Πριν κάνα χρόνο παίχτηκε πάντως στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ήθελα να πάω αλλά δεν βόλεψε. Πρέπει να έχω δει μια προηγούμενη ταινία του τύπου στο cinobo, αρκετά καλή επίσης. Ελπίζω να προλάβω το drive my car, αν και προτεραιότητα έχει ο park chan wook.
THE BANSHEES OF INISHERIN
Μια τρομερη ταινια που σε μαγευει οπτικοακουστικα με τα πανεμορφα τοπια, σε κανει να ενδιαφερθεις για τους χαρακτηρες αυτου το μικρου νησιου της Ιρλανδιας αλλα ειλικρινα η σχεση που δημιουργουν μεταξυ τους οι Coling Farell και Brendan Gleeson ειναι υπερμετρα καλη.
Ο Farell μπορει και να δινει το performance της καριερας του διπλα σε εναν πολυ μεγαλο Gleeson αλλα ολο το καστ παιζει εξαιρετικα.
Μπορει εκ πρωτης οψεως μαυρη κωμωδια, η οποια ομως κλιμακωνεται σε ενα συνονθύλευμα συναισθηματων που γεμιζει τους θεατες απολυτα και σε απορροφαει στον κοσμο της.
Πολυ απολαυστικη σε σινεμα για να ολοκληρωθει η εμπειρια !
Έτυχε να βρίσκομαι κοντά στο Mall χθές για δουλειές οπότε το συνδύασα και πήγα να δώ το Black Adam.
Όπως είπαν και κάποιοι προλαλήσαντες. Ήταν διασκεδαστικό, οι σκηνές δράσεις δυνατές και κατανοητές, ξεκάθαρα εμπνευσμένες από Anime (για αυτό και ήταν της προκοπής).
Είχε ωραίο και κάποιες στiγμές έξυπνο χιούμορ (ΠΧ όταν ανεβάζουν τα παράθυρα του βάν εκτός από τον Άτομ Σμάσερ, εκεί το ξεφτύλισαν, τα ίδια για τα οποία κοροϊδεύουμε την Μάρβελ. Tο comin relief με το παιδάκι (Αμον?) ήταν οριακά cringe αλλά ο Άτομ Σμάσερ ήταν για τα πανηγύρια.
Κάποιες σκέψεις:
-
Και αυτό όπως και το The Batman ήταν μεγάλης διάρκειας χωρίς λόγο. Είδαμε 3 φορές το ίδιο πράγμα, τον Άνταμ να τους τσακίζει όλους εύκολα και να μην δείχνει οίκτο, ΟΚ το καταλάβαμε.
Μακρόσυρτες σκηνές και διάλογοι χωρίς λόγο.
Αν ήταν συντομότερη θα ήταν καλύτερα. Μπορώ να πώ ότι βαρέθηκα λιγότερο από ότι στο Μπάτμαν. -
Μουσική από διάσημα Ροκ Γκρουπ όπως επίσης στο Μπάτμαν (Πινκ Φλόνιτ, Σμάσινγκ Πάμπκινς, Στόουνς…) κάποιες φορές ήταν πετυχημένη, άλλες όχι τόσο.
Μπροστά 2 τελευταία αίσχη της Μάρβελ (Θόρ κ Δρ. Στρέιντζ) αυτό ήταν αριστούργημα.
Δεν τις βλέπω καλά τις ιστορικές αίθουσες του κέντρου.
Χωρανε πανω απο 200 τρυπες airbnb στον χωρο του Ιντεαλ, δε θα μπλοκαρουμε την αναπτυξη για τις πολιτισμομαλακιες σας.
Έχω ξεμείνει από καντήλια πια. Στο κάτω κάτω όμως ποιος ενδιαφέρεται για τον πολιτισμό σε αυτό το μπουρδέλο, μια ζωή ήταν ο τελευταίος τροχός της αμάξης, τουλάχιστον όσο ζω και παρατηρώ πράγματα εγώ. Η αντιμετώπιση του “κράτους” είναι οριακά λες και κάνει χάρη στους πολιτισμικούς φορείς και τα πολιτισμικά κέντρα που υπάρχουν.
Ευθύνη έχει βέβαια και το κοινό, γιατί ειδικά αν μιλάμε για σινεμά που το κατέχω περισσότερο, πετάει αετό και δεν υπάρχει δικαιολογία. Ένα μάτσο φασαίοι που περιμένουν δωρεάν προβολές για να δουν μια ταινία στην μεγάλη οθόνη, ενώ αν οι ίδιες προβολές είχαν είσοδο 3-4 ευρώ θα είχαν την μισή προσέλευση. Ούτε η κρίση είναι δικαιολογία. Μην παρεξηγηθώ, φυσικά και είναι απολύτως κατανοητό στις μέρες μας ένας άνθρωπος να μην έχει να δώσει έστω και 5 ευρώ για την διασκέδασή του πλέον. Το ξέρω, το ξέρετε, είναι ένα φαινόμενο που ισχύει, δεν μιλάω για αυτά τα άτομα. Όμως δεν μπορώ να δεχτώ κλάψα από άτομα, που λένε κιόλας πως τους νοιάζει το θέατρο και το σινεμά, όταν βγαίνουν κάθε βδομάδα για ποτάκια και μπαρότσαρκες και μετά πάνε σπίτι να βάλουν κάτι να μουρμουράει στην τιβί και στεναχωριούνται που κλείνει το Ιντεάλ. Ε όχι δα. Και να το δούμε και αλλιώς, μην περιμένουμε μετά το κάθε Ιντεάλ και το κάθε Αελλώ να παλέψει για να κρατήσει τις αίθουσές του, όταν σε major προβολές είναι τρεις και ο κούκος μέσα.
Είναι πρωί, έχω πονοκέφαλο, σχωράτε με αν δεν γράφω συγκροτημένα.
Αυτά από έναν τελειωμένο σινεφίλ που τυχαίνει τελειόφοιτος κλάδου πολιτισμικής διαχείρισης και δουλεύει σε βιβλιοπωλείο που δεν αγοράζονται βιβλία (όχι όσα πρέπει, not even close). Γαμώ το κράτος πατόκορφα που έχει κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να μην μείνει τίποτα όρθιο (ειδικά στον κόβιντ έγιναν όργια) , αλλά το θέμα δεν είναι τόσο μονοδιάστατο.
Καλημέρα είπαμε;
ΥΓ. Είναι και το Οσκαρ και το Εμπασσυ. Και ο Παράδεισος στον Κορυδαλλό επίσης, σινεμά με ιστορία ε. Θα βγάλω προτζέκτορα στην αυλή και θα σας φωνάξω αν θέλετε σινεμά, κερνάω και μπύρες.
2ΥΓ. Πήγα να ρωτήσω για πρακτική στο ΕΚΤ (Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου), η απολύτως ειλικρινής διευθύντρια (προς τιμήν της) μου είπε ξεκάθαρα πως δεν υπάρχουν λεφτά να μου δώσει ούτε κάποια θέση, αν θέλω να ασχολούμαι με κανα word και κανα excel ίσως για να βάλω κάτι στο βιογραφικό μετά. Σχεδόν αναμενόμενο, ας έφτιαχναν κανα airbnb να μας έδινε σημασία ο Κούλης, άκου εκεί σινεμά.
Supermarket πλέον.
Χθες:
Χιτσκοκικό σασπένς συναντά σχεδόν μπουνιουελική σάτιρα και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Στην ταινία υπάρχει ένα super duper high class εστιατόριο σε ιδιωτικό νησάκι, στο οποίο κάθε φορά το μενού είναι σχολαστικά και με τέχνη δημιουργήμενο και οι πελάτες, πάντα με λίστα, λίγοι και εκλεκτοί.
Εμείς βλέπουμε, λοιπόν, ένα γκρουπ ανθρώπων να πηγαίνει να δειπνήσει στο εν λόγω εστιατόριο. Η ταινία έχει απολαυστικό, κατάμαυρο, χιούμορ και φτάνει μέχρι τις παρυφές ενός καθαρού θρίλερ. Ο ρυθμός είναι όπως πρέπει, δεν είναι αργός ούτε γρήγορος, ενώ όλες οι λεπτομέρειες ξεδιπλώνονται σε σωστές δόσεις, καθώς μέχρι το τέλος ο θεατής έχει πράγματα να ανακαλύψει και δεν φτάνει ποτέ σε σημείο να βαρεθεί. Όλοι οι ηθοποιοί ανταποκρίνονται στον ρόλο τους, προεξάρχοντος του Ralph Fiennes, ο οποίος παίρνει εν πολλοίς το έργο πάνω του και μαεστρικά ηγείται κάθε σκηνής παρουσιάζοντας έναν τόσο τρελό και απογοητευμένο όσο και παμπόνηρο σεφ, αλλά και του Nicholas Hoult που είναι πραγματικά άψογος στον ρόλο του.
Η σκηνοθεσία και η ηθοποιία όμως, δεν θα μπορούσαν μόνες τους να κουβαλήσουν μια τέτοια ταινία. Το σενάριο έρχεται και κουμπώνει αρμονικά δένοντας υποδειγματικά τα επιμέρους στοιχεία του έργου, αλλά δίνοντας και έναν πολυδιάστατο χαρακτήρα σε αυτό. Η έλξη που ασκούν τα πρότυπά μας/οι φιγούρες εξουσίας και το πως έχουν την ικανότητα να μας χειριστούν, η ματαιόδοξη ανάγκη για, εν τέλει, άσκοπη και ανούσια επίδειξη κάποιας πλασματικής ανωτερότητας, η αφόρητη δηθενιά της μπουρζουαζίας (είπαμε, Μπουνιουέλ :Ρ), είναι μερικά από τα θέματα που αγγίζει η ταινία, πάντα με σοβαρότητα (και όχι με σοβαροφάνεια) αλλά και άπλετο χιούμορ (θεωρώ δύσκολο να μην γελάσει κάποιος, τουλάχιστον σε 2-3 σημεία).
Τέλος, εκτίμησα πολύ πως η ταινία οριακά ξεπέρασε τα 100 λεπτά. Το λέω, γιατί πλέον ψάχνουμε με το κυάλι ταινίες τέτοιου βεληνεκούς που να μην πατάνε το δίωρο. Μου αρέσει μια ταινία να είναι πλούσια, αλλά αν ξέρεις τι θες να πεις και πως να το πεις, χίλιες φορές να μου φτιάξεις ένα συνεκτικό έργο θα κρατάει λίγο λιγότερο αλλά θα είναι συμπαγές, εύστοχο και με καλό ρυθμό.
Να το δείτε!
ΥΓ: Κάτι για όσους το είδαν:
Στο cheeseburger στο τέλος ήθελα να φάω τα καθίσματα, πιο λαχταριστό και από διαφήμιση ήταν το άτιμο
ΝΑΙ σε όλα. Λάτρεψα άπειρα το πόσο τέλεια έπαιζε με τα θέματα που έπιανε.
Επίσης ΜΕΓΑΛΑ ΝΑΙ για χιούμορ, Χουλτ και κυρίως για το σπόιλερ.
Φεύγοντας από σινεμά εννοείται καρφί για βρώμικο.
Τοστάκι με ψωμί ολικής, ένταμ χαμηλών λιπαρών, βραστή γαλοπούλα. Θλίψις.
Μάλλον πάει για καλή εξέλιξη, την ύστατη στιγμή.
Ειδα τις προαλλες το πολυαναμενομενο Glass Onion και ηταν αλλη μια διασκεδαστικη πανδαισια δια χειρος Rian Johnson.
Εννοειται σηκωνει δευτερη θεαση οταν σκασει στο Νετφλιξ. Από το πουθενα περιμενω πως και πως τριλογια Μπενουα Μπλαν, με τον ταλαιπωρημενο απο τον μετριο 007 Κραιγκ να διασκεδαζει σχεδον οσο διασκεδαζει οταν διαφημιζει βοτκα
είσαι τυχερός γιατί Ελλάδα δυστυχώς δεν πήρε διανομή (εντωμεταξύ το πρώτο έσκισε σε εισιτήρια στο εγχώριο box office όταν είχε βγει + το sequel γυρίστηκε στις Σπέτσες, άβυσσος πραγματικά) και το περίμενα πως και πως…
The Menu και εγώ σήμερα. Ότι είπε ο Martian παραπάνω. Καιρό είχα να δω τέτοια ταινία. Στα καλύτερα της χρονιάς.
Τίποτα το ιδιαίτερο σαν concept αλλά άκρως διασκεδαστική
Το είδα και εγώ χθες σινεμά. Βασικά μου αρέσει ο σκηνοθέτης Tommy Wirkola που έχει δώσει μερικά εξαιρετικά b movies και πέρυσι έδωσε ίσως την καλύτερη του ταινία, το πολύ καλό The Trip.
Τούτο εδώ είναι ένας συνδυασμός πολλών χριστουγεννιάτικων ταινιών, από Die Hard, Bad Santa, Home Alone και αρκετά ακόμα. Είναι λίγο περισσότερο αχταρμάς από όσο πρέπει και η διάρκεια του ξέφυγε κάπως αλλά είναι αρκετά διασκεδαστική, έχει και το gore του, μια χαρά δηλαδή.
Και εγώ φαν Tommy Wirkola, στανταράκι πως θα το τιμήσω στην σκοτεινή αίθουσα και το νέο του. Ο Dead μου θύμησε να δω και το The Trip. Παίζει μαζί με το νέο Spielberg στο γειτονικό σινεμά, θα παίξει εξόρμηση τις επόμενες μέρες.
Να δείτε όσοι δεν έχετε δει τα Dead Snow, εγγυημένη διασκέδαση!
Καπου εδω να πω οτι φιλη μου σχολιασε πως ο ελληνικος διανομεας εχασε ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευκαιρια να μεταφρασει αυτην την ταινια και να την διανεμει στην Ελλαδα ως “Αγριος Βασιλης”, και δεν μπορω να σταματησω να σκεφτομαι πως εγινε αυτο το ασυγχωρητο λαθος.
Το Jingle All the Way με τον Σβατσενέγκερ ήξεραν να το κάνουν “Ένας μπαμπάς μα τι μπαμπάς”
Τεράστιε James Cameron