Τι ταινία είδατε σήμερα στο cinema?

[Lupin]

Λοιπόν hands down από τις πιο ιδιαίτερες ταινίες των τελευταίων ετών.

Έφαγε τρελή γιούχα και box-office bombing στο US, αλλά καθώς διάβαζα τα διάφορα reviews άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι πολλά από όσα γράφτηκαν για αυτή τη ταινία, ήταν φανερό αποτέλεσμα της ενόχλησης του σύγχρονου Hollywood από την εικόνα που παρουσιάζεται στην εν λόγω ταινία για τους ιδρυτές της βιομηχανίας -τους οποίους κυριολεκτικά χέζει πατόκορφα, χωρίς καθόλου τακτ και άσβεστο κυνισμό.
Δεν θέλω να πω πολλά, απλά ότι οκ είναι η νέα ταινία του Ντέιμιεν Τσαζέλ (Wiplash, LaLaLand και First Man), μακράν ότι πιο φιλόδοξο και μεγάλο έχει γυρίσει μέχρι τώρα, ταινία 3 ωρών με ΑΠΕΙΡΑ προβλήματα αλλά κερδίζει κατά κράτος την κάθε της αδυναμία, με την όρεξη, την ενέργεια, το μεράκι και εν τέλει τη γνήσια αγάπη που βγάζει για τον κινηματογράφο, την τέχνη και την ίδια την Ιστορία.

Υπερβολικά αυθάδες και με φρενήρη ρυθμό -τρεις ώρες δεν κατάλαβα πότε πέρασαν, ενώ στο Avatar 2 πήγα να πάθω αυτοανάφλεξη στη μιάμιση ώρα- θυμίζει υπερβολικά παλιό ασυμβίβαστο Hollywood των '70s και αρχών '80s (μου θύμισε βασικά πολύ, όχι σαν ταινία αυτή καθαυτή προφανώς αλλά στο γενικότερο ύφος μεγαλομανίας, ταινίες όπως το Once upon a time in America, Gate to Heaven κτλ, που όλα είναι ΜΕΓΑΛΑ, φρενήρεις εξτραβαγκάνζες ένα κλικ πριν εκτροχιαστούν εντελώς).
Το μεγαλύτερό της προτέρημα είναι πως δεν μετατρέπεται ποτέ σε κάποιο ηθικολογικό ξέσπασμα κατά ή υπέρ κάποιου, ούτε κουνάει το δάχτυλο προς κατευθύνσεις, αγκαλιάζει πλήρως την φύση του και αφήνεται στο έλεος της Ιστορίας και της ίδιας του της Τέχνης.
Πραγματικά, ενώ συνήθως the less is better, η συγκεκριμένη ταινία ήθελε ένα δίωρο ακόμα για να απλωθεί περισσότερο και να ολοκληρωθεί πραγματικά -είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχει ένα 5ωρο ή 6ωρο cut κάπου εκεί έξω και αν ναι, μακάρι στο μέλλον να γίνει διαθέσιμο και για το κοινό.

Brad Pitt και ο πρωταγωνιστής Ντιέγκο Κάλβα κλέβουν τη παράσταση εύκολα, Μάργκοτ Ρόμπι παίζει αυτό που παίζει πάντα -αλλά είναι και πάλι καλή. Έτερος μεγάλος πρωταγωνιστής όμως το soundtrack, ξανά από τον Justin Hurwitz -ίσως το soundtrack της χρονιάς για μένα από τώρα.

Όπως και να έχει, με -επαναλαμβάνω πάλι- πολλά, μα πολλά προβλήματα, το Babylon το ευχαριστήθηκα όσο λίγες ταινίες πρόσφατα στο σινεμά.
110% ταινία για μεγάλη οθόνη και μόνο, αν ψήσει κανείς να βουτήξει στην πιο παρανοϊκή αλλά και κυνική πλευρά της βιομηχανίας του Hollywood των 30s και στο αντι-"σινεμά ο παράδεισος’’ (αν και το Babylon διέπετε από την ίδια αγάπη προς το μέσο), να το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη.

[kbil]

@Lupin

Μάργκοτ Ρόμπι παίζει αυτό που παίζει πάντα

Δυο λέξεις αρκούν για να καταρρίψουν τη θέση σου, I Tonya

@Lupin

γνήσια αγάπη που βγάζει για τον κινηματογράφο

Άσχετο/σχετικό: διάβασε το, θα εκτιμήσεις πιστεύω

[Lupin]

@kbil

Δυο λέξεις αρκούν για να καταρρίψουν τη θέση σου, I Tonya

συμφωνώ, και σε αυτήν εδώ τη ταινία, προς τα “εκεί” πάει από ένα σημείο και μετά/σπάει λίγο την Harley Quinn μανιέρα… αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω πως έχει όντως μια εμφανέστατη μανιέρα -στην οποία βέβαια την στρέφουν και αρκετοί σκηνοθέτες που συνεργάζεται, αλλά παρόλα αυτά δεν μπορώ να πω ότι με χαλάει ιδιαίτερα προς το παρόν (υποθέτω αν συνεχίσει για τα επόμενα χρόνια το ίδιο, θα κουράσει μάλλον εύλογα). Πάντως I Tonya και εδώ, μάλλον οι καλύτερές τις στιγμές μέχρι τώρα!
Tarantino δεν μου αρέσει γενικά σαν σκηνοθέτης/σεναριογράφος ως γνωστόν, τον εκτιμώ όμως σαν film lover που είναι και γενικότερα σαν προσωπικότητα του σινεμά, το βιβλίο το έχω από τα Χμας -δώρο- αλλά δυστυχώς το ξέχασα Κρήτη. Ευκαιρία και καλό reminder εδώ να ζητήσω από τους δικούς μου να μου το στείλουν!

[kbil]

κατανοώ τι λες για τη μανιέρα, απλά φρονώ πως είναι όντως αποτέλεσμα σε κάποιο βαθμό της κατεύθυνσης που ωθείται και όχι τόσο των όποιων ερμηνευτικών ικανοτήτων.

Αναφορικά με Ταραντίνο, kudos σε όποιον στο έκανε δώρο. Μπορεί να μην είσαι fan του κινηματογράφου του, όμως α) δε μιλάει για τις ταινίες του β) έχει άπειρες γνώσεις για το μέσο, και την ιστορία του, ασταμάτητο name dropping γ) το κεφάλαιο που τελείωσα αφορά τους κριτικούς, άρα κάπως σε αφορά και προσωπικά ε (θα ταυτιστείς; Θα καταλάβεις κάπως καλύτερα; Θα εκνευριστείς; Ρίξε απντειτ), δ) ξεχειλίζει αγάπη ρε σύ, νιώθεις με πόσο θέρμη και λατρεία μιλάει. Η εισαγωγή για τις εμπειρίες του ως ανήλικος θεατής στα 60s/70s μόνο ως ερωτική εξομολόγηση διαβάζεται (τότε, ίσως μαλακώσει και η ψυχούλα σου και δεις την τελευταία του ταινία με μια άλλη οπτική - υποθέτω πως τη βαρέθηκες:grin: )

[Lupin]

Παραγγελιά προσωπική ήταν το βιβλίο, μαζί με διάφορα άλλα ακόμα κινηματογραφικής φύσεως, που βρήκα ευκαιρία να τα τσιμπήσω όλα μαζί από ένα φίλο που ήταν UK τα Xmas -και τον έστειλα να κάνει τον χαμάλη
Σε όλα συμφωνώ που λες για τον Tarantino πάνω κάτω, δεν νομίζω να με εκνευρίσει τίποτα που θα λέει σε αυτό -ίσα ίσα μάλιστα, πιθανόν θα συμφωνώ και στα περισσότερα ή έστω με την οπτική του σε πολλά πράγματα.
ΠΦ, ψήθηκα τώρα να το ξεκίναγα το σκ, θα επισπεύσω διαδικασίες!!!

[SvenN]

Είδα το TAR. Η καλύτερη ερμηνεία της Μπλάνσετ που έχω δει (και ήταν ο αγαπημένος μου Μπόμπ ε!), σε ένα αρκετά προβλέψιμο σενάριο. Αν δεν πάρει το όσκαρ θα εκπλαγώ.

[amazing_journey]

Για να δουμε, περιεργεια εχω. Πολλοι προσπαθησαν να κανουν κατι εφαμιλλο του Πολανσκι αλλα κατεληξαν να κανουν ωραιοποιημενα βιντεοκλιπ (πχ Black Swan)

[Lupin]

H συγκεκριμένη πάντως, πιο κοντά στον Kubrick και PTA είναι παρά στον Πολάνσκι -αν και έχει σαφέστατες αναφορές και σε αυτόν. O Fields φαίνεται πως εξέλιξε τη ματιά του σεναριακά και σκηνοθετικά προς τη κατεύθυνση του δασκάλου του -έπαιζε και ένα μικρό ρόλο στο Eyes Wide Shut- και κατά συνέπεια φέρνει αρκετά στον πιο κοντινό του συνεχιστή PTA, διαχωρίζοντας όμως διακριτά και με σαφήνεια την προσωπική του ματιά -η οποία έχει συνέπεια ως προς το Little Children και In the Bedroom (και πατάει στα πόδια του κοινώς 110%)

Προσωπικά δύσκολα πιστεύω ότι θα δω κάτι μέσα στο 2023 που να την βγάλει από, ας πούμε ένα τοπ3 της χρονιάς, παρότι είναι ακόμα Φεβρουάριος. Άχαστο για εμένα σε μεγάλη οθόνη - μεγάλο σινεμά, κυρίως φτιαγμένο ώστε να μείνει διαχρονικό + με -επιτέλους- τροφή για σκέψη και ουσιαστικό στοχασμό, μακριά από μασημένα “μηνύματα” και μανιέρες μαζικής κατανάλωσης… ίσως κάνω κανένα πιο “αναλυτικό” post αργότερα ή τις επόμενες ημέρες, μαζί με 1-2 ακόμα που είδα αυτό το διάστημα

[kbil]

@Lupin

μακριά από μασημένα “μηνύματα” και μανιέρες μαζικής κατανάλωσης

@Lupin

δεν μπορώ να παραβλέψω πως έχει όντως μια εμφανέστατη μανιέρα

Δεν έχω δει το ΤΑΡ (αν και υποψιάζομαι πως θα έχω να πω τα χειρότερα, αλλά επιφυλάσσομαι έως ότου -και αν- τα καταφέρω), ωστόσο, σορι, δε μπορούσα να αντισταθώ.

Αν και σίγουρα μιλούσες γενικότερα για την ταινία και όχι για τα επιμέρους (όπως η Μπλανσετ), η συγκεκριμένη λέξη -μανιέρα- με τριγκαρε για να πετάξω την -όχι και τόσο- προκλητική δήλωση πως μου προκαλεί θυμηδία το να μην αναγνωρίζεται πως η Μπλάνσετ παίζει τον ίδιο ρόλο, με τον ίδιο τρόπο και με τα ίδια αποτελέσματα σε όλη της την καριέρα.

[Lupin]

@kbil

Αν και σίγουρα μιλούσες γενικότερα για την ταινία και όχι για τα επιμέρους

ναι ναι, για τη ταινία 100% το λέω (είναι ακραία εναρμονισμένη με ότι κάποιος πήρε ή θεώρησε ότι του έδωσε πχ το There Will Be Blood ή το Phantom Thread και το Master σε θεματικές και, κατ’ επέκταση, σε υλικό προς σκέψη).

Blanchett και συμφωνώ και διαφωνώ (νομίζω έχει να κάνει πολύ με το παρουσιαστικό της και τους ρόλους που της δίνουν βάση αυτού, όσο ωριμάζει ηλικιακά και τουλάχιστον στις πολύ mainstream καλές της ερμηνείες τύπου Carol (και όχι κάτι αβανταδόρικους τύπου Heaven, που ούτως ή άλλως ήταν και αρκετά μικρότερη τότε).
Όμως και στις δύο περιπτώσεις δεν με ενοχλεί προσωπικά, γιατί έχει ένα βάρος (ερμηνευτικό, φυσιογνωμικό, όλο το πακέτο) το οποίο κουμπώνει με τον εκάστοτε ρόλο - ο οποίος είναι πάνω κάτω επιλεγμένος με κριτήριο αυτό το βάρος- και αν μη τι άλλο, θεωρώ δεν την αφήνει να εκτεθεί.

(αλλά στη συγκεκριμένη ξεφεύγει, προσωπικά και πάλι θεωρώ ότι σχεδόν κάνει reboot στον εαυτό της… αλλά βέβαια φταίει ο συγκεκριμένος ρόλος, καθώς πασχίζω να θυμηθώ αν την έχω ξαναδεί να παίζει σε τέτοιου ύφους ταινία ή τόσο πολύπλοκο χαρακτήρα)

υγ. οκ βέβαια, τώρα που χαζεύω φιλμογραφία, οκ λίγο διαφωνώ ένα κλικ παραπάνω, έχει νεότερη παίξει αρκετούς ρόλους που είχαν μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση ο ένας από τον άλλο (Notes On a Scandal, το Heaven που είπα πριν, το Manifesto, η Elisabeth που ήταν αποκαλυπτική για σχεδόν πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιό, ο μικρός της ρόλος στο Talented Mr Ripley και άλλοι)… για τα τελευταία χρόνια κυρίως συμφωνώ, έχει πολλές επιλογές που μια μανιέρα μπορώ να τη διακρίνω -η οποία όπως είπα παραπάνω το γιατί, δεν με χαλάει από την άλλη.

[potofgold]

@kbil

πως η Μπλάνσετ παίζει τον ίδιο ρόλο, με τον ίδιο τρόπο και με τα ίδια αποτελέσματα σε όλη της την καριέρα

Το αδικείς το κορίτσι κι εσύ. Το ότι βγάζει στην πλειοψηφία των ταινιών της μια αριστοκρατικότητα στα όρια της σνομπαρίας είναι άλλο πράγμα.

[stammargg_v2]

H Mπλανσετ δεν είναι αυτή που σε μια συνέντευξη της ρωτούσε με απορία ποιος ακούει μέταλ την σήμερον ημέρα; Η ψιλομύτα!Κίτρινη κάρτα για την ταινία!
Επίσης ως ένα βαθμό κουλτουριάρης έχω δει There will be blood, The Master και Eyes wide shut- δυστυχώς. Οπότε σύγκριση με Tar μου προκαλεί ανατριχίλες! Κανονικά κόκκινη κάρτα αλλά σαν Σινέ-μαζοχας θα πάω σήμερα να την απολαύσω.(?)

[QuintomScenario]

Ταινία 10 στα 10 το Black Swan, προχωράμε.

[Aldebaran]

Εγώ πάντως βρήκα ότι το Tar είναι μια πολύ δυνατή ταινία, κυρίως για τον τρόπο που διαλέγει να αφηγηθεί την ιστορία. Μπλάνσετ απλά εξαιρετική - ερμηνεία “κατασκευασμένη” για βραβεία όμως.

[eviL]

Χιλη, 1976, δικτατορια.
Μια γυναικα φροντιζει εναν νεαρο - θυμα της δικτατοριας του Πινοσετ - στα κρυφα απο την καλοστεκουμενη οικογενεια της.
Ενα καλογυρισμενο πολιτικο θριλερ απο την Manuela Martelli, με ομορφη αισθητικη '70ς στα πλανα της, που περα απο τη πολιτικη ματια εχει και μια διακριτικη προσεγγιση στη ζωη των γυναικων της Χιλης εκεινη την εποχη εν μεσω δικτατοριας.
Καταφερνει να σε κραταει σε ενταση - με ενα διαχυτο κλειστοφοβικο συναισθημα - σε συνδιασμο με ενα επιθετικο και λιγο δυστοπικο sound design, πανεμορφα πλανα, αλλα μια τρομερη πρωταγωνιστρια - Aline Küppenheim - που σε συνεπαίρνει . Κλεινει με μια παρα πολυ εντονη σκηνη, αλλα μου φανηκε λιγο αποτομο / συντομο - θα ηθελα λιγο παραπανω. Η Χιλη θα μπορουσε να χαρακτηριστει ευκολα ως Ελλαδα της Λατινικης Αμερικη και αυτο το φιλμ θα μπορουσε ανετα να ηταν γυρισμενο εδω καπου μεταξυ '67 - '74. Ευχαριστα διαβασα οτι πηρε και βραβειο σκηνοθεσιας στις Νυχτες Πρεμιερας.

[Lupin]

Banshees of Inisherin avant premiere σήμερα σε Δαναό, για να δούμε λοιπόν!

[Lupin]

Μας γάμησε τη ψυχούλα το Banshees, από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και μάλλον το βλέπω να γίνεται η αγαπημένη μου του Μακντόνα…

[_Dead]

Banshees και εγώ σήμερα.

Ωραία ταινία αλλά δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα στο βαθμό που περίμενα. Η χημεία Gleeson-Farrell είναι όλα τα λεφτά, ότι καλό υπάρχει εδώ είναι κυρίως στο δικό τους πάρε δώσε. Αυτό που με χάλασε κάπως είναι ο τρόπος που λειτουργούν γενικά οι χαρακτήρες στην ταινία. Κάθε πράξη τους έχει μια βαθιά αλληγορική σημασία και ότι κάνουν φαίνεται να είναι υπολογισμένο σε κάθε λεπτομέρεια, τόσο που χάνεται ο αυθορμητισμός που χρειάζεται η ταινία για να αναπνεύσει λιγάκι παραπάνω. Από ένα σημείο και μετά δεν ένιωθα πως παρακολουθούσα 2 χαρακτήρες αλλά αποκλειστικά και μόνο τις προσπάθειες ενός σεναριογράφου να περάσει τις ιδέες που είχε στο κεφάλι του κάθε στιγμή.

In Bruges μένει στην κορυφή.

[vadergr]

Οριακά μέτριο και watchable το Ant-Man 3.
Κρίμα το καστ.

Ντάγκλας και Μισέλ λάμπουν σε κάθε πλάνο τους.

[potofgold]

Ρε Αρονόφσκι, έλεος ρε φίλε. Τόσο διδακτική ταινία ούτε το κατηχητικό δεν γυρίζει. Διάλογοι σχολικής ηλικίας, έτσι να είμαστε σίγουροι πως καταλαβαίνουμε τί παίζει και τι θέλει να μας πει, ένα δράμα του κερατά με μασημένη τροφή. Και το κοριτσάκι από το Stranger Things τι το βαλες να παίξει τον ίδιο ρόλο; Οκ, ο Φρέηζερ μια χαρά τα πήγε, είπε όλα τα I’m Sorry του κόσμου. Έβαλες και στην τελευταία σκηνή το λυτρωτικό φως, μόνο τα λευκά περιστέρια του Τζον Γου σου λείπανε και το Άγιο Πνεύμα. Είχα δει πριν και την ολόφρεσκη παπαριά του Σιάμαλαν, έδεσε το γλυκό.

Θα βάλω τα νέα επεισόδια Beavis & Butthead να ισιώσω.