νομίζω με χαλάει η υπερβολικά μεγάλη ύπαρξη στίχων…πάντα έγραφε πολύ ο Dani, αλλά αυτή τη φορά το παράκανε…σε κάθε τραγούδι ζήτημα να υπάρχουν 1-2 λεπτά καθαρής μουσικής…
τα φωνητικά του Dani απλώνονται σε ολη τη διάρκεια του δίσκου και μπορεί αυτό να εξυπηρετεί το concept, αλλά εμένα με κουράζει…
το θετικό είναι οτι επέστρεψαν στις μουσικές φόρμες του παρελθόντος με την έμπνευση σε χαμηλότερα επίπεδα και τον Dani να προσπαθεί φιλότιμα, αλλά μάταια, να αποδώσει τα τσιριχτά φωνητικά του…νταξ, μεγάλωσε δεν έχω απαιτήσεις…
θα προτιμήσω το, τίγκα στις ορχήστρες και στις χορωδίες, album του αντίπαλου δέους
Για μένα που είμαι (ήμουν) φαν του συγκροτήματα είναι ένας ακόμα αδιάφορος δίσκος. Βάλε ακίνδυνα κλασικομεταλλάδικα ριφάκια, βάλε γυναικεία φωνητικά (που είσαι Jezebel?), πασπάλισε με πλήκτρα και σέρβιρε το με ορχηστρικά μέρη (για να κρύψουμε την συνθετική αδυναμία) και καθάρισες.
To κακό με τους [B]Filth [/B]είναι ότι πήγαν να μεγαλοπιαστούν συνθετικά με ορχήστρες και τα ρέστα το [B][I]Damnation And A Day[/I][/B] (ενώ μέχρι τότε έγραφαν χέβι μέταλ τραγουδάρες με βαμπιρογκοθ στόλισμα) και αφού είδαν ότι δεν τους βγήκε, επέστρεψαν σε ένα ασφαλές αναμάσημα των παλιών τους κομματιών που για μένα, με την εξαίρεση του αρκετά καλού (και επίσης χεβιμεταλάδικου) [B][I]Nymphetamine[/I][/B], δεν έχει να πει τίποτε απολύτως.
Φταίει και ότι από ένα σημείο και μετά αποχωρούσαν σοβαροί μουσικοί απ’ την μπάντα όπως ο Powell, ο Gian Pyres κτλ και αντικαταστάθηκαν από εμφανώς κατώτερους
Θα συμφωνήσω, το άλμπουμ το έβαλα ξανά πριν λίγες μέρες (κάνω λίστα αγορών βασικά και τσεκάρω τι να πάρω από όσα έχω κατεβασμένα :lol: ) και μου φάνηκε τελείως αδιάφορο, αν και στην αρχή με είχε τραβήξει αρκετά, κάτι που συνέβη με όλα τα άλμπουμ τους από το Midian και μετά. Εξαίρεση όπως σωστά είπες το Nymphetamine αλλά εγώ θα έβαζα και το άνισο μεν καλό δεν Godspeed. Έχει ακόμα μερικά κομμάτια που τα ακούω στα κλεφτά είτε στο youtube είτε στα mp3.
Ξεθάβω γιατί πρόσφατα το πήρα κιόλας. Με 2-3 ακροάσεις μου φαίνεται πραγματικά πολύ καλό άλμπουμ. Δε το συγκρίνω ακόμα με το Godspeed. Ξεχωρίζω τα The Cult Of Venus Aversa, Retreat Of A Sacred Heart, Deceiving Eyes, Harlot On A Pedestal (από τα πολύ αγαπημένα μου), Lilith Immaculate και το gothάδικο χιτάκι Forgive Me Father. Δεύτερη σερί καλή κυκλοφορία από τους Filth.
Καλύτερο από το Forgive Me Father σαν βίντεο κατα τη γνώμη μου. Ίσως η πρώτη φορά στην ιστορία τους που οι Filth δεν κόψανε κομμάτι 5+ λεπτών για να το κάνουν βιντεο:)
