Θα επεφτε η εγκληματική οργάνωση λεμε αλλα το σύστημα εκανε την δουλεια του:!::!:
Νταξει,τι να πουμε για το χθεσινο.Δεν υπάρχουν λογια,πραγματικά
Εαν δεν υπηρχε ο Γουοτερς περσι πήγαινε καρφι για νο1,αλλα Floydized λεγομαι οποτε θα εχει ισχυρο αντίπαλο:p8)
Δεν νομίζω οτι πρέπει να πούμε και πολλά,απλως οι άνθρωποι παίζουν ΟΜΟΡΦΗ και ποιοτική μουσική(επαιξαν ολη την νεα τους κυκλοφορια υπόψιν,και διακόρευσαν,μια κυκλοφορία που απο μόνη της έσπερνε…οχι σαν τις γνωστες αθλιότητες πεθαμένων συγκροτημάτων που βγαζουν δίσκο για να κανουν περιοδεία και να παίξουν κομματια απο το 1754 ξερω γω)
Αψογος ήχος,λιγο το μπουζούκι θα έπρεπε πιο μπροστά,ειδικά στην αρχή,αλλά γενικά άψογοι ολοι τους.
Για την εξωγήινη Λιζα δεν θα πω τπτ,απλως οταν ανοιξε το στομα της για πρωτη φορα στο Anabasis πηγαν να με πάρουν τα ζουμια.Η γυναικα σβήνει φωνες και μπαντούλες.-
Ποσο τελεια ηταν γαμωτο!
Τους ευχαριστούμε!
Οπως επίσης χαρηκα που γνώρισα νεα παιδια και τα ξαναπα με γνωστό συγαυρο φορουμιτη8)
σε μας ήταν δίπλα ένα υπερτρόλ που στα χειροκροτήματα ανάμεσα στα κομμάτια έκανε ινδιάνικους αλαλαγμούς, αλλά ευτυχώς μόνο εκεί. Επίσης άπειρο ρισπέκτ στον μπαφοπαππού που καθόταν μπροστά απ τον breindead
χαχα ναι το συνολάκι (πάντως ακόμα και αυτό ήταν επιβλητικό)
Ρε οτι και να πειτε ειναι λιγο. ΛΙΓΟ.
Ποτε δεν εχω ξαναπαει σε live και να μου ειναι η τριχα σηκωμενη για κανα μισαωρο και βαλε. Επισης δακρυσα και στο All In Good Time. Μεγαλη συγκίνηση, δεν αντεξα, σορρυ.
Σποιλερ για Ελανορ:
[SPOILER]Ημουν και γω στην εκπομπη σου για τους DcD που εκανες ρε. 8)[/SPOILER]
Ακόμα και αυτές οι ειδικές περιπτώσεις στο κοινό πιο ενδιαφέρουσες από την ψευτοεναλλακτικιά που καθόταν μπροστά μου και χόρευε το χορό της βροχής σε συνδυασμό με τσιφτετέλι (όποτε θυμόταν γιατί την υπόλοιπη ώρα έκοβε βόλτες και μιλούσε) ή τη μεσήλικη κυρία που όλο έκανε παρατηρήσεις σε όποιον μιλούσε. Και κάποιοι άλλοι πιο μπροστά φεύγοντας άφησαν ένα βουνό σπόρια.
Και κάτι που θυμήθηκα. Η λάιβ εκτέλεση του Nierika είναι πιο πορωτική κατά τη γνώμη μου.
Μπα, τον παρεξήγησες, δεν ήταν πίπα της ειρήνης… Ήταν από τις απλές, μόνο με καπνό.
Ήθελα να του ρίξω όμως ένα i-stodialo γιατί μου τα ζάλισε με το κινητό του και τις φωτογραφίες/βίντεα που τράβαγε συνέχεια.
Τώρα που συνειδητοποιώ σιγά-σιγά τι έγινε, ας προσπαθήσω κι εγώ να βάλω μερικές λέξεις στη σειρά.
Αρχικά ξεγελάστηκα, didi και sold-out δεν πάνε μαζί τελικά (θα πρεπε να το έχω μάθει πια αυτό).
Ο Λώρης λοιπόν έβαλε έναν τύπο να κοπανάει κάτι γάστρες πριν βγουν οι DCD, ώστε να προλάβει να κόψει όσο το δυνατόν περισσότερα εισιτήρια.
Όχι εντάξει ήταν πολύ καλός, ψαγμένος παίκτης και το [I]hang (drum)[/I] είναι ένα αιθέριο όργανο.
Ωραίος ο mindcrimek που έγραψε ποιός ήταν, γιατί δεν είχα ιδέα.
Για Dead Can Dance τί να λέμε τώρα.
Κράταγα μια πισινή πριν το show και ήλπιζα να βρίσκονται σε καλή φόρμα γιατί όπως και να το κάνουμε μια τόσο εντατική περιοδεία είναι ιδιαίτερα καταπονητική.
Ε λοιπόν, μπήκανε με Children Of The Sun (κομματάρα και ιδανικό opening track) και νόμιζα ότι έπαιζε το CD playback. Διαλύθηκε άμεσα κάθε είδους αμφιβολία.
Ειδικά στα τραγούδια του Anastasis, η απόδοση ήταν εφάμιλλη της στουντιακής.
Γενικά, από τις λίγες φορές που έχω ακούσει τόσο άρτια εκτελεσμένο υλικό ζωντανά.
Μετά την Ανάβαση που μας έδωσε μια γεύση για το τί επρόκειτο να ζήσουμε, έσκασε το Rakim.
Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Αργότερα ήρθε και το αγαπημένο Sanvean με την ιέρεια (όπως ορθά ειπώθηκε) Lisa να εντυπωσιάζει.
Τώρα η διαδοχή της ανατριχίλας του Host of Seraphim με τον Πρεζάκια και τον Brendan να τραγουδάει [I]“από το βράδυ ως το πρωί με πρέζα στέκω στη ζωή”[/I] ήταν κάτι παραπάνω από σουρεαλιστική θα έλεγα.
Ο καράφλας μάς μάγεψε κλείνοντας την συναυλία με το πιο ταξιδιάρικο τραγούδι του Anastasis, το All In Good Time.
Στη συνέχεια είχαμε 3 ανκόρ τα οποία ήταν πολύ σωστά επιλεγμένα και μας αποτέλειωσαν.
Ο “Πανταχού Παρών κ.Lovegrove” δικαιολογημένα συνεπήρε την παρέα αφού το παίξανε θεϊκά, ο Perry ερμήνευσε άψογα την διασκευή σε Tim Buckley (:):! ενώ το Return of the She-King έδωσε κι ένα πιο επικό τόνο στη βραδιά.
Το κλείσιμο της συναυλίας με την αξιολάτρευτη Λίζα και το Rising of the Moon (πείτε κανα ίνφο γι’αυτό το κομμάτι) ήταν το ιδανικό. Ο αποχαιρετισμός, όπως έγραψε και ο pumpkin, ήταν συγκινητικός.
Κάπου εδώ να δώσουμε και credit και στους μουσικούς που πλαισίωναν το δίδυμο Lisa Gerrard/Brendan Perry.
Ήταν όλοι τους άψογοι, σαν μια καλολαδωμένη μηχανή.
Επίσης ο ήχος κινήθηκε σε αρκετά υψηλά standards από την αρχή και αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στους ΗΧΟΛΗΠΤΕΣ που φέρανε μαζί τους, γιατί τα ηχεία πρόδωσαν την ηλικία τους όταν μπούκωσαν μερικές φορές από τη Φωνή της Αυστραλέζας.
Το setlist μπορεί να μην ικανοποίησε αρκετούς αλλά εγώ θα τους βγάλω το καπέλο γιατί είχαν τα κότσια και την αυτοπεποίθηση να παίξουν ολόκληρο το καινούργιο άλμπουμ (γιατί είναι κορυφαίο και το απέδειξαν και στο σανίδι).
Τέλος νομίζω πως αξίζει ένα μπράβο και ο κόσμος που παρότι ετερόκλητος στη σύνθεσή του, εκτίμησε την αξία αυτού που λάμβανε από τη σκηνή και έδειξε τον πρέποντα σεβασμό κάνοντας ησυχία στα κρίσιμα σημεία.
Νοιώθω ευγνώμων που είχα τη δυνατότητα να παραστώ σε μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει μέχρι σήμερα.
Χαχαχα, ήσουν όντως. #-o Δεν ήξερα οτι θα πήγαινες στο λάιβ βασικά (δεν είχα διαβάσει και όλο το θρεντ), υπέθεσα πως μόνο η Maria Jane από τα παιδιά της εκπομπής θα το διάβαζε το ποστ για κάποιο λόγο. Οκ, την επόμενη φορά θα σου κάνω ειδική αφιέρωση να επανορθώσω. :PP
Μια παρατήρηση μόνο: τον τύπο δεν τον έβαλε ο Λώρης αλλά οι ίδιοι οι Dead Can Dance. Είναι ο τύπος αριστερά του drummer, που έπαιζε κρουστά και πλήκτρα.
Αυτό το άνοιγμα γίνεται σε όλες τις συναυλίες της περιοδείας.
Αυτό που το είδες; Ισως εκεί που είσαστε να ήταν έτσι…
Γιατί πίσω μου είχα την “Αγάπη μου blah blah” που λύσαξε, και μετά το Ντου ήρθε το τέλος…
Έμαθα τουλάχιστον πως πέρασαν στις διακοπές τους ο χοντρός μαλάκας που πήγε στην Αντίπαρο κι ο ψηλός μαλάκας φίλος του που πήγε στη Μήλο…
Ε καλα,στατιστικα να το παρεις,καμια 100στη ατομα σιγουρα θα μιλησαν εκεινο το δευτερολεπτο.Καποιος μπορει να θυμηθηκε κατι,καποιος πιο κει να εκλασε.Αλλα αυτο που λες ειναι,γι’αυτους που δεν ειχαν καποιον φλυαρο στο κοντινο τους range,φανηκε λες ειχε παγωσει ο χρονος…γιατι η μεγαλη πλειοψηφια σεβαστηκε.Εντωμεταξυ η δικη μου εμπαθεια με οσους σηκωνουν καμερα για 20λεπτα,μισαωρα κλπ καλα κρατει,και λαιβ με το λαιβ μεγαλωνει.Χθες ειδικα που η φαση ειχε θεατρικη αισθητικη,μου χαλαγαν τον οριζοντα σα μυγακια μπροστα απο Πανσεληνο τα μαραφετια τους.Δε γαμιεται ομως,ξερω οτι καποιοι θελουν να θυμουνται η απλα να κραταν αρχειο.
Μεγαλη συγκίνηση, δεν αντεξα, σορρυ.
ενώ το Return of the She-King έδωσε κι ένα πιο επικό τόνο στη βραδιά.