Γκουσγκούνης θεός…
και διαβάζεις και Αθλητική Ηχώ…σε πάω 
Φτου φτου κακά!!! :lol:
Ε όχι και να διαβάζω Ηχώ!
Μόλις την πήρα, κράτησα τα dvd και την έδωσα κατευθείαν σε ένα φίλο βάζελο!
Ε όχι και να μας βγει το όνομα τώρα στα γεράματα! 
Detroit rock city…
tainiara!!!
Ναι πλάκα είχε!!
Τεστοστερόνη (ταινία)
Έγχρωμη ελληνική σεξοκωμωδία, παραγωγή του 2004, με τους: Δημήτρη Λιακόπουλο, Δήμητρα Ματσούκα, Ναταλία Δραγούμη, Καίτη Παπανίκα κ.α.
Νεαρός, που υπηρετεί τη θητεία του στο ναυτικό, επισκέπτεται το νησί των θερινών του διακοπών, κατά τη διάρκεια της άδειας ορκομωσίας για να πάρει ένα παλιό αυτοκίνητο που του έχει χαρίσει η θεία του. Κατά μυστηριώδη τρόπο εγκλοβίζεται στο νησί και γρήγορα ανακαλύπτει πως, σ’ αυτό δεν υπάρχει κανένας άλλο άντρας, με αποτέλεσμα όλες οι γυναίκες να είναι παινασμένες για αρσενικό. Γρήγορα όμως το όνειρο μετατρέπεται σε εφιάλτη με δραματικές συνέπειες.
[I]Η ταινία κέρδισε το βραβείο 3ης καλύτερης ταινίας του 45ου Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και ο πρωταγωνιστής το βραβείο ερμηνείας για τον πρώτο ανδρικό ρόλο.
wikipedia[/I]
Ψιλομαλακία μου φάνηκε και ένα συνεχές ερωτηματικό υπήρχε σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, πόσο μάλλον στο τέλος…
Η Σαμπανίκου πάντως δίνει ρέστα έτσι?
8)
Είχε πλάκα!
Τα βυζιά της Ματσούκα ήταν πάντως όλα τα λεφτά!!!
Ο μοναδικός λόγος δλδ που δεν έμεινα δυσαρεστημένος από την ταινία! :lol:
Και πλούσια ελέη…
:lol:
Όντως ωραίο σώμα αλλά μέχρι εκεί! 8)
Άντρες… [-X [-X [-X :lol:
Ωχ, έπρεπε να την περιμένω την απάντηση έστω και σε άλλο θέμα!!! :lol:
Tο number 23.Εντάξει,δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο,αν και ο Jim ήταν απίστευτος!!Ποτέ δεν τον συμπαθούσα ιδιαίτερα αλλά σε κάποιες ταινίες είναι πολύ καλός…Πάντως δε μου φάνηκε και πολύ θρίλερ αλλά είχε κάποια ανατροπή!
το la vie en rose το δε κανενας? εχω ακουσει τα καλυτερα και λεω να παω να το δω αυριο
Chicago
Σικάγο
Σκηνοθεσία:
Rob Marshall
Παίζουν:
Renee Zellweger, Catherine Zeta-Jones, Richard Gere, John C. Reilly, Christine Baranski, Taye Diggs, Dominic West, Queen Latifah, Lucy Liu, Mya
Διάρκεια:
113 λεπτά
Παραγωγή:
Miramax Films, 2002
Διανομή στην Ελλάδα:
Warner - Roadshow
[SPOILER]Σικάγο! Όταν η Ρόξυ γνώρισε τη Βέλμα. Ή αντίστροφα αν προτιμάτε. Με αυτή την φράση μπορούμε να τιτλοφορήσουμε εκ νέου το μιούζικαλ που κατέφθασε από την άλλη χώρα του Ατλαντικού και στο οποίο πρωταγωνιστούν η Ρενέ Ζελβέγκερ, η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς και ο Ρίτσαρντ Γκηρ. Τι μας επιφυλάσσει άραγε το Χόλυγουντ μετά το περσινό Moulin Rouge;
Στο Σικάγο της δεκαετίας του '20 η διαφθορά καμουφλαρισμένη (λέγε με τυφλή δικαιοσύνη και Τύπο) αλλά και η εμφανής (στα καμπαρέ) δίνει και παίρνει. Η Βέλμα Κέλυ (Κάθριν Ζέτα Τζόουνς) γνωστή ντίβα του… “πάλκου” συλλαμβάνεται και φυλακίζεται μετά τη διπλή δολοφονία του συζύγου της και της αδελφής της. Λίγο καιρό αργότερα η Ρόξυ Χαρτ (Ρενέ Ζελβέγκερ) οδηγείται στην ίδια φυλακή με την Βέλμα μετά από την δολοφονία του εραστή της, αφού ανακάλυψε πως οι υποσχέσεις του πως θα την έκανε αστέρι ήταν ψεύτικες. Έτσι οι δυο γυναίκες, σε μια πόλη που το έγκλημα πούλαγε φύλλα, απευθύνθηκαν στον καλύτερο ποινικολόγο του Ιλλινόις τον Μπίλι Φλυν (Ρίτσαρντ Γκηρ) για να τις σώσει από την αγχόνη. Ποια θα ζήσει, ποια θα δοξαστεί περισσότερο, ποια θα βρει την θέση της στο σανίδι και ποιανής η ιστορία θα βρίσκεται στα περισσότερα εξώφυλλα; Η συνέχεια επί της οθόνης…
Το “Σικάγο” πρόκειται για την πρώτη κινηματογραφική σκηνοθετική δουλειά του Ρομπ Μάρσαλ, του οποίου η βασική ιδιότητα μέχρι σήμερα ήταν χορογράφος. Κατάφερε πάντως να πάρει στα χέρια ένα πολύ ενδιαφέρον σενάριο και να το κάνει ένα από τα καλύτερα έργα της χρονιάς. Οι σκηνοθετικές του επιδόσεις στο συγκεκριμένο μιούζικαλ, το οποίο είναι προτεινόμενο για 13 Όσκαρ ανάμεσα τους και για σκηνοθεσία, είναι μέτριες αλλά ευτυχώς συγκαλύπτονται από το άνευ προηγουμένου μοντάζ! Το μοντάζ, επίσης προτεινόμενο για το χρυσό αγαλματάκι, είναι πραγματικά το καλύτερο που έχω δει σε έργο του είδους αλλά και από τα καλύτερα γενικά σε ταινία. Όσο για τα σκηνικά και τα κουστούμια δεν μπορούμε να σχολιάσουμε πολλά πράγματα. Οι δημιουργοί τους μας έπεισαν και με το παραπάνω πως τα πάντα διαδραματίζονται στην δεκαετία του '20, παρόλα αυτά δεν νομίζω ότι μπορούν να συγκριθούν σε όγκο δουλειάς και σε επίπεδο δυσκολίας με αυτά στις “Συμμορίες της Νέας Υόρκης”. Όπως και να έχει όλα είναι θαυμάσια από κάθε άποψη.
Βαρόμετρο του “Σικάγο” είναι αναμφισβήτητα τα τραγούδια και τα χορευτικά νούμερα. Στο πρώτο μισό το ένα είναι καλύτερο από το άλλο. Στο δεύτερο μισό δεν ξεχωρίζει κάποιο. Φοβερή μουσική και ευφάνταστα χορευτικά! Το άνοιγμα της ταινίας είναι όσο δυναμικό χρειάζεται για να μας βάλει στο κλίμα. Οι πιο εμπνευσμένες σκηνές από μουσικοχορευτικής απόψεως είναι η σκηνή της φυλακής, όπου μας “συστήνονται” οι ένοικοί της, και το νούμερο με τις μαριονέτες. Αυτό που χειροκρότησα στο “Σικάγο” ήταν ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκαν όλα τα ανωτέρω. Ουσιαστικά έχουν αντικαταστήσει τον αφηγητή που έχουν πολλές φορές οι ταινίες. Πολύ μεγάλο ρόλο στην άκρως επιτυχημένη αυτή “αντικατάσταση” παίζουν το μοντάζ αλλά και οι υπέροχοι στίχοι.
Και περνάμε στο καστ. Από τις ερμηνείες των ηθοποιών είναι ξεκάθαρο πως αντελήφθησαν ευθύς εξαρχής την δυσκολία του εγχειρήματος. Όλοι δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Ειδικά η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς είναι μια πραγματική έκπληξη και μας κάνει να αναρρωτιόμαστε αν τελικά πρέπει να αφήσει την υποκριτική και να επιδοθεί στον χορό. Ο Ρίτσαρντ Γκηρ επίσης οπλίζεται με γοητεία και ανταπεξέρχεται ικανοποιητικότατα στον ρόλο του, αν και το τραγούδι από ότι φάνηκε δεν πρέπει να είναι και το φόρτε του. Παρόλα αυτά θεωρώ την επιλογή του ως την καλύτερη που μπορούσαν να κάνουν. Η Ρενέ Ζελβέγκερ από την μεριά της νομίζω ήταν η λάθος επιλογή στο καστ. Δεν μπορώ να πω ότι ταίριαζε για τον ρόλο αυτό αν και η ερμηνεία της είναι όντως καταπληκτική και άξια υποψηφιότητας. Ουσιαστικά έχει και τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής μπροστά από τις κάμερες και αυτό δίνει άλλη βαρύτητα στον ρόλο της. Παρόλα αυτά θα προτιμούσα κάποια άλλη σε αυτόν τον ρόλο. Τέλος θα ήθελα να εκφράσω την απορία μου για τις υποψηφιότητες των Τζον Σ. Ράιλυ και Κουήν Λατίφα για τα Όσκαρ Β’ Ανδρικού και Γυναικείου αντίστοιχα. Με συνολική συμμετοχή που δεν ξεπερνάει τα δέκα λεπτά και με ερμηνείες απλά αξιοπρεπείς προτάθηκαν για Όσκαρ! Δηλαδή η Σαμάνθα Μόρτον που… μας πέταξε τα μάτια έξω με την συμμετοχή της στο δεύτερο μισό του “Minority Report” έπρεπε να προταθεί για Α’ Γυναικείου;
Το “Σικάγο” είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα έργα που βγήκαν στις σκοτεινές αίθουσες τον τελευταίο χρόνο. Φονικά, αντιζηλίες, έρωτες, χορευτικά, τραγούδια και φυσικά τζαζ! Αυτό είναι το Σικάγο!!! Δηλαδή ψυχαγωγία μέχρι μυελού οστέων! Το απόλαυσα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ενίσταμαι στο γεγονός πως το απολαυστικό αυτό φιλμ δεν είναι άξιο για 13 υποψηφιότητες Όσκαρ! Πάντως αξίζει να το δείτε γιατί θα ακούσετε φοβερή τζαζ μουσική, θα “καμαρώσετε” μια πανέμορφη Κάθριν Ζέτα Τζόουνς και θα βιώσετε μια σπάνια, αν και εξαντλητική, κινηματογραφική εμπειρία. Δεν νομίζω ότι πολλοί θα αντέξουν να το δουν και δεύτερη φορά!
http://www.cinemascope.gr/movies/chicago.shtml[/SPOILER]
Δεν την είχα δει, πολύ καλή ταινία.
Βλέπω την καινούρια ελληνική σειρά μυστηρίου του ANT1 με κάτι φαντάσματα…Δε θυμάμαι πως λέγεται… Μιλάμε από τις χειρότερες ερμηνείες ηθοποιών ever! Μπροστά τους η Mαρία η άσχημη παίρνει Οσκαρ ηθοποιίας! Πλάκα έχει όμως, γελάω!:roll:
ena pou edeixne xtes - to star me ton val kilmer, to Stalton sea, MILAME GIA POLY KAPSIMO…
asboi pou apeiloun gennhtika organa, o arkoudos, enas typos me 2 proswpikothtes 2 gynaikares,
enas trompetistas na kaigetai …xaxaxa
arrwsto !#-o
οντως
X8es eida ton Kaligoyla poy eixe dwro sthn kyriakatikh sportime . TOTAL FUCKING SICKNESS 
Είμαι σε ένα Internet cafe των Village του Ρέντη και περιμένω να περάσει η ώρα για να πάω να δω το Shunshine. Πριν από λίγο είδα το “Αποπλάνηση από ένα άγνωστο” και μπορώ να πω ότι με άριστα το 10 του βάζω ένα εφτά. Βέβαια ήταν σαν να έβλεπα ριμέικ από μια παλιά ταινία του Χίτσκοκ, η οποία δεν μπορώ να θυμηθώ ποια είναι. Ξερεί κανείς αν όντως πρόκειται για ριμείκ ή απλά για αντιγραφή;
Τι μαλακία που ήταν το Sunshine. Αν και ξεκινάει εντυπωσιακά και σε βάζει σε ένα υποβλητικό κλίμα με τρομερά σκοτεινή ατμόσφαιρα στην συνέχεια γίνεται μπούρδα. Από εκεί που λες ότι πρόκειται για την νέα “Οδύσσεια του διαστήματος” τελικά καταλήγει μια τρελή χαζοαμερικανιά…