Την έχω πάρει με φόβο από τα σκηνικά με May και Cohen, φαινόταν ότι πάει για το ξέπλυμα που αναφέρεις γαμώτο… Νιώθω πως ξέρω ήδη τι θα δω (σε βιογραφική ταινία στην οποία μπήκε χέρι; Σώπα!)
Bohemian και εγώ χθες.
Πάνω κάτω συμφωνώ με όσα έχουν λεχθεί ως τώρα. Στο μεγαλύτερος μέρος της η ταινία απλά παραθέτει διάφορα γεγονότα λίγο ως πολύ γνωστά χωρίς να μένει και τόσο σε αυτά. Είναι στα τελευταία λεπτά που πατάει λίγο το φρένο όταν μένει στην live aid συναυλία και δίνει τις πιο δυνατές στιγμές.
Όπως και να το κάνουμε είναι δύσκολο να αντισταθείς στους Queen. Και μόνο που βλέπεις ξέρω γω 1-2 σκηνές με το making of του Bohemian Rhapsody ή του We Will Rock You είναι δύσκολο να μην σχηματιστεί αυτόματα ένα ηλίθιο γελάκι στο πρόσωπο σου και να μείνει για αρκετή ώρα εκεί. Ο Μαλεκ καλός ήταν αλλά σε αρκετές στιγμές της ταινίας ήταν αδύνατον να μην σκεφτείς πως απλά βλέπεις έναν τύπο που τον μιμείται αδέξια. Είναι κυρίως στο τέλος που σου δίνει μερικές ανατριχίλες αφού μαζί με τις μιμητικές κινήσεις βγάζει και το απαραίτητο πάθος, που φαίνεται να απουσιάζει στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας.
Δεν το μετάνιωσα που πήγα πάντως αν και σε καμιά περίπτωση δεν είναι η ταινία που θα μείνει καιρό στην μνήμη.
Ειδα την προηγουμενη βδομαδα το Widows.
Απο Μακουην εχω δει μονο το 12 years a slave, οποτε δε μπροω να κρινω ακριβως με το back catalogue του, αλλα ηταν μια οκ ταινια.
Ερμηνειες πολυ δυνατες (μιλαμε ετσι κι αλλιως για φοβερο καστ), με προσωπική αδυναμια τον Καλουα (Get Out, Black Panther) που εδειξε μια διαφορετικη διασταση των υποκριτικων του ταλεντων.
Το σεναριο για μενα εμπαζε παντως λιγακι, επρεπε να βγω στα ιντερνετς να καταλαβω ενα πολυ βασικο πλοτ ποηντ και η εξηγηση του ηταν σε μια ακυρη - ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΚΥΡΗ - σκηνη απο το πουθενα που ηταν λες και ειπε ο μακουην προς το τελος των γυρισματων οτι το σεναριο δεν βγαζει νοημα και πρεπει να το μπαλωσουμε. Ισως κανω και λαθος εγω, γιατι εχει πολλες σκηνες ή οποιες φαινεται οτι δεν ανηκουν στην ταινια εξαρχης αλλα μετα ψιλοδενουν. Μπορει να το εκανε απο αποψη. Αν αυτο ισχυει, τοτε προσωπικα πιστευω οτι ειναι μετρια σκηνοθεσια. Αλλα οκ, τιξερω.
Αυτα. Λογικα αυτη τη βδομαδα θα παω για φανταστικ μπηστς 2, το πρωτο μου ειχε αρεσει παρα πολυ για καποιο λογο (και μισω ολες τις ταινιες χαρι ποττερ, αλλα λατρευω τον κοσμο - ή τουλαχιστον οταν ημουν δημοτικο/γυμνασια)
Είδα σήμερα Fantastic Beasts.
Μου άρεσε αν και όχι όσο περίμενα. Γενικά ήταν αρκετά φορτωμένο και το focus της ιστορίας άλλαζε συχνά με αποτέλεσμα λίγο να χάνεσαι σε σημεία. Ακόμα και έτσι όμως μιλάμε για μια ωραία και κυρίως πανέμορφη fantasy ταινία από αυτές που πλέον δεν βλέπουμε και τόσο συχνά. Και σε αντίθεση με τα superhero franchise εδώ η Rowling, που υπογράφει το σενάριο, ενδιαφέρεται να εμπλουτίσει τον κόσμο που έχει δημιουργήσει και όχι απλά να επαναλάβει πετυχημένα μοτίβα προηγουμένων ταινιών.
Αγκαλιάζει τον φανταστικό κόσμο που έχουν δημιουργήσει οι προηγούμενες ταινίες και σε βουτάει σε μια νέα περιπέτεια μαγείας χωρίς να στηρίζεται τόσο πολύ σε throwbacks στα Harry Potter (όπως έκανε δηλαδή πετυχημένα και το πρώτο Fantastic Beasts). Ναι εδώ έχουμε κάποιους χαρακτήρες να επιστρέφουν, το Hogwards εμφανίζεται και πάλι στην οθόνη για λίγο και όπως και να το κάνουμε η νοσταλγία είναι εδώ αλλά δεν στηρίζεται απλά και μόνο σε αυτό.
Οι φαν του κινηματογραφικού franchise (ανήκω σαφέστατα σε αυτούς) σίγουρα θα φύγουν, λιγότερο η περισσότερο, ικανοποιημένοι. Όπως και γενικά όσοι γουστάρουν το πιο ρομαντικό παραμυθένιο fantasy. Για τους υπόλοιπους δεν ξέρω, κρίνοντας από τις κριτικές και αντιδράσεις που εισπράττουν οι ταινία τους είδους τα τελευταία χρόνια βλέπω γενικά μια αδιαφορία του κοινού προς αυτό το fantasy (κυρίως Αμερική). Δεν ξέρω αν φταίει το Game of Thrones που σύστησε στους περισσότερους μια πιο ρεαλιστική πλευρά για το είδος αλλά σίγουρα ταινίες όπως αυτή δεν βρίσκουν την ίδια αποδοχή που είχαν στα 00s.
Όσοι πιστοί…
εμένα που δε μου αρέσαν ιδιαίτερα οι ταινίες αλλά τα βιβλία τα διάβαζα -χωρίς και αυτά να είναι κάτι συγκλονιστικό αλλά ήταν αν μη τι άλλο γραμμένα με τρόπο που σε κρατούσε μέχρι τέλους- σε 1-2 μέρες, μου φάνηκε μια μαλακία και μισή η νέα ταινία…όπως και στο πρώτο, καλύτερα να έβγαζε νέα σειρά βιβλίων η Ρόουλινγκ παρά να προσπαθεί να χωρέσει σε 2+ ώρες γεγονότα και λεπτομέρειες ενός βιβλίου 500ων σελιδών με άπειρα throwbacks σε γεγονότα/χαρακτήρες των βιβλίων… σε πολλά σημεία δεν καταλάβαινα καν τι έβλεπα και τι γινότανε… νταξ ευχάριστα το είδα, απλά γιατί αφέθηκα από το να παρακολουθώ στενά από ένα σημείο και μετά και είπα δε γαμιέται, ας κάνουν ότι θέλουν…δεν έχω ιδέα πως θα συνεχιστεί αυτό το ‘‘franchise’’ και αν πρέπει καν να λέγετε έτσι ακόμα ή να είναι ο Νιούτ ο πρωταγωνιστής
Μου κάνει εντύπωση που βρήκες άπειρα throwbacks. Δεν μου φάνηκαν και τόσα πολλά. 2-3 χαρακτήρες όλοι και όλοι που επιστρέφουν και κυρίως ο Dumbledore σε αυτή την ταινία. Βασικά ο χαρακτήρας του Newt είναι ο μεγαλύτερος λόγος για αυτό. Δίνει ένα εντελώς διαφορετικό perspective στο όλο story και στον κόσμο να ακολουθείς αυτόν τον συνεσταλμένο τυπάκο αντί για ένα μάγο με πιο προσωπικό ενδιαφέρον alla Harry Potter στην όλη φάση.
Αυτή πάντως ήταν η μόνη ταινία και από τις 10 που μου φάνηκε κάπως φορτωμένη, για αυτό και ίσως η πιο αδύναμη συγκριτικά. Καμιά από τις υπόλοιπες δεν μου φάνηκε να βιάζεται να στριμώξει πράγματα και χαρακτήρες μέσα.
Τι ωραια ταινια το Overlord. Αναπαντεχα απολαυστικο naziexploitation. Κομιξαδικο, αρπιτζιστικο, σοβαρο κ μπρουταλ οταν πρεπει, χαβαλεδιαρικο αλλου, καθολου σαχλο, πολυ καλα κ αληθοφανη εφε, εξαιρετικο sound engineering. Μιλαμε δεν το περιμενα καθολου. Ενθουσιαστηκα
απογοητευση και για μενα το Fantastic Beasts 2.
H JKR εχει μεγαλο προβλημα στο να γραφει για τον κοσμο που δημιουργησε οταν τα γεγονοτα δεν εκτυλισσονται στο περιορισμενο χωρο του Χογκουαρτς. Πολλα πραματα δεν εχουν καμια λογικη, προβληματα που υπαρχουν δε θα επρεπε να ειναι προβληματα και λοιπα.
Στο συγκεκριμενο εστιασε σε υπερβολικα πολλες πλοκες και χαρακτηρες που ισως βγαζουν νοημα σε εναν τομο, αλλα οχι σε σεναριο με αποτελεσμα να γινονται πραματα ξερωγω στην ταινια, και για να μπορεσει να βγαλει εστω και λιγο νοημα ο θεατης, αναγκαζεσαι να μαζεψεις ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ* ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΚΗΝΗ ΜΕ ΔΙΠΛΟ ΕΞΠΟΖΙΣΙΟΝ ΦΛΑΣΜΠΑΚ ΜΠΑΚΣΤΟΡΥ. Πού το εχει ξαναδει κανεις αυτο;
Μπορω και να συνεχισω το κραξιμο (καμια λογικη στις πραξεις της Queenie, κακιστο reveal στο τελος που 90% θα ακυρωθει στην επομενη ταινια, χλωμο εως ανουσιο μοτιβεησιον καποιον χαρακτηρων), αλλα εχω και δουλειες
Στα θετικα, το creature design και το αναλογο CGI ήταν πραγματικα φανταστικο.
Διωχτε τον Yates και φερτε σεναριογραφο που ξερει τη μπιζνα μπας και σωθει το φραντζαης γιατι δε θελω να μου γαμησετε το Νταμπλτορ v. Γκριντεβαλντ που ερχεται στο μελλον.
*απο τους οποιους οι μισοι δεν χρειαζονται στην ταινια (πχ, Ναγκινι. Κυριολεκτικα ειτε ήταν, είτε δεν ήταν, τιποτα δεν αλλαζε στην ταινια)
Well, βάζω εδώ το πρώτο αν και όχι σινεμά, όμως όντας νέα ταινία που δυστυχώς δεν θα παιχτεί στα σινεμά εδώ τουλάχιστον
Οι Κοεν μετά το No Country… γενικά με χάνουν και με βρίσκουν… αν και πριν το NoCountry… είχαν τα 2 -για εμένα- στραβοπατήματά τους με τα LadyKillers και Intorelable Cruelty, δεν μπορώ να πω ότι και τις 2 αυτές ταινίες δεν τις βλέπω ως guilty pleasure πολύ εύκολα και ευχάριστα…πιο πριν δεν πάω, τα 90ς ήταν το peak τους και σχεδόν κάθε ταινία αυτής της δεκαετίας πλην Hudsucker Proxy κοντράρετε με την άλλη όχι μόνο για την καλύτερή τους, αλλά και από τις καλύτερες αμερικάνικες εκείνης της δεκαετίας…αλλά από το No Country και μετά, η καριέρα τους είναι των άκρων:
Burn after Reading, True Grit (δεν το θυμάμαι καλά αλλά θυμάμαι ότι δεν μου είπε κάτι overall όταν το είχα δεί) και Hail Ceasar δεν συγκαταλέγω στις καλές τους στιγμές ούτε και σαν guilty pleasures (το True Grit μόνο θα κοιτάξω να ξαναδώ μπας και δεν το θυμάμαι καλά), ενώ από την άλλη A serious man,Inside lewis davies ήταν θεωρώ πολύ καλές στιγμές παλιών καλών Coen, με το πρώτο αρκετά πιο χαμηλόφωνο από ότι μας συνηθίζουν ενώ το δεύτερο γνήσιο αρχές 00ς Κοενικό έργο στα πρότυπα των Ω αδερφέ και Man who wasn’t there… Στο meanwhile έγραψαν και μερικά αρκετά μέτρια σενάρια, για το suburbicon, gambit, unbroken (ελεος :p) ενώ συμπαθητικό ήταν μόνο το bridge of spies…
Λοιπόν το Balland of Buster Scruggs το θεωρώ το καλύτερό τους έργο από εποχή No Country και μετά, 2 κλικ περισσότερο από το Inside… που κρατούσε την θέση και σίγουρα μια ταινία που η θέση της είναι στα 90ς και σε εκείνους τους Coen τους λιγότερο σοβαρούς, εξίσου μαύρου χιούμορ, περισσότερο φαρσεακούς και αρκετά πιο ενδιαφέροντες σε θεματικές…
6 αυτοτελείς ιστορίες για την Άγρια Δύση, 6 αριστουργήματα μικρού μήκους που το κάθε ένα έχει να δώσει τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από το προηγούμενο… οι 2 πρώτες ιστορίες ήταν το λιγότερο ξεκαρδιστικές και με 1-2 σκηνές ανθολογίας, η τρίτη η πιο ήπια όλων και η πιο σκατόψυχη που σου γαμάει τη διάθεση γιατί Coen και επιβάλλεται μετά τα 2 πρώτα, η τέταρτη με έναν Tom Waits σε μεγάλα κέφια, η πέμπτη -ίσως η αγαπημένη μου ή η δεύτερη αγαπημένη- ξεκινάει τελείως διαφορετικά από αυτό που θα καταλήξει -και συνοψίζει πλήρως το διαχρονικό ύφος των Κοέν για τη φάρσα της ζωής και του θανάτου-, ενώ το φινάλε, ίσως ότι πιο κοντά σε Monty Python εχει γραφτεί ποτέ εκτός από τους Python, κλείνει με τον καλύτερο τρόπο -μάλλον αυτή είναι και η καλύτερη ιστορία- και σίγουρα τον πιο ταιριαστό αυτή την ανθολογία…
Το είδα 2 φορές (!) γιατί πραγματικά ήταν καταπληκτικό και καθόλου βαρετό, αν ειδικά κάποιος είναι φαν των Coen των 90ς …kudos, so far από τις καλύτερες ταινίες της φετινής χρονιάς και σίγουρα για μένα στο top10 καριέρας τους…
το προφανές για αρχή, ΔΕΝ είναι Creed 1. Είναι εμφανώς χειρότερο και του λείπει απίστευτα το άγγιγμα στη σκηνοθεσία και σενάριο του Κούγκλερ… η ταινία είναι ένας συνδιασμός Ρόκυ 3-4 με το μεγάλο comeback των Drago να είναι το πιο ενδιαφέρων και πιο αξιομνημόνευτο κομμάτι της ταινίας, που δυστυχώς δεν του δίνετε όσος χρόνος χρειαζόταν για να δουλέψει 100%…η ταινία δεν είναι κακή, είναι καλό χολυγουντιανό boxing drama στο ύφος των παλιών Ροκυ (οπότε όποιος είναι φαν, όπως εμένα, δεν θα απογοητευτεί) αλλά θα μπορούσε και πολύ καλύτερα… ο Τζόρνταν παίρνει πάνω του όλη τη ταινια και ερμηνευτικά δεν απογοητεύει, ίσα ίσα είναι εξαιρετικός ηθοποιός και αυτό δεν κρύβεται…ο Σταλονε σταθερά η απόλυτη δύναμη σαν Ροκυ, ρίχνει κι άλλο τους τόνους, βρίσκεται πολύ περισσότερο στο παρασκήνιο παρά το προσκήνιο και χαμηλόφωνα παραδίδει τη σκυτάλη μια και καλή στον νέο πρωταθλητή (δεν νομίζω να ξαναεμφανιστεί σε επόμενη ταινία της σειράς)…οι μάχες καλές -η τελική πολύ δυνατή-, το trainning montage όχι από τα καλύτερα αλλά καλό, η μουσική παραδόξως ενώ συνεχίζει την θεματάρα του 1ου, την κρύβει συνέχεια κάτω από μπίτια και χιπ χοπ ανοησίες και κάπου χάνετε, ενώ τέλος ευχάριστη νότα η εξέλιξη των μητέρα Αντόνι, Μπιάνκα και νέου μέλους σε οικογένεια Κρήντ… αν οι Drago -που δικαίως κλέβουν παράσταση σε κάθε σκηνή τους- έπαιρναν το χρόνο που έπρεπε -και βασικά εστίαζε σε αυτούς η ιστορία γιατί αυτοί έχουν τα θέματα και όχι ο Αντόνις, αυτοί είναι που έχουν σπάσει μέσα τους και έχουν να αποδείξουν διάφορα-, η ταινία θα γαμούσε για αυτό που ήταν, τώρα περνά ευχάριστα η ώρα αλλά η κορύφωση δεν έρχεται ποτέ…
1 Like
Το True Grit των Cohen ήταν πολύ ωραίο ρε! Remake ήταν, το παλιό ήταν με τον John Wayne.
1 Like
Το έχω δει το original, δεν θυμάμαι καθόλου σχεδόν το νέο, το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι όταν το είχα δει όταν πρωτοβγήκε σινεμά, δεν με είχε ενθουσιάσει…βέβαια το είχα δει τότε σε σινεμά του Birmingham όταν ήμουν για μεταπτυχιακό, οπότε ίσως και οι συνθήκες να μην ήταν οι κατάλληλες, για αυτό λέω να το ξαναδώ το ερχόμενο σκ μάλλον, ίσως και να το αδικώ…
Ειμαι με τον Παντελη, παρα πολυ καλο και οκ θα αξιζε μονο και μονο για το παιξιμο του Τζεφ Μπριτζες που βρωμαει ουισκι μεσα απο την οθονη. Δηλαδη σε κανει να βλεπεις τον Τζων Γουεην στον ιδιο ρολο και να σε πιανει νευρικο τοσο καλος ειναι.
2 Likes
Oυφ καριοληδες, το σκ θα το ξαναδω for sure τωρα κ επανερχομαι 
Στη συγκριση Creed 2 με το πρωτο, ειναι να γελαν και οι πετρες, αλλα ηταν μια οκ ταινια γενικως. Τελειως προβλεψιμη (οκ, ταινια μποξ βλεπεις, σε ενα συμπαν που αντε να εχει 5-6 χαρακτηρες, ποσα τουιστς να κανεις;). Για μενα ελειπε παρα πολυ και η Φιλαδελφεια σαν χαρακτηρας, που εδινε αλλη αισθητικη στην ταινια. Η σκηνη στο πρωτο πχ που τρεχει και μαρσαρουν οι μηχανες τριγυρω - ακομα και αν ειναι στα χαρτια γελοια σκηνη - μου εχει μεινει στο μυαλο και με ανατριχιαζει, το 2 δεν εχει κατι τετοιο.
Σε αλλα νεα, την παρασκευη βλεπω το In to the Spiderverse, και εχω πιαστει στον ιστο (!) του χαηπ.
ΕΠΙΣΗΣ, πεθαινω να δω αυτο το Green Book και οι ΜΑΛΑΚΕΣ το φερνουν δω Φλεβαρη να πουμε. Τωρα που θα σκανε τα σκρηνερ ληκς, θα φταιω εγω να γινω μαυροκουρσαρος;
1 Like
το hype ειναι τεραστιο για τον spidey, και εγω επισης ειμαι webbed af και το περιμενω πως κ πως
To Into The Spiderverse ειναι μια τελειοτητα και μιση.
Καταρχας, απο αποψη animation, δεν εχουν δει τα ματια μου κατι τετοιο, και ανα στιγμες απλα σε πιανει χάζι. Εχουν κανει ενα αμαλγαμα αψογου 3D, old school comic αισθητη (σε φαση ετσι) καμια φορα, τρελο urban design και blade runner αισθητικη στις πολεις και στα χρωματα. Γενικα ειναι πολυ δυσκολο να το περιγραψει κανεις, εχουν τοσα διαφορετικα στυλ εκει μεσα που δε μπορεις. Σχεδον καθε χαρακτηρας ειναι απο αλλο στυλ και το εχουν κανει τοσο καλα που δεν ειναι καθολου μπουρδελο.
Η πλοκη επισης πολυ ενδιαφερουσα και γενικα ειναι και πολυ πολυ αστεια. Πολλοι λενε για καλυτερη ταινια σπαηντερμαν εβερ, και γω δε νομιζω οτι μπορω να διαφωνησω ιδιαιτερα.
Παρηγγειλα ηδη το art book εγω παντως. Απο τον Αρχοντα εχω να παρω βιβλιο σχετικα με την παραγωγη μιας ταινιας, αν αυτο λεει σε κανεναν κατι.
2 Likes
ρε πούστη στην Ελλάδα μάλλον θα το φέρουν μόνο μεταγλωτισμένο, ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΜΑΝΕΣ ΤΟΥΣ
μου τα ελεγε ο αδερφος μου. Απαραδεκτο
Και ειναι κριμα μεγα να μη δει κανεις αυτο το ανιμεησιο στη μεγαλη οθονη…
Ισως να εκαναν καλη δουλεια; Ειδε κανεις πχ το Λεγκο μουβι στα ελληνικα; Λεει τιποτα;
Παίζει και με υπότιτλους τελικά και 3D
1 Like
wow, τρομερό timing pot, thanks, πάνω που ήμουν να ξεκινήσω το ψάξιμο στις αίθουσες μπας και το βρω με υπότιτλους
εδιτ, οτι νάναι ώρες με υπότιτλους, κάτι 2 το μεσημέρι κ 5 το απόγευμα κ τέτοια
καλό torrent