Ναι, αυτός ο σπουδαίος.
Παίζει (επιτυχημένα) στις ταινίες του Sandler, αλλά έχει να επιδείξει στη φιλμογραφία του ρόλους που άλλοι θα σκότωναν και τη μάνα τους να τους είχαν.
Conan the Barbarian στο Midnight Express. Ενταξει βαριεμαι που συνεχως χειροκροταει ο κοσμος κ που πισω μου ηταν κατι σαχλες που τους φαινοταν καθε σκηνη αστεια, αλλα η ταινια ειναι ενα πρωτογονο επος. Φοβερη σκηνοθεσια, φωτογραφια. Ωμοτητα που καθε φορα που την βλεπω μου κανει εντυπωση. Ατακες. Iconics. Το καλυτερο σαουντρακ εβερ. Ποτε επικο, ποτε διονυσιακο, ποτε απειλητικο. Αριστουργημα. Ποσο καθηλωτικη η εισαγωγη του. Πολυ χαρηκα που μπορεσα να το δω σε αιθουσα κινηματογραφου
7 Likes
Τα ιδια κ γω +1000, ακομα σε υπερενταση ειμαι 
2 Likes
Φιλε ενω το χω δει τοσες φορες, υπηρχαν στιγμες που νιωθα κ γω πραγματικη υπερενταση. Ειδικα στην αρχη. Αλλο πραμα η αιθουσα
1 Like
Τα ιδια λεγαμε κ μεις ανα 5 λεπτα σχεδον (γτ αυτη ειναι η συχνοτητα των στιγμων ανοθευτης αγνης καβλας σε αυτο το επος), «ρε μλκ τι βλεπουμε τωρα» κτλ κτλ
Τι να λεμε τωρα, ειναι που ειναι ενα αγνο ατοφιο αριστουργημα, η μουσικη στη διαπασων, η εικονα σε οθονη κ η παρουσια ενθουσιωδους κοινου το αποθεωσαν
Απο τις καλυτερες προβολες που εχω παει στη ζωη μου πιστευω (εμας ηταν λιγο chill οι τριγυρω με τα σχολια οκ, δεν ενοχλησαν)
1 Like
Εγω γκαντεμης κλασικα. Επεσα σε τριαδα που ταν φασαια, δεν το χαν δει, κ ηταν ολο, “αληθεια τωρα”, κ ποσο αγγουρι ειναι ο Αρνι κτλ κτλ κ φυσικα ως συνηθως σε αυτες τις περιπτωσεις, θεωρουν οτι το σχολιο τους ειναι ευφυες κ οφειλει να ακουστει σε ολους γυρω. Τεσπα τι να λεμε. Επος. Μετα ενιωθα σαν να βγηκα απο συναυλια
2 Likes
νταξει βρε συ, δεκτό αυτό που λες αλλά η οπαδική ατμόσφαιρα δίνει ένα διαφορετικό τόνο σε μερικές προβολές. και γω που ήμουν εξώστη το απέλαυσα, ευτυχώς δεν είχα πολλούς μαλάκες και γω γύρω μου. πάντα τέτοια
1 Like
Ενταξει γουστα ειναι αυτα. Εμενα μου χαλαει την ατμοσφαιρα, αλλα δεν με ενοχλει κ τοσο οσο το να μιλανε ακαταπαυστα κ επιτηδευμενα γυρω μου
1 Like
Συμφωνω με ολους, τεραστιο επος, μεγαλη εμπειρια η χθεσινη
2 Likes
Σας ζηλεύω όλους. Αλλά! Είδα τούτο
και ακόμα μαζεύω τα μυαλά μου.
(Και μια μικρή μνεία στο ιστορικότατο σινεμά που το είδα και που χαίρομαι που μπόρεσα να στηρίξω έστω και λίγο : https://flix.gr/news/moviemento-belrin-cinema.html )
Αν το χει δει κανείς ας μιλήσει παρακαλώ < 3
5 Likes
Ωραια αφισα. Ανυπομονω να το δω. 110χιλιαδες ακινητα οι αλλοι. Απιστευτο νουμερο
1 Like
Για Conan σας μισώ όλους.
Για Lighthouse στην Ελλάδα βγαίνει 30 Ιανουαρίου, ένα μήνα πριν βέβαια θα έχει κυκλοφορήσει σε bluray. Αθάνατη ελληνική διανομή.
6 Likes
Τοσο καλο??
Kαλα καλο γεναρη για lighthouse ελλαδα γαμωτο 
Χτες το βραδυ
Η πρωτη ταινια μετα το Last Jedi παρατραγουδο για τον Ryan Johnson, εναν απο τους καλυτερους σκηνοθετες/σεναριογραφους στο συγχρονο Hollywood, ο οποιος για αλλη μια φορα «παιζει» με ενα κινηματογραφικο ειδος οπως παλαιοτερα με το ala Raymond Chandler noir στο Brick (ενα απο τα πιο πρωτοτυπα, καλογραμμενα και καλοσκηνοθετημενα αμερικανικα εργα του 21ου αιωνα so far), το screwball comedy με το μετριο still γεματο αρκετες αρετες Brothers Bloom, το εξαιρετικο scifi time travell adventure Looper και τελος δυστυχως με το Last Jedi που εμπλεξε με κατι out of his thing -κ οχι league γτ μιλαμε για ενα franchise που τα actual standards του ειναι γνκ πολυ χαμηλα εδω κ δυο δεκαετιες- κ αν κ προσπαθησε για κατι διαφορετικο, πνιγηκε στις στουντιακες απαιτησεις κ παρεμβασεις, ενα σεναριο που ηταν too much για το συγκεκριμενο franchise, ενα τοξικο fanbase και μια ηδη off the rails κεντρικη ιδεα απο το episode 7 που αφηνε λιγες ελπιδες για το 8. Γενικα εμπλεξε με κατι που δεν θα ηθελα κανενας σκηνοθετης που μου αρεσει να μπλεξει, ας βγαζει σειρες ο Φιλονι για παντα κ ας πεθανει πια το κινηματογραφικο saga να ηρεμησουμε ολοι…
Στο ενδιαμεσο εχει περασει κ απο την tv με επεισοδια οπως το Ozymandias απο το Breaking Bad (εκεινο μωρε, απλα ενα απο τα καλυτερα τηλεοπτικα πραγματα ever -και δεν ειμαι καν φαν της σειρας) κτλ…
Στο τελευταιο του εργο ευτυχως ξαναγυρναει σε κατι με ουσια κ νοημα, παιζει με το κινηματογραφικο ειδος του whodunnit κ ολοκληρη της pop κουλτουρα πισω απο αυτο και στα σκαει με ενα απο τα πιο καλογραμμενα κ fun σεναρια της χρονιας κ μια απο τις πιο διασκεδαστικες αμερικανικες ταινιες της χρονιας επισης.
Η φαση ειναι απλη, φονος σε μεγαλη επαυλη εκατομμυριουχου 85χρονου μεγιστανα των mystery novels, υποπτοι ολοι (προσωπικο + συγγενεις), εκκεντρικος διασημος ντετεκτιβ καλειται να δωσει λυση κ να βρει τον δολοφονο.
Το σεναριο παιζει ασταματητα με τα κλισε του ειδους (ενα ειδος που ειναι απο τα πιο κλισε που μπορει να συναντησει κανεις γενικοτερα) και στο τριβει στη μουρη απο την αρχη με τους χαρακτηρες-καρικατουρες αλα Κλουεντο + απειρες pop αναφορες στο ειδος αυτο πολυ διακριτικα δοσμενες κ εξυπνα. Στη πορεια ομως, ενω παιζει συνεχως με το ειδος κ το επαναπροσδιοριζει οποτε μπορει, δεν ξεχναει οτι ειναι μια whodunnit ταινια και παει με τα νερα της ωστε να την αποδομησει οσο μπορει, να την εξυγχρονισει, να την επαναπροσδιορισει σε σημεια αλλα παντα να υπηρετει το συγκεκριμενο ειδος στο επακρο. Γενικα τρομερα καλογραμμενη και με καταπληκτικο ρυθμο, εξαιρετικο χιουμορ (εχει μια σκηνη προς το τελος με εναν συνειρμο του πρωταγωνιστη κ εναν γλωσσικο παροξυσμο που ειναι απο τα καλυτερα κ πιο αστεια πραγματα εχω δει εδω κ πολυ καιρο στην οθονη-γνκ το χιουμορ σπαει κοκκαλα) κ σκηνοθετημενο με τρομερη ακριβεια, λεπτομερια κ focus.
Το cast δινει ρεστα με ενα τοσο καλογραμμενο σεναριο αλλα ξεχωριζει ο Ντανιελ Κρεγκ ο οποιος πλαθει εναν κεντρικο χαρακτηρα ο οποιος με εκανε να πω το -αδιανοητο επειδη γνκ τα franchises μου προκαλουν πια αποστροφη- οτι θα τον εβλεπα α-νε-το-τα-τα σε μια επιστροφη για την διελευκανση ενος νεου εγκληματος κ επισης με εβαλε σε σκεψη αν αυτος ηταν μαλλον κ ο καλυτερος ρολος της καριερας του μεχρι σημερα. Εξαιρετικος! Στα κοντα ο Πλαμερ, παραδιδει μαθηματα ειδικου βαρους οποτε υπαρχει στην οθονη αλλα κ η Αννα ντε Αρμας η οποια μετα το Blade Runner 2049 δειχνει οτι ηρθε για να μεινει!
Σε τεχνικο κομματι, ολα αψογα, ο Τζονσον ειναι σπουδαιος σκηνοθετης κ δεν ειχα αμφιβολια οτι απο τη σκηνοθεσια μεχρι μονταζ ηχο μουσικη σκηνογραφια φωτογραφια κτλ θα ηταν ολα στην εντελεια.
Τη λυση του μυστηριου μπορει καποιος να την ψυλιαστει καπου στη μεση, αν ειναι λιγο παρατηριτικος κ εμπειρος αλλα δεν νομιζω οτι η ταινια εχει σαν σκοπο να σου τη φερει με ενα μεγαλο twist κτλ, ξερει τι κανει, τι ειδος υπηρετει κ παει με τα νερα του ασχετως αν το κανει πιο φρεσκα απο αλλες ταινιες του ειδους. Δεν δινει κατι που δεν εχει ξαναδει κανεις -ειδικα σμρ δυσκολα γινονται ανατροπαρες κ σκηνικα αλα Usual Suspects- αλλα εχοντας γνωση αυτου plays along, κανει το κομματι της και δεν απογοητευει με την λυση του μυστηριου!
Το μονο μικρο «πταισμα» μου ηταν οτι υπαρχει ενα μικρο subplot κ σκηνικο πολιτικου κ κοινωνικου σχολιασμου, το οποιο αν κ δε διαφωνω κ καταλαβαινω την υπαρξη του -γτ χρειαζεται για την πλοκη-, ειναι ισως «λιγο» κ ή θα χρειαζοταν περισσοτερο χρονο αναπτυξης ή λιγοτερο κατα πολυ. Δεν ενοχλει, ειναι πραγματικα πταισμα αλλα οφειλω να το πω σαν μια παρατηρηση
Ειδα σημερα οτι στις Χρυσες σφαιρες δωσαν υποψηφιοτητες στη ταινια για καλυτερη ταινια-κωμωδια κ στους Κρεγκ-Αρνας για ερμηνειες. Το highlight ηταν το σεναριο αλλα κλαιν, καλο ειναι αυτο για να κανει παραπανω εισητηρια κ να εχει μια καλη πορεια στα ταμεια, μπας κ ερθει κανα sequel ή απλα να συνεχισει ο Τζονσον να κανει ταινιες κ τα στουντιο να τον στηριζουν, χρειαζοταν ενα τετοιο big break μετα την φαρσα του Last Jedi κ μακαρι πραγματικα να μην ξαναμπλεξει με τα σκατα!
Αυτα, απο τις πιο διασκεδαστικες, ευχαριστες κ εξυπνες αμερικανικες ταινιες της σεζον!
5 Likes
Ναιιιι! Για εμένα τουλάχιστον. ;p Δεν θέλω να πω τίποτα μέχρι να βγει κι εδώ και να μπορώ να το συζητήσω με κανέναν, αλλά φωτογραφία, ερμηνείες, ατμόσφαιρα ήταν στο θεό. Είχα και ένα θέμα κατανόησης (περίεργα αγγλικά - γερμανικοί υπότιτλοι) που κάπως έδενε με το όλο φήλινγκ και το έκανε ακόμα πιο περίεργο. Και γενικά το βρήκα αλλόκοτα πανέμορφο και πανέμορφα αλλόκοτο και περιμένω να το ξαναδώ και δώθε.
2 Likes
Γλιτωσες τη μεταγλωττιση, μη μιλας καθολου!
Καλά το ψαξα και πήγα, μη νομίζεις. ;p Και κάτι λίγα γερμανικά σκαμπάζω απλώς δεν με απασχόλησε να κατανοήσω στο φουλ διαλόγους.
Έπεσε λιγο σινεμά τελευταία.
Motherless Brooklyn σε σκηνοθεσία του Norton. Crime movie επηρεασμένο από τα αντίστοιχα noir των 40s και 50s η ταινία άλλωστε διαδραματίζεται πάνω κάτω εκείνη την εποχή. Σκηνοθετικά είναι ωραίο, ατμοσφαιρικό, μέσα στις σκιές και τους καπνούς των jazz club της εποχής. Σεναριακά είναι λίγο κουλουβάχατο αφού θέλει να βάλει και έναν αέρα πολιτικού θρίλερ των 70s με αποτέλεσμα να φορτωθεί πολύ το πράμα και να κουράσει από ένα σημείο και μετά. Ταινία 90 λεπτών το πολύ τραβήχτηκε στα 140 λεπτά. Ενδιαφέρον αλλά όχι κάτι που θα μείνει.
Λίγες μέρες μετά είδα το Marriage Story. Πολύ καλό, πάνω κάτω συμφωνώ με όσα ειπώθηκαν ήδη. Αυτή είναι η καλύτερη ταινία του Baumbach της οποίας το σενάριο δεν έχει γράψει η Gerwing. Προσωπικά μου χάλασαν λίγο τις εντυπώσεις μερικές σκηνές στην αρχή που θύμιζαν Woody Allen σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό, και στους διαλόγους και στην κίνηση της κάμερας, ενώ ήταν φανερό πως η ταινία το πήγαινε αλλού και όχι απλά σε μια νευρωτική κωμωδία. Ερμηνείες όμως ήταν απλά φανταστικές. Ειδικά ο Driver, νομίζω δεν θα πήγαινα να τον δω στο Star Wars ακόμα και αν με ενδιέφερε η ταινία μόνο και μόνο για να μην μου χαλάσει η εντύπωση που μου άφησε σε αυτή την ταινία.
Και σήμερα πήγα στο Knives Out. Διασκεδαστικό με ωραίο χιούμορ αλλά κάπου κουράστηκα. Περιστρέφεται αποκλειστικά και μόνο γύρω από την λύση του μυστηρίου όταν αυτή, εκτός από τραβηγμένη από τα μαλλιά, γίνεται από πάρα πολύ νωρίς προφανή σε τεράστιο βαθμό (Μα σοβαρά τώρα Ransom όνομα χαρακτήρα). Το κοινωνικό σχόλιο, οι όποιες σινεφιλ αναφορές υπάρχουν από πίσω είναι όλα πολύ φευγαλέα ενώ οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι αδιάφοροι με εξαίρεση την Ana de Armas. Όχι όσο έξυπνο θα ήθελε αλλά good fun για όσο κρατάει (αν και δεν θα με χάλαγε αν ήταν 20 λεπτά πιο μικρό).
Διαφωνω αρκετα μαζι σου για το Knives Out, περασα φανταστικα και θελω και αλλο Μπενουά Μπλαν
2 Likes
Δεν ήμουν μεγάλος οπαδός του Αλμαδοβάρ αλλά αυτή η ταινία είναι εξαιρετική. Πολύ δυνατή σκηνοθεσία και προφανώς αυτοβιογραφική με δυνατό φινάλε.