Χαμος στα Οσκαρς παντως - ανατροπες και δραματα.
Χαρηκα για τη Jane Campion και το Power of Dog, δε με χαλασε που το σηλωσε το CODA (αν κ πιστευω οτι ηταν λιγο bias λογω ευαισθησιας θεματος) και για το Drive my Car - περιμενα το καλυτερου ηθοποιου να παει στον Ντενζελ ομως.
Προσωπικα δε συμφωνω με τη χειροδικια του Will Smith σε ενα αστειο, οσο και κακο / ακομψο ειναι αυτο - θα μπορουσε να αντιδρασει διαφορετικα και οχι με αυτο το τροπο.
Αν ειναι ετσι οι κωμικοι πρεπει να σκανε με συνοδεια η απλως να μη προσκαλουνται.
Ο Mel Gibson τι επρεπε να κανει στον Ricky Gervais δλδ ?
Και εμενα μου περασε απο το μυαλο αλλα δε μπορω να σκεφτω καποιο λογο για να στηθει αυτο.
Μονο αρνητικο ειναι για τον Σμιθ, και επισης βλεπεις την αντιδραση και των δυο μετα οτι ειναι αρκετα φορτισμενη. Δεξερωτιναπω.
Ναι οκκ.
Πήγα εχθές το είδα και έχω να πω πως προσωπικά μου άρεσε λίγο παραπάνω από το 2ο είχε βεβαίως κάποια plotwists κάποια spells που εμφανίζονται τώρα στις ταινίες ενώ αναρωτιέσαι γιατί δεν υπήρχαν στις ταινίες Χάρι Πότερ. Ο Μικκελσεν οκ σαν Grindelwald αλλά προτιμούσα Ντεπ. Έχει ωραία δράση κάποιες μικρές ωραίες μονομαχίες.Τέλος αυτό που μου άρεσε τώρα ήταν η νοσταλγία στη μουσική.
Σε γενικές γραμμές μου άρεσε. Έχει ένα πιο… σοβαρό ύφος, πιο χαμηλών τόνων ταινία από τις προηγούμενες, χωρίς να είμαι και τόσο σίγουρος αν αυτό είναι στα θετικά η στα αρνητικά. Θυμίζει λίγο spy thriller με τις σκηνές δράσεις να είναι λίγες αλλά ωραίες. Mads που αντικατέστησε Depp ωραίος, κάπως πιο ανθρώπινος από τον Depp αλλά συνολικά δεν είμαι σίγουρος αν τελικά έδωσε το κάτι παραπάνω. Αφηγηματικά είναι λίγο πιο στρωτή από την δεύτερη που ήταν κάπως χαοτική. Εξαιρετικός ο Jude Law που εδώ με έπεισε πολύ περισσότερο ως Dumbledore, είχε ίσως τις καλύτερες στιγμές σε όλη την ταινία. Newt και Jacob συνεχίζουν να είναι 2 πολύ συμπαθητικοί χαρακτήρες. Μου έλειψε λιγάκι η Tina Goldstein.
Το παράξενο είναι που το story με Credence έμεινε σχετικά πίσω. Δεν ξέρω αν έπεσε κανένα edit στην ταινία λόγω του περιστατικού που έγινε πριν λίγο καιρό με τον Ezra Miller, αν και μου φαίνεται απίθανο αφού δεν έχει και πολύ καιρό, λογικά η ταινία ήταν έτοιμη και την είχαν ήδη διανείμει στους κινηματογράφους. Αλλά σε αυτό το σημείο έχασε η ταινία, είχε ενδιαφέρον το story και στην τελική ο τίτλος της ταινίας ήταν “Τα μυστικά του Dumbledore”, δεν ξέρω γιατί αυτά τα μυστικά έμειναν σε δεύτερη μοίρα. Κατάφερε πάντως να εμπλουτίσει τον κόσμο που ξέραμε από τις ταινίες αν και όντως όπως αναφέρθηκε πιο πάνω από LedZep κάποια πράγματα αναρωτήθηκα και εγώ γιατί τα ακούσαμε για πρώτη φορά.
Όπως και να 'χει είναι μια ακόμα καλή ταινία σε ένα από τα πιο συνεπή franchise που έχουν βγει τον 21 αιώνα. Απευθύνεται λίγο περισσότερο στους φανς της σειράς πάντως. Οι υπόλοιποι μάλλον θα μείνουν παγερά αδιάφοροι.
Eιδα το Northman. Λιγο κατωτερο απο οτι περιμενα. Καποιες σεναριακες ευκολιες και καποια κριντζ σημεια που θεωρω οτι δεν κολλαγαν με το κοντεξτ του σετινγκ και της ατμοσφαιρας με καναν να τσινισω λιγο. Κατα τα αλλα μου αρεσε αρκετα. Ωραια φωτογραφια και ατμοσφαιρα. Iconic σκηνες. Δυνατη βια. Ενα καλο 8αρι
προσωπικά έφαγα τρελό κόλλημα.
Εκτός όλων των άλλων …επιτέλους μία ταινία εποχής με διαλόγους που δεν είναι της δικής μας εποχής…
για εμένα ότι καλύτερο έχω δει για βικινγκσ σε μικρή και μεγάλη οθόνη . και -
Πιο bathory ταινία πεθαίνεις
Καλός ο Eggers οταν ακροβατει καπου εκει αναμεσα στο προσιτο και αρτίστικο. Εδώ σκόνταψε κάτα την άποψη μου και αν εξαιρέσεις τα τοπία (που ξερωγω Σκωτία είμαι - ταχω φαει με το κουτάλι) δεν μου προκάλεσε καμία αντίδραση αυτή η ταινία
Summary
εκτός από την περιπου μονόπλανη σκηνη στην αρχή καπως με τον επιθεση στο χωριουδακι μετα το time jump
Northman, συμπαθητικό, δωρικό. μπαθοριάρικο.
Άκουσα ότι μλκ σχόλιο, κυρίως απο γκόμενες που είχαν τραβήξει κρυφομανογουόριορς.
πολύ βία, πολύ αίμα, πολύ ακρότητα. duh ? Δεν είδες την περιγραφή. Τέσπα, συμπαθητική με τη φωτογραφία να κλέβει την παράσταση, με αρκετές στιγμές να στέκουν και σαν πίνακες. Απο εκεί και πέρα, μακβεθική σχεδόν στο “βάρος” της και δεν ντρέπεται γι αυτό που είναι. και καλά κάνει.
Ωραίο ήταν, προς το παρόν και σαν μια πρώτη εντύπωση μένει στην σκιά των προηγούμενων ταινιών του Eggers. Καταλαβαίνεις βέβαια εύκολα πως είναι μια δική του ταινία. Υπάρχει και εδώ η τάση του προς την αλληγορία, αν και όχι τόσο έντονη, ο μυστικισμός, η βία. Υπάρχει μια προσπάθεια για δώσει ένα τόνο αυθεντικότητας σε αυτό που κάνει, να πιάσει την εποχή, την ζωή της περιόδου. Ωστόσο όλο αυτό κατά την γνώμη μου σκοντάφτει λιγάκι στη γλώσσα. Όσο προχωρούσε η ταινία το αγγλικό λίγο με χαλούσε. Κάπου προς το τέλος ακούστηκε η αρχαία σκανδιναβική γλώσσα (τουλάχιστον σύμφωνα με το imdb, δεν είναι πως τα ξεχωρίζω από τα σύγχρονα Σουηδικά ξέρω γω) και η διαφορά ήταν εμφανής.
Και έτσι μια χαρά ταινία είναι πάντως. Τώρα την συνοδεύεις με Amon Amarth, Enslaved με λίγο Manowar. Αν την είχαν γυρίσει στα αρχαία Σκανδιναβικά θα ξεκινούσες από επικούς Bathory και μετά θα έπεφτες με τα μούτρα να ανακαλύψεις ότι obscure epic metal μπάντα μπορεί να έσκασε μύτη στη Σκανδιναβία την δεκαετία του 80.
Θερινός, λοιπόν, μετά από 3 χρόνια, λόγω των καταστάσεων… Ομολογώ ότι δεν είμαι πολύ φίλος του θερινού, λόγω του ότι α) δεν βολεύομαι ποτέ σε καρέκλα σκηνοθέτη, β) γιατί τα κουνούπια γ@μιούνται, και γ) διότι μου την σπάει που στην οθόνη γίνεται «παρέλαση» από πυγολαμπίδες, πεταλούδες και κάθε λογής άλλων εντόμων.
Βέβαια, μόνο θερινές δεν τις λες τις συνθήκες ακόμη, αλλά ΟΚ. Εγώ με μπουφάν και πουλόβερ και οι κυρίες γύρω μου τυλιγμένες με τις κουβέρτες που δίνει ο κινηματογράφος. Και μιλάμε για την απογευματινή προβολή, όχι για τη βραδινή.
Πολύ ωραία ταινία, αλλά με απογοητευτικό τέλος για τα δικά μου γούστα.
Λιθοβολήστε με, αλλά θαρρώ πως έτσι όπως «χτίστηκε» η ταινία το αισιόδοξο μήνυμα δεν της ταίριαζε, για να μην πω ότι ήταν κι ελαφρώς απίθανο, ελέω των συνθηκών της εποχής μας.
Τόσο η σκηνοθεσία, όσο και η γεμάτη νεύρο ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, υποδειγματικές. Τα κοντινά πλάνα και το «γρήγορο», ζωηρό μοντάζ ανέβασαν πολύ την ταινία. Επίσης -ευρωπαϊκός κινηματογράφος γαρ-, αν και η ταινία διαρκεί μιάμιση ώρα, ανοίγει πενήντα θέματα ταυτοχρόνως, «γεννώντας» πολλούς -επίκαιρους και μη- προβληματισμούς στο θεατή. Πολύ ωραίο και το πλαίσιο της αντίθεσης, εντός του οποίου τοποθετείται η κεντρική ιστορία-«Οδύσσεια» της πρωταγωνίστριας. Και όταν λέω αντίθεση, εννοώ την προσωπική της κοσμοθεωρία και το εργασιακό παρελθόν (διαμονή στο χωριό και όχι στο «κλουβί» της πόλης, πρότερη εργασία σε «μικρή» εταιρεία η οποία έθιγε τα συμφέροντα της πολυεθνικής στην οποία δίνει μάχη για να προσληφθεί στον παρόντα χρόνο), όπως και η επικαιρότητα υπό την οποία συμβαίνουν όλα αυτά (ήτοι την μαζική απεργία για τα εργασιακά δικαιώματα, η οποία αν και δυσκολεύει την καθημερινότητά της, ίσως να συμβάλλει στη βελτίωση των προοπτικών της στον επαγγελματικό βίο). Το δέντρο και το δάσος, εν ολίγοις…
Λεπτές ισορροπίες, αρκετά σημεία -εσωτερικής και μη- «πάλης», πολύ βάθος ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας.
Άξια ταινία, με αταίριαστο φινάλε, όμως (εντελώς υποκειμενικά).
Περίεργη ταινία στην οποία ήταν ξεκάθαρη η συνύπαρξη ορισμένων στοιχείων ενός μεγάλου horror σκηνοθέτη (Raimi), μαζί με κάποιους ντε και καλά ‘κανόνες’ που πρέπει να ακολουθήσει οποιοσδήποτε γυρίζει πλέον ταινία της Μάρβελ. Έτσι ενώ είδαμε εντυπωσιακούς θανάτους (για superhero ταινίες μπορείς να πεις ότι φλέρταραν με το gore), αυτοί πέρασαν λίγο αδιάφοροι και εκ του ασφαλούς αφού μιλάμε για διαφορετικά σύμπαντα κλπ.Δεν υπάρχει το απαραίτητο συναισθηματικό βάρος που θα σοκάρει τον θεατή για την απώλεια ενός χαρακτήρα που ξέρει.Τα κλασσικά πέρα δώθε guest είναι επίσης εδώ, είτε αφορώντας παλιούς ξεχασμένους χαρακτήρες, είτε νέες εισόδους στο σύμπαν της Μάρβελ (Krasinski).Τα πλεονεκτήματα του φιλμ είναι ξεκάθαρα τα σκοτάδια του Raimi που δεν είναι τυχαίο ότι μετά τον Ottavious και τον Goblin, δίνει και πάλι αξιοπρεπέστατη Villain.Μακάρι να είχε περισσότερη ελευθερία αλλά σε αυτά τα studio είναι δύσκολο.Κατάφερε πάντως να χωρέσει τίμιες αναφορές σε Carrie και Shining!
Κατά τα άλλα μένει η κλασσική αίσθηση σούπερ μάρκετ στο τέλος, ενώ φαίνεται πως σε αυτή την φάση της η Μάρβελ, έχει περισσότερον ενδιαφέρον στις τηλεοπτικές της σειρές. 5/10
The Northman
Τίμιος Eggers από την κλεισούρα του Lighthouse πάει σε πιο μεγάλη και ακριβή παραγωγή.Βέβαια και πάλι έχουμε προσωπικές αναζητήσεις των ηρώων στην βάση τους, οπότε όσοι περίμεναν κάτι τύπου Braveheart σε μέγεθος μάλλον θα απογοητευτούν.Δουλεμένη και ψαγμένη πολύ η προσπάθεια, με μπόλικα πραγματικά στοιχεία της Viking μυθολογίας.Εντυπωσιακή η σκηνή του ντου στο χωριό, και η one on one battle στο τέλος.Εξέλιξη για τον σκηνοθέτη που δείχνει να μπορεί να κάνει και άλλου είδους πράγματα απότι είχαμε συνηθίσει.Η βία είναι υπεραρκετή για mainstream cinema,όπως καλοδεχούμενα είναι και 2-3 twists στο σενάριο.Πιθανόν ορισμένοι να χαλαστούν με κάποια σουρεαλιστικά περάσματα σε ταινία με Vikings αλλά,thats Eggers.Θεότητες οι Dafoe και Taylor Joy.Θα ήθελα περισσότερα ανοίγματα σε τοπία και θάλασσες. 8/10
Και εγώ είδα το Northman την Κυριακή.
Την είδα ελείψει άλλης ταινίας. Εκτός από Dr. Strange (θα το δω αργότερα) οι άλλες ταινίες είναι είτε παιδικές, είτε τις έχω ήδη κατεβάσει, είτε είδη που δεν μ’ αρέσουν.
Ίσως να είναι και η πιο ωραία ταινία που έχω δει εδώ στο Σινεμά εδώ και 1,5 χρόνο (θα μου πεις, σιγά τις ταινίες που βγήκαν στο Σινεμά τα 2 κοβιντοχρόνια)
Σαιξπηρική, Δραματική (με την έννοια του αρχαίου Ελληνικού θεάτρου) και VideoGameική (God of War!!!) δεν με κούρασε καθόλου, ωραία τα ψυχεδελικά/μυστικιστικά πλάνα, δεν ήταν καθόλου cringe. Όπως και επίσης ο ήχος δεν ήταν υπερβολικός, δεν σε κούφαινε (βλέπε DUNE).
Θα ήθελα να έδειχνε λίγο περσσότερα για την καταγωγή της Όλγας (Τέιλορ Τζόυ), δηλαδή την δικιά της παγανιστική παράδοση. έστω και λιγο
Επίσης οι μάντεις παίξαν υπερβολικά σημαντικό ρόλο, ίσως θα μπορούσε να περιοριστεί αυτό και να ήταν πιο ορθολογικός ο τρόπος που βρίσκονταν λύσεις.
Η τελική μάχη δεν μου άρεσε, θα ήθελα να είναι πιο ξεκάθαρη, όχι τόση βαβούρα μέσα στις φωτιές και στους καπνούς. Αντίθετα το μονόπλανο που κάνουν ντού στο χωριό ήταν φανταστικό.
Ψυρίζω τη μαϊμού, όπως λέμε, η ταινία είναι σούπερ.
