E, βρε Deathster. Τα έχετε ξανά πει. Δεν είναι καθαρό black. Αν σε ενοχλεί τόσο μετέφερε το. Admin είσαι!
Στις προηγούμενες σελίδες τα blackened crust δεν σε ενόχλησαν ας πούμε?
Bρε κουκλα μου μην αρπαζεσαι.Εγω στο τραγουδι που ακουσα δεν διεκρινα πολλα crust
στοιχεια.Δεν το λεω για κακο αλλα σαν διαπιστωση.
Το σημαντικο στην προκειμενη ειναι οτι το τραγουδι ειναι τουμπανο.
Όχι βρε, τι να αρπαχτώ! Σε αυτό που λες θα συμφωνήσω. Έχει περισσότερα black στοιχεία!
Όταν βγει όλος ο δισκός να δούμε που θα τον ποστάρουμε.
Ντεθστερ έλα Αθήνα για λαιβάρα.
[B]Greber[/B] - Klin Hardened Psalms (Handshake Inc., 2014)
Αυτό το ντουέτο από το Οντάριο του Καναδά μάλλον έδωσε έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2014. Κρίμα που δεν τους ανακάλυψα όταν έπρεπε για να μπουν στη λίστα μου. Μastering από Brad Boatright και κυκλοφορία στο ίδιο (πολύ δυνατό) label με Gridlink. Ηχητική συγγένεια με Catharsis και Neurosis, ειδικά όσοι προσκυνούν τους πρώτους θα εκτιμήσουν. Απλά ισοπεδωτικοί. Απόλαυση…
Φωτιά μας έβαλες με αυτά που γράφεις!
Το ακούω τώρα, εμένα μου φάνηκαν λίγο πιο βάρβαροι, επιρροές stenchcore, Hellshock κλπ. Δυνατοί πάραυτα.
Απίστευτη δισκάρα το Lovecult των Jungbluth, μάλλον το κορυφαίο για φέτος για μένα. Μαζί με την έξοχη κριτική στην κεντρική σελίδα ακούγεται ομορφότερα.
Δεν είναι και σαν τη βόμβα του ομώνυμου, αλλά όντως πολύ καλό το “Lovecult”. H μόνη μαλακία είναι ότι υπάρχουν κάποια επαναλαμβανόμενα μοτίβα μέσα στο album. Παρ’ όλα αυτά μου άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις αυτή η (δραματική) αλλαγή στο στυλ τους.
Απίστευτο που αυτό το topic έχει να ανανεωθεί από το 2015.
Καινούρια μπάντα από Σαλόνικα που παίρνει κεφάλια. Crust/black metal και η αλήθεια είναι ότι αμφιταλαντεύτηκα αν έπρεπε να μπουν εδώ ή στο black metal topic. Η αλήθεια είναι ότι αν τους έβαζα στο άλλο ίσως ψάρωνε και κανένας που δεν έχει σκεφτεί πώς ακούγεται το black metal, μπασταρδεμένο με crust και με εξαιρετικά διπλά φωνητικά που ουρλιάζουν ελληνικούς, πολτικοποιημένους στίχους.
Οι fans να τσεκάρουν άμεσα.
Καλύτερο από το περσινό ντεμπούτο τους!!
Καταλαβαίνεις ότι η μόδα του neo-crust πέρα σε και πάει όταν οι Tragedy βγάζουν νέο EP και δεν ασχολείται κανείς…
Εντάξει, δε λέει και τίποτα ιδιαίτερο για να 'μαστε ειλικρινείς… Αν και οι περισσότεροι θα το λατρέψουν μόνο και μόνο επειδή επανέφεραν τις γρήγορες ταχύτητες μετά το αργό “Darker days ahead” (που ό,τι και να λέτε περιέχει και καλές στιγμές, δεν είναι βαρετό). Γαμώτο, περίμενα πολλά περισσότερα, ολόκληροι Tragedy είστε, ρε πούστη μου.
Για όσους θυμούνται τους αείμνηστους Dyspnea, εδώ θα βρείτε το demo από την καινούρια μπάντα κάποιων μελών τους:
1 Like
Ξεστράβωμα ο από πάνω με το ντέμο.
Το εν λόγω thread το αγνοούσα πλήρως, οπότε ας βάλω το λιθαράκι μου για όσους δεν το έχουν πάρει ήδη χαμπάρι.
Μας άλλαξε τη ζωή (κυριολεκτικά, όσο υπερβολικό και ν’ ακούγεται) αυτό το thread καμιά δεκαριά χρόνια πίσω!
1 Like
Α μιλάμε για πολύ πίσω. Ε που να το δω ο άνθρωπος που είμαι ενεργός εδώ κάτι μήνες μόνο!
Πάντως αν δεχθούμε πως η μουσική αλλάζει την ζωή μας, οι κρισιμότερες στιγμές είναι πολύ πιθανό να προκύψουν από μουσικοσυζητήσεις ή από καμιά πρόταση - σπόντα για κάποιο δίσκο.
Στα του thread, υπέροχο ιδίωμα, πολύ ξεχωριστό.
Πώς σας φάνηκε το νέο Martyrdod; Εγώ απογοητεύτηκα λιγουλάκι, αν και εξαρχής δεν είχα και υψηλές προσδοκίες.
Νομίζω ότι το παραπήγαν προς το σουηδικό death (τα φωνητικά θα μπορούσαν ν’ ανήκουν στο Lindberg), αρκετούτσικα riff μου φάνηκαν κακές heavy metal επιρροές, και γενικά ελάχιστες στιγμές μου θύμισαν τους λόγους για τους οποίους λάτρεψα τα “Martyrdod” και “In extremis”. Κι επίσης το καλύτερο riff του δίσκου αποτελεί στυγνή αντιγραφή από Tragedy, ε, να τα λέμε κι αυτά. Πάλι καλά που ο τύπος βγάζει τα 'σώψυχα του πάλι στο μικρόφωνο, αλλά μία μετριότητα γενικά.
1 Like
Αν και η υπάρχουσα κριτική με βρίσκει αρκετά σύμφωνο, να πω και εγώ την γνώμη μου.
Συμφωνώ πως το παραπήγαν στο swedeath. Προσωπικά τον ευχαριστήθηκα τον δίσκο και μου έδωσε μερικά πολύ ευχάριστα κομμάτια (π.χ. το Cashless Society). Είμαι και τύπος που λατεύω τον ήχο της Στοκχόλμης. Ένιωσα να υπάρχει μια μανιέρα πάντως, αν και κυλούσε ευχάριστα. Βέβαια προτιμώ τα 2 προηγούμενα όσον αφορά αυτήν την περίοδο.
Point για tragedy!
Τώρα με τις κυκλοφορίες της δεκαετίας που θυμήθηκα τι έδωσε το ελληνικό crust, ακούω ξανά το φετινό split των Procrastinate με τους Myteri.
Πάντως το Martyrdod να με συμπληρώσω, πέρα από την επιφανειακή απόλαυση του ντεθ τουπα τουπα όντως δεν μου έκανε τίποτα άλλο.