Προβοκάτορα…
Πάντως είναι τραγικό να “πλακώνεται” κάποιος για μια ταινία… οκ για ιδεολογικά θέματα φαίνεται πιο λογικό (που δεν είναι δηλαδή, αλλά τεσπα), όμως για ταινία;
Όσο δεν σβήνονται τα τελευταία ποστ μάλλον θα συνεχίζουμε την κουβέντα όπως κατάλαβα. Οκ λοιπόν.
Το θέμα δεν είναι αν διαφωνεί η συμφωνεί κάποιος με την δική μου άποψη σε μια ταινία. Σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να έχω πλακωθεί με όσους γράφουν εδώ μέσα. Ο συγκεκριμένος συνεχώς βγάζει μια τρελή ειρωνεία στα ποστ του και ειδικά στα κινηματογραφικά, δεν είναι η πρώτη φορά. Την φάγαμε μια, την φάγαμε δύο δεν θα πάει τρένο η υπόθεση. Στην ειρωνεία με ειρωνεία θα απαντάω, στις τρελίστες τύπου “πάρε τον πούλο” που μου γράφει με μαλακίτσες θα απαντάω.
Ναι αλλα γενικα, κανεις απο τους υπολοιπους δε νοιαζεται, οποτε πιαστε τα πμ ξερωγω.
no offence και τετοια.
Α μην ανησυχείς, ξεκίνησαν να μου έρχονται από χθες :lol:
Πηγα κ ειδα το δικαστη χθες.Συμπαθητικη ταινια με τους 2 σε πολυ καλη ερμηνεια
Εξαιρετικός Bill Murray. Ο ρόλος του καταφέρνει να σε “κρατήσει” κρατώντας μια μαγική ισορροπία μεταξύ γέλιου και συγκίνησης. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί απλά υποσκιάζονται από το μεγαλείο του! Ο δεύτερος καλύτερος στη σειρά ο μικρός Jaeden Lieberher.
plus Ωραίο σενάριο και μουσική! Απλά είναι περισσότερο drama παρά comedy για μένα. Συστήνεται
Nightcrawler.
πολυ δυνατο. Εκπληκτικος Gylenhaal, οσκαρικη ερμηνεια θαλεγε κανεις
Το περιμένω πως και πως, Ελλάδα το imdb λέει ότι έρχεται Ιανουάριο 
dafaq? μαλακια
το ιδιο εχουμε παθει ολη με το Βirdman που αλλου εχει βγει αρχες σεπτεμβρη να πουμε…
interstellar… λίγα λόγια μόνο… ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ Γ@ΜΗΜΕΝΟ ΛΟΓΟ! the end~ P.s.: ειδικά όσοι είστε νερντουλες με αστροφυσικές, αστρονομίες κλπ σαν εμένα…
όπως και τα Theory of everything, American Sniper, Unbroken, Inherent Vice, Foxcatcher… σχεδόν όλες οι μεγάλες ταινίες του '14 στα μέρη μας θα έρθουν Ιανουάριο και Φεβρουάριο. To γάμησαν φέτος.
Ευτυχώς αυτό ήρθε νωρίς:
Κι ενώ οι περισσότεροι πλέον ασχολούνται με το Interstellar, ο βρετανικός κινηματογράφος δίνει ένα από τα πιο αριστοτεχνικά γυρισμένα θρίλερ επιβίωσης (εδώ ντυμένο με ιστορικό/στρατιωτικό μανδύα την εποχή των μεγάλων αναταραχών του Μπέλφαστ) που έχουμε δει ποτέ.
Τρομερός χειρισμός της κάμερας (η σκηνή μετά την έκρηξη προκαλεί κανονικότατα ζαλάδες), πειστικές ερμηνείες, υποβλητικό σκοτάδι και κατάλληλο σάουντρακ.
Όσον αφορά στο πολιτικό κομμάτι, η ταινία δεν παίρνει καμία θέση στο δίπολο IRA-Βρετανόφιλοι, απόλυτα φυσιολογικά καθώς σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτός ο σκοπός της. Όσοι θεωρούν πάντως ότι κάτι τέτοιο τους “χαλάει” ίσως να είναι καλύτερα να μην την δουν.
Συμφωνώ με ChrisP εν γένει για την ταινία… Η κάμερα νομίζω γενικά με τις διαδρομές που ακολουθεί αποδίδει την ένταση που πρέπει να νιώθει κάποιος όταν συμμετέχει στις αναταραχές… Μπορείς να πεις ότι είναι και μέρος αυτών…
Ως προς το δίπολο, το γεγονός ότι μια ταινία δεν απαντά σε σχηματοποιημένα δίπολα, δεν σημαίνει ότι αυτό από μόνο του δεν αποτελεί θέση…Γενικά είναι μια ταινία που δεν στρογγυλεύει γωνίες, είναι όσο αιχμηρή οφείλει να είναι… Μπορεί αυτό να μην θρέφει , την προϋπάρχουσα “επαναστατική” κλίση κάποιου θεατή , αλλά αυτό είναι πρόβλημα του εκάστοτε…
Κατά τ’ άλλα εγώ είδα και το [B]Deux Jours, One Nuit[/B] των Βέλγων αδελφών [B]Dardenne[/B] (Le Gamin au Velo, L’ Enfant, Rosetta κλπ)…Η πρωταγωνίστρια (M.Cotillard) βγαίνει εκτός αγοράς εργασίας , μετά από μια κρίση κατάθλιψης, και προσπαθεί να πείσει τους συναδέλφους της να αρνηθούν το bonus τους , για να παραμείνει στη θέση της. Το δίλημμα της απόλυσης μετακυλίεται απ’ την εργοδοσία στους εργαζόμενους, και ο καθένας από αυτούς απαντάει με το δικό του τρόπο. Η ψυχολογία μεταβάλλεται ανάλογα με την περίσταση, και η ίδια η ζωή κρίνεται απ’ το bonus ενός εργαζομένου… Ζωή στο όριο… Πολύ πειστική Cotillard, που απεκδύεται πλήρως τις προσωπικές της ευκολίες/τρόπους έκφρασης και γίνεται ένα με τον ρόλο.
Επίσης βγήκε και το [B]A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence[/B] του R.Andersson για όποιον δεν το πήρε χαμπάρι.
Εξαίρετη περιγραφή για την ταινία «Δυο μέρες, μία νύχτα». Για όποιον βαριέται να τρέχει στα σινεμά ;p -ή δε μπορεί, όπως εγώ- υπάρχει και στο ίντερνετ αλλά όχι σε καλή ποιότητα.
[B]The Hunger Games: Mockingjay Part 1[/B]
Έκπληξη η ταινία. Πάρα πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες. Ελάχιστη δράση (και την μεγαλύτερη σκηνή δράσης να μένει εκτός κάμερας παρακαλώ) με το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας να διαδραματίζεται σε υπόγεια καταφύγια. Ψυχολογικό πολεμικό θρίλερ ουσιαστικά, θυμίζει πολύ ταινία β’ παγκοσμίου πολέμου. Ελάχιστα πράγματα θυμίζουν μπλοκμπαστερ παραγωγή. Γενικά πολύ μουντίλα.
Η βασική θεματική ωστόσο δεν αλλάζει για μια ακόμα φορά παρά την τεράστια αλλαγή στο ύφος. Οι δύο κύριοι πρωταγωνιστές, Κάτνις και Πιτα (μα είναι τώρα όνομα αυτό; τέσπα) βρίσκονται μπλεγμένοι σε καταστάσεις πολύ μεγαλύτερες από τους ίδιους. Και οι 2 χρησιμοποιούνται ως πρωταγωνιστές σε κλιπ προπαγάνδας. Ο Πιτα από την Καπιτολ για να αποθαρρύνει τους επαναστάτες και η Κατνις από τους επαναστάτες για να ενθαρρύνει όλες τις περιοχές να ενωθούν ενάντια στη πρώτη. Όλη η πλοκή είναι μια τεράστια προετοιμασία για τον πόλεμο που θα έρθει στο τελευταίο μέρος.
Το… αρνητικά. Οι περισσότεροι χαρακτήρες των 2 προηγούμενων ταινιών που θα περίμενες να εξελιχθούν ακόμα περισσότερο (κάτι που χρειαζόταν η σειρά γενικά) εδώ περιορίζονται σε κομπάρσους ενώ η ταινία συνεχώς συστήνει νέους. Αποτέλεσμα οι πιο μικρές και συγκινητικές στιγμές τους να μην πείθουν απόλυτα. Η έλλειψη δράσης και οι σχετικά αργοί ρυθμοί ίσως να αποθαρρύνουν αρκετούς (προσωπικά δεν με χάλασε βέβαια). Όπως και η προηγούμενη ταινία έτσι και αυτή κόβεται λίγο απότομα και σε αφήνει να περιμένεις για την 4η και τελευταία.
Jennifer Lawrence για μια ακόμα φορά εκπληκτική.
Οι… όχι και τόσο ενθουσιώδεις κριτικές που έχει πάρει η ταινία μου κάνουν λίγο εντύπωση.
παίζει κανένα σωστό τορρεντολινκ για το ιστορίες για αγρίους?
Το κινηματογραφικό μου πρόγραμμα αυτές τις μέρες δεν είχε μόνο Hobbit.
[B]Foxcatcher[/B]
Από τον σκηνοθέτη του Capote. Ψυχολογικό θρίλερ στην ουσία. Με πολύ αργούς ρυθμούς εξετάζει τις σχέσεις 3 αντρών στην προσπάθεια τους να κατακτήσουν την κορυφή στην πάλη (το χρυσό στους Ολυμπιακούς βασικά).
Από τις ταινίες που δεν συμβαίνει τίποτα, ο Miller (σκηνοθέτης) δημιουργεί εντάσεις με βλέμματα και μικρές κινήσεις. Δεν επικεντρώνεται στα ξεσπάσματα των πρωταγωνιστών του αλλά στις μικρές στιγμές τους. Από ένα σημείο και μετά έχεις συνεχώς αυτή την αίσθηση ότι θα χιμήξει ο ένας στον άλλον για να τον κατασπαράξει. Μεγάλες ερμηνείες από Ruffalo, Carrell αλλά η μεγάλη έκπληξη για μένα ήταν ο Tatum που δεν του το 'χα και τόσο.
Βασίζεται σε αληθινή ιστορία αν και αυτό δεν έχει και τόση σημασία στην τελική. Το σενάριο δεν ακολουθεί τόσο τα γεγονότα όσο τις αντιδράσεις των χαρακτήρων σε αυτά.
Δεν κατάλαβα αν το θεωρείς καλή ταινία ή όχι και αν την προτείνεις ή όχι απ’ το παραπάνω ποστ.
Εξαιρετική ταινία είναι προτείνεται 100% σε όποιον βρήκε κάτι ενδιαφέρον στην περιγραφή που έκανα.
double feature σήμερα με 3η προβολή Hobbit και…
Dumb and Dumber To
Τι πήγαν και θυμήθηκαν 20 χρόνια μετά ε; Οκ την ταινία την είδα μόνο για τις αναμνήσεις. Η πρώτη ήταν η πιο αστεία ταινία που είχα δει τότε. Αυτή δεν είναι σε καμιά περίπτωση η πιο αστεία ταινία που έχω δει σήμερα αλλά ομολογώ τις είχες τις στιγμές της. Jim Carey και Jeff Daniels ήταν γαμάτοι. Σαν να μην πέρασε μια μέρα για αυτούς τους 2. Για τους Φαρελι πάλι πέρασαν σίγουρα 20 χρόνια. Δεν ήταν ποτέ τόσο αστείοι και όπως και να το κάνουμε τα gags τους δεν ήταν ποτέ διαχρονικά. Lloyd και Harry συνεχίζουν να είναι ξεκαρδιστικοί ακόμα και όταν απλά επαναλαμβάνουν τα ίδια αστεία. Όλα τα υπόλοιπα εδώ μέσα είναι για πέταμα.
Όποιος είδε την πρώτη σινεμά όταν είχε βγει θα βρει μερικές στιγμές εδώ μέσα που θα του θυμίσουν τους λόγους που αγάπησε αυτό το δίδυμο. Για τους υπόλοιπους δεν ξέρω. Από την πλευρά μου πάντως δεν το μετάνιωσα που πήγα να την δω.