Ειναι πλεον δεδομενο πως διαφωνουμε σε αυτα τα ζητηματα σε τεραστιο βαθμο, δεν εχει ιδιαιτερο νοημα να σχολιασω. Agree to disagree. Γενικα παντως οταν σχολιαζεις με τετοιο τροπο την προσωπικη αποψη καποιου σχετικα με ζητηματα ψυχαγωγιας και διασκεδασης, ουτε ευγενικο ειναι ουτε σε τιμαει (οχι οτι ειναι η πρωτη φορα, αλλα και παλι). Γνωριζω την καταληξη που ειχε ο χαρακτηρας του Μορφεα, αυτος ειναι ο sigh Νεος Μορφεας και ειναι διακοσμητικο background, καλυτερα να μην υπηρχε καν, αλλα οκ member berries? Member berries. Ειτε η προσθηκη εγινε για να ικανοποιησει τη WB ειτε οχι, meh, γλαστρα.
Ουτε εγω περιμενα πολλα, αλλα περιμενα matrix, οπως και ολοι οσοι το ειδαν. To γεγονος πως η Wachowski ηταν σε συγκεκριμενη φαση στη ζωη της συμφωνα με οσα γνωριζουμε, και ηθελε να κανει καποιου είδους self-healing μεσω του matrix, και παραλληλα με την ευκαιρια να κανει και σχολιασμο στις τασεις του σινεμα ειναι σεβαστο (και γενικως on point, αν και δεν μου αρεσει ο τροπος που το εκανε), αλλα ηδη φαινεται πως ειναι υπερβολικα divisive και hit-or-miss (κυριως για αυτο το λογο ανεφερα και το last jedi, αλλα και επειδη η ταινια πεφτει στην κατηγορια “παιρνουμε ενα αγαπημενο franchise και του αλλαζουμε τα φωτα, αποξενωνοντας σημαντικη μεριδα των οπαδων”). Η κατευθυνση που το οδηγησε μαλλον δεν ενθουσιασε και ιδιαιτερα αν κρινουμε συμφωνα με το τοπιο που επικρατει λιγες μερες αργοτερα. Η ταινια δεν εχει ουσιαστικο λογο υπαρξης, απλα η Wachowski ηθελε ενα happy end για να νιωσει καλυτερα, το οποιο ειναι και λιγο εγωιστικο, αλλα σε αυτη τη φαση δε με νοιαζει και καθολου συνολικα, it is what it is. Θα με ενδιεφερε παντως το franchise στα χερια αλλων σκηνοθετων και writers, γενικα μια διαφορετικη ματια.
πηγα να πνιγω με τον κουραμπιε, ευχαριστω
Τελος, μια σημερινη συνεντευξη για την ταινια για οποιον ενδιαφερεται.
spiderman, κουραδίτσα
wss, συμπαθιτικό. ακόμα δεν νομίζω οτι το ορίτζιναλ το περνάει, αλλά στέκεται.
french dispatch καλό.
lamb. καλό.
don’t look up, χαριτωμένα υπερβολικό και αιχμηρό, αχρείαστα διωμισάωρο.
matrix, κουράδα ριλοουντ, με κακό μοντάζ.
benedetta, δυνατό.
αυτό το after love, ψήθηκα να δω. (είχα υπόψιν του Τζερβειζ τη σειρά μόνο μ αυτό το ονομα)
το σπαιντερμαν, θεάμα μεν, αλλά δεν ξέρω. δεν τρελάθηκα. βλέπονται τα περισσότερα μάρβελ, αλλα μέχρι εκεί. βλέπονται. δεν θα μου μείνει ΠΟΤΕ κανένα ΑΞΕΧΑΣΤΟ.
Θα συμφωνήσω με τα παραπάνω σε μεγάλο βαθμό, νομίζω η ταινία το χάνει λίγο επειδή μπλέκει πολλά πράγματα (επιστήμη vs γενικότερη ελαφρότητα της κοινωνίας, επιστημη vs conspiracy theorists, climate change, διαπλοκή πολιτικής-μεγάλου κεφαλαίου, ενσωμάτωση στο σύστημα -di Caprio ως σύμβουλος του Λ.Οίκου, social media hype κτλ) και αντίστοιχα μπλέκει και πολλούς χαρακτήρες, οι περισσότεροι εκ των οποίων μένουν λίγο αδιάφοροι.
Εμένα μου άρεσε αισθητικά η σεκάνς του φινάλε, μάλιστα νομίζω ότι ο McKay μπορεί και να σκέφτηκε πρώτα αυτό και μετά να πάσχισε να πάνω του να στηρίξει άλλες 2 ώρες ταινία, κάτι σαν άλμπουμ που κλείνει με ένα επικό κομμάτι αλλά έπρεπε να γεμισουμε και τα 75 λεπτά του cd με όχι τόσο φοβερά τραγούδια.
Επίσης, παρότι δε μπορώ να κρίνω αν σκηνοθετικά ήταν η καλύτερη ταινία του, νομίζω ότι το “Big Short” ως σύνολο είναι αρκετά ανώτερο γιατί στόχευσε/εκλαΐκευσε πετυχημένα ένα πραγματικό πρόβλημα, με πραγματικές συνέπειες (εν τέλει για όλο τον πλανήτη), το domino των οποίων συνεχίζει ως τις μέρες μας.
Το τοπίο είναι το πρώτο που μου έκανε εντύπωση. Δεν είχα ιδέα που γυρίστηκε η ταινία, σε στιγμές όμως μου φάνηκε πως έδινε έναν σχεδόν epic τόνο στην κινηματογράφηση του τοπίου και υπήρξαν 2-3 περιπτώσεις που σκέφτηκα οκ δεν γυρίζεις τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ρε γαμώτο. Τώρα πρόσεξα εδώ στο κείμενο σου πως γυρίστηκε στην Ν. Ζηλανδια και δεν ξέρω αν το σκέφτηκα επειδή μου φάνηκε γνώριμο το τοπίο ή λόγο της σκηνοθεσίας.
Γενικά μου άρεσε αλλά δεν ξέρω πόσο θα μου μείνει. Ώρες ώρες ήταν λες και γυρίστηκε από 2-3 διαφορετικούς σκηνοθέτες.
Διάβασα παραπάνω όσα έγραψαν πριν καιρό οι @lupin και @SvenN και ομολογώ ότι δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω (συμφωνώ με τον Lup, κυρίως).
Για εμένα, καλή η ταινία εν συνόλω, επαρκείς οι ερμηνείες (o γιος κερδίζει στο νήμα τόσο τον λίαν θεατρικό Cumberbatch, όσο και τον εξαιρετικό Plemons). Ευχάριστη η θέαση, α-πί-στευ-τη φωτογραφία.
Το μόνο σίγουρο είναι ένα: Το “The Piano” παραμένει το αξεπέραστο δημιούργημά της.
Aυτό που έβγαλε off λίγο στο φινάλε -γιατί κατά τα άλλα συμφωνώ με το παραπάνω, πολύ ταιριαστή παρομοίωση μιας και ήταν όντως αισθητικά ένα ωραίο κλείσιμο-, ήταν ότι στον χαρακτήρα του, ήταν λίγο μακριά από τον κυνισμό που ψιλό-είχε η ταινία μέχρι τότε και έδωσε μια είδους ‘‘κάθαρση’’ στους πρωταγωνιστές που οκ, νομίζω δεν της ταίριαζε.
Ακόμα όμως και εάν ταίριαζε -γιατί η ταινία δεν ήταν και τόσο μαύρη και κυνική όσο πχ το Dr Strangelove-, ε μου φάνηκε ότι θα ταίριαζε καλύτερα σε μια πιο mainstream ταινία καταστροφής τύπου Αρμαγεδών, μια ταινία εν πάση περιπτώση πιο συμβατική, αμερικάνικη, μια ταινία σαν αυτές που σατίριζε και το ‘‘Don’t Look Up’’…
Είδα επίσης το παρακάτω -με πολύ πίεση όμως εκ των έσω -
Για το οποίο θα μπορούσα επίσης να πω πολλά αλλά λόγω γιορτών και ότι δεν είμαι Αθήνα, θα περιοριστώ στα εξής:
Αν είστε φοιτητές και την πίνετε με παρέα βλέποντας μεταμεσονύκτιες καμμενιές τρώγοντας σαπίλες, you are welcome.-
Αν είστε μεγαλύτεροι και γουστάρετε παραδοσιακή σαπουνόπερα τύπου Santa Barbara των μέσων-τελών 80ς με ότι αυτο συνεπάγεται, you are welcome επίσης.-
Όλοι οι υπόλοιποι, μακριά υποθέτω
υγ. Δεν ξέρω πραγματικά αυτός ο Leto πως επιβιώνει στο σύγχρονο Hollywood και παίρνει ακόμα ρόλους.
Σε καμια περιπτωση δεν μπορει να συγκριθει το Matrix Ressurections που ειδα χτες με την υπερκουραδα Last Jedi.Ναι,μετριο με πολλες δοσεις νοσταλγιας(που προσωπικα δεν με χαλανε καθολου) αλλα στο ιδιο επιπεδο με Reloaded και Revolutions.Jonathan Groff τρομερος σαν κακος,λατρεια απο Mindhunter.Oι υπολοιποι αδιαφοροι.
Overall,μια χαρα περασα για 2,5 ωριτσες.
ΥΓ.Αν ειχα ιδεες για κατι …νεο και …φρεσκο δεν θα …χαραμιζομουν με …σεντονια στο φορουμ του rockin αλλα θα εκανα καριερα σαν σεναριογραφος…
Καλή χρονιά σε όλους! Πρώτο ποστ του νέου έτους και θα είναι κάπως συναισθηματικό.
Είχα γράψει και παραπάνω ότι τα Ματριξ 1,2 + Ανιμάτριξ μου αρέσουν πολύ, βασικά τα λατρεύω όχι απλά μου αρέσουν. Να φανταστείτε ότι το Μάτριξ 2 είναι η μόνη ταινία που έχω δει στο σινεμά 2 φορές και τα DVD του Matrix από τα ελάχιστα που έχω κρατήσει.
Πήγα λοιπόν στο σινεμά χθες, στην τελευταία προβολή του έτους να δω το Μ4, ελπίζοντας ότι θα διαψευσθούν οι κακές κρίτικές και θα μου αρέσει.
Ξεκίνησε καλά και σε πολλές στιγμές ανατρίχιασα, μάλιστα είπα κάποια στιγμή στη γυναίκα “είδες που σου έλεγα ότι ο κόσμος υπερβάλει, καλή είναι” ΄
ΑΛΛΑ απ΄π αυτό το σημείο και μετά SPOILER
Από το σκηνή στο συνεργείο της Τρίνιτι
η ταινία δεν παίρνει απλά την κάτω βόλτα, μιλάμε για κανονικό γκρεμό.
Όταν βγήκα από το σινεμά, δεν μιλιόμουνα.
Είναι δυνατόν;;;;; Τόσο Αμερικανιά, τόσο προβλεπόμενο, τόση κακογουστιά, τόση έλλειψη φαντασίας… Δεν περιγράφω άλλο
Είναι λες και το λογίδριο του Merovingian είναι review της ταινίας.
A bad ending to a fucking bad year.
Θα μου πεις, τι περίμενες ρε κακομοίρη;;;;Αλλά όπως λέει και το ρητό “η ελπίδα πεθαίνει τελευταία”, ή όπως έλεγε και ο Merovingian “Hope, your greatest strength and simultaneously your greatest weakness”
Πάω τώρα να δω Κόμπρα Κάι, εκεί τουλάχιστον ξέρω ότι θα είναι μια καλή αρχή.
Don’t Look Up ταινιαρα. Πολύ αληθινή δυστυχώς, τόσο που μου προκάλεσε μια μεγάλη θλίψη όσο την έβλεπα. Ακριβώς έτσι θα γινόταν ε. Είμαστε για το μπούτσο ως είδος, change my mind. Καλή χρονιά ε
Διάβαζα σχόλια σε μια κριτική της ταινίας μιας αντιεμβολιαστής που ταυτίστηκε μαζί της “γιατί τα χώνει στο Bill Gates που έχει τα δεδομένα μας μέσα από τα εμβόλια”. Καμία σωτηρία.
YΓ: Ο DiCaprio κάθε φορά μου θυμίζει πόσο πολύ τον παραβλέπω σαν ένα από τους τεράστιους ηθοποιούς και τοπ-5 της γενιάς του ( Hardy, McConaughey, Bale, Norton οι άλλοι 4 για μένα)
Ε καλα εδω ο αλλος ο βλακας ο Tim Poole προσπαθουσε να μας πεισει οτι το Squid Game ειναι κριτικη του Κομμουνισμου γιατι ειναι κατι τυποι που εεεχμ πεινανε και ξερω γω παλευουν μεταξυ τους αρα Κομμουνισμος…
Γενικα το να προσπαθεις να αποδωσεις νοημα σε κατι ξεκινοντας αναποδα, εχοντας αποφασισει δηλαδη απο πριν για τι θες να μιλαει και προσπαθωντας να βρεις clues για να στηριξουν την υποθεση σου, ειναι το πιο ευκολο πραγμα του κοσμου.
Άχαστος PTA σε friends’n’family project. Παρουσιάζεται ως coming-of-age, αλλά είναι περισσότερο η δυναμική μεταξύ του Cooper Hoffman (γιος του Phillip Seymour) που βιάζεται να μεγαλώσει και της Alana Haim που έχει μείνει στάσιμη και παλεύουν να βρεθούν κάπου στα μισά στην Καλιφόρνια των 70ς και της πετρελαϊκής κρίσης.
Εκπληκτικές guest εμφανίσεις από Sean Penn και Tom Waits, αλλά και όλο το υπόλοιπο καστ (επαγγελματίες και ερασιτέχνες) και γενικά ό,τι πιο feelgood έχω δει τα τελευταία χρόνια.
πι ες. Ο ελληνικός τίτλος “πίτσα γλυκόριζα” είναι άλλη μία συμμετοχή στο σχετικό greatest hits βλαμμένων μεταφράσεων.
Mετράω αντίστροφα από την Πέμπτη μέχρι τις 21.30 σήμερα για να πάω να το δω στο Άστορ… αυτό και το Red Rocket -του Σον Μπέηκερ του Florida Project, που πέρα από τις Νύχτες Πρεμιέρας δυστυχώς δεν πήρε μάλλον διανομή στο κωλοχανείο μας- είναι οι δύο ταινίες που περιμένω πιο πολύ τους τελευταίους μήνες (μην πω όλη τη χρονιά)!
Απο τους σημερινους σκηνοθετες μαλλον ο αγαπημενος μου. Ανυπομονω φοβερα. Αποτι εχω καταλαβει η νεα του ταινια παει λιγο προς Punch-Drunk Love το οποιο υπεραγαπω. Οτι ειναι ο Pynchon για το βιβλιο, ειναι ο Anderson για το σινεμα
-
πρέπει να αποφασίσουμε κ να τους πούμε πως να το κάνουν.