Κ τορεντς υπαρχουν νομιζω. Εγω βρισκω δηλαδη
1 Like
Λόγω συνθηκών (μικρό παιδάκι) έχω να πάω σινεμά πάνω απο χρόνο.
Η αίσθηση της σκοτεινής αίθουσας, όπου πας να συγκεντρωθείς σε κατι για λίγες ώρες χωρίς περισπασμους δεν σύγκρινεται ούτε με 4k projector και dolby atmos ηχοσυστημα των εκατο χιλιάδων ευρώ στο σπίτι.
Το streaming είναι για όσους δεν μπορούμε να παμε σινεμα και για τους υπόλοιπους που έχουν διάσπαση προσοχής.
4 Likes
Ένα πρόβλημα του σινεμά βέβαια είναι ότι πάνε και ατόμα που έχουν διάσπαση προσοχής, καθώς και άλλα που θα ήθελαν να είναι σπορκάστερς και νιώθουν την ανάγκη να περιγράφουν κάθε σκηνή του έργου.
7 Likes
Σε ποια σινεμά πας χωρίς γαμηδια που κάνουν πλακά μιλάνε συνέχεια και γενικά σου καταστρέφουν την εμπειρία ώστε να τα δοκιμάσω
Dune το Σάββατο, για να δούμε
3 Likes
Συμφωνώ με την πρώτη σου παράγραφο σε τεράστιο βαθμό, αν και δεν έχω τέτοιου τύπου σύστημα στο σπίτι μου. Παρόλα αυτά, η εμπειρία του σινεμά δεν συγκρίνεται νομίζω, καθώς είναι συνδεδεμένη και με μια νοσταλγική κατά κύριο λόγο “μαγεία” που νιώθουμε πολλοί από εμάς από τα χρόνια που πηγαίναμε σινεμά 3 φορές την εβδομάδα. Έχω να πάω σινεμά για κοινωνική ταινία ή ανθρώπινο δράμα πάρα πολλά χρόνια και δεν μου λείπει καθολου. Τα αρνητικά δυστυχώς υπερτερούν των θετικών για μενα.
Σε μια ταινία υπερθέαμα όπως το Dune 2 όμως, νομίζω πως ολόκληρη η εμπειρία θα αποζημιώσει πλήρως την οποιαδήποτε “ξενερα” μπορεί να νιώσεις επειδή θα δεις λίγο κόκκο στην εικόνα σου λόγω των 15-20 μέτρων της οθόνης (ή επειδή θα έχει κι άλλους ανθρώπους - πολλοί εκ των οποίων μπορεί να είναι ενοχλητικοί). Για μένα ταινίες σαν κι αυτές είναι must για τον κινηματογράφο, και ο ήχος παίζει επίσης τεράστιο ρόλο. Όπως επίσης και οι δονήσεις σε όλο σου το είναι, που ξεκινάνε από τα ηχεία, περνάνε στα καθίσματα, και τελειώνουν στο σημείο G στο σώμα σου. Ειδικά αν η ταινία είναι καλή.
Με την δεύτερη σου παράγραφο διαφωνώ από την άλλη, καθώς ήχοι από μαχητικά δεν μου λένε απολύτως τίποτα 
Ο ήχος από την seismic grenade στο Attack Of The Clones έστειλε ολόκληρη την αίθουσα σε πανζουρλισμο περισσότερο από ολόκληρο το σετ ηχητικών εφφέ κάποιας Top Gun ταινίας.
Ον τοπικ, δεν έχω πάρει ακόμα εισιτήρια για το DUNE 2 γιατί δεν ξέρω με ποιον θα πάω να το δω, αλλά πρέπει να γίνει οσονουπω. Ακούω διθυράμβους από όλους. Λογικό, Βιλνέβ είσαι.
5 Likes
Εγω προσωπικα πολυ καλυτερα συγκεντρωνομαι στην ταινια σπιτακι μου και ας ειναι πολυ χειροτερη η εικονα και ο ηχος, παρα στο σινεμα με τον καθε 15χρονο που την ειδε αστειατορας και προσπαθει να ριξει τα γκομενακια της παρεας με τις τρομερες ατακαρες του. Ειδικα δραμα δεν αντεχω πλεον να δω στο σινεμα, θελω να σηκωθω και να αρχισω στις μπατσες το μισο σινεμα. Σπιτακι.
Αλλα, καποιους δημιουργους, αν δεν δεις τις ταινιες τους στο σινεμα χανεις την μιση μαγεια. Τετοιος ειναι ο Νολαν, τετοιος φυσικα ειναι και ο Βιλλνεβ, το Dune 2 φυσικα και θα το δω σινεμα οταν βγει.
7 Likes
Οι καταστάσεις που λέτε συναντώνται και σε μη multiplex αίθουσες? Δεν λέω πως δεν υπάρχουν ζωντόβολα (έφηβα και μη) και σε μικρότερα σινεμά, αλλά προσωπικά μιλώντας δεν θυμάμαι πολλές φορές να έπεσα σε ανώριμα 15χρονα σε συνοικιακή αίθουσα και δη σε ταινία που δεν είναι ακριβώς blockbuster. Επίσης δεν διαφωνώ ακριβώς, περισσότερο θέλω να καταλάβω την εμπειρία σας.
4 Likes
Καλά και εγώ σε 2160p βλέπω σε σπίτι, και όχι μόνο από κατεβασμένα torrent αλλά και από 4K discs που η ποιότητας της εικόνας είναι next level. Η εμπειρίας όμως της αίθουσας δεν μπορεί να συγκριθεί. Ακόμα στην επαρχία, στα πιο μικρά σινεμά είναι άλλη φάση η αίθουσα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτό που αναφέρθηκε πιο πάνω από τον ChrisP ειδικά σε ταινίες event που μπορείς να πετύχεις μερικά πολύ ενοχλητικά άτομα. Ένας από τους λόγους που αποφεύγω να πηγαίνω πλέον σε κινηματογραφική αίθουσα το Σ/Κ και προτιμώ τις καθημερινές που είμαστε λίγοι αλλά καλοί.
Dune μάλλον θα το αφήσω από βδομάδα πάντως αφού λέω να το τιμήσω στην Θεσσαλονικη που θα πάω μια βόλτα.
2 Likes
Συμφωνώ απόλυτα με όλους που αναφέρετε το νοσταλγικό κομμάτι και την παρεΐστικη κατάσταση του κινηματογράφου. Σε αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με το σπίτι. Γενικά έχω παραξενέψει μεγαλώνοντας και επειδή έχω ψύχωση με τις οθόνες και την εικόνα, με χαλάει πραγματικά η ποιότητα στην αίθουσα. Ο ήχος είναι ο μοναδικός παράγοντας που με τραβάνε ακόμα οι αίθουσες.
@QuintomScenario είμαι αρρωστάκι με τα μαχητικά και δεν είμαι καθόλου αντικειμενικός. Ότι και να κάνουν σε οποιοδήποτε Star Wars ή Dune, ξέρω ότι στο Maverick δεν υπάρχει εφέ… απλά ακούς την πραγματικότητα που έχει γραφτεί στα μικρόφωνα
1 Like
Αξίζει πολλά respect ο τρελός ο Κρουζ για το Μάβερικ
1 Like
Προτιμήστε καθημερινές εαν μπορείτε το Σάββατο πηγαίνουν και πολυ “φασαιοι”.
Gold class είναι μια καλή επιλογή αν έχεις να διαθέσεις τα χρήματα.
1 Like
Όχι.
Η πρώτη έσπερνε, η δεύτερη ήταν απλά καλή.
Ενώ η πρώτη έπιανε πολύ καλά το νόημα του βιβλίου και παρουσίαζε τα πράγματα πολύ ωραία, η δεύτερη με έχασε. Και δεν το σχολιάζω καθόλου από την πλευρά του βιβλίου. Δεν μπορώ να εξηγήσω τι με χάλασε, αλλά πήγα cinema με high hopes και λόγω του hype που υπάρχει και λόγω της πρώτης ταινίας, αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν τόσο καλό. Σε κάθε περίπτωση αξίζει να την δει κάποιος, αλλά σίγουρα είναι μερικά σκαλιά κάτω από την πρώτη.
Χωρίς να έχω δει το Dune 2, το πρώτο δεν με συγκλόνισε κιολας.
Πέρα από τα production values (σκηνοθεσία, φωτογραφία, εφφε, ήχος) ίσως δεν ταυτίστηκα με κάποιο χαρακτήρα ή δε μου έκαναν τόσο οι ηθοποιοί στους ρόλους.
Multiplex κυριως ναι.
Εδω να πω απο την αλλη οτι η κωμωδια ειναι κατ’εξοχην ταινια σινεμα για εμενα, το να γαμιεται πχ το σινεμα στο γελιο σε μια σκηνη σε παρασερνει και εσενα οποτε περνας πολυ καλυτερα.
3 Likes
Συνοπτικά: ΕΠΟΣ.
Είχα προβλήματα με την 1η ταινία, τα οποία είχα εκφράσει εκτενώς. Το Part 1 εξακολουθώ να το θεωρώ μέτρια ταινία (για μια από τις καλύτερες ιστορίες έβερ ε, δηλαδή για Dune), με κύρια φάουλ το έντονο και άγαρμπο exposition dump, καθώς και τη γενικότερη αισθητική που εστιάζει στον μινιμαλισμό, κάτι που απλώς δεν μου βγαίνει από τα βιβλία, σε κανένα τομέα.
Τι γίνεται με το 2ο μέρος όμως? Γενικά, πιστέψτε το hype. Εύχομαι η αδιανόητη σαπίλα των blockbusters τύπου μαρβελ, σταρ γουορς, τζουρασικ παρκ κλπ να εκλείψει, και όλοι να παραδειγματιστούν από τον θρίαμβο αυτής της ταινίας. Ευτυχώς τα πηγαίνει καλά και εισπρακτικά δηλαδή. Όλα είναι 10 επίπεδα πάνω συγκριτικά με την 1η ταινία. Καταπληκτικές σκηνές που θα κολλήσουν στο μυαλό. Καταπληκτική μουσική που θυμίζει έντονα Vangelis, που σε σκηνές κλειδιά σε κάνει να ανατριχιάζεις, σε μένα τουλάχιστον έτυχε σίγουρα 2-3 φορές. Γενικά, τουλάχιστον οι 3 από τις 5 αγαπημένες ταινίες του Βιλνεβ (2001, Apocalypse Now, Blade Runner) δηλώνουν παρόν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Είναι όλα 10ρια στην ταινία? Όχι. Το ευρύτερο lore τρώει δυστυχώς μεγάλο χτύπημα πάλι, αλλά δε γίνεται και αλλιώς. Δεν πήραμε τηλεοπτική σειρά (όπως έπρεπε) επομένως μιλάμε για σύνοψη της σύνοψης και απλοποίηση της απλοποίησης, αφού έχουμε να κάνουμε με βιβλία που έχουν lore εφάμιλλο του Άρχοντα, αλλά ας είναι. Ένα καλό ποσοστό που θα έρθει σε επαφή με τις ταινίες και θα τις γουστάρει θα έρθει σε επαφή και με τα βιβλία, οπότε win-win κατάσταση εν τέλει. Επίσης, ο Βιλνεβ ακόμη δεν μπορεί να σκηνοθετήσει κατάλληλα πολεμικές χορογραφίες, ΞΥΛΟ ρε παιδί μου, κάτι που αντιλήφθηκα ήδη από το (αγαπημένο) Blade Runner 2049. Δεν πειράζει, not great, not terrible φάση.
Τα προσωπικά nitpicks που έχω ως fan των βιβλίων και ως θεατής δεν αναιρούν το γεγονός πως από το 1ο λεπτό μέχρι το τελευταίο ήμουν καθηλωμένος με την ποιότητα και το υπερθέαμα που κατάφερε να δημιουργήσει ο Βιλνεβ. Ήδη κλασική ταινία.
Άντε και καλή τύχη με τα επόμενα 2 βιβλία.
7 Likes
Πήγα κι εγώ χτες να δω το Dune στον κινηματογράφο στην Ακαδημίας. Στην τελευταία προβολή δεν είχε και πολύ κόσμο, ωστόσο είχαν καθίσει δύο κοπέλες στη μπροστινή σειρά μου που μιλούσαν λίγο περισσότερο από όσο μπορούσα να αντέξω. Εγώ γέλασα πολύ όταν είδα το γλυκύτατο ποντίκι της ερήμου να φιγουράρει στην οθόνη.
Δεν πηγαίνω συχνά σινεμά, αλλά αυτή την ταινία ήθελα να την δω πρώτα στο σινεμά (σίγουρα θα την ξαναδώ σε κάποια “εξωτερική” πηγή για να εμβαθύνω στο στόρι). Η εικόνα δεν ήταν και η τέλεια, ούτε εγώ ενθουσιάστηκα από την ποιότητα της εικόνας, αλλά ο ήχος ήταν φοβερός, από παντού. Είναι μάλιστα μία ταινία που έχει επενδύσει πολλά σε ηχητικά εφέ.
Στα της σκηνοθεσίας και της υπόθεσης τώρα, η ιστορία φτάνει στο αποκορύφωμά της, οι προφητείες παίρνουν σάρκα και οστά στο πρόσωπο του Πολ Ατρείδη. Έξυπνες αφηγηματικές γραμμές, πέρα από τα τετριμμένα, και μία αποκάλυψη-σοκ προς το τέλος της ταινίας. Ο Πολ γίνεται ένας γκρίζος ήρωας, η μητέρα του επίσης γίνεται ένας χαρακτήρας-κλειδί, πολύ σκοτεινός και πολύ πιο πέρα από μια απλή χήρα που κυοφορεί ένα παιδί. Το σύμπαν των Χαρκόννεν εμφανίζεται σ’ αυτή την ταινία ως μία άλλη πραγματικότητα κι όχι ως ο απλός εχθρός. Πολύ καλός και ο Javier Bardem, που πρώτη φορά τον βλέπουμε να παίζει έναν ρόλο από αφήγηση του φανταστικού.
Φυσικά εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι έχουν κοπεί πολλές λεπτομέρειες από τα βιβλία, αφού μέσα σε λιγότερο από 3 ώρες αλλάζουν τόσο πολλά στις προθέσεις και τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Εκεί χάνει ο θεατής την ικανότητα να συνδεθεί λίγο με τους ήρωες, αλλά νομίζω ότι οι συντελεστές ήξεραν ότι δεν ήταν εφικτό με βάση το γεγονός ότι έφτιαχναν μία ταινία κι όχι μια σειρά. Οι ηθοποιοί έπρεπε να τα δίνουν όλα με το acting για να καλύψουν αυτό το κενό και νομίζω πως στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας το κατάφεραν.
Πρέπει να πω πως η σκηνοθεσία ήταν τέτοια, που έχοντας 2 χρόνια να δω το πρώτο μέρος, αμέσως έπιασα τις αφηγηματικές γραμμές της πρώτης ταινίας. Αυτό δείχνει με πόση προσοχή έχει φτιαχτεί το δεύτερο μέρος σε σύνδεση με το πρώτο κι ότι επέλεξαν πολύ προσεκτικά το κομμάτι των βιβλίων που θα υπηρετήσουν. Να σημειώσω πως δεν έχω διαβάσει τα βιβλία.
Συνοπτικά: ταινία που αξίζει να δεις στο σινεμά.
8 Likes
Θα σταθώ σε λίγα πράγματα μόνο που με χάλασαν.
Όσοι δεν έχουν δει την ταινία, να μην ανοίξουν.
Summary
-
Στιλγκαρ καρικατούρα. Ο τύπος και στην πρώτη ταινία και στα βιβλία, είναι φοβερός, σοβαρός, μετρημένος. Ηγέτης. Στο 2ο μέρος παρουσιάστηκε σαν ένας θρησκόληπτος Ταλιμπάν, που εχει εναποθέσει τις ελπίδες μονο στον Πολ και δεν κάνει τίποτα άλλο.
-
Φρεμεν. Παρουσιάστηκαν σαν να ψωλαρμενιζουν( ειδικά οι σκηνές με τις τέντες μεσημεριατικο…σε μια φυλή που σου λέει να μην κλαίς για να μην χάνεις υγρά), θρησκόληπτοι, χαζοί. Ενώ οι τύποι και στην 1η ταινία και στα βιβλία, είναι φοβεροί μηχανικοί, με επινοήσεις απίστευτες με τα εφόδια που έχουν, με τρομερή πειθαρχία που δεν χαρίζονται σε κανεναν. Όπως επίσης τρομεροί πολεμιστές, ισάξιοι αν όχι καλύτεροι από τους sardaukar, το οποίο αν το έχεις ξεχάσει από το πρώτο Dune, εδώ δεν στο υπενθυμίζει ιδιαίτερα, παρά μόνο φαίνεται ότι όταν επιτίθενται μακελευουν όλους τους άλλους οποίοι και αν είναι, όσοι και αν ειναι. Τεσπά, αυτό το τελευταίο το πάω και στην κατηγορία “λεπτομέρειες”.
-
Πολ. Παρουσιάστηκε λες και ο πόλεμος που έκανε ήταν εκδικητικός απλά για τον φόνο του πατέρα του και τίποτα άλλο. Δεν είναι συνεπής η συμπεριφορά του σε αυτόν τον τομέα, ακόμα και μόνο στην 2η ταινία, χωρίς να σκεφτούμε την πρώτη, χωρίς καθόλου να σκεφτούμε τα βιβλία .
-
Η τελική μάχη, δεν ήταν καθόλου έτσι: όχι δεν πήγαν απλά και έδειξαν τις ψωλες τους στους Χαρκονεν, παραλίγο να υποστούν πανωλεθρία. Και άντε πες ότι δεν μπορείς να φτιάξεις άλλη μισή ώρα ταινία για δειξεις το πραγματικό μακελειό που έγινε. Τι νόημα έχει να δείξεις μια μάχη που είναι ξεκάθαρο ποιος θα κερδίσει? Απογοητευτική απόδοση σε ένα σημείο το οποίο θα ανέβαζε σε δυσθεώρητα ύψη την ταινία.
-
Που είναι το παιδί του Πολ? Που είναι η αδερφή του? Πώς είναι δυνατόν να βγαίνουν τόσο βασικά γεγονότα που καθόριζαν την πλοκη, που καθόριζαν και πόσο μεγαλειώδης ήταν η τελική μάχη και πόσο εστιασμένες στο σκοπό του ήταν ο Πολ?
Γενικά ενώ δεν έχω κανένα θέμα να υπάρχουν διάφορες μεταξύ βιβλίου, ταινίας, καθώς είναι διαφορετικά μέσα, με διαφορετικούς σκοπούς και διαφορετικό χρόνο για να αναπτύξουν πράγματα, εδώ έγιναν πολλά φάουλ, όχι μόνο ως προς τα βιβλία, αλλά και ως προς την πρώτη ταινία.
2 Likes
Γενικά καταλαβαίνω και συμφωνώ, και πιστεύω πως η επιλογή 2 ταινιών για το 1ο βιβλίο είναι το βασικό πρόβλημα. Όλα όσα αναφέρεις θα αναδεικνύονταν και θα αναπτύσσονταν σωστά με μια σειρά 2 κύκλων, καλύπτοντας το 1ο βιβλίο. 12 επεισόδια αντί για το Dune Part 1, και άλλα 12 για το Part 2.
Ο περιορισμένος χρόνος καθώς και οι αλλαγές που αναπόφευκτα φέρνει μια κινηματογραφική μεταφορά είναι τα κύρια αίτια, σε συνδυασμό με την κατεύθυνση και τον γενικότερο τόνο που θέλησε να δώσει ο Βιλνεβ για τη μεταφορά του. Πρόκειται για “προσγειωμένη” προσέγγιση, παραμερίζοντας το “fantasy” στη sci-fantasy ταυτότητα που έχει το Dune (πράγμα που με ξένισε ήδη από το 1ο τρειλερ του Part 1). Τα προβλήματα 4 & 5 που αναφέρεις για παράδειγμα, η μεγάλη τελική μάχη και οι χαρακτήρες που λείπουν. Δεν νομίζω πως με το περισσότερο προσγειωμένο, οχι-τοσο-φαντασυ ύφος που επέλεξε ο Βιλνεβ μπορούσε να εξελιχθεί πολύ διαφορετικά η κατάσταση από άποψη δομής και απόδοσης στην ταινία. Όταν το δουν και άλλοι φαν του βιβλίου, ας σχολιάσουν.
Γενικά, εγώ μετά την κρυάδα του Part 1, λίγα και συγκεκριμένα πράγματα ήθελα από το Part 2 ώστε να είμαι ικανοποιημένος. Υπερθέαμα και ένα στοιχειώδη σεβασμό σε μια αγαπημένη μου ιστορία. Τελικά τα πήρα, και με καλύτερο τρόπο απ’ ότι φανταζόμουν. Περιόρισα τον fan του βιβλίου που έχω μέσα μου, και έδωσα περισσότερο χώρο στον απλό θεατή που ήθελε να δει κάτι αξιόλογο. Πιο αναλυτικά με θετικά και αρνητικά της ταινίας μπορούμε να μιλήσουμε όταν τη δουν περισσότεροι χρήστες.
Πάντως πλέον μπορώ να πω πως ανυπομονώ για τη σειρά, η οποία θα είναι prequel και θα πραγματεύεται το origin των Bene Gesserit.
2 Likes
Δεν πιστεύω ότι ήταν μόνο θέμα χρόνου - μόνο ένα κομμάτι αυτού ήταν θέμα χρόνου. Τα 2 πρώτα μου σημεία, είναι ξεκάθαρα θέμα του πως θέλει ο δημιουργός να τα παρουσιάσει και όχι θέμα χρόνου.
Μην ανοίξεις αν δεν είδες τις ταινίες:
Και αυτό, ενώ μεν είναι κάτι το οποιο “είναι από το βιβλίο”, ήταν όμως στην πρώτη ταινία και εδώ αλλάζει. Όπως και ο Πωλ δεν είναι αυτοσυνεπής μέσα στην ίδια ταινία.
Οι παραλήψεις και οι αλλαγές ύφους, δεν με ενοχλούν,αρκεί αυτό που θα βγεί, να έχει χαρακτήρα. Πέραν των καταπληκτικών πλάνων, του φοβερού δεσίματος εικόνας-ήχου, από άποψη ιστορίας ενώ το πρώτο εμβάθυνε, εδώ μιλάμε για το απόλυτο flat line. Αδιάφορο όσο δεν πάει. Γιατί σου έβγαζε μια βεβαιότητα.
Να σημειώσω εδώ, ότι όπως πήγα λευκό χαρτί στην 1η ταινια, έτσι πήγα και σε αυτή. Δηλαδή δεν είχα καμία απαίτηση να γίνει κάτι “όπως τα βιβλία”, γιατί όπως είπα, διαφορετικές τέχνες, διαφορετικοί σκοποί, διαφορετικοί τρόποι έκφρασης, διαφορετικοί χρόνοι.
Στην πρώτη ταινία, χωρίς καμία προσδοκία (πέρα από το hype), βγήκα πεινασμένος για το 2ο μέρος.
Σε αυτή την ταινία, πήγα με κατακόρυφη όρεξη η οποία προερχόταν από 2 πηγές: από το γεγονός ότι μου άρεσε τόσο πολύ η πρώτη και από το γεγονός ότι όλοι έλεγαν για αριστούργημα και τα λοιπά.
Το θέμα δεν είναι όμως ότι ήταν ένα μικρό σκαλάκι κάτω από το αριστούργημα που λένε όλοι, αλλά έχει μπεί στην κατηγορία “οκ”. Τεράστια διαφορά.
Tέσπα, χαίρομαι που σου άρεσε, είναι πολύ ωραίο συναίσθημα αυτό. Εγώ θα συνεχίσω να αισθάνομαι γεροπαράξενος.
1 Like
Ειμαι και εγω απο αυτους που την ταινια που περιμενω με αγωνια θα παω να την δω κινηματογραφο. Μου αρεσει ολο το σκηνικο. Ειναι και θεμα παρεας και προσλαμβανουσων κτλ. Σε καποια φαση θα την δω και σπιτι στην καλυτερη εικονα κτλ. Ο ηχος παραμενει τοπ στο σινεμα και ας εχω κανει καποιες κινησουλες και για αυτον στον σπιτι.
Ειδα και εγω χτες το Dune. Μια παρομοια κατασταση με το πρωτο για μενα. Δεν τις διαχωριζω. Μου φαινονται αρκετα ενιαιες στην προσεγγιση τους, καθως και σε οτι μου αρεσε η οχι. Οτι γραφω δηλαδη ισχυει πανω κατω και στο τι εντυπωσεις μου εχει αφησει το πρωτο παρτ.
Πολυ καλη ταινια, αλλα δεν θα μου μεινει σαν αριστουργημα που θα μνημονευω για παντα. Ετσι νιωθω τουλαχιστον. Πολυ δυνατα iconics, σκηνογραφια και ηχος που καθηλωνε αν και με στεναχωρει που πλεον δεν υπαρχουν πολλα θεματα στις ταινιες παρα κυριως τειχη απο επιβλητικους ηχους.
Δεν ειχα πολυ μεγαλες απαιτησεις απο το θεμα της διασκευης γιατι ειναι δυσκολο βιβλιο και χωραει και πολλες ερμηνειες σκηνοθετικα. Εμεινα αρκετα ικανοποιημενος απο αυτο το κομματι.
Τα θεματα που εχω ειναι πιο πολυ στο θεμα ρυθμου, σε καποια γραψιματα, καποιες ερμηνειες κτλ. Γενικα θεωρω οτι το τελευταιο κομματι ηταν λιγο βιαστικο και δεν με επειθε οτι ειχε την ιδια μελετη οσο αλλα κομματια νωριτερα. Ηταν λιγο διεκπεραιωτικο και φαινοντουσαν οι “παιχτες” ολιγαρκεις. Δεν μου αρεσε και η μονομαχια στο τελος.
Παντως ειναι μια πολυ δυνατη αποπειρα και σιγουρα θα περιμενω με αρκετη ανυπομονησια την συνεχεια.
ΥΓ. Μου αρεσε παρα πολυ η Lady Jessica ως Reverend Mother. Και ομορφη γυναικα. Έχει presence
4 Likes