Ανακοινώθηκε κυκλοφορία για το Σεπτέμβρη που μας έρχεται - λογικό κιόλας, μια που τότε έχει την μίνι περιοδεία.
Στο δίσκο έχει συμβάλλει ο Phil Manzanera, συνήθης συνεργάτης του Gilmour τα τελευταία χρόνια είτε στις solo δουλειές, είτε στο κύκνειο άσμα (?) των Pink Floyd. Επίσης, πλήκτρα έχει παίξει ο Jools Holland και στίχους έχει γράψει η σύζυγος (Polly Samson).
Περισσότερες λεπτομέρειες φαντάζομαι σύντομα. Μέχρι τότε το Brain Damage έχει ανταπόκριση από ένα φεστιβάλ όπου μίλησαν οι Gilmour/Samson για διάφορα ενδιαφέροντα:
Επίσης, σήμερα είχε μια συναυλία-ζέσταμα στο Λονδίνο, όπου από Pink Floyd έπαιξε και το Sorrow! Ελπίζω να το κρατήσει στο σέτλιστ και για τις συναυλίες στο Royal Albert Hall…
Μόλις γύρισα απο Κροατία. Φανταστική συναυλία σε ένα φανταστικό venue (το μεγαλύτερο - καλύτερα διατηρημένο ρωμαϊκό αμφιθέατρο). Σετλιστ με βαρύτητα περισσότερο στο συναίσθημα, έξι τραγούδια από καινούριο δίσκο (κομματάρες, ιδιαίτερα το faces of stone), ο DG πολύ χαλαρός και άνετος, Guy Pratt θεός (δεν σταμάτησε να αστειεύεται με τον κόσμο στις πρώτες σειρές), ήχος τέλειος, ακόμη και στις πρώτες σειρές που καθόμουν (παραδίπλα μου ακριβώς η Polly Samson), οθόνη τα κλασικά floydίστικα θέματα, διάρκεια 2,5 ώρες περίπου, αλλά πάνω από όλα απίστευτο συναίσθημα και απίστευτο παίξιμο με ψυχή από όλους τους μουσικούς. Μετά το the wall της πρώτης φοράς, σίγουρα η καλύτερη συναυλία που είδα
Για την ιστορία: Απλώς ψιλοχοντρό (για τέτοιο επίπεδο) σκηνικό παίχτηκε στην μέση του the blue: προφανώς από λάθος ρύθμιση των πεταλιών, ότι έπαιζε ο DG ακουγόταν τελείως φάλτσο (μιλάμε για πολύ φάλτσο). Αποτέλεσμα ήταν να σκάσουν στα γέλια ο Guy Pratt και ο Phil Manzanera και να φάει μια γερή κατσάδα ο Phil Taylor στο τέλος.
Επίσης στο κλιπ του On an island αισθανθήκαμε περήφανοι ως Έλληνες, βλέποντας το Καστελλόριζο (καλή η Κροατία, αλλά σαν την Ελλάδα και την Χαλκιδική δεν έχει)
Όχι ότι είναι άσχημος δίσκος το OaI, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με τον καλύτερο μάλλον προσωπικό δίσκο του DG. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος οπαδός της ύστερης περιόδου των Floyd δε θα εκτιμήσει τον δίσκο - μιλάμε για πραγματική κατάθεση ψυχής.
Ειδική μνεία νομίζω χρειάζεται το A Boat Lies Waiting με τη φωνή του Rick στην αρχή και το φανταστικό δέσιμο των φωνών του DG με αυτές των Graham και Nash, ένας ταιριαστός αποχαιρετισμός μεταξύ δύο φίλων.
Χθες το βράδυ τον είδα στο Royal Albert Hall. Ήταν και η πρώτη μου φορά στον χώρο αυτό, οπότε μπαίνοντας και βλέποντας κρεμασμένες στους τοίχους φωτογραφίες από αυτούς που έπαιξαν εκεί (Zeppelin, Clapton, Hendrix, κλπ.) μπαίνεις θέλοντας και μη σε ένα mood κατάνυξης.
Τέλος πάντων, Άγγλος στο ραντεβού του, βγήκε στις 19:45 και για τις υπόλοιπες δυόμιση ώρες απέδειξε γιατί είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή κιθαρίστας. Από τον καινούριο δίσκο επέλεξε τα καλύτερα τραγούδια (με εξαίρεση το Today), ενώ τα κομμάτια των Floyd ήταν ένα κι ένα! Ειδικά αυτό το In Any Tongue πρέπει να είναι ό,τι πιο επικό έχει γράψει από το Sorrow. Απίστευτος ήχος, καλοδεμένο συγκρότημα - άλλωστε με εξαίρεση τον καινούριο πληκτρά, οι άλλοι είναι παλιές καραβάνες. Εννοείται ελάχιστα απευθύνθηκε στο κοινό πέρα από τα τυπικά με εξαίρεση ένα “αστείο” όταν ανάμεσα σε δύο τραγούδια κραύγασε κάποιος “Who makes your tea David?” για να εισπράξει την απάντηση “Steve… So thank you Steve”.
Η φωνή του κρατιέται αρκετά καλά δεδομένης και της ηλικίας, απέφυγε όμως για παράδειγμα το ρεφρέν του In Any Tongue αφήνοντας το υπόλοιπο συγκρότημα να το τραγουδήσει. Δεν κρατιέμαι να μην σχολιάσω ότι κάποιος πρώην συνοδοιπόρος του (γκουχ) θα κατέφευγε σε προηχογραφημένα φωνητικά (γκουχ).
Εν κατακλείδι, αν συνεχίσει το 2016 στην Ευρώπη για κάποιες εμφανίσεις, προσπαθήστε να τον δείτε. Αξίζει τον κόπο.
…και σκέψου ξεκίνησε απο τον ήχο στην αναμονή σε ένα σταθμό τρένου στην γαλλία που κατέγραψε ο νταιβιντ στο ιφονι του (RtC).
To άλμπουμ ξεφεύγει από τις νόρμες των PF και είναι πλέον ελεύθερος να γράψει ότι θέλει, πάντα παρέα με την Πόλυ.
Μου κάνει εντύπωση ότι δεν ήρθε Ελλάδα, δεν γνωρίζω τα όποια κολλήματα, ξέρω ότι η περιοδεία σε αυτό το σκέλος έχει πολλά αρχαία θέατρα, σίγουρα ένα Ηρώδειο θα του ταίριαζε. Η προηγούμενη εμπειρία του Roger στο ΟΑΚΑ ίσως να χαλάει την σκέψη (κάποιο νόμιζαν ότι θα μπουν με ντου όπως στα 80’ς ή θεωρούσαν ότι τα 40 ευρώ είναι πολλά…). Ο David παίζει με 100 ευρώ το εισητήριο, εγώ θα τα έδινα άνετα. Ελπίζω να τον δούμε στο 2ο leg του 2016 ενώ συγχρόνως και ο roger μιλάει για περιοδεία που θα συνοδεύει το heartland (εφόσον βγει), όπως δήλωσε στο R.S." I’d like to do one more if I can…I think I’ve got one more in me." Θέλω να πιστεύω ότι θα γίνει έστω μια προσπάθεια να έρθει στο επόμενο leg ο David, μας το χρωστάει
