Δεν ξέρω γιατί τόση ξεφτίλα και δεν υπάρχει θρεντ.
Για πείτε και θα πω κι εγώ με την σειρά μου 
ζεπελιν θα ακουσεις ποτε?
ετκος απο το black ships εχω κατεβασει το thunder perfect mind αλλα μια φορα το ακουσα ως τωρα. τεσπα πειτε εσεις που ξερετε.
Απο τα σημαντικότερα ονόματα του σκοτεινού neo-folk ήχου, πολύ σημαντική μπάντα στον χώρο της, η αλήθεια είναι πως ως τώρα έχω ακούσει ένα μόνο άλμπουμ ολόκληρο (to All the Pretty Little Horses), που μου άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις, συν διάφορα σκόρπια τραγούδια. Απ’ όσο ξέρω τα κορυφαία άλμπουμ τους έγιναν την περίοδο κοντά στις αρχές των ‘90ς… Αν και έχουν πολύ μεγάλη δισκογραφία και μπορεί να πέφτω έξω σ’ αυτό.
Όπως και να χει, είχα σκεφτεί απο παλιά να τους ψάξω λίγο παραπάνω, το θρεντ αυτό είναι μια καλή αφορμή.
Αποκαλυπτικό folk, ambient, noise, βιομηχανικοί και πειραματικοί έχουν υπάρξει οι Current 93.
Ο Tibet συγκέντρωνε γύρω του πάντα την ιδιαίτερη αφρόκρεμα των βρετανών μουσικών οπότε κάθε φορά οι δουλειές του ηταν τουλάχιστον ενδιαφέρουσες.
Σε κάποιον που θα με ρωτήσει, θα του πω ν’ακούσει Thunder Perfect Mind (folkish horror και θλίψη με ψυχεδέλεια), Of Ruine or Some Blazing Starre (σε παρόμοιο ύφος, πιο μαλακό), All the Pretty Little Horses (για πολύ κόσμο το πιο μεγαλειώδες άλμπουμ τους, κατά έναν τρόπο συμπληρώνει σαν τριλογία μαζί με τα παραπάνω άλμπουμς σε ήχο και θεματολογία), χωρίς κάποια συγκεκριμένη σειρά.
Βέβαια αυτό όχι πάντα ε.
Soft Black Stars είναι ένα τρομερό άλμπουμ που θ’αρέσει στους πάντες, πιάνο και τον David σε μία από τις πιο moody στιγμές του.
Sleep Has His House και Imperium είναι 2 διαφορετικά άλμπουμς, το δεύτερο ανήκει στην πρώτη περίοδο του David, πιο σκοτεινό και πειραματικό. Το πρώτο κυκλοφόρησε μετά από μια σειρά τρομερών επιτυχιών και στέκεται δυναμικά ψηλά (στις δικές μου προτιμήσεις τουλάχιστον). Good Morning Great Moloch, Immortal Bird, Niemandwasser και δεν ξέρω γω τι άλλο, φτιάχνουν τον ψυχολογικό σας τάρταρο.
Έχουν πολλές κυκλοφορίες δίσκων και EPs, κάποιοι λατρεύουν π.χ. Black Ships Ate the Sky, το καινούριο επίσης είναι ωραίο, γενικά καλύτερη μπάντα έβερ ίσως, ακολουθεί live report, στην υγειά σας.
Ό,τι έχω ακούσει μου φάνηκε βαρετό. Προφανώς αυτά τα φολκ δεν είναι η μουσική μου.
Αλλά για πες τι παίζει σε βιομηχανικό/θόρυβο από αυτούς να τσεκάρουμε μπας και…
αγαπημένη μπάντα και το thunder perfect mind μεγάλη λατρεία.
επίσης δε μπορώ να σκεφτώ πολλές μπάντες που μετά από τόσα χρόνια σταδιοδρομίας να βγάζουν έπη σαν το περσινό aleph at hallucinatory mountain με κομματάρες στυλ not because the fox barks.
επίσης όταν βρω χρόνο θα ακούσω και το καινούριο για το οποίο έχω ακούσει καλά λόγια.
Bleedin αν θες άκου τα Nature Unveiled και Dawn. Εντάξει η αποκορύφωση τους είναι στα album που αναφέρει ο Ban, αλλά αφού δεν τρελαίνεσαι με folk…
Bleedin, για πρώτη φορά, άντε γαμήσου.
(mods μην το σβήσετε!!!)
:(:(
Eντιτ. Να βλέπεις? Έριξες τον σέρβερ. Τέτοιος είσαι. Αποχωρώ.
Καλά, τόσο rocking τύποι πια ρε;
Συνέλθετε γαμώ, Current 93 λέμε, τι μιλάτε για Tool, σας σιχαίνομαι.
στη μάπα.
To προηγούμενο ήτο απαράδεκτο πάντως, τρέχουμε να ακούσουμε γεμάτοι ελπίδες το καινούριο και ελπίζουμε σε επιστροφές εις τας μπλακσιπς εποχές. Γενικά τους αγαπάμε, ο Tibet έχει γίνει γλύκας τώρα που το χει κάψει εντελώς και έχει ανακαλύψει το θεό και από τους νεο-φολκς ήρωες μάλλον τους προτιμούμε γενικά (άντε μαζί με τους Sol Invictus)
Μια χαρά ήταν το προηγούμενο, είχε και συμμετοχή sasha grey 
Koιτάχτε τι είδε ο αλήτης!:
Επίσης θα παιχτεί και οφφίσιαλ βιντεο της συναυλίας λέει, θα 'ναι όμορφο.
Τέσπα, εγώ απ’ όλα τους τα τραγούδια, λιώνω πιότερο με το A Gothic Love Song γιατί είμεθα και προβλέψιμοι.
Α ναι όντως, οι φλώροι που γουστάρετε Lucifer Over London και κάνετε headbanging με τους Rotting Christ πως σας φαίνεται που το κομμάτι είναι των Current 93;
Πείτε κάτι, δεν μπορεί να είστε τόσο χειρότεροι!
cirkus τα κομμάτια του aleph καλούτσικα ήταν πάντως!
Με την εξαίρεση του As Real As Rainbows, τα υπόλοιπα δεν πολυακούγονταν. Επίσης το A gothic love song έχει τους πιο απολαυστικά ειρωνικούς στίχους που έχουν γραφτεί για οτιδήποτε φέρει τον χαρακατηρισμό love song. Για lucifer over london δεν νομιζω οτι χρειάζεται να μιλήσουμε.
Ωπα. Ειρωνικοί; Εγώ θα τους έλεγα κυνικούς ίσως ακόμα και αυτοσαρκαστικούς, μα ταυτόχρονα απ’ τους πιο αληθινούς που έχω ακούσει. Οι συγκεκριμένοι στίχοι είναι ο λόγος που αγάπησα τόσο αυτό το κομμάτι. Το σημαντικό της υπόθεσης είναι ότι απογυμνώνουν συναισθήματα και ανθρώπους, από μία εξ’ αποστάσεως οπτική η οποία στην ουσία “γελοιοποιεί” τα εν βρασμώ συναισθήματα. Με άλλα λόγια πιστεύω ότι δεν είναι ειρωνικοί (που σημαίνει ότι άλλο λένε και άλλο υπονοούν), μα το άκρως αντίθετο: αφοπλιστικά κυριολεκτικοί.
Η ειρωνεία έγκειται μόνο στον τίτλο του τραγουδιού, δλδ λέγεται “love song” ενώ εν προκειμένω πρόκειται για την απομυθοποίηση ενός έρωτα και του αντικειμένου του. Εκτός αν εννοούσες βέβαια αυτό εξαρχής. Που τώρα που το βλέπω μάλλον αυτό εννοούσεις.
Σε λίγο και πορνόγερος ο Τιμπετ. Λοιπόν το καινούριο είναι μια σκέτη ομορφιά και ξεχασαμε ήδη το προηγούμενο.
The moon is dead - Long live the moon!
Ρε τους Current 93 δεν μπορείτε να τους κρίνετε μουσικά - είναι στυλ. Χαλαρά.
Η δική μου συμβολή στο θρεντ (ως Νορβηγόπληκτο πλάσμα που είμαι) είναι πως πρέπει να ακούσεται ό,τι έχουν κάνει οι Skitliv παρεούλα με current 93.
Δηλαδή το θεϊκό intro με το οποίο ανοίγουν το live και υπάρχει στο Amfetamin (Aπό το “Black ships…” αν δεν κάνω λάθος, που είναι και το μόνο ολόκληρο άλμπουμ τους που έχω ακούσει - ξέρω, ντροπή) και το επίσης θεϊκό Τοwards the shores of loss, που ξεκινάει με έναν θεό παιχνιδιάρη Tibet και υπάρχει στο μαησπέις τους…