Επίσης πολύ καλή ταινία, από τον σκηνοθέτη του Lives of Others.
Παρόμοια θεματολογία και εδώ, με έναν καλλιτέχνη από την ανατολική γερμανία και φεύγει στην Δ. Γερμανία όπου αναζητεί να βρει το δικό του καλλιτεχνικό προφίλ και να ξεφύγει από τα στερεότυπα του καθεστώτος ( όπου έβγαζε χρήματα φτιάχνοντας προπαγανδιστικές πινακίδες).
Ειδα το νεο Jumanji, cause fuck star wars αυτη τη στιγμη
Αν σας αρεσε το προηγουμενο (που πολυ μου αρεσε εμενα, χαβαλες οικογενειακος, ωραια χημεια μεταξυ συμπαθητικων ηθοποιων και ωραιο setting για περιπετεια) τοτε θα σας αρεσει και αυτο. Λιγο τα stakes ηταν σχετικα χαμηλα σε αυτη την ταινια, αλλα και παλι, περασε ενα ωραιο διωρο
επισης, επειδη θα εχει σιγουρα τριτη ταινια, λογικα θα κανουνε κατι ομορφο και θα ειναι σε φαση σαν το οριτζιναλ τζουματζντι
εδιτ: Καρεν Γκιλαν, πανρεψου με.
ωραια γιατι το πρωτο ηταν ευχαριστη εκπληξη…
Έσκασε μύτη σε καλή ποιότητα
Απ τις πιο διασκεδαστικές και ευχάριστες ταινίες που είδα φέτος το Knives Out . Το χιούμορ είναι στις σωστές δόσεις και καλής ποιότητας ( για τα γούστα μου ).
Αρκετά καλή ταινία. Βλέπεις την ιστορία πίσω από τα αγαπημένα μας τραγούδια, καθώς και πτυχές της ζωής μιας άλλης εποχής (δεν είναι για αντροπαρέες όμως 
). Επίσης αρκετά καλές ερμηνείες
Οι γιορτινές μέρες εξάλλου θέλουν και τον κινηματογράφο τους.
Το είδα και εγώ προχθές. Εξαιρετική ταινία! Δεν το περίμενα με τίποτα, μάλιστα δεν είχα σκοπό καν να πάω και με ξεσήκωσε η αδελφή μου. Μεγάλη έκπληξη, εξαιρετικό ιστορικό δράμα και σε επίπεδο παραγωγής και σε δραματουργικό. Χρόνια είχαμε να δούμε τόσο καλή ελληνική ταινία σε αυτό το ύφος. Ωραία αφήγηση, αρκετό μελόδραμα που όμως ταιριάζει απόλυτα στον ρεμπέτικο χαρακτήρα της ταινίας (ακόμα και στις πιο υπερβολικές του στιγμές), φοβερό χιούμορ και μια πρωταγωνίστρια αποκάλυψη στο πρόσωπο της νεαρής Ευτυχίας. Με έπιασε εντελώς απροετοίμαστο η ταινία. Παίζει και στα καλύτερα της χρονιάς.
1917 χθες.
Εντυπωσιακό επίτευγμα ομολογουμένως το one take, που δεν είναι one take βέβαια αλλά 2 αλλά και πάλι παραμένει εντυπωσιακό. Από και πέρα σε τεχνικό επίπεδο η ταινία είναι ένα θαύμα, φωτογραφία, production design τα πάντα όλα. Σκηνοθετικά ο Mendes επιλέγει να κάνει ένα θρίλερ αγωνίας και να αφήσει το πλάνο του να μιλήσει από μόνο του. Και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει (με το πλάνο στο ποτάμι με τα άνθη κερασιάς να πετάνε ολόγυρα να σε στοιχειώνει κανονικά). Ο θάνατος που βλέπεις σε όλη την διαδρομή είναι ο καλύτερος μάρτυρας για την καταστροφή που μπορεί να προκαλέσει στην ανθρωπότητα ένας πόλεμος, δεν χρειάζονται πολλά λόγια.
Σου βγάζει την αγωνία, σε έχει συχνά στην άκρη του καθίσματος σου παρότι από πλευράς πλοκής δεν υπάρχουν πολλές εκπλήξεις, η ταινία είναι σχετικά προβλέψιμη αλλά φυσικά ο στόχος ήταν από την αρχή διαφορετικός. Το μόνο που χαλάει τις εντυπώσεις είναι ο κάπως υπερβολικός τρόπος που ο ένας από τους 2 που τελικά συνεχίζει μόνος επιβιώνει από και εγώ δεν ξέρω πόσες σφαίρες που σφυρίζουν γύρω του, ούτε stormtroopers να τον πυροβολούσαν, είναι μερικές στιγμές λες και βγήκαν από μια άλλη ταινία δράσης
Δεν είναι το μεγάλο αριστούργημα, θα το βάλω στα ίδια επίπεδα με το Dunkirk του Nolan. Ποιο από τα 2 θα μείνει στο μέλλον δεν μπορώ να προβλέψω. Προς το παρόν μάλλον ψηφίζω 1917
triple post αλλά αξίζει.
Πριν λίγο είδα το Beanpole
Βγήκα σχεδόν διαλυμένος από την αίθουσα, πρόκειται για αριστουργηματική ταινία που σε “πιάνει” από νωρίς και δεν σε αφήνει να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη παρά τον σκληρό σε στιγμές ρεαλισμό της (χωρίς όμως απλά να ψάχνει για το εύκολο σοκ). Και επειδή πραγματικά δεν έχω λόγια βάζω link από κριτική στο αθηνόραμα. Παρότι δεν συμφωνώ πάντα μαζί τους εδώ βρήκα κάθε λέξη που γράφτηκε spot on. Αδύνατον να γράψω κάτι πιο ουσιαστικά από αυτό το κείμενο. Μεγάλο σινεμά.
ειδα και γω χθες το 1917.
Μπαινοντας ειχα το αγχος πως το one-shot κλπ θα με εβγαζε λιγο απο την ταινια (aka, θα εψαχνα τα εντιτς), αλλα η ολη αγωνια και η ατμοσφαιρα σε πιανουν απο το σβερκο σχεδον εξαρχης και τα ξεχνας τα υπολοιπα.
Σποιλερς για πλοκη αλλα και σκηνες:
Καταρχας, για αλλη μια φορα ο Deakins μαγευει με την φωτογραφια της ταινιας. Η σκηνή που φωτίζεται μοναχα απο φωτοβολιδες ειναι πραγματικα μαγευτική οπως και εκεινη στο ποταμι που ανεφερε ο Dead. H αντιθεση αναμεσα στα ανθη και τους πνιγμενους στρατιωτες ήταν σπαραχτικη.
Η πλοκη ηταν οσο λαητ χρειαζοταν για αυτο που προσπαθουσε να κανει η ταινια, και γενικως ειναι μια απο τις αγαπημενες μου ταινιες πολεμου (και ας προτιμω πλοκες που διαδραματίζονται στον δευτερο παγκοσμιο)
Ερμηνειες εξαιρετικα δυνατες. Το μονο που με εβγαλε λιγο απο την ταινια ηταν οι guest stars που εμφανιζοταν καθε τοσο. Απο την αλλη, λογως της αγωνιας και της μιζεριας που σε βομβαρδιζαν συνεχεια, ηταν μαλλον ευχαριστες ανασες. Δεν ξερω.
Στη συγκριση με το Dunkirk νικαει ανετα στα ματια μου. Το Dunkirk ειχε μηδεν συναισθημα και φανταζε περισσοτερο σαν τεχνικη ασκηση του Nolan παρα δραμα. Μπορει βεβαιαα και αυτο να ηταν το σκεπτικο του, αλλα αμα κρινω απο καποιες σκηνες που προσπαθουσε με το ζορι να βαλει δραμα (ολες οι σκηνες με τον Κιλλιαν Μερφι δηλαδη), δεν του βγηκε.
Εδω η one-shot αποψη της ταινιας δεν διαφημιζεται καν, οι κριτικοι μιλανε για αυτο, οχι η ταινια. Δεν το θεωρω τεχνικη ασκηση αλλα μεσω εμπλουτισης του περιεχομενου. Το αχρειαστα περιπλοκο ταημλαην του Νολαν ηταν μειον στα ματια μου, παρα συν.
Αυτα.
Δεν είμαι βέβαιος πως ήταν όλα τα “μονοπλάνα” με την ίδια κάμερα. Πρέπει να έχει γίνει πολύ καλή ψηφιακή επεξεργασία και το να ψάχνει κανείς τα κοψίματα είναι δώρο άδωρο. Υπάρχουν 5-6 σκηνές που θα ήταν κουτοί αν δεν ξεκινούσαν νέο μονοπλάνο, όμως νομίζω πως είναι τόσο καλή η επεξεργασία που σε normal speed δε θα εντοπίσει κανείς τα κοψίματα. Ο Ζουμπουλάκης (του Βήματος) είχε πει χοντρικά ~30 μονοπλάνα. Εγώ νομίζω πως είναι μια τάξη μεγέθους περισσότερα και το ίδιο μονοπλάνο είναι με πολλές κάμερες. Γενικά θέλω να το ψάξω μια μέρα πως το έκαναν, γιατί υπήρχαν σκηνές που δε μπορώ καν να φανταστώ πως τις γύρισαν.
οχι, σιγουρα δεν ηταν με την ιδια καμερα. Υπαρχει νομιζω σημειο που απο dolly shot παει καπως σε Handheld και ειναι αψεγαδιαστη η αλλαγη.
Καποια ειναιν προφανη - και γω καπου 5-6 μετρησα που εκαναν μπαμ. Σιγουρα το making-of θα εχει πολυ ενδιαφερον, τοσο για το μπελα που σιγουρα θα πρεπει να περασαν οι ηθοποιοι (σε συντευξη ακουσα οτι τα περισσοτερα takes ηταν 9-10 λεπτα, που ειναι δυσκολο απο μονο του) αλλα και το στησιμο των καμερων
δεν το χω δει ακόμα, επιφυλάσσομαι γενικότερα. απλά μια υποσημείωση:
Αυτό δεν ισχύει σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση. Σκέψου πως, έχοντας πάει να δω άλλη ταινία, είδα το πριβιου, κλασσικές διαφημίσεις ταινιών που πρόκειται να προβληθούν προσεχώς. Ε λοιπόν η διαφήμιση του 1917 δεν ήταν τρείλερ, δεν ήταν οτιδήποτε άλλο πέραν ενός τριλεπτου που μιλούσαν οι τεχνικοί συντελεστές, με πλάνα back stage που έδειχναν πως γυρίστηκε και πόσο τεχνικά άρτιο είναι το μονοπλάνο.
Πασσο τοτε, εγω δεν εχω δει κατι τετοιο, ειμαι και σε αλλη χωρα, τι να σου πω
Εμενα δεν μπορω να πω πως με ενθουσιασε ιδιαιτερα το 1917.
Απο σκηνοθετικης πλευρας που ηταν και το selling point της ταινιας, η χρηση του ψευτομονοπλανου μου φανηκε αρκετα λαθος στο μεγαλυτερο μερος της ταινιας.
Το μονοπλανο ειναι μια τεχνικη η οποια μπορει να προσδωσει επιπλεον ενταση σε καποιες σκηνες αλλα βασικα αφηγηματικα στοιχεια βγαινουν οφ, οπως η παραλληλη δραση, μονταζ, υποπλοκες, β ρολοι κτλ… ο χιτσκοκ εχει κανει ταινια μονοπλανο αλλα ηταν δωματιου που το σηκωνε και ηταν κ ο Χιτσκοκ, ο Ταρκοφσυ εβαζε μεγαλα μονοπλανα αλλα σε σκηνες κ στιγμες που το σηκωναν και παραλληλα εξυπηρετουσε στο συνολο της τη ταινια και οχι μεμονωμενα περιστατικα κτλ κτλ…
Εδω με το μονοπλανο χαθηκαν οι β ρολοι, οποια ευκαιρια για καποιο πιο βαθυ κ ουσιαστικο σχολιο για τον πολεμο , ολα τα παραπανω βασικα στοιχεια μιας ταινιας ή καποιο κοινωνικοπολιτικο σχολιο, δουλεψε σε καποιες εντονες σκηνες αλλα σε συνδιασμο με την μπιτατη μουσικη μου εβγαλε μια videogame αισθητικη κ νοοτροπια, τυπου ας περασουμε αυτη τη πιστα να παμε στην επομενη να δουμε τι μας περιμενει κ θα χωσουμε κ ολα τα βασικα πολεμικα κλισε, 1 σε καθε πιστα…βαλε μεσα κ το υπερστυλιαρισμα της ταινιας κ την καθαροτητα της εικονας, μου φανηκε σαν να επαιζα νεο call of duty… οσο για τις δυνατες σκηνες, τις πιο «ποιητικες» κτλ δεν μου ειπαν πολλα γτ δεν ειχαν κερδισει το συναισθηματικο στοιχημα του να με κανουν να νιωθω κατι παραπανω για την ιστορια + του οτι απο υπερστυλιαρισμενες εικονες εχω χορτασει χρονια τωρα, ποσο μαλλον με την καθε μετριοτητα που προσπαθει να πλασαριστει σαν κατι πιο βαθυ που δεν ειναι…
Γενικα, ο ορισμος του gimmick 
η φαση με το μονοπλανο στη ταινια, στα δικα μου ματια at least… για βραβειακους λογους κ μονο η υπαρξη του
Σε συνδιασμο με το πιο basic δεν παει σεναριο, η ταινια δεν μου ειπε σχεδον τιποτα στην ουσια της… με κρατησε μονο γτ μαρεσουν οι πολεμικες ταινιες γνκ για α κ β παγκοσμιους, καθαρα προσωπικη νοτα αυτη…
Εδωσε πατημα σε Ντικινς βεβαια να μεγαλουργησει ξανα και η φωτογραφια της ταινιας ειναι για μενα κ ο πιο σημαντικος λογος να δει κανεις αυτη τη ταινια σινεμα… ερμηνειες καλες αλλα δεν ειχαν κ ψωμι για κατι υπερμετρο…
Γενικα δεν μπορω να πω οτι με ενθουσιασε αλλα το ειδα και σχετικα ευχαριστα… δεν θα το θυμαμαι ομως σε 3 μερες
Βασικά, η ταινία μοιάζει στο Gravity σε αυτό το θέμα. Το σενάριο είναι ανύπαρκτο και στις δύο (5 σειρές κείμενο), σου παρουσιάζουν μια υπόθεση με ένα μη συνηθισμένο τρόπο (μονοπλάνα στη μία, 3D στην άλλη), το περιβάλλον σου είναι άγνωστο (χαρακώματα και διάστημα), αλλά δεν έχεις λόγο να μην πιστέψεις πως έτσι θα ήταν εκεί (συνθήκες στα χαρακώματα και κίνηση με την απουσία βαρύτητας). Γενικώς νομίζω πως όμοια με το Gravity, το 1917 θα αρέσει στον καθένα συναρτήσει της αγωνίας που του προκάλεσε.
Ο Ντίκινς έκανε σούπερ δουλειά όντως. Η ταινία ίσως να διδάσκεται από εδώ και πέρα σε όλα τα Management μαθήματα. Για μήνες έκαναν πρόβα όλες τις σκηνές των χαρακωμάτων, ώστε να υπολογίσουν πόση ώρα χρειάζονται, άρα πόσο μεγάλα χαρακώματα χρειάζονται κι άρα να σκάψουν τόσο μακρά χαρακώματα όσο χρειάζονται για τη σκηνή. Αυτό όμως δείχνει και το πόσο δίκιο έχεις. Η κεντρική ιδέα της ταινίας είναι το μονοπλάνο και όχι ο πόλεμος ή κάτι άλλο.
Ωραιο το 1917 αλλα το Dunkirk μου αρεσε περισσοτερο.
Καταλαβαινω αυτο που λετε με την ιστορια …κλπ αλλα δε ξερω πιο immersive μου φανηκε το αλλο. Αν η Δουνκερκη ηταν τεχνικη ασκηση του Νολαν, ε αυτο ηταν του Μεντεζ.
Κυλαει νερο παντως το 2ωρο απλα σε καποια σημεια προκειμενου να βγει το μονοπλανο δεν εβγαζε νοημα η ροη της ταινιας/τοποθεσιων.
Αφορητα επιφανειακη κ απιστευτα υπεραπλουστευμενη χιπστερια με απολυτη αρνηση αναφορας οποιασδηποτε σοβαρης πολιτικης αναφορας, ενα μπασταρδεμα του στυλ Αντερσον με κατι που θελει να πλησιασει τον Μεγαλο Δικτατορα αλλα τηνει να πλησιαζει επικινδυνα το Life is Beautiful (κ απο τα συμφραζομενα εννοω οτι το Life is beautiful ειναι για μενα ο ορισμος του σκουπιδιου, η ταινια που χρησιμοποιω για να περιγραψω οτι με απωθει κ με αηδιαζει στο χωρο)… απιστευτο οτι μια τοσο αφελης και αστοχη ταινια εφαγε τοση προωθηση κ μνεια
Παραταυτα, αν κλεισει κανεις το μυαλο του, βλεπεται ευχαριστα σαν παραμυθακι, ουτε κατα διανοια σαν αντιναζιστικη σατυρα, γτ εχει ψιλοκαλο ρυθμο, καλο σλαπστικ καμια φορα και οχι μεγαλες κοιλιες σεναριακα
Ρεσιταλ ερμηνειας απο πρωταγωνιστη, ολη η ταινια πανω του κ απο κοντα Γιοχανσον σε εναν ρολο με πολυ ποτενσιαλ κ πολυ λιγη ουσια απο το σεναριο…απο κοντα Ροκγουελ. Γουατιτι εκνευριστικος, ψοφα.-
Ισως υπο αλλες συνθηκες να ελεγα οτι ειναι τοσο αφελες κ απολιτικ που καταντα επικινδυνο… ο ορισμος της απολιτικ χιπστεριας
Elaborate για το Life αν δεν βαριέσαι, μου φαίνεται πολύ βαρύ το “σκουπίδι” για αυτήν την ταινία
Καλη φαση, απο την περιγραφη ακουγεται 11/10 ταινια και παιζει κι ο Γουαητιτι <3