Πέρα από τα δυο τελευταία κομμάτια που θα μπορούσαν να είναι σε οποιαδήποτε προγκ/ποστ/γουατέβα δισκάρα, έχουμε ασταμάτητο ΜΙΣΟΣ και ΞΥΛΟ. Με ένα μικρό διάλλειμα στο Worms Will Feed που εμένα μου θυμίζει κάτι από Sadness Will Prevail των Today is the Day (οπότε ΣΗΨΗ και ΜΟΝΟΧΝΩΤΙΛΑ στο φουλ). Πώς έλεγε σ’εκείνο το παλιό σήριαλ ο σερβετάλης όταν τις μάζευε απ’τον συσσοβίτη “τρώμε κάτι και συνεχίζουμε?”? Ε κάπως έτσι.
Highlits δεν παίζουν. Είναι ΟΛΟ απίστευτο απ’την αρχή ως το τέλος.
Εδώ και κάνα μήνα μου το’ χει βάλει σ’ ένα φλασάκι ένας φίλος μου και δεν έχω αξιωθεί ακόμη να τ’ ακούσω…Έπειτα όμως από τις διθυραμβικές κριτικές σας θα το κάνω
Δηλαδή αν δεν είχε και το Worms Will Feed να στο κόβει κάπως θα ήταν το Soundtrack του Moshpit με τον αγκώνα του απέναντι να σου έρχεται στη μάπα σε όλη τη διάρκεια της ακρόασης. Ειδικά αυτή η πρώτη τετράδα τραγουδιών είναι ηχητικός μώλωπας. Cutter και Wishing Well επίσης απίστευτα Highlights αν και γενικώς δεν υπάρχει απλά καλό τραγούδι. Αγαπημένο το Wretched World όχι μόνο γιατί είναι κομματάρα αλλά γιατί δίνει σχεδόν αίσθηση Conceptικής ολοκλήρωσης, μετά από τόση οργή και παροξυσμό τα σκατά και η απογοήτευση.
Τώρα μένει μόνο να ξανάρθουν για να μου φύγει η πίκρα που τους έμαθα λίγο μετά την τελευταία τους συναυλία.
Xωρίς να είμαι φαν του συγκεκριμένου ήχου (εδώ καν μέταλ δεν μπορώ να πω ότι ακούω πλην καποιων εξαιρέσεων που μου τραβουν την προσοχή κατά καιρούς), αυτο εδώ το πραγμα δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω τίποτα άλλο παρά μνημείο.
Ναι, σκοτώνει (τα τέσσερα πρωτα τραγούδια το ένα πίσω απο το αλλο σε στέλνουν για βρούβες). Ναι είναι μαμηστερά ποιοτικό. Που και που ερχεται κανένα τέτοιο ή κανένα Dillinger Escape Plan και λες ότι σπρώχνονται τα όρια, και σπρώχνονται με τον πιο μοντερνο και ψαρωτικό τρόπο.
Το μεταλ (αφήστε τα core και τ’ς παρωπίδες) του σήμερα και του αυριο. Αυτο είναι οι Converge του Axe to Fall.
Κι αν στις αρχές των 00ς νομίζαμε πως οι Slayer της γενιάς μας θα’ναι οι Hatebreed, η πορεία της δεκαετίας δικαίωσε τους Converge. Αυτοί έχουν τα κλειδιά στον τομέα “αδρεναλίνη και ηχητική βία”.
Στο ερώτημα “Axe to Fall ή Jane Doe?” απαντάμε με την ερώτηση “Reign in Blood ή Seasons in the Abyss?” τόσο απλά, τόσο σωστά.