Πόσοι έχετε δει το ταρ να συζητήσουμε λίγο για το τρίτο μέρος?!
1 Like
Ρίχτα!
1 Like
Καλά δεν είναι και τπτ ντηπ,
ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΡΑΓΕ ΟΣΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ Η ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΤΡΩΝΕ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΤΙ
Λοιπόν
Summary
Γενικά ένα από τα βασικά θέματα που θέτει εξαρχής η ταινία ως προς την ίδια την Tar και το τρόπο που λειτουργεί, είναι ο έλεγχος που θέλει να έχει πάνω στα πάντα και ο χρόνος σε άμεση διαστολή του ελέγχου - να είναι 100% master του χρόνου της, όπως αναφέρει και η ίδια στην αρχική συνέντευξη.
Τώρα, καθώς η ταινία εξελίσσεται και γίνεται ότι γίνεται, η ψυχολογία της Tar αρχίζει να αχνοφαίνεται και στα δομικά στοιχεία της ίδιας της ταινίας: εμφανίζονται “φαντάσματα” και το ύφος αλλάζει σε θρίλερ, κάποια γεγονότα αρχίζουν και “τρέχουν” σε άλλη ταχύτητα συγκριτικά με τα των πρώτων 2 μερών, βλέπει τον μαύρο σκύλο (το οποίο προοικονομεί συμφορές στην ευρύτερη φολκλορική κουλτούρα) κάποιες καταστάσεις δεν δικαιολογούνται επαρκώς (όπως η επιλογή να πάει στην Νέα Υόρκη με την νεαρή τσελίστρια) + ο ρυθμός αλλάζει αισθητά και εν πάση περιπτώσει, η ταινία σαν ταινία αλλάζει αισθητά το ύφος της, αντικατοπτρίζοντας το μυαλό και τη ψυχή της Tar, που έχει χάσει τον έλεγχο και την αίσθηση του χρόνου -τα στοιχεία που ήλεγχε 100% στα πρώτα μέρη της ταινίας και όλα κυλούσαν σαν να έχουν βγει προγραμματισμένα από pc.
Στο τέλος λοιπόν, έχοντας υποστεί την ταπείνωση και εντελώς εκτός των ορίων ελέγχου που είχε καθορίσει εξ αρχής για αυτήν, συμβαίνουν τα πάντα γρήγορα, άρρυθμα, με μεγάλα time jumps, αδικαιολόγητες ενέργειες που νωρίτερα δεν θα μπορούσες να τις φανταστείς (το πέσιμο στον μαέστρο πχ on stage)…
Όταν μόνο γυρίζει στο σπίτι της και συμφιλιώνεται με τις ρίζες της - ανακαλύπτοντας εκ νέου γιατί τα έκανε όλα αυτά in the first place, την εγγενή αγάπη για τη μουσική δηλαδή, βλέποντας τις κασέττες- είναι που “ξαναγεννιέται” άτυπα μετά το cancel.
Ταξιδεύει σε ένα μέρος -Ταϊλάνδη, δεν θυμάμαι- που χωρίς να συμβολίζει κάτι, έμμεσα σου δίνει την εντύπωση του “επιστροφή στις ρίζες”, ξερνάει με το πορνείο -αφού την μπάνισε η ρεσεψιονίστ για αρπακτικό και την έστειλε κατευθείαν εκεί που θεώρησε ότι της ταιριάζει, ενώ η ίδια η Tar δείχνει να έχει ανακαλύψει ξανά την ουσία και να μην ενδιαφέρεται για τα τριγύρω (και το πορνείο έχει μια επίγευση “εξουσίας”, κάτι που την οδήγησε εξαρχής σε αυτό το σημείο)- και βρίσκει την ηρεμία της -και το χαμόγελο του τέλους το εκλαμβάνω σαν happy end για την ίδια- όταν διευθύνει μια ορχήστρα για cosplayers -άτομα που δεν ντρέπονται για αυτό που είναι και αγαπάνε πλήρως, 100% ανόθευτα και αυθεντικά το αντικείμενό τους, ανίκανα να μπλέξουν σε παιχνίδια εξουσίας όπως έμπλεξε και εκείνη -εκούσια και ακούσια- στη καριέρα της, παραμελώντας την ουσία (μουσική) σε βάθος χρόνου.
Άρα χονδρικά τώρα ναι, όλα συμβαίνουν, το ύφος αλλάζει όμως κατά πολύ -και παραπλανεί- γιατί η ταινία συνδέεται εξαρχής με τον εσωτερικό κόσμο της Tar.
Μπορώ να πω κι άλλα -ίσως αργότερα γιατί γράφω από κινητό- αλλά σε γενικές γραμμές, αυτό είναι το σκεπτικό μου νομίζω
5 Likes
εδιτ, σποιλερ, λολ
Summary
Συμφωνώ σε όλα (μια χαλαρή ψύχραιμη γρήγορη ανάλυση 3746274 γραμμών στο μεταξύ ;p), απλώς πέρα από αυτά, το horror στοιχείο που σκάει με φόρα από ένα σημείο και μετά μου είναι, προσωπικά, πάντα τόσο γοητευτικό οπότε κοιτάζω και ερμηνείες προς τα εκεί. Δηλαδή, το φάντασμα που βλέπουμε εδώ και εκεί, ο λαβύρινθος, τα όνειρά της, το “έχεις μπερδευτεί”, όλο αυτό το μυστήριο τελοσπάντων μου κάνει για να μπορώ να πω και ένα “κι άμα δεν συμβαίνουν όλα αυτά στα αλήθεια;” χωρίς να σημαίνει ότι το προτιμώ- απλώς νομίζω μπορείς να το θεμελιώσεις άμα θες.
Γενικά, απίστευτη ταινία, έχουν περάσει και 2 μέρες και ακόμα μου σκάνε πραγματάκια από δω και από εκεί, φοβερό χτίσιμο, πράγματα που δεν ξεκαθαρίζονται και είναι ανοιχτά για ερμηνεία (όχι απαραίτητα 'δύσκολα", αλλά σίγουρα ανοιχτά), ιδιαίτερα κομπλικέ χαρακτήρας της ταρ (σιχαμένη ωστόσο εννοείται) και ένα υπέροχο Βερολινάκι <3<3
3 Likes
ναι, 100%.
Και όλα όπως το υπονοείς, τόσο - όσο ώστε να σε ρουφήξει ολοκληρωτικά -και να περάσει στο ασυνείδητο, κάτι που λίγες ταινίες το καταφέρνουν όταν δομούνται με τέτοιο τρόπο (Lynch, Polanski κτλ) γιατί είναι πολύ λεπτά τα όρια και θέλει πραγματική μαεστρία, τόσο σκηνοθετικά, όσο και σεναριακά.
1 Like
Καλέ τι όμορφα που τα λέτε για Ταρ καλέ. 
Για την ιστορία αφήνω εδώ ότι πρώτο κατ σε πρόβα με τα έγχορδα στα τέρματα μου τα έσκασε πιο ακραία από το 90% των jumpscare που έχω δει τα τελευταία χ χρόνια.
Ειλικρινά χαίρομαι στην ιδέα ότι ένας σκηνοθέτης ετών ~εξήντα βλέπει ή έστω θα δεχθεί να δει έτσι το cosplaying και τη gaming κουλτούρα γενικότερα. Δεν το πιστεύω ούτε τόσο δα, αλλά ναι.
3 Likes
Αν βγει κάποιος ζωντανός από το πρώτο μισάωρο του Tàr, στην συνέχεια η ταινία βλέπεται με πολύ ενδιαφέρον. Η Καιτούλα φυσικά μονοπωλεί σε κάθε δευτερόλεπτο και μάλλον το δικαιούται το αγαλματάκι - εδώ το έχουν πάρει άλλοι κι άλλοι έχοντας κάνει λιγότερα και λιγότερο καλά.
1 Like
Για το spoiler
Summary
Δεν νομίζω πως ο ίδιος ο σκηνοθέτης είχε στο μυαλό του τους cosplayers γιατί είναι fan της gaming κοινότητας per ce ή ήθελε με άμεσο τρόπο να την επαινέσει για κάτι, αλλά εν πάση περιπτώσει το ζητούμενο ήταν, στη δεδομένη στιγμή, να τονίσει την επιστροφή στις εγγενείς ρίζες της Tar και στην ουσία της μουσικής αυτής καθαυτής -που απλά σε πρώτη φάση σε “στέλνει” που λέμε, όχι την μετέπειτα που σε βάζει να την αναλύσεις, να την μελετήσεις και να την κάνεις επάγγελμα.
Κάλιστα θα έβλεπα δηλαδή την Tar Να διευθύνει μια ορχήστρα πχ που θα συνοδεύει ένα κλασσικό metal album που περνάει την αναμενόμενη -κάποτε, ευτυχώς τώρα κοπήκαν αυτές οι παπαριές κάπως 
-orchestral version του, ή να γράφει μουσική για ένα popular movie franchise, την δεδομένη στιγμή της ζωής της και κάτω από τις παρούσες συνθήκες.
Και αν και δύσκολο από μόνος του -δεν ξέρω, υποθέτω- να είναι fan του Monster Hunter που η ορχήστρα της ετοιμαζόταν να παίξει το theme του για τους εκατοντάδες gamers από κάτω, πιστεύω still ότι το σκεπτικό του ήταν αυτό anyway -και κάπως μου δένει ορθολογικά με την ταινία και τις θεματικές της.
Τώρα από την άλλη, ένας σκηνοθέτης 60κάτι ετών που έχει τόσο ανοικτό μυαλό ώστε να αντιμετωπίσει το cancel culture και τις υπόλοιπες δύσκολες θεματικές της ταινίας με τόσο ριζοσπαστικό τρόπο -και μάλιστα στη σημερινή εποχή που αυτού του είδους οι ταινίες “απαιτούν” σχεδόν να χρωματίσεις τα πάντα άσπρο ή μαύρο, να είσαι επιθετικά απόλυτος και κάθετος και να καταλήξεις σε ένα “μήνυμα” προφανές και μασημένο-, δεν θα μου έκανε τόσο εντύπωση να δει “αλλιώς” και το cosplaying ή την σημερινή gaming κουλτούρα 
άσχετο-σχετικό με το παραπάνω, “μάλωνα” με μια φίλη για το ότι ο σκηνοθέτης επέλεξε γυναίκα πρωταγωνίστρια και δη λεσβία, όταν ζούμε το peak του #metoo κινήματος. Και σκέφτομαι από την άλλη, η Tar ελίχθηκε και καθιερώθηκε σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο -το κάνει σαφές αυτό από την αρχή η ταινία-, υιοθετόντας εν τέλει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του “άνδρα” που έχουμε στο μυαλό μας σε αντίστοιχες περιπτώσεις - “έγινε” τρόπο τινά και εκείνη άντρας για να τα καταφέρει!
Kαι αυτό δεν ενισχύεται μόνο από το προφανές, αλλά και από πολλές μικρές λεπτομέρειες όπως πχ όταν συστήνεται ως ο πατέρας της Πέτρα στο κοριτσάκι που της την μπαίνει και του λέει πάνω κάτω ότι θα του σπάσει τα μούτρα και να μην μιλήσει σε κανέναν για αυτή τους τη κουβέντα, ή η όλη της συμπεριφορά όταν βγάζει την γυναίκα της από το αμάξι καθώς τρέχει σαν τρελή στους δρόμους κτλ…
Δηλαδή αν αυτό δεν είναι επιλογή που κάνει την ταινία όχι επίκαιρη μόνο αλλά διαχρονική, δεν ξέρω και εγώ τι είναι!
1 Like
Έλα εντάξει, Πατρικ Σαλιβαν για 1 ώρα και κάτι εύκολα ο πιο αντιπαθητικός χαρακτήρας που έχω δει σε ταινία εβερ. Και ξέρεις γιατί; Γιατί πολύς κόσμος είναι ακριβώς έτσι! Άσε τις αλληγορίες απέξω για την ώρα, έχω νεύρα 
Η γιαγιά του Φλόκι, μεγάλη μορφή λέμε
ειδα το The Whale και ενα λεπτο πριν το τελος της ταινιας ο φροντιστης ανοιξε την πορτα και μπηκε μεσα και ειμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ οτι το εκανε για να δει τα προσωπα μας
4 Likes
mario bros με ένα ανιψούδι. πλάκα είχε.
Fellowship of the Ring χθες, extended edition, Dolby Atmos και ολα τα καλα. Η αιθουσα Sphera ασφυκτικα γεματη και ο κοσμος σε μεγαλα κεφια. Μετα απο 22 χρονια η συγκινηση ηταν μεγάλη. Προσωπικα ανατριχιασα σε μερικες σκηνες οπως την πρώτη φορα που τις ειδα.
Μετα το Πάσχα ακολουθει προβολη Two Towers για μια βδομαδα και μετα Return of the King για άλλη μια βδομαδα. Τρεχατε να προλαβετε αν εχουν μεινει εισιτήρια δλδ πια στα Village.
10 Likes
;') ημουν ενας απο εσας χθες… Πολυ ωραια προβολη ισχυει…
3 Likes
Kκαι γω εκεί. Επόμενο ραντεβού Κυριακή του πάσχα
3 Likes
Πάω απόψε εγώ, δεν περνάνε οι ώρες λέμε.
4 Likes
Γαμώ τον covid μου μέσα, πρώτα αυτό, μετά το Raging Bull, δεν με ήθελε αυτή η βδομάδα με τίποτα
1 Like
Πας να δεις τον Grey, ε;
Εγώ προτιμώ τον καφέ, πάντως, δηλαδή εσένα.
GtB
2 Likes