Coldplay-Prospekt
To x and y ήταν συμπαθητικό δισκακι…Καλη μπαντα στον χωρο της με μελωδικα και ευπεπτα κομμάτια που ακούγονται ευχάριστα…(αν και προσπαθουν να γινουν U2 στην θεση των U2…)
Ε, οχι δα!Η πολύ U2 ή πολυ Coldplay δεν εχεις ακούσει…Καμια σχεση…
Το αγνωστο μεχρι στιγμη τρακλιστ :
“Famous Old Painters”
“Glass Of Water”
“Lost!”
“Cemeteries Of London”
“Violet Hill”
“Poppy Fields”
“42”
“Yes!”
“Leftrightleftright”
“Rainy Day”
“Prospekt’s March”
Δεν εχω ιδεα τί στυλ θα είναι αλλα κρινοντας απο τα αλλα 3 και ειδικα αν μοιαζει εστω κ λιγο στο parachutes το εχω παρει ηδη…
Ιδιο υφακι,ιδιο στυλ τραγουδιών,ιδιο image…Listen better…
Πάντως το νέο τους σινγκλάκι, Violet Hill, είναι τουλάχιστον ελπιδοφόρο
Apo ta simantikotera group tou simera gia mena. Einai oi synexistes ton megiston U2. Aytoi oi dyo mazi exoun epireasei tis mises melodic bands pou bgainoun tora…
Pali kai tora akoma akouo ena kainourio diskio influenced by them…
το violent hill ειναι πολυ ομορφο κομματι
παρατηρω τεραστια προοδο!!
μακαρι να ναι σε τετοια επιπεδα ο δισκος
Το Violent Hill είναι τρελή κομματάρα, που εντυπωσιάζει με την πρώτη ακρόαση και είναι στα χνάρια προηγούμενων επικών κομματιών (Clocks, The Speed Of Sound, Fix You και πολλά άλλα).
Το 2ο σίνγκλ τους, Vida La Vida, είναι αρκετά καλό, χωρίς να είναι κάτι τρομερό (τουλάχιστον στα πρώτα ακούσματα) όμως.
Το αλμπουμ ονομάζεται Viva la vida Or Death And All His Friends και κυκλοφορεί αυτό το μήνα νομίζω. Δυο τρία κομμάτια που έχω ακούσει είναι όντως πολύ καλά με πρώτο και καλύτερο το Vilent Hill…
νομιζω εχει διαρευσει το δισκακι
αν ειναι οντως αυτο που ακουσα
ειναι παρα πολυ καλο
παρα παρα πολυ καλο
λιγο απο 80’s floyd και γενικα 80’ς σχηματα
πολυ απο τους παλιους καλους u2
και εδεσε το γλυκο
δουλεμενο πολυ
αρκετα οργανικο
ο eno χωμενος στην παραγωγη
θα μπορουσαμε να του αποδωσουμε και ενα “progressive” χαρακτηρισμο
οσο αυτο ειναι δυνατο
ενδιαφερον πολυ παρουσιαζουν 2 κομματια
τα οποια αποτελουνται απο 2 τραγουδια το καθενα
το 5ο κομματι
lovers in japan/reign of love
και το 6ο
yes/chinese sleep chant
θα επιστρεψω με περισσοτερες ακροασεις
αλλα αυτες οι πρωτες φορες μου δειχνουν οτι μαλλον προκειται για την καλυτερη δουλεια των coldplay
Καταπληκτικό άλμπουμ και το βασικότερο είναι η στροφή στον ήχο τους.
Δεν μένουν στάσιμοι, ενώ θα μπορούσαν να επαναπαυθούν πάνω στην επιτυχία των δύο πρώτων δίσκων (οι οποίοι παρεπιπτόντως είναι φοβεροί - ιδιαίτερα το A Rush…-) και εξελίσσονται δημιουργώντας ένα σύγχρονο pop rock άλμπουμ με μπόλικα στοιχεία και με κλασικές φανταστικές ερμηνείες από τον Martin.
Δισκάρα από μια ιδιαίτερη και σεμνή μπάντα.
Μόνο σε μένα φάνηκε χοντρή μούφα;
Ξεχώρισα τα: Life In Technicolor, Cemeteries of London, Lovers in Japan/Reign Of Love και το Violet Hill. Το τελευταίο ειδικά είναι πανέμορφο.
Το Delacroix εξώφυλλο ταιριάζει πολύ με το ύφος και το νόημα του δίσκου.
Δίσκαρος με τα όλα του!!!
Οι Κολντπλέι όπως φαίνεται από δίσκο σε δίσκο ωριμάζουν και αυτό το βγάζουν έντονα προς τα έξω, μεγαλουργώντας και προσφέροντας μας θεϊκά πλασμένες μελωδίες που σε κάνουν αυτόματα να νιώθεις πιο όμορφα όσο σκατά κι αν είσαι. Ειδικά αν είσαι γενικότερα χαρούμενος άνθρωπος (όπως εγώ που ζω σε ένα ροζ συννεφάκι :p) τότε είναι που πραγματικά καταλαβαίνεις τι σημαίνει απόλαυση.
Την έχω ακούσει μόλις μια φορά την αλμπουμάρα (που φυσικά ξαναπαίζει) και μέχρι στιγμής δεν έχω ξεχωρίσει ούτε μια αδύναμη στιγμή. Θα επανέλθω με χάιλαιτς αν και νομίζω ότι όλος ο δίσκος θα είναι το μεγάλο χάιλαιτ του καλοκαιριού και ίσως και ολόκληρου του 2008.
Χίλια μπράβο στον Χρηστάκη και την παρέα του!
το εχω ακουσει 2 φορες μεχρι στιγμης. Ενταξει τι να πουμε τωρα? Οι ανθρωποι ξερουν να γραφουν φοβερα μα συγχρονως πιασιαρικα τραγουδια. Θα επανελθω να γραψω περισσοτερα αφου κανω και αλλες ακροασεις. το Viva La Vida για εμενα ειναι το καλυτερο τραγουδι του 2008 μεχρι στιγμης.
ΥΓ Και εκτος απροοπτου 30/9 θα ειμαι Μιλανο για να τους απολαυσω
Λοιπόν, μετά από αρκετές ακροάσεις (το άιτιουνς λέει 6 συν αλλες 2-3 από το κινητό) μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι το άλμπουμ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Απλά αυτό. Είχα πει ότι θα επανερχόμουν με χάιλαιτς και τελικά δεν υπάρχει ούτε ένα που να μην μου αρέσει. Ακόμα και τα 2 μπόνους ακουστικά κομμάτια είναι επικά. Ως αγαπημένο μέχρι στιγμής ορίζω το Lost αλλά με όλα τα υπόλοιπα να είναι πολύ κοντά.
Το περίεργο είναι ότι δεν είμαι και κανένας τεράστιος Κόλντπλει φαν. Δεν μπορώ να καταλάβω τι κόλλημα έφαγα…
οντως πολυ καλο το αλμπουμ αλλα δεν του εχω δωσει τη προσοχη που του αρμοζει ακομη…
μαρεσει και το εξωφυλλο… allons enfants de la patrie #-o
Το άκουσα 3-4 φορές και μέχρι στιγμής πιστεύω τα εξής: Ξεκινάει ιδανικά με τα τρία πρώτα κομμάτια που έχουν φοβερή ατμόσφαιρα, αλλά από το “42” και μετά περιορίζεται σε απλά “καλές στιγμές”. Ίσως με εξαίρεση το ομώνυμο, που είναι πολύ καλό.
Γενικά έχει αρκετά αδιάφορα και φλύαρα σημεία, αν και μόλις 40 λεπτά σε διάρκεια. Νομίζω είναι σίγουρα κατώτερο από το - συγκλονιστικό - “Χ & Υ”.
Το Lovers In Japan/ Reign of Love δεν σου εκανε “κλικ”? το Violet Hill?
Το αν ειναι κατωτερο απο το X&Y ο χρονος θα το δειξει, αν και μαλλον ειναι. Βεβαια οτι ειναι κατωτερο δεν σημαινει πως δεν ειναι δισκαρα!
To album απλά είναι πολύ όμορφο και μάλλον καλύτερο από το X&Y, το οποίο στην ουσία ακούγεται σαν ένα δεύτερο A Rush… (όχι οτι είναι κακό άλμπουμ, ίσα ίσα). Τέλος πάντων, τα παληκάρια πάνε πολλά βήματα μπροστά και με κομμάτια σαν το 42, το Yes και το ομώνυμο απλά παίζουν μπάλα και αλλού.
Α, και το Lovers In Japan άνετα στα κορυφαία κομμάτια τους. Φανταστικό.