Δεν έχω δει το Pan, αλλά δεν υπάρχει ούτε μία στο δισεκατομμύριο να είναι ελαφρώς κατώτερο από το ανεπανάληπτο Hook.-
Δεν ξέρω ποιοι το έθαψαν τότε, εγώ θυμάμαι να το αποθεώνουν όλοι οι γνωστοί και φίλοι.
Από το Δ1 μέχρι και το Στ2 δηλαδή.
Ισχυει οτι εφαγε θαψιμο και ισχυει πως δεν κανει 100% hold-up αν το ξαναδειτε χωρις τα nostalgia goggles σας. Ιδιως ο καθυστερημενος ο γιος.
μονο ρουφιο.
Ναι, αλλά τα δάκρυα και η ανατριχίλα στη σκηνή που ακούγεται αυτό δε θέλουν κανένα νοστάλτζια γκόγκλ.
Φλάουτο που στοιχειώνει συνειδήσεις. Word.
Εγώ πάντως την ταινία δεν την είχα δει σινεμά αλλά αρκετά αργότερα και δεν ήταν love at first sight με τίποτα. Άρα δεν παίζει και τόσο nostalgia factor σε μένα.
Το καινούργιο Pan πάνω κάτω έχει την ίδια αντιμετώπιση από τους κριτικούς που είχε το Hook όταν βγήκε.
Δίνω στον Λάνθιμο το κρέντιτ ότι αυτή τη φορά ανέβηκε ένα σκαλί και ο ΦΛΟΜΠστερ του στέκεται στα όρια του ανεκτού (παρά τα απανωτά φέησπαλμ σε επιμέρους σκηνές). Πιθανότατα επειδή χρησιμοποίησε κανονικούς ηθοποιούς, η πρότερη εμπειρία τους υπερνίκησε τη αποψάρα της “μηχανικής ερμηνείας” με την οποία τόσο αγαπάει να μας φλομώνει στις ταινίες του ο συμπαθής σκηνοθέτης.
Σε γενικές γραμμές, όπως και στον Κυνόδοντα, πιάνει ένα τετριμμένο θέμα και προσπαθεί να το πρσεγγίσει με δεκάδες παιδικούς συμβολισμούς. Εμένα αυτό που μου άφησε κυρίως η ταινία είναι μια μεγάλη όρεξη για αστακομακαρονάδα.
Aστακό θα πάω και γώ μέσα στη βδομάδα, για να δούμε…
είδα Crimson Peak και απογοητεύτηκα, δεδομένου ότι ο ίδιος σκηνοθέτης έχει δώσει Devil’s Backbone και Pan’s Labyrinth + παραγωγή στο Ορφανοτροφείο, ακα ας πούμε έμπειρος σε ταινίες με φαντάσματα και ένοχο παρελθόν-γοτθικό τρόμο… αν βγάλεις έξω σκηνικά, κουστούμια και ερμηνείες (που ήταν όλες απολαυστικές), η ταινία ήταν άψυχη, τέρμα στα κλισέ και άνευρη, σα να ήθελε να είναι Πόε ή κάτι από τη Ρεμπέκα του Χίτσκοκ αλλά ούτε καν… κρίμα για τον Ντελ Τόρο, ίσως μια επιστροφή στα πάτρια εδάφη να τον συνέφερε λίγο… αν είναι να ακολουθήσει τέτοια καριέρα από δω και μετά πάντως, κάνε ένα Hellboy 3 και άστα φιλοσοφικά 
επίσης με μια μέρα διαφορά είδα Pan -god bless προσκλήσεις από αθηνόραμα-, στο οποίο λυπάμαι, 2η φορά φέτος έφυγα λίγο μετά το διάλλειμα από αίθουσα, η ταινία συναγωνίζεται το F4 σαν την χειρότερη της χρονιάς… 2ο κρίμα για ελπιδοφόρο σκηνοθέτη, αφου μετά το καλό μπούστ με περιφάνεια και προκατάλειψη + attonement +αντε και το Hannah, η μια ταινια του Ραιτ ειναι χειροτερη απο την προηγουμενη με αποκορυφωμα αυτο το…πραγμα.
Τρίτη ταινία το black masses που ήταν έντιμο αλλά τίποτα παραπάνω από μια ταινία που θα πας σινεμά, θα περάσεις καλά δε θα θυμάσαι μετά από 2 μέρες τί είδες, ευχάριστο και ανώδυνο… καλές ερμηνείες, ο Ντεπ οκ, δε κατάλαβα τον ντόρο, απλά παίζει καλά και επαγγελματικά, καλή σκηνοθεσία-στο στυλ του Σκορσεζε (αλλα οκ, ουτε καν), ωραια τεχνικη δουλεια που σε βαζει στην εποχή με τη μια, γενικά μια πολύ επαγγελματική τανία…
Οπότε περιμένω κάτι παραπάνω από Αστακό αλλιώς η τελευταία βδομάδα κινηματογραφικά θα έχει πάει τελείως άπατη
Αν και εγώ δεν έχω δει τίποτα αυτές τις ημέρες θα σας έλεγα να περιμένετε μέχρι την Πέμπτη να δείτε το 45 Years. Μιλάμε για Τ-Α-Ι-Ν-Ι-Α.
Spectre: Το χειρότερο με τον Craig. Θυμίζει “παλιές καλές εποχές” Brosnan. Μηδενικό σενάριο, καμία έκπληξη, καμία μαυρίλα, όπως σε Skyfall & Casino Royale, και πολλά cheesy σημεία. Απογοήτευση 
εγω το skyfall, ενω σκηνοθετικα ειναι αλλου, σεναριακα κ κυριως σαν κεντρικο στορυ το βρηκα, μετα απο καιρο, λιγο απογοητευτικο… το καινουριο αν ειναι λιγο πιο γιουχου κ με καπως πιο ενδιαφερον κ λιγοτερο generic στορυ, με αυτη την τρομερη σκηνοθεσια του μεντεζ, εμενα δε με χαλαει… ειναι κατι τετοιο;
επισης ο μπροσναν εχει παιξει στο καλυτερο μποντ μετα το καζινο ακα γκολντεναη ε οποτε κ παλι αν ειναι κοντα σε αυτο, ολα μπομπα
Αυριο βγαινει το forget me not του Φαγκρα (Πες στη μορφινη ακομα την ψαχνω) με μουσικη Καπρανου. (που θυμιζει βεβαια αρκετα το σαουντρακ του neil young στο Dead man)
Ειδα το τρειλερ πριν λιγο καιρο και εμεινα μαλακας, φαινεται να χει απιστευτη φωτογραφια και γενικα επειδη ειμαι λιγο κολλημενος με αλασκα, θαλασσα, χιονια κλπ την περιμενω πως και πως
τοδα και γω το spectre, γενικα βαρεθηκα, αλλα εχω βαρεθει σε ΟΛΕΣ τις ταινιες τζεμη μποντ με εξαιρεση το Golden Eye επειδη N64 nostalgia.
η εναρκτηρια σκηνη πολυ μαρεσε, οπως και ο Q και ο νεος Μ.
γενικα λιγο οτι ναναι το σεναριο, αλλα τι να περιμενεις απο σκρηνπλεη 5 ατομων να πουμε. Ενηγουεη, δεν ειναι κακια ταινια, ουτε μετανιωσα το χρονο μου, αλλα μεπιασα να κοιταω το ρολοι μου μια δυο φορες.
[SPOILER]επισης πολυ ωραια φαση που εδεσαν λιγο καπως τις προηγουμενες ταινιες μποντ του κραιγκ.
[/SPOILER]
Για τον Waltz βαρεθηκα να λεω οτι ειναι ηθοποιος του ενος ρολου. Δε με εντυπωσιαζει καθολου πλεον και ήταν σα βρεγμενη καλτσα σαυτη τη ταινια, meh. O πωςτονλενε ο ισπανος με ειχε συγκλονισει στο skyfall (που και κει βαρεθηκα, αλλα οχι τοσο)
ΒΕΒΑΙΑ, η lea seydoux ειναι μια οπτασια και γαμωτοχριστοσου πατατανθρωπε ντανιελ κραιγκ που ακουμπησες αυτο το θειο κορμι.
Τον Waltz σχεδόν τον σιχάθηκα στο Big Eyes του Burton. Είχε που είχε έναν ρόλο καρικατούρα εκεί, ερμηνευτικά ήταν σαν να τον έβλεπες copy paste από τις ταινίες του tarantino. Έμοιαζε εντελώς παράταιρος σε όλη την ταινία. Μόνο στο Zero Theorem έδειξε κάτι διαφορετικό.
goldeneye <3 + n64 <3
ελα μωρε μλκ που βαρεθηκες casino royale!!πωτςγκενεαυτο!?
και γω πλην καζινο + γκολνεναη βαριεμαι μποντ αλλα το σκαηφολ ειχε και γαμω τις σκηνοθεσιες και με κρατησε φουλ, παρολο το στορυ
καπου τοχα γραψει και γω αυτο, εδωσε πολυ ρετσινια σε μια ομορφη ταινια με την υπερβολη του.
λοιπον, συνειδητοποιω οτι ειναι πολυ πιθανο να μην εχω δει το καζινο ρογιαλ…
αυτο με τον χανιμπαλ ειναι; δεν τοχω δει.
Με την Έβα Γκριν (<3 <3 <3) είναι.
Αν δεν είπες μόλις “ΑΑΑΑΑ ΝΑΙΙΙΙΙ ΡΕ” με ψιλή φωνή, είναι βέβαιο ότι ΔΕΝ το έχεις δει.
To Casino Royale είναι το καλύτερο Μποντ έβερ. ΕΒΕΡ.
Toν Waltz και γω τον βαριέμαι, ίδιος ρόλος συνέχεια…
το casino royale είναι ο μόνος λόγος να ασχοληθεί κανείς με τον Μπόντ, γτ δεν είναι μόνο η καλύτερη ταινία μποντ, είναι μια από τις καλύτερες περιπέτειες της τελευταίας δεκαετίας, hands down
δεν είναι τυχαίο που ο Martin Cambell, ο άνθρωπος πίσω από το Goldeneye, είναι πίσω και από αυτό…μόνο αυτός νομίζω μπορεί να κάνει Μπόντ ταινίες σήμερα, πιάνει fully το νόημα αυτών των ταινίων/χαρακτήρων
Εγώ πάλι τον Bond τον βαριόμουνα πάντα. Στο Casino έπαθα την πλάκα μου αφού ξεχώριζε μακράν από όλα τα προηγούμενα. Μαζί με το Skyfall τα μοναδικά ίσως Bond που θα καθόμουν να ξαναδώ.
Χθες είδα πάντως το Crimson Peak
Το περίμενα πως και πως αν και σχεδόν παντού διάβαζα σχόλια απογοήτευσης. Εγώ πάλι την ταινία την λάτρεψα. Ότι ήταν το Sleepy Hollow για τον Tim Burton (για πολλούς τότε θεωρήθηκε στραβοπάτημα, εγώ λάτρεψα) είναι το Crimson Peak για τον Del Toro. Ένα υπέροχο σκοτεινό παραμύθι. Ναι το story είναι αρκετά απλοϊκό, όπως απλοϊκό όμως είναι το story και στις ταινίες που επηρέασαν τον Del Toro, παλιές Hammer, και θρίλερ μυστηρίου με τον Vincent Price δηλαδή (εύκολα μου ήρθε στο μυαλό το House of Usher). Το μόνο φάουλ εδώ είναι η κάπως εκβιαστική ώρες ώρες προσπάθεια για jump scares σκηνές με γνωστά ηχητικά εφέ ενώ από την αρχή κιόλας μας διαβεβαιώνει πως αυτή δεν είναι απλά μια ιστορία φαντασμάτων (εδώ τον κερδίζει ο Burton που στο Sleepy Hollow προτίμησε περισσότερο χιούμορ). Για ερμηνείες, σκηνικά κτλ δεν έχω να πω κάτι παραπάνω, μιλάμε για τελειότητα. Η Chastain ήταν απίστευτη και μάλλον έκλεψε την παράσταση ειδικά στο τελευταίο και καλύτερο μισάωρο της ταινίας.
Λιγα για τον bond ρε! Σας μπιπ ο flemming!!! Τον bond τον έφεραν πολύ σε bourne στο casino royale. Που εντάξει είναι η καλύτερη bond ταινία (mikkelsen ρε!!!) skyfall είχε τρομερή σκηνοθεσια, δε πιστεύω ότι θα είναι τόσο χάλια το spectre, θα το δουμε σύντομα.