική αίθουσα.
2 ταινίες σε 3 μέρες… not bad.
La Venus A La Fourrure
Στα θεατρικά το έχει ρίξει ο Polanski. Ωραία ταινία αλλά θα μπορούσε να την έχει σκηνοθετήσει οποιοσδήποτε, δεν υπάρχει η υπογραφή ενός δημιουργού όπως ο Polanski. Όλη η ταινία παίζει πάνω σε μια θεατρική σκηνή με έναν σκηνοθέτη και μια ηθοποιό που ήρθε αργοπορημένη για μια οντισιόν. Ωραίοι διάλογοι, ωραίες και οι ερμηνείες, ωραίο και το παιχνίδι εξουσίας μεταξύ των 2 φύλων αλλά χάνει στο κινηματογραφικό πανί.
επίσης είδα και…
Μonuments Μen
Από τις πλέον αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς για μένα. Με είχαν ξενερώσει λίγο οι κακές κριτικές αλλά ήλπιζα σε κάτι διασκεδαστικό. Δυστυχώς αυτή είναι η πρώτη μεγάλη απογοήτευση της χρονιάς. Ούτε κωμωδία, ούτε καθαρό δράμα, προσπαθεί να γίνει και τα 2 αλλά δεν έχει ούτε το συναισθηματικό βάρος για να συγκινήσει ούτε τις ατάκες στο σενάριο για να σε κάνει να γελάσεις. Άχαροι οι ρόλοι των περισσοτέρων ηθοποιών, ειδικά ο Bill Murray είναι σαν να μην παίζει καν. Ούτε που τον θυμάσαι μετά το τέλος. Εντυπωσιακά αδιάφορη ταινία.