Πριν καποιες μερες βγηκε η παρακατω μισαωρη συζητηση για το Dune, και βλεποντας τη σημερα αφου ειδα επιτελους την ταινια, μπορω να πω πως συμφωνω στα περισσοτερα που λενε. Πιανουν το θεμα απο αρκετες μεριες και εκφραζουν την πλειοψηφια των προβληματων που εχει για μενα η ταινια προσωπικα. Αναφερουν και το θεμα με τις σχεσεις και την απουσια συναισθηματος και βαθους.
Γενικα εχω μαζι με αυτο τσεκαρει σημερα 2-3 ρηβιους, και η αληθεια ειναι πως δεν με ενδιαφερει να δω προς το παρον περισσοτερα. Παντως η αντιδραση του κοσμου βλεπω πως ειναι κυριως θετικη, θελω να δω πως φανηκε σε ατομα που δεν εχουν ιδεα για το υλικο, εχω περιεργεια.
Νομίζω πως αυτό με τις σχέσεις των χαρακτήρων έχει να κάνει και με το κόψιμο της ταινίας στα 2. Μπορεί να μην είναι απότομο σε φάση clifhanger αλλά αφήνει τα πάντα στην μέση από άποψη χαρακτήρων και story. Το πρώτο όμως είναι που ενοχλεί περισσότερο. Όλοι ο χαρακτήρες γύρω από Paul και Jessica είναι σχεδόν δορυφόροι. Αλλά σχεδόν σε κάθε περίπτωση η ταινία αφήνει την υπόσχεση της συνέχειας. Προφανώς με εξαίρεση Leto Atreides που πάντως δεν μου φάνηκε κακός όσο τον είδαμε..
Για αυτό λέω πως ήταν απότομο το κόψιμο. Δεν ήταν φάση Fellowship και Two Towers αλλά περισσότερο μισό Fellowship. Σαν να είδαμε το πρώτο δισκάκι (για όσους έχουν τα extended dvd/bluray και ξέρουν που χωρίζεται η ταινία) και περιμένεις να μπει το δεύτερο ένα πράγμα.
Για μούντιλα το έγραψα και εγώ. Παρότι στα trailer δεν με ενόχλησε και τόσο, στην ταινία μου φάνηκε too much. Θέλω πάντως να την ξαναδώ μιας και έγινε διαθέσιμη ενώ θα ήθελα να δω ξανά και την ταινία του Λιντς.
Συμφωνω, αλλα ειδικα ο χειρισμος της σχεσης Λιτο-Τζεσικα και η απεικονιση της ηταν απλως κακη, και παιζει σημαντικο ρολο για να κατανοησει καποιος τις προθεσεις και τις πραξεις των χαρακτηρων. Ολοι οι χαρακτηρες προσφερουν τροφη για σκεψη και εχουν ενδιαφερον, τους αγγιξε ελαχιστα, ειπαμε δεν ειναι σειρα, οκ το δεχομαι. Αλλα η σχεση του ζευγαριου εχει ζωτικη σημασια στο ολο build-up, συναισθηματικα και μη, και για την τριαδα Λιτο-Τζεσικα-Πωλ και τη μετεπειτα πορεια τους ειναι οσο σημαντικο ειναι και το γαμημενο μπαχαρι, αλλα ειναι δυστυχως αφαντη περα απο μια σκηνη ενος λεπτου ξερω γω. Το γεγονος πως η ταινια χωριζεται σε 2 μερη εχει αναποφευκτα τα αρνητικα του οταν μιλαμε για υλικο με τοση πληροφορια, χαρακτηρες και lore, αλλα θα μπορουσε ευκολα να αφιερωσει περισσοτερο χρονο σε αυτους τους 2, κοβοντας κατι αλλο. Ηταν απαραιτητο βασικα.
Τι εντυπωσιακή ταινία…τι ΜΕΓΑΛΟ έργο…κατάλληλο ΜΟΝΟ για κινηματογράφο.Πραγματικά θα είναι έγκλημα αν κάποιος περιμένει να το κατεβάσει ή οτιδήποτε.Δε θέλω να μπω σε λογική μεταφοράς από το βιβλίο.Πετυχαίνει και σε αυτό για μένα, αλλά δεν είναι κριτήριο για το αν μια ταινία είναι καλή.
Ο Βιλνέβ έχει φτιάξει ΠΑΛΙ κάτι μεγαλειώδες.Ο άνθρωπος κάνει blockbuster cinema χωρίς να κάνει blockbuster cinema.Οπτικοακουστικό κομμάτι κυριολεκτικά υπεράνω κριτικής.Εικόνες από δυστοπικό πίνακα ζωγραφικής.Ο Λόρενς της Αραβίας παρτάρει με τον Μαντ Μαξ.
Καταλαβαίνω τα από πάνω μηνύματα κριτικής, ναι συναισθηματικά υπάρχει κενό, όλο το κομμάτι το παίρνουν πάνω τους Πωλ και Τζέσικα(φοβερό κάστινγκ εννοείται, και γενικά σε όλους τους ρόλους, ακόμα και η αδιάφορη γενικά Zendaya είναι σαν να ανήκει στην έρημο) σε αυτό το θέμα, οι υπόλοιποι είναι περισσότερο ρομποτικοί, αλλά ρε παιδιά δε με ενόχλησε καθόλου.Μην πω μου άρεσε κιόλας η προσέγγιση αυτή.Για ρομποτική κοινωνία μιλάμε άλλωστε.
Γενικά μια αίσθηση έπους δεσπόζει από την αρχή μέχρι το τέλος και όχι μόνο στις (επικές) σκηνές μάχης.Είναι σπουδαίο επίτευγμα ειδικά αν σκεφτούμε ότι με το έργο έφαγε τα μούτρα του ολόκληρος Λιντς.
Θεωρώ ότι το δεύτερο μέρος που θα είναι και λιγότερο εισαγωγικό, αναμένεται πραγματικό αριστούργημα που θα μνημονεύεται δεκαετίες μπροστά και θα φτιάξει στρατιές οπαδών.Όχι ότι αυτό δεν είναι δηλαδή…
Έχω μια ένσταση εδώ. Τις σκηνές αυτές τις θεωρώ το μεγάλο μειονέκτημα της ταινίας. Όταν είδα τις στρατιές παραταγμένες περίμενα μεγαλεία και τελικά είδα μάχες έναν με έναν, με εξαίρεση το Ντάνκαν που τα βαλε με 6-7.
Είδα κάμποσες επιβλητικές σκηνές, αλλά όχι μάχης. Οι περισσότερες ήταν με τον Σκάρσγκαρντ μέσα.
Ψηνομαι να παω να το ξαναδω μονο και μονο για να το δω σε ΙΜΑΧ δεν κανω πλακα. Αν και λογικα θα επικρατησει η αφραγκια, αλλα μου εχει δημιουργησει την επιθυμια.
Kαι μενα οι μαχες στο Dune μ αρεσαν πολυ. Οχι σαν μονομαχιες και χορογραφιες, αλλα σαν αισθηση τρομου και προδοσιας και ηττας. Εβγαινε πολυ δυνατο το απειλητικο αυτο φηλινγκ.
Εκει που χανει η ταινια οσο το σκεφτομαι ειναι στην παρουσιαση του σετινγκ. Δυστυχως δεν πεφτει καθολου βαρος στα στοιχεια που κανουν πολυ ξεχωριστο αυτο το συμπαν και αυτη την ιστορια.
Τι ειναι και τι εχουν σχεδιασει οι Bene Gesserit. Tι ειναι οι Mentat, oι Navigators. Tι παιζει πισω απο τον Πωλ. Τον ανηψιο Χαρκονεν που δεν δειχνει. κτλ κτλ.
Παραμενει ενα επος για μενα και θα το ξαναδω, αλλα πιο ψυχραιμα θα θελα να χει και πιο πολυ ψωμι απο το σετινγκ. Ελπιζω στο directors cut και στο δευτερο μερος
Mε 155’ διάρκεια και τέτοια πυκνότητα σε ιδέες και πλοκή και όλα όπως του source υλικού, τι ανάπτυξη setting και χαρακτήρων να περιμένουμε ρε παιδιά. Αυτό θέλει πολλές ταινίες ή σειρά. Απορώ και πως τα χώρεσε έτσι. Εν τω μεταξύ εχει πλάκα που σε πολύ κόσμο φαίνεται αργό και βραδύκαυστο ενώ στους Nτιουν-άδες βιαστικό!
Για μένα είναι οι αισθητικές/τεχνικές επιλογές κατά κύριο λόγο που καλώς ή κακώς και επειδή μιλάμε για μεταφορά βιβλίου αλλά κι επειδή στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι αναπόσπαστο κομμάτι του όλου έργου μου χαλάνε σε σημαντικό βαθμό την αίσθηση.
Ναι, καλή ταινία είναι, και αρκετά επική σε σημεία. Αλλά: όλο το οπτικό κομμάτι απο τη φωτογραφία και τα χρώματα μέχρι και τα διαστημόπλοια, στολές, κτλ κτλ όλα είναι μουντά και μινιμαλιστικά. Είναι δυνατόν ρε σεις να παίζεις με έρημο και να είναι σχεδόν άσπρη; Συνειδητή επιλογή του σκηνοθέτη οκ, απλά εμενα με βγάζει off, θα πηγαινα προς το πρωτογενές υλικό και όχι προς το προσωπικό μου ύφος. Επίσης το soundtrack, απλά ΌΧΙ. Μπορεί για τα δεδομένα του Zimmer να συνιστά και επιστροφή στη φόρμα, αλλά όχι ρε φίλε, θέλει κάτι πιο ιδιαίτερο και αέρινο. Το Dune ήθελε γενικά μια άλλη μυσταγωγία, πιο παραμυθένια ίσως, αλλά επουδενί τυρένια. Το καλό είναι ότι είναι ένα αυτούσιο έργο Villeneuve με προσωπική σφραγίδα και αγάπη απο την αρχή μέχρι το τέλος, οκ είναι ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ DUNE, σεβαστό. Επίσης την πλοκή του βιβλίου την ακολουθεί φουλ. Αυτά, και για να κρίνουμε και καλύτερα, καλό είναι να δούμε και το δεύτερο μέρος, αλλά αυτές οι επιλογές που προανέφερα, δεν αλλάζουν ούτως ή αλλως.
Μου άρεσε και το ξανάβλεπα αλλά δεν συγκλονίστηκα με καμία.
Γενικα η αισθητικη επιλογη ειναι πραγματικα make or break φαση, παιζει τεραστια σημασια στο κατα ποσο θα δεχτεις θετικα τη μεταφορα. Για μενα Lynch και miniseries παραμενουν καλυτερα με μεγαλη ευκολια, ακομα και με τα ελαττωματα τους.
Αν το νέο Dune είναι χειρότερο από τη μίνι σειρά που είχε οπτικά εφε της πλάκας και έναν Πολ Ατρειδη τελείως αδιάφορο τότε να μην μπω στην διαδικασία να το δω σε σινεμά.
Εχουμε πλεον 3 μεταφορες, ολες εντελως διαφορετικες μεταξυ τους. Καμια δεν ειναι χειροτερη απο την αλλη, ολες εχουν τα υπερ και τα κατα συμφωνα με την προσεγγιση τους, και παραλληλα και τις προσδοκιες που εχει ο εκαστοτε θεατης. Ειναι εντελως υποκειμενικο ζητημα. Αλλος θα γουσταρει με τον συγχρονο μινιμαλισμο του βιλνεβ, αλλος με την πιο παραδοσιακη sci-fantasy ποικιλια του lynch, αλλος με την πληρεστερη μεταφορα που αποτελει το miniseries. Σε καθε περιπτωση, the spice will flow
Τον Τιμοτέ τον Σαλαμέ πολύ τον παω, αλλά παιζει πάνω κάτω με τον ιδιο τροπο σε καθε του ρολο (και περπαταει λες και περιμένει να τον παρουν φωτογραφια ανα πασα στιγμη)
Εξαιρετικος ο Σκαρσγκαρντ, κυριως σαν αισθητικη απεικονιση, σαπιλα και τρομοκρατια
Καταλαβαινω οτι το κειμενο γραφτηκε πριν 500 χρονια και είναι ας πουμε μάνα του συγχρονου sci-fi αλλα τα tropes είναι tropes και δεν νιώθω πως στην τελική προσφερει κατι καινουργιο στο τραπεζι σε καποιον που εχει δει 1-2 φαντασυ πραματα (ασχετα αν τα tropes εγιναν tropes επειδη αυτα που δημιουργησαν τα τα tropes επηρεαστηκαν απο το πρωτοτυπο κειμενο του Dune)
Δε μου φανηκε αργο καθολου, το αντιθετο μαλιστα. Ιδιως καποια πραγματα προχωρησαν με ταχυτητα φωτος (εκει δηλαδη που βρηκε το κιλερ ζουζουνι ο Πωλ και το πηγε στο πατερα του και βρηκαν τον κατασκοπο εγινε μεσα σε δευτερολεπτα. Υπαρχουν και αλλα παραδειγματα αλλα αυτο μου ηρθε πρωτα)
Οι σκηνες με τα οραματα με κουρασαν φουλ, θαρρω θα μπορουσαν να κοπουν οι μισες και θα ειχαν την ιδια βαρυτητα
Καποια πραγματα τα ενιωσα exposition-light (πχ ποσο σημαντικη ειναι η οικογενεια Atreides και η γενικοτερη κοντρα με τους Χαρκονεν) και καποια ηταν exposition-heavy (δεν ειναι αναγκη να ξαναεξηγησεις γιατι περπατας παραξενα στην αμμο, το πιασαμε)
Η αισθητικη του στοματος των σκουληκιων ηταν * chefs kiss *
Υποθετω με το τελος της ταινιας να νιωσαν παρομοια αυτοι που ειδαν τη Συντροφια χωρις να ξερουν οτι ειναι μερος τριλογιας (ξερω κοσμο ας πουμε που δεν ξερει οτι ειναι Dune Part 1)
Γενικα, μου αρεσε, αλλα δεν εκοψα φλεβες αν και ειναι ηλιου φαεινοτερο οτι πρεπε να κριθει ως συνολο, οποτε ραντεβου σε 2 χρονια.
Δεν με ενεμπνευσε να διαβασω το βιβλιο παντως, θα περιμενω το οραμα του Ντενί.
Ούτε εγώ έχω διαβάσει τα βιβλία κι έχω ξαναδεί κάτι σχετικό με το Dune. Η ταινία μου άρεσε, είχε αρκετά καλά εφέ και κάστ. Σε κάποια σημεία ίσως θα μπορούσε να προσθέσει ένα-δυο πράγματα ακόμη για τους χαρακτήρες, έδινε όμως κάποιες βασικές πληροφορίες εκεί που πρέπει και είχε κάποια κομμάτια αφήγησης που σε έβαζαν στο κλίμα. Σίγουρα μία προσαρμογή δεν μπορεί να έχει τη λεπτομέρεια που έχουν τα βιβλία, ειδικά όταν μιλάμε για μία ταινία. Ίσως μία σειρά έδειχνε με καλύτερο τρόπο πράγματα που θέλει να δει κάποιος φανατικός των βιβλίων - αλλά μια σειρά καλογυρισμένη από την αρχή ως το τέλος κι όχι μια σειρά απογοήτευση όπως το GOT. Και η διάρκεια της ταινίας μου φάνηκε εντάξει, έκλεισε στο καλύτερο σημείο για να μην κουράσει και ν’ αφήσει κάτι αρκετά σημαντικό για την πλοκή για να περιμένει ο θεατής από την επόμενη.
