η ατάκα δεν ήταν του γουατσισναμε, ήταν του ρομάντικ, ο γουατσισναμε τον ειρωνεύτηκε, όσο κότα κι αν είναι για να το παραδεχτεί, και έκανε πλάκα. άρα το προηγούμενο ποστ σου ήταν λίγο οφφ. επίσης η ατάκα βρίσκεται στην υπογραφή του βανγκέλις, γι’αυτό την ανέφερε ο γουατσισναμε.
επίσης οι cbp δεν είναι ποστροκ, αυτά. καλή σχολική χρονιά!
Εγώ πάντως όταν άκουσα το Rise Up And Fight σε σποτάκι του αντ1 (ή μέγκα δεν ενθυμούμαι, ας με διορθώσει κάπχοιος) κάτι μέσα μου δάκρυσε από ικανοποίηση.
Το γαμάτο ξέρετε ποιο είναι. Με τόσο δυσανάλογο hype που έχουν αποκτήσει στην Ελλάδα, κάποια στιγμή στο μέλλον προβλέπω να υπάρχουν πολέμιοι που να λένε ότι μόνο εδώ τους ακούμε κτλ κτλ. Ξέρετε φάση ανάθεμα. Ακόμη και σαηκοτικ β. (!). Ωραίες εποχές θα είναι τότε.
πσ: στο of a lifetime δεν μου αρεσει οτι εχει γυναικεια φωνητικα (αυτο ειναι δικο μου κολλημα:-k που προτιμω αντρικες φωνες)αλλα τι μελωδια ειναι αυτη…!!!
Μιας και το σηκωνει ο καιρος σημερα το ακουω για πολλοστη φορα
συνοδεια καφεδουμπας.
Καταλαβα οτι δεν ειχα γραψει σε αυτο το τοπικ.
Αλλη μια καταπληκτικη κυκλοφορια απο την μπαντα !
Πανεμορφη μουσικη.Φοβερες συνθεσεις για αλλη μια φορα.
Οι διασκευες δεν με χαλανε καθολου και στην τελικη EP οτι θελουν
βαζουν μεσα.
Πανεμορφο και ο καιρος το επιβαλλει σημερα. Το θεμα που παιζει στην αρχη το πιανο μου θυμιζει σαν κονσεπτ αυτο εδω. οχι οτι μοιαζουν παντως. Παω για ακρωασεις
bump,το θρεντ δεν πρεπει να χαθει απο την πρωτη σελιδα των κυκλοφοριων ΠΟΤΕ!
τεραστιος δισκος,μαλλον το καλυτερο πραγμα που ακουσα ολη τη χρονια και αν και το ειχα βαλει λιγο στην ακρη τον τελευταιο καιρο,το ξανακουω σημερα και ξαναλεω:ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΛΜΠΟΥΜ απο μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΠΑΝΤΑ.
Πραγματικά όμως δεν υπάρχουν λόγια για τον δίσκο αυτό…
Εδώ και 10 μέρες το ακούω πλέον και από βινύλιο (ήρθε επιτέλους…:yahoo:) και είναι ακόμα πιο συγκλονιστικό… Εδικά το BASTOGNE BLUES είναι η τελειότητα μελοποιημένη…
Μαζί με το comfortably numb είναι ότι πιο όμορφο έχω ακούσει ποτέ μου…
Το ‘‘We forgotten who we are’’ είναι η τελειότητα η ίδια από την αρχή μέχρι το τέλος. Ιδίως η μελωδία ανάμεσα στις 2 στροφές μπορεί να σε κάνει να δακρύσεις.
Τα ‘‘Troublemaker’’, ‘‘Fantastic justice’’ και ‘‘Bastogne blues’’ είναι τραγούδια που σε κάνουν να τα έχεις μάθει απ’ έξω στην 3η ακρόαση. Αλλά και πάλι τα ακούς ξανά και ξανά γιατί έχουν συγκινητικές στιγμές.
Το ‘‘Of a lifetime’’ μπαίνει τόσο τέλεια και μου άρεσε πολύ αυτή η κλασική rock αύρα που δίνει στο δίσκο. Κι ας είναι διασκευή.
Το ‘‘Burning bridges’’ είναι η ΧΑΡΑ που σε περιμένει στο τέλος του δίσκου. Το πιο διαφορετικό CBP κομμάτι, αυτό το συγκρότημα είναι εθισμός.
Ο δίσκος είναι μάλλον ο καλύτερος που βγήκε πέρυσι. Πραγματικά αρχίζω και σκέφτομαι πότε και αν αυτή η μπάντα θα βγάλει άσχημο τραγούδι. Δεν μπορεί να είναι ΤΟΣΟ τέλεια, ρε γαμώτο, από δίσκο σε δίσκο. Λέω να βάλω να ακούσω ένα C.D. τους και καταλήγω να ακούω τα πάντα πάλι, είναι απίστευτο.