Conversation Piece

Take The Stage
#1

Είναι κάποια πράγματα που με προβληματίζει και θα ήθελα να παραθέσετε τις απόψεις σας.

Νομίζω πως όλος ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται η μουσική αλλάζει. Δεν ξέρω αν το internet, η εύκολη και γρήγορη αντιγραφή των cd και ο κατά τη δική μου άποψη δεδομένος αγώνας επιδειξιομανίας που μερικές φορές διακατέχει όλους σχεδόν όσους ασχολούμαστε με αυτή τη μουσική, έχει κάνει κακό.

Πρώτα από όλα θέλω να πιστεύω πως η επιδειξιομανία τις περισσότερες φορές οφείλεται σε “υπερβολικό ζήλο”.

Τι προσπαθώ να πω…

Τον τελευταίο καιρό η προσβασιμότητά μου σε νέα μουσική είναι σχετικά μικρή. Όταν μπαίνω στο φόρουμ προσπαθώ να συντονιστώ με τις συζητήσεις και ειδικά με τις νέες κυκλοφορίες και τις διάφορες προτάσεις.

Ειλικρινά, στις περισσότερες περιπτώσεις διαπίστωσα πως δεν μπορώ και δεν ξέρω αν θέλω να ακολουθήσω. Προτείνονται καθημερινά υπερβολικά πολλές μπάντες και δίσκοι καινούργιοι ή παλαιότεροι.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πόσο χρόνο πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να ασχοληθεί με ένα σημαντικό ποσοστό αυτών και εν τέλει πόσο καλά προλαβαίνει κανείς να ακούσει όλα αυτά που προτείνονται. Ακόμη περισσότερο, πόσο καλά έχει προλάβει να ακούσει και να κρίνει αυτά που προτείνει.

Αδυνατώ να καταλάβω πως βγαίνουν συμπεράσματα για ολόκληρες δισκογραφίες μέσα σε μερικές μέρες ή ακροάσεις, μιλώντας πολλές φορές για απαιτητική μουσική.

Επίσης, από το χρόνο που διαθέτετε για μουσική ποιο ποσπστό καταλαμβάνει η ακρόαση νέων κυκλοφοριών, ποιό ποσοστό η ακρόαση παλιών κυκλοφοριών που σας είχαν ξεφύγει και ποιό ποσοστό δίσκων που έχετε ήδη στη δισκοθήκη σας και θέλετε να τους ξανακούσετε?

Με καλή διάθεση πάντα…

#2

Τα είπες όλα, συμφωνώ 100% ΠΑΝΤΟΥ.

Επικρατεί όντως επιδειξιομανία και γίνεται με ένα τρόπο που νομίζεις ότι χάνονται οι προσωπικές ζωές.

Θέλω να ακούω τα παλιά αλλά αν δεν ακούω τα καινούρια θα “θεωρούμαι αμαθής”…
Φιλικά μιλώ κι εγώ. :slight_smile:

Τεράστιο post φίλε Outshined! :thumbup:

#3

Δυστυχως ισχυει…:frowning:

#4

Το είπα, ας πούμε, με μια δόση ειρωνείας και δεν πήγαινε σαν απάντηση στον Outshined αν αυτό κατάλαβες.
Συμφωνώ κι επαυξάνω στα λεγόμενά του.

Ακόμα θυμάμαι τις εποχές που γράφαμε σε κασέτα κάτι που γουστάραμε με ΚΟΠΟ και όχι να κατεβάζουμε δισκογραφίες από το διαδίκτυο που ξαφνικά γίναμε όλοι μάγκες…

Δυστυχώς κι εγώ κατεβάζω αλλά τουλάχιστον πια μόνο ότι έχω σε βινύλιο-άλλη πικρή ιστορία κι αυτή…

#5

Εχω την εντυπωση πως μεσες ακρες εχει ξανασυζητηθει το θεμα,αλλα μια και ανοιχτηκε το τοπικ και προσωπικα το βρισκω πολυ ενδιαφερον ας πω και γω τη γνωμη μου.

Καταρχην συμφωνω 100% με Outshined.

Η σχεση του καθενος με τη μουσικη(σε σχεση με χρονο-εμβαθυνση-διασκεδαση-σκεψη)ειναι εντελως υποκειμενικη.Παλιοτερα ειχε πει ο Daz οτι αν δεν ασχολειται κανεις επαγγελματικα με τη δισκογραφια δεν υπαρχει λογος να πιεζεται πια τοσο πολυ να ακουσει τα παντα.Εγω θα συμφωνησω μαζι του,καποιοι αλλοι μαλλον οχι.Περι ορεξεως κολοκυθοπιτα δηλαδης.
Απο ενα σημειο και αρχισε να μ απασχολει και μενα το ιδιο ζητημα και ειχα ακριβως τις ιδιες σκεψεις.Μετα σκεφτηκα οτι περα απ τη μουσικη,εχω και 10000 πραγματα που με απασχολουν ταυτοχρονα και θελουν επισης πολυ χρονο να αφιερωθει σ αυτα.Κατεληξα λοιπον στο να επικροτησω οσους καταφερνουν σε μικρα χρονικα διαστηματα καταφερνουν και ακουν τοσα πραγματα και να βγαζουν ασφαλη-γι αυτους-συμπερασματα για την ποιοτητα και τη διαχρονικοτητα των ακουσματων τους.Μπραβο τους και ας κανουν οση επιδειξη γνωσεων θελουν.I couldn’t care less που λεμε και στο χωριο.Εγω δεν μπορω να το κανω και ουτε θελω.Οποτε,καπως ετσι επαψε να μ απασχολει το θεμα και προσπαθω εκτοτε να φιλτραρω οσο γινεται περισσοτερο τα οσα μαθαινω ωστε να φτασω σε 5-10 δισκους ή καλλιτεχνες(μιλαω παντα για καινουρια πραγματα)με τους οποιους θα ασχοληθω διεξοδικα.Οσον αφορα τα παλια και τα ηδη υπαρχοντα στη δισκοθηκη και κει ισχυει-για μενα-το ιδιο πραγμα.Το θεμα δηλαδη ειναι πιστευω να χρησιμοποιεις τα οσα σου προσφερει η ευκολη προσβαση σε πληροφοριες και οχι να σε χρησιμοποιει και να καθοριζει ουσιαστικα τη ζωη σου.Βεβαια στην τελικη ολα ειναι θεμα επιλογων οποτε…

It’s only rock n’ roll…

#6

Νομίζω ότι το παιδί που έκανε το πρώτο πόστ έχει δίκιο,όμως απ’ την άλλη είναι και υπερβολικά απαισιόδοξος.Δλδ γιατί το να βρίσκεις τραγούδια ευκολότερα σημαίνει κα λιγότερη αγάπη για αυτό που ακούς?Αν κατεβάσεις και ακούσεις ας πούμε Madder Mortem,για να τους αγοράσεις μετά,δεν είναι το ίδιο με το να τους πέρνεις σαν άγνωστο συγκρότημα στο δισκοπωλείο?Γιατί να ρισκάρεις 20 ευρώ,που ειδικά για όσους δεν έχουν δουλειά είναι πάρα πολλά.

Νομίζω ότι όλα εξαρτώντε απ’ την σχέση και το πως χρησιμοποιεί κανείς το internet.αν πας ν το παίξεις εξυπνάκιας τότε και να αγοράζεις μόνο,δεν πρόκειται να έχεις κάποια σοβαρή σχέη με τη μουσική,άσε που αυτή η σχέση θα έχει ημερομηνία λήξεως.Απ’ την άλλη,αν αγαπάς τη μοσική που ακούς και τις δίνεις χρόνο να σε μαγεύσει,τότε δνε μου φαίνετε κακό το να έχεις πιο εύκολη πρόσβαση σε αυτό.

Νομίζω ότι οι μεγαλύτεροι τα βλέπουν κάπως υπερβολικά ρομαντικά τα πράγματα,και θυμούνται μόνο τα θετικά της εποχής που ήταν έφηβοι κι ακούγανε τα πρώτα γκρούπ που γουστάρανε.Προσωπικος,απ’ την στιγμή που άρχιζα να ακούω μουσική(κάπου στη πρώτη γυμνασίου) μέχρι πριν λίγους μήνες,δεν είχα διαδίκτυο,και μόνο μέσω αγορών μάθαινα όσα γκρούπ ήθελα να μάθω,άντε και με δανεισμό.Τώρα το διαδύκτιο μου έχει λύσει τα χέρια.Ακόμη αγοράζω,αλλά δεν νομίζω να είχα ακούσει ο΄τε τα μισά από όσα έχω ακούσει τώρα.Μην υποτιμάτε τους νεώτερους.Ποζεριλίκι σίγουρα είχατε και εσείς σε ένα σημείο,και εσείς αν μπορούσατε τότε το ίδιο θα κάνατε,το κάνετε άλλωστε από ότι φαντάζομαι τώρα.

Από εμάς εξαρτάτε,όχι απ’ το μέσο.

#7

και εγω τις ιδιες σκεψεις με το παιδι εχω. και γω θελω να βρισκω να ακουω διαφορα πραγματα, παλια και καινουρια, και ας πουμε το 1/3 των τραγουδιων που εχω στη βιβλιοθηκη μου δεν τα χω ακουσει ακομα…
δηλαδη ακουω καθε μερα κατι καινουριο, αλλα μετα απο ενα σημειο θελω να ακουσω αυτα που ξερω ηδη… και επισης για να κρινω ποσο μαρεσει ενα αλμπουμ πρεπει να κανω αρκετες ακροασεις…
κανεις δεν απαντησε ομως στα ερωτηματα που εθεσε ο outshinded .
επισης θελω να πω πως με εκνευριζουν απιστευτα αυτοι που πουλανε μουρη οτι ξερουν πολλα απο μουσικη κλπ κλπ…πραγματικα ειναι αξιοθρηνητοι…

#8

Mπράβο στον Outshined γιατί άνοιξε ενδιαφέρον topic.
Προσωπικά κατεβάζω από το internet κυρίως live καλλιτεχνών που ήδη γνωρίζω και μου αρέσουν, κατά δέυτερο λόγο νέες κυκλοφορίες για να δω αν μου αρέσουν και αν ναι να τις αγοράσω και κατά τρίτο λόγο παλιές κυκλοφορίες που έχω σε βινύλια.
Η αλήθεια είναι πως σταθερά 'εχω στον σκληρό μου πράγματα που δεν έχω προλάβει να ακούσω αλλά επειδή ακούω αρκετή μουσική κάθε μέρα δεν μένει τίποτα που να μην το ακούσω ποτέ. Προστίθενται συνεχώς νέα πράγματα αλλά υπάρχει μία ισορροπία.
Πάντως σίγουρα για να φτάσω να συστήσω κάτι σε άλλους πρέπει να το έχω ακούσει περισσότερες φορές και να είμαι σίγουρος πως μου αρέσει εμένα. Αντίστροφα, είμαι σίγουρος πως κάποιες φορές κάποια νέα κυκλοφορία μπορεί να την έχω αδικήσει γιατί δεν την έχω ακούσει αρκετά. Σε αυτή την περίπτωση συνήθως είναι χρήσιμοι οι φίλοι και τα φόρουμ όπως αυτό: Όταν όλοι επιμένουν για μία κυκλοφορία που την άκουσα λίγο και δεν μου άρεσα θα φροντίσω να την ξανακούσω.
Τέλος, για το θέμα ισορροπίας νέων/παλιών κυκλοφοριών, είναι έυκολο κανέις να παρασυρθεί λόγω των πολλών νέων κυκλοφοριών και να αφιερώνει πολύ χρόνο σε αυτές και να μην ακούσει κάτι παλιότερο για εβδομάδες ή και μήνες. Επειδή έχω βρεθεί σε αυτή την θέση προσπαθώ επίτηδες να ακούω κάθε εβδομάδα 50% παλιές-50% νέες. Σίγουρα με βοηθά και στο να έχω άμεσο μέτρο σύγκρισης: π.χ. Mου φαίνεται το ίδιο καλό το Fear of a blank planet αν ακριβώς πριν άκουγα το Hemispheres;

#9

:-k Καταρχάς μπράβο για το topic, άνετα το πιο ενδιαφέρον που έχει ανοιχτεί τον τελευταίο καιρό.

Λοιπόν, εξετάζουμε το downloading, αλλά όχι από τη μεριά του καλλιτέχνη, αλλά από τη μεριά του ακροατή και πως αυτό έχει επηρεάσει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη μουσική.

Μας έχει ανοιχτεί με το διαδίκτυο μια τεράστια δίοδος απεριόριστης πρόσβασης σε οτιδήποτε θέλουμε. Πανεύκολα, δωρεάν και ταχύτατα. Μια δίοδος που ήταν ερμητικά κλειστή για καιρό. Είναι σαν να πας στους πολιορκημένους στο Μεσολόγγι και ξαφνικά εκεί που λιμοκτονούσαν να τους μεταφέρεις σε μια αποθήκη με αστείρευτες ποσότητες εξαίσιων φαγητών. Το λογικό είναι να πέσουν με τα μούτρα. Τι θέλω να πω. Ο κύριος λόγος που επικρατεί αυτή η μανία με το downloading δεν είναι η επιδειξιομανία (αν και λογικό είναι να υπάρχει λίγο-πολύ) αλλά η λαιμαργία που προέρχεται από την αμέριστη αγάπη μας για τη μουσική.

Ναι, είναι τόσα πολλά που θέλουμε να ακούσουμε, που δεν προλαβένουμε πολλά από αυτά να τα εμπεδώσουμε. Και θέλει πολύ σύνεση για να χειριστούμε σωστά την όλη κατάσταση. Μια κατάσταση που είναι πολύ καινούρια και μας ήρθε αρκετά απότομα, ώστε οι περισσότεροι από εμάς να μην είμαστε εξοικειωμένοι. (προσωπικά έμαθα να κατεβάζω από torrents πριν 3 μήνες και από rapidshare/megaupload πριν 1 μήνα)

Είναι πολύ σημαντικό να βρούμε μια φόρμουλα όπως αυτή που αναφέρουν μερικοί που έγραψαν σε αυτό το thread. Εγώ έχω να πω ένα-δυο πράγματα που τα θεωρώ σωστά:

-Ακούστε όση περισσότερη μουσική μπορείτε, δεν είναι κακό. Δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να νοιώθουμε ενοχές. Ίσα-ίσα που διευρύνονται οι ορίζοντες μας.

-Προσπαθήστε να εμβαθύνετε σε συγκεκριμένους δίσκους και συγκεκριμένα συγκροτήματα, ώστε να πάρετε από αυτά το 100% που έχουν να σας δώσουν. Δεν μπορώ να διανοηθώ άνθρωπο να ακούει σοβαρά μουσική και να μην το κάνει αυτό.

-Μην είσαστε ποτέ απόλυτοι! Μην εκφέρετε ποτέ μια “αντικειμενικά σωστή” άποψη για κάτι που κατεβάσατε και ρίξατε 2-3 αυτιές. Και το σημαντικότερο, μην εκφράζεστε αρνητικά για κάτι που δεν έχετε λιώσει. Αυτή είναι η αρνητική μορφή της επιδειξιομανίας. Αρκεστείτε στο: “Από τα λίγα που τσέκαρα μου άρεσαν”. Τότε δεν είναι επιδειξιομανία, αλλά μια πολύ τίμια γνώμη. Αντί να πείτε έναν κακό λόγο καλύτερα να μην πείτε τίποτα. Σκεφτείτε το πολύ καλά πριν κατακρίνετε κάτι. Ειδικά σε μια εποχή που η πληθώρα των συγκροτημάτων έιναι τόσο τεράστια. Μην κρίνετε αβίαστα.

-Μην μπείτε στο τριπάκι που πολύ σωστά περιέγραψε ο gigatron (αν και ομολογώ πολλές φορές έχω πέσει σε αυτήν την παγίδα)

-Στην τελική, η μουσική που σας αρέσει είναι άπειρη. Η μουσική που δε σας αρέσει (ή μάλλον η μουσική που δε σας ενδιαφέρει προς το παρόν, γιατί πολύ σπάνια θα πω εγώ ότι μια μουσική είναι κακή. μάλιστα μου φαίνεται ότι δεν το έχω πει ποτέ) είναι επίσης άπειρη. Η μουσική όμως που μιλάει στην ψυχή σας είναι λίγη και συγκεκριμένη. Αγαπήστε τα κολλήματά σας και να είστε ανοιχτοί σε καινούρια κολλήματα.

Αυτά είχα να πω. Θα μου πείτε ποιος είμαι εγώ για να σας συμβουλεύω. Υπάρχουν άτομα εδώ μεγαλύτερα ηλικιακά και με πολύ μεγαλύτερες μουσικές γνώσεις. Τέσπα, όσοι τα διαβάσουν ας μου πουν αν έχω κάπου λάθος…

#10

Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια απλά να σας πω το νόημα. (για μένα)

Ότι άκουγα σε κασέτες (κυρίως), cd (παλιάς κοπής) και βινύλια έχουν μείνει βαθιά χαραγμένα στην καρδιά μου και όποτε τα ξανακούω θυμάμαι αυτό το πρωτόλειο συναίσθημα που με ταξίδευε σε έναν φανταστικό δικό μου κόσμο, σε αντίθεση με τα mp3 που δεν έχω καταφέρει μέσω αυτών να αγαπήσω κανένα δίσκο.
Λυπηρό.

Ίσως με πείτε ένα μουχλιασμένο μυαλό, αλλά αυτή η μουσική είναι για μένα κάτι παραπάνω από διασκέδαση και ψυχαγωγία.

Φυσικά και δεν είπα να μην κοιτάμε μπροστά αλλά πραγματικά έχω απογοητευτεί απ’ αυτή την κατάσταση.

#11

Λοιπόν, εγώ ενδιαφέρομαι για πολλά διαφορετικά είδη μουσικής, ενώ έχω και άλλα έξοδα, τα οποία προσπαθώ να περιορίζω καθώς οι δύο μου προτεραιότητες είναι το διάβασμα βιβλίων και η μουσική και εκεί θέλω να δίνω το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων μου. Όμως, υπάρχουν π.χ. καιροί αφραγκίας. Τότε, εφόσον κυκλοφορήσει κάτι ένα γκρουπ που γουστάρω θα το κατεβάσω και όταν έχω χρήματα θα πάω να αγοράσω το αλμπουμ γνήσιο. Επίσης μένω επαρχεία, με αποτέλεσμα να μην είναι ότι πιό εύκολο γιαμενα να βρώ κάποιες κυκλοφορίες. Όμως όταν βρώ στο μοναδικό δισκάδικο της πόλης που είναι σχετικό με την μουσική μας έναν δίσκο που γουστάρω θα τον αγοράσω και ας τον έχω σε Mp3. To ίδιο και όταν βρίσκομαι Αθήνα-Θεσσαλονίκη (πηγαίνω σχετικά συχνά) όπου μπορώ να βρώ περισσότερα πράγματα. Πολλές φορές βέβαια αγοράζω και ρπάγματα που δεν έχω ακούσει και τότε η αναμονή για να μπεί στο cdplayer είναι πολύ μεγαλύτερη από την αναμονή του να κατέβει κάτι στο pc. Αλλά το internet με έχει βοηθήσει σε ΤΕΡΑΣΤΙΟ βαθμό. Π.χ. οι Reverend Bizarre είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες. Μέσω internet τους έμαθα, είχα τα albums τους κατεβασμένα, προσπάθησα να τα βρώ αλλά δεν τα κατάφερα, τα δύο πρώτα τα ζήτησα από μία θεία μου που πήγε στη Σουηδία, τα βρήκε και μου τα έφερε, το τρίτο και τελευταίο που βγήκε πρόσφατα μόνο σε torrent μπόρεσα να το βρώ... Αμα το πετύχω πουθενά γνήσιο, εννοείται ότι θα το χτυπήσω κατευθείαν! Επίσης όσον αφορά το πως κατανέμω τον χρόνο που ακούω μουσική, πάει ως εξής : 50% σε γνωστά πράγματα, 30% σε γκρουπ που δεν έχω ακούσει (σημείωση : δεν τσεκάρω ότι βρώ μπροστά μου, αλλά γκρουπ τα οποία βλέποντας το τι παίζουν μπορώ να φανταστώ ότι μέσες άκρες θα μου αρέσουν) και 20% σε νέες κυκλοφορίες από μπάντες που μου αρέσουν (δεν πρόκειται να ασχοληθώ με τον νέο δίσκο ενός γκρουπ στα κουτουρού, χωρίς να ξέρω τίποτα γιαυτό).

#12

Λοιπον σχωρατε με αλλα δεν διαβασα ολοκληρα τα ποστ σας καθως η ωρα ειναι περασμενη και το καταναλωθεν αλκοολ αρκετο… :stuck_out_tongue:

Προσωπικα δεν εχω κατεβασει ΠΟΤΕ ολοκληρο δισκο απο το Ιντερνετ εκτος κι αν διατιθεται απο το ιδιο το συγκροτημα. 2-3 το πολυ τραγουδια μου αρκουν για να καταλαβω αν κατι αξιζει να το αγορασω η οχι. Επισης πολλες φορες αγοραζω και απο διαισθηση. Τις περισσοτερες φορες πεφτω μεσα, καποιες λιγες οχι, αλλα ποτε δεν κλαιω τα λεφτα μου. Η ολη ιεροτελεστια του να τρωω ενα 3ωρο στο δισκαδικο (η και στο Αμαζον τελευταιο) να φερνω τα CD σπιτι, να ακολουθει το ανοιγμα και η ακροαση (καποιες μερες μετα συνηθως) ειναι πολυ σημαντικο πραγμα για μενα. Ισως να ειμαι γραφικος δεν ξερω, αλλα αυτο με ευχαριστει…

Συνηθως οι αγορες μου ειναι 5-10 το μηνα, αναλογως τα χρηματα. Παλιες και νεες κυκλοφοριες συνηθως πανε 50-50 αν και αυτο παιζει. Επισης τα CD που εχω στη δισκοθηκη μου στανταρ θα βαλω να τ’ ξανακουσω καποια στιγμη κι ας μην μου αρεσαν στις προηγουμενες ακροασεις. Μπορει κατι να εχασα η να μην ημουν στην καταλληλη διαθεση…

#13

ως μικροτερος την pre-internet εποχη δεν την εχω ζησει, αλλα εχω κανει τοσες πολλες φορες την συζητηση αυτη με τον πατερα μου που θα ηθελα να πω μια γνωμη.

αρχικα οσον αφορα το internet. Αυτουσια , η νεα κατασταση δεν εχει τιποτα αρνητικο. λεξη κλειδι το “αυτουσια” για να γινω κατανοητος. δηλαδη :
προσβαση σε απιστευτα πολυ υλικο.
γνωριμιες με ατομα με τα ιδια ή παρομοια ακουσματα
λιγοτερο ρισκο
περισσοτερη γνωση

πιστευω οτι δεν θα διαφωνουσε κανενας σε αυτα.
τι ειναι λοιπον αυτο που μας χαλαει? ειναι η επιπειξομανια? ειναι οτι εχουμε τοση μουσικη και τοσο λιγο χρονο που τα 100 giga του 2ου δισκου δεν τα εχουμε ακουσει ποτε?

κατα την γνωμη μου ολος ο προβληματισμος περιπλεκεται γυρω απο μια λεξη.
FEELING
εκει που θα πηγαινες στο μαγαζι στα εξαρχια και θα επιανες πολυωρη κουβεντα με τον υπαλληλο : “τι καινουριο παιζει? , τους ακουσες αυτους? , μαλακια το αλλο το δισκακι που αγορασα”
εκει που θα ενιωθες το αγχος για το τι θα ακουσεις,
εκει που θα ανταλλαζες δισκακια για να ξεφορτωθεις τα μαπα
εκει που θα γαμιοσουνα απιστευτα για να βρεις καποιους δισκους και θα ενιωθες 123 οργασμους οταν τους επιανες στα χερια σου.
εκει που κοιτας τα εξωφυλλα με τοσο αγαπη και νοσταλγια και ΤΡΕΛΕΝΕΣΑΙ στα νευρα οταν στα πειραζει ο/η αδερφος/η και οταν τα τακτοποιει η μανα σου.
εκει που καθε δισκο τον εχεις ακουσει καμια 100 φορες και ακομα σου τεντονεται η τριχα οταν ακους τα μελλοτρον να βγαινουν απο βυνιλιο και οχι το γαμιμενο το ψηφιακο κωλομηχανημα

εκει πιστευω οτι ειναι ολο το συναισθημα, ολη η μαγεια. αγαπη για την μουσικη υπαρχει και θα υπαρχει.
αλλα εχει χαθει αυτη η μαγεια, το συναισθημα, το αγχος, η ανατριχιλα.

εγω προσωπικα ασχολουμαι με το ιντερνετ για να ανταλλασω γνωμες. απο mp3 ειμαι λιγο σκραπας. ακουω πανω κατω καμια 100 συγκροτηματα, με τα 20 απο αυτα να παιζουν σοβαρο ρολο στην ζωη μου και καθε 1-2 μηνες κανω μια δοκιμη για καποιο νεο συγκροτημα. σε τελικη αναλυση απο τις 20 μπαντες που ακουω σοβαρα οι 13 νομιζω δεν παιζουν πλεον. αρα σε ολη μου την ζωη ως τωρα εχω προσθεσει 7 μπαντες σε αυτες που αγαπαω.

ειναι επιλογη του καθενος το αν χρησιμοποιει το internet και με πιο τροπο. εμενα μαρεσει να ανταλλασω γνωμες, γιατι οσον αφορα το download, δεν εχω καν καποιο προγραμμα στο pc που να κανει κατι τετοιο, κοινως ειμαι ειτε τουβλο ειτε απλα αδιαφορος.

οσον αφορα το feeling που εχει χαθει, δεν πιστευω πως ξανακερδιζεται. οι κυκλοι της μουσικης διευρυνονται, δεν στενευουν, και οι υπαλληλοι στα περισσοτερα μαγαζια(οχι σε ολα) δεν ξερουν την τυφλα τους απο αυτα που πουλανε. υποθετω οτι απλα πρεπει να συμβιβαστει κανεις και να κανει τις επιλογες του οσον αφορα το πως δεχεσαι και χρησιμοποιεις το τεραστιο εργαλειο που λεγεται Διαδικτυο. αυτα απο μενα.

παντα με σεβασμο

#14

Ευχαριστώ όσους απαντήσατε γιατί κατ’ αρχήν απαντήσατε σοβαρά και για τα ευχαριστώ.

Θα ήθελα όμως την άποψη και άλλων χρηστών.

Επίσης, θα συμφωνήσω αρκετά με τον Mano που αν κρίνω απο το 87 έχει αρκετά ώριμη σκέψη.

Μην παρεξηγηθώ όμως και ξεφύγουμε. Δεν προσπαθώ να κρίνω αν είναι καλό ή κακό το internet. Θεωρώ ότι είναι καλό, απλά εστιάζω μήπως τελικά η υπερβολική “δημοκρατία” που δίνει, δεν διαχειρίζεται σωστά.

Ούτε στον εαν θα πρέπει να κατεβάζουμε δίσκους. Και εγώ κατεβάζω αρκετά, άσχετα με τις αγορές. Το θέμα είναι αν στο δίσκο που κατεβάσαμε θα δώσουμε την ίδια σημασία με αυτή που θα δίναμε αν τον αγοράζαμε?

Πόση αξία έχει ένα σχόλιο για ένα δίσκο που έχουμε ακούσει 1-2 φορές και πολλές φορές με κακή ποιότητα ή με voice overs, χωρίς στίχους κλπ?

Αλήθεια, πόσο σοβαρά πλέον λαμβάνετε τη γνώμη αυτών που διαβάζετε?

#15

Εννοείς τη γνώμη άλλων χρηστών ή συντακτών διάφορων sites;

Σε κάθε περίπτωση σχεδόν κανέναν, μόνο το αυτί μου.
Δυστυχώς όταν διαβάζω κριτικές δε βλέπω κάτι πρωτότυπο παρά μόνο γνωστές τακτικές υπερβολής και θαυμασμού ή μη.
Τίποτα δλδ δε με παρακινεί να θέλω να ψάξω ένα νέο δίσκο, παρά μόνο αν ψάξω μόνος μου σερφάροντας.

Ο μοναδικός που εμπιστευόμουν παλιά, αλλά δυστυχώς σταμάτησε να γράφει, είναι ο Μπούρας που έγραφε στο Invader παλιά.

#16

Προσωπικά κατεβάζω αρκετα πράγματα. Αλλα επειδή μ’ενδιαφέρουν κι άλλα από περιέργεια, τα οποία στην περίπτωση πού δεν υπήρχε internet μάλλον δεν θα τα ήξερα. Όσο αφορά αυτά πού μ’ενδιαφέρουν αν τα βρώ σε προσιτή τιμή τα αγοράζω μετά από κάποιο χρονικό διάστημα (σύντομο η μή) Ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες πάντα. Τα mp3 λειτουργούν ως υποκατάστατο των CD, αφού πλέον ακόμη κι αν κάτι το έχω αυθεντικό, το έχω και σε mp3 και το ακούω απο’κει για λόγους ευκολότερης χρήσης. Αρκεί να υπάρχει κάποια σχετική καλή ποιότητα στον ήχο. Όσο αφορά την αφομοίωση των όσων ακούμε εξαρταται από τον καθένα. Προσωπικά μου φτάνουν γύρω στις 2 έως το πολύ 3 ακροάσεις (είτε μέσω mp3 είτε CD) για να κρίνω αν κάτι μου αρέσει η όχι. Το ότι με το downloading πάντως έχει χαθεί το νοημα είναι γεγονός. Ο κόσμος κατεβάζει διάφορα πράγματα από εγωισμό και μόνο, έτσι επειδή το είχε αχτί να τα αποκτήσει πριν κάποιο καιρό, το θέμα είναι όμως πώς από αυτά δεν ακούει ούτε το 10% Μπορώ να πώ πώς είχα πέσει στη συγκεκριμένη παγίδα πριν λίγο καιρό αλλά πλέον κρατάω κάποιο “μέτρο” Οπου μέτρο = κατεβάζω, ακούω, κρίνω, αγοράζω (αν δοθεί η ευκαιρία)

#17

Τα εχουμε ξαναπει αυτα για το downloading αρκετες φορες και εχει αρχιζει να κουραζει αφου καταληγουμε στα ιδια συμπερασματα. Συμφωνω με τον eagleheart. Αν εννοεις γι αυτα που διαβαζουμε, τον τυπο (ειδικα τον “μεταλ”), καθολου. Θα συμφωνησω οτι αλλαζει ο τροπος που προσεγγιζουμε την μουσικη και οτι παει προς το καλυτερο. Επισης ναι, υπαρχουν αλμπουμ που με 2-3 ακροασεις βγαζεις συμπερασμα για το αν σ’αρεσει η οχι και δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να θεωρειται παραξενο. Τωρα για τον διαγωνισμο επειδιξιομανιας πιστευω οτι απασχολει μονο αυτους που παιρνουν την μουσικη υπερβολικα στα σοβρα. Δεν με ενοχλησε ποτε αν καποιος πηγε να το παιξει εξυπνος, δεν με ενδιαφερει.Ισως επειδη πλεον δεν “ανοικω στον χωρο”.

#18

Εγω παλι ειμαι σε φαση που οτι ακουω το αγαπαω και ο,τι δεν μου αρεσει τρελα το αφηνω στην ακρη μεχρι να ερθει η ωρα που θα ξεμεινω απο συγκροτηματα που πραγματικα με πορωνουν.

#19

Προσωπικες αποψεις…

[ol]
[li]Για μενα η διαφορα ειναι χαωδης. Περιεγραψα και πριν οτι η αποκτηση δισκων περιλαμβανει τη δικη της μικρη ιεροτελεστια…
[/li]
[li]Εννοειται ελαχιστη αξια. Ομως περα απο mp3 και ιντερνετ, το θεμα ειναι πως επιλεγει κανεις να “ακουσει” ενα δισκο. Στα πεταχτα, κανοντας και 4-5 αλλα πραγματα ταυτοχρονα? Η αφιερωνει στον δισκο ολη του την προσοχη, διαβαζοντας και στιχους παραλληλα, προσπαθωντας να διακρινει τι παιζει καθε οργανο κτλ? Το προβλημα με τα mp3 ειναι αυτο. Οτι συνηθως ακουμε σερφαροντας παραλληλα, η παιζοντας η μιλωντας στο ΜΣΝ κτλ. Οποτε δεν εχουμε πιασει ουτε τα μισα απο αυτα που θελει να μας περασει ενας δισκος…
[/li]
[li]Αν μιλαμε για metal τυπο, παιρνω στα σοβαρα τα γραφομενα 2-3 συντακτων του Hammer και ενιοτε λαμβανω υποψη μου και τις κριτικες εδω στο rocking. Αν μιλαμε για το φορουμ, φαινεται ποιος εχει ακουσει επιδερμικα ενα δισκο και ποιος κατεχει το θεμα…
[/li][/ol]

#20

[/li]
Εγω παντως ενα νεο δισκο ετσι θα τον ακουσω και δεν νομιζω πως εχει και ασχημα αποτελεσματα…
Αργοτερα αν δω πως μου αρεσει και μου χει περασει αυτο που θελω θα κατσω να τον ακουσω και κανονικα αλλα με αυτον τον τροπο μου δινεται πανω κατω μια εικονα…

Ασε που δεν ειναι και βαρετο :stuck_out_tongue: